Τηλεοπτικές άδειες με δώρα για καναλάρχες

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Πριν λίγες μέρες το ΕΣΡ ανακοίνωσε τις οριστικές τηλεοπτικές άδειες σε 5 σταθμούς, βάζοντας τέλος σε ένα δίχρονο πόλεμο μεταξύ του Μαξίμου και της λεγόμενης τηλεοπτικής διαπλοκής. Η είδηση πέρασε στα ψιλά ακόμη και για την κυβέρνηση. Μόνο κάποιες ηρωϊκές δηλώσεις έγιναν από αρμόδιους υπουργούς κι αυτές αφορούν στα χρήματα που θα πληρώσουν οι «5» για τις άδειες, δηλαδή 3,5 εκατ. ευρώ ανά έτος ή 35 εκατ. ευρώ συνολικά για δέκα χρόνια – κι ένα πρωτοσέλιδο της Αυγής για Κοντομηνά,  Κυριακού, Σαββίδη, Βαρδινογιάννη και Αλαφούζο που θα πληρώσουν.

Τα σημαντικά δεν συμφέρει, άλλωστε, να αναφερθούν και να προβληθούν. Στην τριετία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και τη σφοδρή μεταξύ τους μάχη, νίκησαν και οι … δυο. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε εκτός μιντιακού σκηνικού τους παραδοσιακούς «διαπλεκόμενους», Μπόμπολα και Ψυχάρη, ενώ διαπραγματεύθηκε με τον Βαρδινογιάννη το κλείσιμο του Μega. Tο κανάλι–σημαία της παραδοσιακής διαπλοκής έκλεισε από τους μετόχους του και τις τράπεζες και η κυβέρνηση δεν έκανε απολύτως τίποτε πφοκειμένου να διασφαλίσει τα δικαιώματα των 400 και πλέον εργαζομένων του.

Οι mediaάρχες και τραπεζίτες λύνουν το ζωνάρι τους!

Tης Ματίνας Παπαχριστούδη

Οι τράπεζες αναλαμβάνουν τη διαχείριση του ΔΟΛ και θα πληρώνουν εργαζόμενους μέχρι το ξεπούλημα των περιούσιων τίτλων του συγκροτήματος. Ο Μ. Σάλλας «στρατηγικός επενδυτής» της Παγκρήτιας Τράπεζας μπαίνει στο «Πρώτο Θέμα» του Θ. Αναστασιάδη. Ο Φώτης Μπόμπολας που έχει απλήρωτους τους εργαζόμενους του δικού του εκδοτικού συγκροτήματος θέλει να αναλάβει τον χρεοκοπημένο ΔΟΛ. Ο Βαρδινογιάννης το ξανασκέφθηκε για το Mega και δεν αποκλείεται να επαναλειτουργήσει το κανάλι. Ο νέος mediaάρχης Δημήτρης Μάρης εμφανίζεται δημόσια ως στρατηγικός παίκτης σε μελλοντικές εξελίξεις. Ο «Ελεύθερος Τύπος» μπαίνει στο άρθρο 106 του πτωχευτικού Κώδικα και ο Αμερικανός Τζών Ρήγας συνεχίζει να απολαμβάνει τα προνόμια εκδότη ενώ έχει χρεοκοπήσει το συγκρότημα της «Μακεδονίας».

Η λίστα των ειδήσεων και γεγονότων του τελευταίου μήνα του 2016 θα μπορούσε να συνεχιστεί με πολλά ακόμη ονόματα. Όσα δεν έγιναν εντός του 2016, επιταχύνθηκαν μέσα στον τελευταίο μήνα του έτους.

Εμπόδια στη νέα διαπλοκή από το ΣτΕ

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Μια πρόβλεψη που έμενε στα προφανή και τη μορφή των γεγονότων έλεγε ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας θα ψήφιζε υπέρ του νόμου Παππά, νομιμοποιώντας το νέο τηλεοπτικό τοπίο στην ιστορικής σημασίας συνεδρίαση της Τετάρτης 26 Οκτωβρίου.

