Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ συνάντησε προεκλογικά το Περιβάλλον

Toυ Θάνου Καμήλαλη

«Ανάπτυξη για όλους – Αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής» ήταν ο πρώτος πυλώνας του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσίασε στην εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής ο Αλέξης Χαρίτσης. Το κυβερνών κόμμα λοιπόν, τάσσεται προεκλογικά υπέρ μίας «ριζικής στροφής στην πράσινη ενέργεια» και ενάντια στις πολιτικές που πρεσβεύει η ΝΔ και οδηγούν «στη διεύρυνση των ανισοτήτων και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος». Τα πεπραγμένα της τελευταίας τετραετίας όμως σε εμβληματικά ζητήματα περιβάλλοντος, το διαψεύδουν.

Πρόκειται για περιβαλλοντικά ζητήματα μείζονος σημασίας, που έχουν απασχολήσει ή πρόκειται να απασχολήσουν την ελληνική κοινή γνώμη και κινητοποιούν τις τοπικές κοινωνίες σε αγώνες για το δίκιο τους, για την προστασία του τόπου τους και (να το πούμε μια που πρόκειται για το νέο σύνθημα ΣΥΡΙΖΑ) για τη ζωή τους. Ζητήματα στα οποία η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έμεινε, στην καλύτερη περίπτωση, απλός παρατηρητής, στρώνοντας το έδαφος για τις ολέθριες επιλογές της Νέας Δημοκρατίας που θα ακολουθήσουν. Στη χειρότερη περίπτωση βέβαια, η κυβέρνηση τα κατάφερε με τρόπο που θα ζήλευε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Μπροστά στην Δραχμή ως μια νέα ΤΙΝΑ της αστικής τάξης.

Η τελική χειρότερη κατάληξη θα είναι η δραχμή με τους όρους Σόιμπλε/Ε.Ε./Eurogroup από ένα “απελπισμένο” συμβιβασμό από την αστική τάξη που θα κοιτάξει να αρπάξει και τότε μαζί με τους λακέδες της ότι μπορεί -όχι με τόσο κέφι βέβαια και με αρκετό αληθινό κλαψούρισμα μια και με Ε.Ε. σαφώς είναι better off που λένε οι Αμερικάνοι φιλελέδες.

Αλλά όταν η μόνη αναγκαστική “διέξοδος” θα είναι αυτή, τότε θα γίνει το νέο σχέδιο “σωτηρίας” της αστικής τάξης και θα την διαλαλούν οι κάθε Κούλης και Τσίπρας μαζί με τα κάθε λογής πολιτικάντικα λιμά, που απλώς έτυχε να περνάνε και είδαν φως, ΕΣΠΑ και βουλευτικά μισθά και μπήκαν. Πάρα πολλοί τέτοιοι τελευταίοι υπάρχουν σε συριζονουδούλα, απλώς υποταγμένοι και προσαρμοσμένοι στην “διαφορετική” ιδεολογία-ζόμπι που εκφράζει το κάθε κόμμα εξουσίας.

Σώρρα σώσε μας

by To Skouliki Tom

Οριστικό τέλος στην αγωνία εκατομμυρίων Ελλήνων, που έλαβαν τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ, ήρθε να βάλει η δέσμευση του Αρτέμη Σώρρα ότι θα πληρώσει την εφορία τους, αφού πρώτα υλοποίησε την προηγούμενη υπόσχεσή του να πληρώσει το χρέος της Ελλάδας.

Για όσους δε γνωρίζουν, σύμφωνα με εξομολογήσεις αξιωματούχων της ΕΕ, οι δανειστές της Ελλάδας έλαβαν το 2012 από τον Αρτέμη Σώρρα περί τα 300 δις αλλά απέκρυψαν την πληροφορία από την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα και επιστρέψουμε από τον ευλογημένο δρόμο του μνημονίου στον καταραμένο δρόμο της τεμπελιάς.

