Η Τερέζα Μέι πνίγηκε σε… μια σταγόνα Brexit

Εργατικοί και Συντηρητικοί καλούνται να περάσουν από το ταμείο

Οι ευρωεκλογές στη Βρετανία (και στην Ολλανδία) ήδη πραγματοποιήθηκαν την Πέμπτη, αλλά οι κάλπες δεν θα ανοίξουν μέχρι το βράδυ της Κυριακής, όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία σε όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. Δεδομένου ότι οι Βρετανοί πολίτες είχαν αποφασίσει την έξοδο της χώρας τους από την Ε.Ε., και τώρα βρέθηκαν να… ξαναψηφίζουν για να εκλέξουν ευρωβουλευτές, το πρώτο στοιχείο που αναμένεται με ενδιαφέρον είναι το ύψος της συμμετοχής. Το 2014 η συμμετοχή των Βρετανών στις ευρωεκλογές είχε περιοριστεί σε ένα ισχνό 35,6%. Τώρα οι προβλέψεις είναι αμφιλεγόμενες: πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι πολίτες που παραδοσιακά δεν ψήφιζαν στις ευρωεκλογές μπορεί αυτή τη φορά να πάνε στις κάλπες για να τιμωρήσουν και τα δύο μεγάλα κόμματα τα οποία γελοιοποίησαν την κοινοβουλευτική διαδικασία προκειμένου να μην υλοποιήσουν την απόφαση του δημοψηφίσματος για Brexit*. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι η συμμετοχή θα παραμείνει χαμηλή, με πολλούς Βρετανούς να γυρνούν την πλάτη σε μια διαδικασία που «κανονικά» δεν θα τους αφορούσε πλέον.

Οι ολίγιστοι και μοιραίοι (δυστυχώς) γράφουν ιστορία

Του Τασου Τσακίρογλου

«Τι κοινό έχει η ανθρώπινη καρδιά και ο ιμπεριαλισμός; Και η μία και ο άλλος χτυπάνε, χτυπάνε, χτυπάνε…». Αυτό το μαύρο χιούμορ της δεκαετίας του 1980 επανέρχεται σήμερα στο προσκήνιο, μετά τη νέα επίθεση των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας στη Συρία.

Το σημερινό χτύπημα – με πρόσχημα αυτή τη φορά τα χημικά όχι του Σαντάμ Χουσεϊν, αλλά του Άσαντ – έρχεται να προστεθεί σε μια αλυσίδα επεμβάσεων που δείχνει να μην έχει τέλος: πρώην Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Υεμένη κλπ.

Οι ΗΠΑ, με προέδρους είτε Ρεπουμπλικανούς είτε Δημοκρατικούς, εξάγουν στρατιωτικό εξοπλισμό και πόλεμο με διάφορα προσχήματα. Από κοντά και οι διάφοροι ευκαιριακοί «σύμμαχοι», με επικεφαλής την ορντινάτσα της Αμερικής Βρετανία και την φιλόδοξη να κερδοσκοπήσει πολιτικά με φόντο το ξεθωριασμένο αυτοκρατορικό της μεγαλείο Γαλλία.

Ξαναφέρνουν από το παράθυρο τη σκληρή Δεξιά στην Αγγλία

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ένα ήταν το συμπέρασμα από τα αποτελέσματα των πρόωρων εκλογών στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 8 Ιουνίου: ότι η νεοφιλελεύθερη αλαζονεία πληρώνεται.

Ακόμη κι η πιο σκληρή Δεξιά καταφέρνει να ξεπερνάει τα εκλογικά της όρια όταν τζογάρει στα εθνικά θέματα κι αντί για όργανο της αδηφάγας χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας εμφανίζεται σαν η φωνή ενός καταπιεσμένου έθνους, που ζητάει την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση για να δώσει με τους «έξω» την …μητέρα όλων των μαχών. Σε αυτό το πεδίο έπαιξε και κέρδισε η Τερέζα Μέι διαγράφοντας μια εκπληκτική δημοσκοπική πορεία μέσα σε ένα χρόνο, βοηθούμενη κι από τη διάψευση των ανόητα καταστροφολογικών προβλέψεων των ευρωλιγούρηδων, καθώς πέτυχε να φτάσει στο ζενίθ της δημοτικότητάς της κοντράροντας τη Γερμανία. «Ευκολάκι» για το Λονδίνο εδώ και πολλές δεκαετίες…