Λόγοι εθνικού συμφέροντος και ειδικότερα η συνέχεια του κράτους ως υπέρτατη αποστολή του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου θα επέβαλαν τον παραγκωνισμό του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου που έχει την αποκλειστική εκ του συντάγματος αρμοδιότητα (αρ. 15, παρ. 2) διευθέτησης τα της τηλεοράσεως και ραδιοφωνίας, σύμφωνα με μια συμβατική λογική. Αυτήν ακριβώς τη λογική που επέβαλε στο ΣτΕ να νομιμοποιήσει το μαύρο στην ΕΡΤ επί Σαμαρά, να ψηφίσει υπέρ της συνταγματικότητας των μνημονίων και τόσα άλλα…

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει κερδισμένος εάν ο νόμος Παππά κριθεί αντισυνταγματικός

Ψύλλοι στα αυτιά των ΣΥΡΙΖΑίων μπήκαν από την ώρα που το μείζον εθνικό ζήτημα που ξεπερνά σε κρισιμότητα τη διάσκεψη των Μεγάλων Δυνάμεων για τη σωτηρία της επανάστασης κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας –δηλαδή οι τηλεοπτικές άδειες- πήρε νέα τροπή με την απόφαση του ΣτΕ να εξετάσει εάν ο νόμος είναι ή όχι αντισυνταγματικός.

Οι παρατρεχάμενοι των καναλαρχών και οπαδοί των τριών πτυχίων σε επτά χρόνια γράφουν «πούτσα πάλι, πούτσα πάλι, οε οε» στο Twitter και το Facebook, ενώ οι ΣΥΡΙΖΑίοι και οι φίλοι των νέων καναλαρχών ετοιμάζονται να κατέβουν στους δρόμους με ερυθρόλευκες και ασπρόμαυρες φανέλες για να δείξουν ότι μπροστά στα συμφέροντα των αφεντικών οι γαύροι και οι Βούλγαροι μπορούν να γίνουν ακόμη και BFF (για όσους ψηφοφόρους του Σταύρου Θεοδωράκη δεν γνωρίζουν αγγλικά παρά μόνο χρυσαυγίτικα, αυτό σημαίνει Καλύτεροι Φίλοι για Πάντα).

Τηλεοπτικές άδειες: Όπως στρώσατε, θα κοιμηθείτε

Του Παναγιώτη Σωτήρη

Στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών η κυβέρνηση κατάφερε να χάσει μια μάχη που θα μπορούσε να κερδίσει. Και την έχασε εξαιτίας μιας πολιτικής που συνδύαζε τη διγλωσσία και την αλαζονεία.

Από πολλές πλευρές το θέμα των τηλεοπτικών αδειών ήταν προνομιακό για την κυβέρνηση. Το κύρος των τηλεοπτικών καναλιών έχει καταβαραθρωθεί, με αποκορύφωμα τη μετατροπή τους σε μηχανισμούς ωμής προπαγάνδας τις μέρες του δημοψηφίσματος, ενώ η συνολική τηλεθέαση υποχωρεί καθώς πολλοί θεατές στρέφονται προς το διαδίκτυο. Η μεγάλη υποστήριξη στο αίτημα να ανοίξει ξανά η ΕΡΤ είχε δείξει ότι μεγάλο μέρος του κοινού στηρίζει το αίτημα μιας μη εμπορικής ραδιοτηλεόρασης. Το καθεστώς των τηλεοπτικών καναλιών ήταν ένα χάος ασυδοσίας, με τις διαβόητες προσωρινές άδειες και την απουσία οποιασδήποτε ουσιαστικής ρύθμισης ή ελέγχου ως προς την ποιότητα της ψυχαγωγίας και την εγκυρότητα της ενημέρωσης, την ίδια ώρα που όχι μόνο η παρουσία των «βασικών μετόχων» αλλά και ο χαριστικός δανεισμός από τις τράπεζες επιβεβαίωναν ότι αποτελούσαν πρωτίστως μηχανισμό πίεσης από τη μεριά της οικονομικής εξουσίας. Η ωμή προπαγάνδα τις μέρες του δημοψηφίσματος ήταν το αποκορύφωμα μιας κατάστασης που έκανε μεγάλο μέρος της κοινωνίας θετικό για μια παρέμβαση που όντως θα «έβαζε τάξη» σε αυτό το τοπίο.