Η υποκρισία της πρωθυπουργικής ΤΙΝΑ

Του Θέμη Τζήμα

Η ΤΙΝΑ- There Is No Alternative- που από τη Θάτσερ ασμένως υιοθέτησαν κατά σειρά και εν μέσω κρίσης, στα καθ΄ ημάς οι Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος, Αντώνης Σαμαράς, Βαγγέλης Βενιζέλος, Φώτης Κουβέλης και πλέον Αλέξης Τσίπρας, προκειμένου να δικαιολογήσουν την εφαρμογή από πλευράς τους των εντολών της οικονομικής ολιγαρχίας- ξένης και ντόπιας- της καγκελαρίας του Βερολίνου και ορισμένων αντιδραστικών κύκλων της Ευρωζώνης εδράζεται σε ένα χιλιοειπωμένο επιχείρημα: φέρτε μας- λένε οι πρωθυπουργοί της χώρας- εναλλακτική πρόταση και μετά συζητάμε.

Το εν λόγω επιχείρημα απαιτεί καθαρή απάντηση, διότι βασίζεται σε ένα τριπλό υποκριτικό επιχείρημα: πρώτον, κάθε ηγέτης, κάθε συνόλου πάντοτε και ακόμα περισσότερο σε συνθήκες κρίσης οφείλει να διαθέτει όχι μόνο ένα αλλά πολλαπλά εναλλακτικά σχέδια. Για παράδειγμα και εν προκειμένω, σχέδιο για την παραμονή στο ευρώ χωρίς μνημόνιο, σχέδιο για “φιλική” έξοδο από το ευρώ, σχέδιο για έξοδο από το ευρώ με ρήξη. Τα σχέδια ως τέτοια δε γίνεται να μην είναι εφικτά ως προς τη σχεδίασή τους. Αυτό που γίνεται αντίθετα είναι συνειδητά κάποιος ηγέτης ή κάποια κυβέρνηση να αρνούνται να τα επεξεργαστούν. Όταν λοιπόν πρωθυπουργοί και κυβερνήσεις προσχωρούν στη χρήση της παθητικής φωνής- “δε γίνεται να υπάρξει άλλο σχέδιο”- είναι επειδή προσπαθούν να κρύψουν ότι αυτοί οι ίδιοι αποφάσισαν να μην επεξεργαστούν εναλλακτικά σχέδια.

Κυβέρνηση ΤΙΝΑ ; Κοινωνία ΤΙΝΑ

Tου Δημήτρη Τσίρκα

H συστηματική αποδόμηση στελεχών όπως ο Βαρουφάκης, ο Λαφαζάνης και η Κωνσταντοπούλου τις τελευταίες μέρες, με ευφάνταστα δημοσιεύματα περί καταχθόνιων σχεδίων για επιστροφή της χώρας στη δραχμή και κραυγές για την ποινική τους δίωξη, υπερβαίνει τα συγκεκριμένα πρόσωπα και τις πολιτικές τους απόψεις. Σχετίζεται άμεσα με την σχεδιασμένη απόπειρα να εμπεδωθεί στον κόσμο η λογική του ΤΙΝΑ (Δεν υπάρχει εναλλακτική), της παραμονής στο ευρώ σε ταυτόσημη μετ η εθνική σωτηρία και της συνακόλουθης αποδοχής των μνημονίων.

Η υποκρισία της πρωθυπουργικής ΤΙΝΑ

Του Θέμη Τζήμα

Η ΤΙΝΑ- There Is No Alternative- που από τη Θάτσερ ασμένως υιοθέτησαν κατά σειρά και εν μέσω κρίσης, στα καθ΄ ημάς οι Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος, Αντώνης Σαμαράς, Βαγγέλης Βενιζέλος, Φώτης Κουβέλης και πλέον Αλέξης Τσίπρας, προκειμένου να δικαιολογήσουν την εφαρμογή από πλευράς τους των εντολών της οικονομικής ολιγαρχίας- ξένης και ντόπιας- της καγκελαρίας του Βερολίνου και ορισμένων αντιδραστικών κύκλων της Ευρωζώνης εδράζεται σε ένα χιλιοειπωμένο επιχείρημα: φέρτε μας- λένε οι πρωθυπουργοί της χώρας- εναλλακτική πρόταση και μετά συζητάμε.