Για πόσο ακόμα ;

by To Skouliki Tom

Αφορμή για ξέφρενο πανηγύρι στους δρόμους στάθηκε η απόφαση του ΣτΕ να κρίνει αντισυνταγματικό το νόμο του Νίκου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, αφού η τελευταία γριά που βλέπει ακόμα τηλεόραση δήλωσε πως προτιμάει να της κόψουν εντελώς τη σύνταξη, παρά να χάσει το Μπρούσκο.

Σύμφωνα με την κυβερνητική εκπρόσωπο Όλγα Γεροβασίλη, η απόφαση του ΣτΕ θα έχει ως αποτέλεσμα 15.000 παιδιά να μείνουν εκτός παιδικών σταθμών και 4.000 νοσηλευτές εκτός νοσοκομείων, ενώ Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση βρίσκονται σταθερά εκτός τόπου και χρόνου και επιμένουν να απευθύνονται αποκλειστικά σε καθυστερημένους.

Εγώ πάντως, αν ήμουν η Όλγα Γεροβασίλη – μακριά από εμάς -, θα έλεγα απλά ότι τα 255 εκατομμύρια που θα χαθούν από τις άδειες θα κοπούν από τους μισθούς των δικαστών. Εκεί να δείτε για πότε θα άλλαζε η απόφαση των ανεξάρτητων Ελλήνων δικαστών.

Ιδιωτική τηλεόραση: 27 χρόνια φαγούρα (8)

21/9/1993: Η Νανά Δούκα-Παλαιτσάκη αναγγέλλει την έναρξη εκπομπής του τηλεοπτικού Σκάι.

Εκτός από το Tempo, για το οποίο μιλήσαμε χτες, ενδιαφέρον έχει η ιστορία και ενός άλλου τηλεοπτικού σταθμού, το όνομα του οποίου εξακολουθεί να μας απασχολεί και θα συνεχίσει να το κάνει εφ’ όσον βρίσκεται ανάμεσα στα τέσσερα που πήραν άδεια κατά τον πρόσφατο διαγωνισμό. Μιλάμε για τον Σκάι των Αλαφούζων.

Λέγαμε τις προάλλες ότι ο Αριστείδης Αλαφούζος έβγαλε στον αέρα τον τηλεοπτικό Σκάι μόλις προκηρύχτηκαν οι εκλογές του 1993, για να κοντράρει τον Μητσοτάκη με τον οποίο είχε χολωθεί επειδή η κυβέρνηση του έκανε κόλπα με την αδειοδότηση τόσο του ραδιοφωνικού Σκάι όσο και του τηλεοπτικού. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι τότε ο Αλαφούζος έκανε την κίνησή του δίχως άδεια, νταηλίδικα που λέμε, είτε επειδή ήταν σίγουρος ότι η μεταβατική κυβέρνηση δεν θα είχε ούτε χρόνο ούτε διάθεση να τον κυνηγήσει είτε επειδή πρόσβλεπε στην στήριξη του ΠαΣοΚ. Πράγματι, η μόνη αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να βάλει την ΕΡΤ να κάνει παρεμβολές (να ρίχνει “χιόνι”) στις συχνότητες εκπομπής τού Σκάι. Όσο για το ΠαΣοΚ, μόλις κέρδισε τις εκλογές, φρόντισε δια χειρός Βενιζέλου και Χαραλάμπους να δώσει την πολυπόθητη άδεια και, μάλιστα, με αναδρομική ισχύ.

Ιδιωτική τηλεόραση: 27 χρόνια φαγούρα (7)

Η διήγησή μας έχει φτάσει στα τέλη τής δεκαετίας τού ’90. Καθώς πλησιάζουμε προς την νέα χιλιετία, η ιδιωτική τηλεόραση συμπληρώνει μια δεκαετία ζωής και βαδίζει προς την ψηφιακή της εποχή. Μόνο που κανείς δεν δείχνει να βιάζεται, μιας και το ψηφιακό περιβάλλον είναι πολύ λιγώτερο φιλικό προς την ασυδοσία τού αναλογικού. Εν πάση περιπτώσει, το τηλεοπτικό τοπίο σ’ αυτή την πρώτη δεκαετία σημαδεύτηκε και από μερικά γεγονότα μικρότερης σημασίας εκείνων στα οποία έχουμε ήδη αναφερθεί αλλά που αξίζει να σημειώσουμε. Για παράδειγμα, η σημερινή ιστορία είναι αποκαλυπτική για το ποιόν κάποιων εκδοτών που νοιάζονται για την δημοκρατία.

Λέγαμε προ ημερών ότι πίσω από το New Channel του Μανούση μάλλον κρυβόταν ο τότε δήμαρχος Θεσσαλονίκης Σωτήρης Κούβελας. Αυτή η φήμη ενισχυόταν από το γεγονός ότι επί σειρά ετών το New Channel και το TV-100 του δήμου θεσσαλονικέων αντάλλασσαν προγράμματα και έβγαζαν κοινά δελτία ειδήσεων (εκτός από το κεντρικό τους δελτίο). Το κανάλι είχε σαφή πολιτικό προσανατολισμό προς την Νέα Δημοκρατία, όπως άλλωστε δήλωνε και το “New” στο όνομά του.

Ιδιωτική τηλεόραση: 27 χρόνια φαγούρα (6)

Ο Γιώργος Μπόμπολας εν μέσω των πρώην υπουργών Αντώνη Λιβάνη και Πέτρου Μολυβιάτη (12/9/2009)

Πριν συνεχίσουμε, ας κάνουμε ένα διάλειμμα για να ρίξουμε μια ματιά σε όσα ενδιαφέροντα έγιναν στο παρασκήνιο πριν, κατά και μετά την ψήφιση του νόμου για τον βασικό μέτοχο.

Είπαμε χτες ότι πριν καν αρχίσει να συζητιέται το νομοσχέδιο στην βουλή, ο Μπόμπολας άρχισε τις διαπραγματεύσεις με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο προκειμένου να του πουλήσει ολόκληρο τον εκδοτικό του όμιλο, τον Πήγασο, ώστε να μην έχει πρόβλημα με τις υπόλοιπες επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Αυτό το γεγονός έκανε τον υπουργό επικρατείας Θόδωρο Ρουσόπουλο να σχολιάσει ότι ο νόμος για τον βασικό μέτοχο θα είναι ο πρώτος νόμος που εφαρμόζεται πριν ψηφιστεί.

Ιδιωτική τηλεόραση: 27 χρόνια φαγούρα (5)

Έθνος, 19/1/2005: Ο νόμος στοχεύει στην εξόντωση της οικογένειας Μπόμπολα. Τα Νέα, 20/1/2005: Το ΠαΣοΚ συμφωνεί με τον ΣΕΒ ότι ο νόμος είναι απαράδεκτος