Το εν λόγω επιχείρημα απαιτεί καθαρή απάντηση, διότι βασίζεται σε ένα τριπλό υποκριτικό επιχείρημα: πρώτον, κάθε ηγέτης, κάθε συνόλου πάντοτε και ακόμα περισσότερο σε συνθήκες κρίσης οφείλει να διαθέτει όχι μόνο ένα αλλά πολλαπλά εναλλακτικά σχέδια. Για παράδειγμα και εν προκειμένω, σχέδιο για την παραμονή στο ευρώ χωρίς μνημόνιο, σχέδιο για “φιλική” έξοδο από το ευρώ, σχέδιο για έξοδο από το ευρώ με ρήξη. Τα σχέδια ως τέτοια δε γίνεται να μην είναι εφικτά ως προς τη σχεδίασή τους. Αυτό που γίνεται αντίθετα είναι συνειδητά κάποιος ηγέτης ή κάποια κυβέρνηση να αρνούνται να τα επεξεργαστούν. Όταν λοιπόν πρωθυπουργοί και κυβερνήσεις προσχωρούν στη χρήση της παθητικής φωνής- “δε γίνεται να υπάρξει άλλο σχέδιο”- είναι επειδή προσπαθούν να κρύψουν ότι αυτοί οι ίδιοι αποφάσισαν να μην επεξεργαστούν εναλλακτικά σχέδια.

Η αριστερή ΤΙΝΑ και… ΤΙΝΑ μην κάνουμε

του Γιάννη Ελαφρού

There is no alternative, δεν υπάρχει εναλλακτική ισχυριζόταν την δεκαετία του ΄80, η Μάργκαρετ Θάτσερ. Από τότε η ΤΙΝΑ έγινε η αγαπηµένη φράση των νεοφιλελεύθερων όπου γης. Η «αφήγηση» περί καπιταλιστικού τέλους της ιστορίας χλώµιασε µε τα προµηνύµατα της κρίσης στις αρχές του 21ου αιώνα (και το κίνηµα κατά της καπιταλιστικής παγκοσµιοποίησης) και ράγισε για τα καλά µε την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, την επίθεση κεφαλαίου και ΕΕ για το ξεπέρασµά της σε βάρος της εργασίας και τον παρατεταµένο κοινωνικό πόλεµο που ξέσπασε, ιδιαίτερα στην Ελλάδα από το 2008 και µετά. Γέννηµα αυτών των σπασµών αποτέλεσε ο ριζοσπαστισµός, από τον οποίο τροφοδοτήθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι εξέφραζε µια αναπαλαιωµένη ηττηµένη στρατηγική.

TINA (There Is No Alternative, my dear)

Η οικονομία κυριαρχεί επί της πολιτικής

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το 1989, λίγο μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ο Φράνσις Φουκουγιάμα κηρύσσει το «τέλος της ιστορίας».

«Χάρη στην εκτυφλωτική νίκη του οικονομικού και πολιτικού φιλελευθερισμού όλες οι αντιφάσεις επιλύονται και αυτό που μένει είναι, ουσιαστικά, η οικονομική δραστηριότητα».

Τέσσερα χρόνια μετά, και ενώ η ΕΣΣΔ δεν υπάρχει πλέον, ένας άλλος Αμερικάνος καθηγητής έρχεται να «διορθώσει» τη θεωρία του Φουκουγιάμα.

«Η πηγή των συγκρούσεων του μέλλοντος», γράφει ο Σάμιουελ Χάντιγκτον στη «Σύγκρουση των Πολιτισμών», «δεν θα είναι ούτε ιδεολογική ούτε οικονομική, αλλά πολιτισμική.»