Στις 6 Οκτωβρίου 2004, ο μόλις επτά μηνών πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής κάλεσε τους νεοδημοκράτες βουλευτές τού Γ’ θερινού τμήματος να πάρουν έναν μεζέ και να πιουν ένα κρασί για να γνωριστούν καλύτερα. Το σουαρέ πραγματοποιήθηκε στην αγαπημένη ταβέρνα τού προέδρου, στον “Μπαϊρακτάρη”, στην αρχή τής οδού Μητροπόλεως. Κατά την διάρκεια του φαγητού, κουβέντα την κουβέντα, η παρέα έπιασε και το θέμα των μεγαλοεκδοτών, οι οποίοι πίεζαν την κυβέρνηση μέσω των μέσων που έλεγχαν. Και τότε ο Καραμανλής ξεστόμισε την -ίσως- πιο σημαντική και πιο βαρειά φράση που βγήκε από τα χείλη του στα 5,5 χρόνια της πρωθυπουργίας του: “Δεν θα αφήσω πέντε νταβατζήδες και πέντε άλλα κέντρα να χειραγωγήσουν την πολιτική ζωή του τόπου, γιατί είναι εύκολα αντιμετωπίσιμα. Αρκεί να κάνουμε εμείς τη δουλειά μας ως νομοθέτες και η δικαιοσύνη τη δική της δουλειά”.

Ακόμη κι αν οι φίλοι του είχαν δίκιο όταν ισχυρίστηκαν ότι “ο πρωθυπουργός δεν χρησιμοποιεί τέτοια φρασεολογία”, η ουσία είναι ότι εκείνη την ημέρα ο Καραμανλής εκδήλωσε την πρόθεσή του να συγκρουστεί με το μεγαλοεκδοτικό κατεστημένο. Δεν επρόκειτο για κεραυνό εν αιθρία. Ήδη, ο υπουργός επικρατείας και προσωπικός του φίλος Θόδωρος Ρουσόπουλος είχε πάρει εντολή να συντονίσει την κατάρτιση ενός νομοσχεδίου που θα είχε ως στόχο του τους “νταβατζήδες”.

Ιδιωτική τηλεόραση: 27 χρόνια φαγούρα (4)

Νίκος Μαστοράκης, Γιώργος Κουρής (1993)

Κουβέντα την κουβέντα, έχουμε φτάσει στα τέλη του 1993, όταν η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ ενέκρινε άδειες για τον 902 και τον Σκάι. Στο μεταξύ, τα αλισβερίσια μεταξύ των επιχειρηματιών τής τηλοψίας έχουν φουντώσει. Παρά το θολό τοπίο και πριν καλά-καλά δοθούν οι “ειδικές άδειες” για δικτύωση εθνικής εμβέλειας, αρχίζουν οι αγοραπωλησίες. Χαρακτηριστικό αυτών των συναλλαγών είναι το ότι αντικείμενό τους δεν είναι μόνο ο εξοπλισμός αλλά και η άδεια εκπομπής, για την οποία ο πωλητής δεν έχει πληρώσει δεκάρα τσακιστή.

Τον χορό ανοίγουν οι Βαρδινογιάννηδες. Όπως έχει αποκαλύψει ο ίδιος ο Γιώργος Κουρής, έστησε το “Κανάλι 29” σε συνεργασία με το “θείο βρέφος” τού ΠαΣοΚ, τον Κώστα Λαλιώτη, με σκοπό να υπάρχει μια φιλοπασοκική φωνή κατά τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν το “βρόμικο ’89”. Με την επάνοδο του ΠαΣοΚ στην εξουσία, η αποστολή ολοκληρώθηκε και ο Κουρής μπορεί να πουλήσει τον σταθμό του στους Βαρδινογιάννηδες. Επειδή ο Κουρής πούλησε τον σταθμό αλλά κράτησε την άδεια για τον εαυτό του, οι Βαρδινογιάννηδες αποκτούν και την εταιρεία “Νέα Τηλεόραση” (των Κόκκαλη, Σαραντόπουλου, Καραγιάννη και -μακαρίτη πλέον- Βουδούρη), η οποία στήθηκε και αδειοδοτήθηκε αλλά δεν εξέπεμψε ποτέ. Για να ολοκληρώσουν την δουλειά, οι κρητικοί επιχειρηματίες προσλαμβάνουν τον γνωστό τηλεορασάνθρωπο Νίκο Μαστοράκη. Χρησιμοποιώντας την συχνότητα και τις εγκαταστάσεις του Καναλιού 29 και την άδεια της Νέας Τηλεόρασης, ο Μαστοράκης βγάζει στις 4/12/1993 στον αέρα το Star Channel, το πρώτο κανάλι που προβάλλει στην Ελλάδα εκπομπές σε τρεις διαστάσεις (τα ειδικά γυαλιά για τις 3-D εκπομπές μοιράζονται δωρεάν μέσω περιοδικών).