TINA ή γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εναλλακτική

Του Athos Simonetis

Όταν στην δεκαετία του 1980 και εν μέσω ψυχρού πολέμου, η Μάργκαρετ Θάτσερ εισήγαγε στην διεθνή πολιτική ορολογία το κλειστοφοβικό σλόγκαν ΤΙΝΑ (Τhere Is No Alternative=δεν υπάρχει εναλλακτική), υπονοώντας ότι ο οικονομικός φιλελευθερισμός – ελεύθερες αγορές και ζώνες εμπορίου, καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση κοκ – είναι ο μοναδικός δρόμος ανάπτυξης για τις μοντέρνες κοινωνίας, κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι στα επόμενα 30 χρόνια το σλόγκαν αυτό θα μετατρεπόταν σε αξιωματική αλήθεια η οποία διέπει όχι μόνο δεξιούς πολιτικούς φορείς και τους πολιτικούς εκπρόσωπους της πάλαι ποτέ σοσιαλδημοκρατίας αλλά πλέον φλερτάρει διακριτικά και με κομμάτια της αριστεράς. Ναι σωστά διαβάσατε. Κομμάτια της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός είναι μια δίνη προσαρμοσμένη στους υπάρχοντες θεσμούς διακυβέρνησης η οποία ακυρώνει ή αφομοιώνει φιλόδοξα, προοδευτικά, αριστερά, ριζοσπαστικά ή ρεφορμιστικά προγράμματα διακυβέρνησης, ιδεολογίες και όμορφες προθέσεις. Δεν έχουν περάσει άλλωστε πολλές ώρες από πχ. τις δηλώσεις Βαρουφάκη για την προθυμία της κυβέρνησης «να πληρώσει τα δάνεια με τόκο» ή την στήριξη του στην «επένδυση» της Cosco. Δεν μπορώ να ερμηνεύσω αυτές τις δηλώσεις πολύ διαφορετικά από ένα κατευναστικό κλείσιμο του ματιού προς τους εκπρόσωπους των αγορών (ας μας εξηγήσει επιτέλους κάποιος ποιες είναι αυτές οι αγορές) και λοιπών παιχτών στις διάφορες εκφάνσεις της οικονομίας της αγοράς.

Έκλειψη της πολιτικής, οικονομία της δυστυχίας (Neue Sachlichkeit)

Η σύνθλιψη της πολιτικής, η υποβάθμισή της σε παρακολούθημα μιας ιδιοτελούς οικονομικής ορθοδοξίας, ποτίζει κάθε χαραμάδα της ελληνικής πραγματικότητας σήμερα. Πήρε χρόνια να φθαρεί εντελώς, να φτάσει στο ερείπιο που κατοικούμε τώρα, και η κατεδάφιση συνετελείτο πανευρωπαϊκά και διεθνώς, όχι μόνο στην βαλκανική απόφυση των μασκαράδων που υπεδύοντο τις ιδιοπροσωπείες.

να συμμορφωθείς

Αφού ο Κεδίκογλου είπε ότι η κυβέρνηση τσάκισε το φασισμό, αφού ο Πρετεντέρης είπε ότι εξαρθρώθηκε η χ.α., τότε μάλλον πρέπει να νιώθουμε πιο ήρεμοι. Αφού ο Μιχελάκης είπε ότι έχουμε δημοκρατία και άρα δεν μπορούμε να βρίσκουμε αναλογίες σε περιόδους που η αντίδραση θα μπορούσε να είναι δικαιολογημένη και νομιμοποιημένη, τότε μάλλον θα πρέπει να βάλουμε την εξάρθρωση (την ποιά;) των αβγών, τη μαρφίν και τις σκουριές στο ίδιο καλάθι. Εδώ έχουμε δημοκρατία, οπότε, το ερώτημα επανέρχεται: καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται; Παρακαλώ απαντήστε με μια λέξη. Η λάθος απάντηση προκαλεί την αυτόματη κατάταξη στο στρατόπεδο των ακραίων και άρα υπόπτων και άρα καλύτερα να περάσετε μια βόλτα απ’ το τμήμα της γειτονιάς σας.