Ιδιωτική τηλεόραση: 27 χρόνια φαγούρα (3)

1990: Από την πολυφωνία στον σκουπιδοντενεκέ… ένα κανάλι δρόμος

Το 1990 μπήκε στην ζωή μας αγκαζέ με την πρώτη εκπομπή τού Αντέννα, η οποία ξεκίνησε παραμονή πρωτοχρονιάς και τελείωσε καμμιά τριανταριά ώρες αργότερα. Μαζί με την νέα χρονιά, έμπαινε και το νερό στ’ αυλάκι τής ιδιωτικής τηλεόρασης. Η τρίτη “δοκιμαστική” άδεια δόθηκε σε μια άλλη παρέα επιχειρηματιών, την “Νέα Τηλεόραση”. Την παρέα αποτελούσαν τέσσερις εκδότες: ο Άρης Βουδούρης του Ελεύθερου Τύπου (είχε αποχωρήσει από τον Αντέννα), ο Σωκράτης Κόκκαλης της Επικαιρότητας και οι Πάνος Καραγιάννης και Κώστας Σαραντόπουλος της Απογευματινής. Όμως, το εγχείρημα των τεσσάρων εκδοτών δεν επρόκειτο να προχωρήσει. Αργότερα, η “Νέα Τηλεόραση” θα περνούσε στα χέρια του Βαρδή Βαρδινογιάννη.

Dark Market

Του Κώστα Λουλουδάκη

«Ποταμοί» μελάνης χύνονται και ατέρμονες λογομαχίες λαμβάνουν χώρα μεταξύ κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου με αφορμή τις τηλεοπτικές άδειες. Τις άδειες αυτές τις διεκδίκησαν μια χούφτα ανθρώπων που ελέγχουν ήδη τηλεοπτικά κανάλια ασφαλιστικές, εφοπλιστικές και κατασκευαστικές εταιρείες, ποδοσφαιρικές ομάδες, τα δικαιώματα για αναμεταδόσεις αθλητικών αγώνων και μέσω διασταυρωμένων συμμαχιών το μεγαλύτερο μέρος του έντυπου τύπου, τράπεζες, χρηματιστηριακές εταιρείες, γενικά, σχεδόν όλους τους τομείς της οικονομικής ζωής.

Οι ενδιαφερόμενοι για της τηλεοπτικές άδειες παρά τον μεταξύ τους ανταγωνισμό και τις διαφοροποιήσεις τους, ομονοούν επί της ουσίας όταν πρόκειται να μιλήσουν για οικονομία της αγοράς, για τις ανεμπόδιστες από θεσμικές παρεμβάσεις αληλοσυνδεόμενες δραστηριότητες τους, για το  κοινοβουλευτικό καθεστώς, ή την αστική δημοκρατία. Στον αντίποδα, τους διακρίνει μια ασίγαστη εχθρότητα απέναντι σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε δεν ανήκει στην κυρίαρχη τάξη τους, και μίσος απέναντι σε ό,τι περιλαμβάνεται κάτω από τους γενολογικούς όρους αριστερά,  κομμουνισμός, εργατικά δικαιώματα, σωματία, συλλογικότητες κ.λ.π.

Ιδιωτική τηλεόραση: 27 χρόνια φαγούρα (2)

Ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος, υπεύθυνος (ως υπουργός προεδρίας) για το σχέδιο του Ν.1866/1989.

Ας ανοίξουμε εδώ μια μεγάλη παρένθεση για να δούμε μερικά στιγμιότυπα από την διαδικασία που ακολουθήθηκε προκειμένου να ψηφιστεί ο Ν.1866/1989, ο οποίος άνοιξε τον δρόμο στην ιδιωτική τηλεόραση. Σημειώστε ότι όλες οι υπογραμμίσεις στα κείμενα που ακολουθούν είναι δικές μου.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1989, ο νεοδημοκράτης βουλευτής Θεόδωρος Κασσίμης αναλαμβάνει να εισηγηθεί στην ολομέλεια το νομοσχέδιο του υπουργείου προεδρίας προς ψήφιση. Από εκείνη την εισήγηση σταχυολογώ δυο σημεία τα οποία αξίζει να ξαναδούμε από απόσταση 27 χρόνων:

Θέλω κι εγώ μια τηλεοπτική άδεια

Σχεδόν 40 χρόνια μετά την δημιουργία της ιδιωτικής τηλεόρασης, μια κυβέρνηση αποφασίζει να δοθούν άδειες στα κανάλια που λειτουργούν χωρίς άδειες και είναι χρεοκοπημένα και τίγκα στα δάνεια.

Δεν υπήρχε περίπτωση να σκεφτεί κάποια κυβέρνηση να αγγίξει τους καναλάρχες-ολιγάρχες, αν δεν είχε χρεοκοπήσει η χώρα.

Μόνο και μόνο το γεγονός πως έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία και την πλήρη διάλυση της χώρας, τα ιδιωτικά κανάλια συνεχίζουν να υπάρχουν -λες και δεν έγινε τίποτα στο μεταξύ- τα λέει όλα.

Η Digea στέλνει μήνυμα στην κυβέρνηση!

Η πρώτη επίσημη τοποθέτηση των καναλαρχών στο διακηρυγμένο στόχο της κυβέρνησης να χορηγήσει τηλεοπτικές άδειες και να απαιτήσει από τους σταθμούς να πληρώνουν για την κατοχή των συχνοτήτων, έρχεται μέσω τηλεοπτικού …ρεπορτάζ!

Στον ΑΝΤ1 βγήκε το θέμα για τη Digea που “μας μετέφερε στην ψηφιακή εποχή”. Όπου Digea η κοινή εταιρεία των τηλεοπτικών εταιρειών πανελλαδικής εμβέλειας, Mega, Ant1, STAR, Alpha, ΣΚΑΙ και …Alter. Στη θέση και όχι ρεπορτάζ του καναλιού, δηλώνεται πως “μια αμιγώς ελληνική εταιρεία” με “ιδία κεφάλαια”, κατάφερε (!) μέσα σε 224 ημέρες να ολοκληρώσει την ψηφιακή μετάβαση της τηλεόρασης, παρέχοντας στο κράτος “τη δυνατότητα” να πουλήσει το ψηφιακό μέρισμα στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Και από αυτή την πώληση, να έχει “έσοδα” περίπου 400 εκατ. ευρώ! Εννοοείται πως στο εταιρικό ρεπορτάζ γίνονται χαρακτηρισμοί, όπως “τέλεια εικόνα” και δηλώνεται πως το σήμα της Digea καλύπτει το 96% του πληθυσμού. Προφανώς το εταιρικό ρεπορτάζ αναμένεται να προβληθεί και στα κανάλια των άλλων μετόχων. Και επειδή η Digea έχει …απόλυτο δίκιο στη θέση της, ας δούμε ορισμένα δεδομένα της ψηφιακής μετάβασης που ανέλαβε να φέρει σε πέρας και τα …κατάφερε.