Η επανεμφάνιση των Ταλιμπάν δεν τερματίζει το αιματηρό «παιχνίδι»

Του Δημήτρη Μηλάκα

Τι είναι το Αφγανιστάν ίσως περισσότερο από κάθε τι άλλο περιγράφεται από ένα «παιχνίδι» που παίζεται εκεί: στο κέντρο ενός «γηπέδου» αφήνεται μια προβιά και από κάθε γωνία του τερέν ξεχύνονται έφιπποι άνδρες με στόχο να αρπάξουν το τομάρι.

Όποιος προλάβει και πιάσει το τομάρι, μόνος απέναντι σε όλους τους άλλους, θα πρέπει να τρέξει με το άλογο και να το εναποθέσει σε ένα συγκεκριμένο μέρος για να νικήσει όλους τους άλλους. Όσο αυτός που κρατά την προβιά προσπαθεί να φτάσει στο καθορισμένο σημείο, όλοι οι άλλοι μαζί συνεργάζονται και προσπαθούν με κάθε τρόπο να του το αποσπάσουν. Το τομάρι αλλάζει πολλές φορές χέρια και κάθε φορά αυτός που το κρατά είναι μόνος του απέναντι σε όλους τους άλλους…

Παραδόθηκαν στους Ταλιμπάν

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η ντροπιαστική αποχώρηση των Αμερικανών και των δυτικών συμμάχων τους από το Αφγανιστάν (με τους Ταλιμπάν ήδη μέσα στην Καμπούλ, παρότι υποτίθεται πως θα έκαναν εβδομάδες να εισέλθουν στην πρωτεύουσα), με διαδικασίες… «όπου φύγει, φύγει», είναι η επισφράγιση της δεινής ήττας των ΗΠΑ στη χώρα αυτήν της κεντρικής Ασίας.

Η μεγαλύτερη απώλεια για τους ατάκτως αποχωρούντες Αμερικανούς δεν είναι

ΗΠΑ – Ταλιμπάν εις σάρκα μίαν

Ο κύριος στα δεξιά είναι ο Mullah Abdul Ghani Baradar ο σημερινός πολιτικός ηγέτης των Ταλιμπαν που με διαταγή του Donald Trump αφέθηκε ελεύθερος το 2018 από τις φυλακές (black site) που κρατούνταν στο Πακιστάν μετά τον εντοπισμό του το 2010 στην πόλη Καράτσι και τη σύλληψη του από την ISI.

Ο κύριος στα αριστερά είναι ο Mike Pompeo, πρώην επικεφαλής της CIA σε συνάντηση με τον Mullah Abdul Ghani Baradar το Νοέμβριο του 2020 στο Κατάρ με την ιδιότητα του ως USA Secretary of State.

Αφγανιστάν: Ιδού η νίκη του ιμπεριαλισμού

Πηγη: Κωνσταντίνος Μπρούχας

Με την προέλαση των Ταλιμπάν και του σκοταδισμού στο Αφγανιστάν καλό είναι να θυμηθούμε ορισμένα γεγονότα παρατηρώντας στην αρχή τις φώτο. Στις πρώτες τρεις όταν με την λαϊκή επανάσταση το 1978 στο Αφγανιστάν τα πρόσωπα των ανθρώπων βγήκαν στο φως του Ήλιου αλλά δυστυχώς οχι για πολύ. Ούτε καν για 10 χρόνια!

Αφγανιστάν: Είναι ο ιμπεριαλισμός, ηλίθιε!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Στο Αφγανιστάν, την δεκαετία του ’80, συγκρούστηκε ο σοσιαλισμός με τον καπιταλισμό. Ο δεύτερος νίκησε. Το τι σημαινε εκείνη η νίκη του καπιταλισμού, το βλέπουμε σήμερα. Το ποιά ήταν η κατάληξη αυτής της νίκης το βλέπουμε – ολοκάθαρα – σήμερα.  Και στο Αφγανιστάν και παντού. 

Το κείμενο που ακολουθεί (Είναι ο Ιμπεριαλισμός, ηλίθιε!) γράφτηκε στον Ημεροδρόμο τον Ιούλιο του 2016, μετά από μια ακόμα ισλαμοφασιστική τρομοκρατική επίθεση στη Γαλλία. Τότε θυμίζαμε τι ακριβώς κρύβεται πίσω από αυτό το επαναλαμβανόμενο φονικό, ποιός κατασκεύασε, ποιός εξέθρεψε, ποιος συντήρησε και συντηρεί το τέρας. Σήμερα που οι Ταλιμπάν επελαύνουν στην Καμπούλ, μετά από 20 χρόνια κατοχής των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, είναι ανάγκη να ξαναμιλήσουμε για τους Φρανκενστάιν. Το αναδημοσιεύουμε:

Καθηλωμένοι στο Αφγανιστάν οι Αμερικανοί

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ξεχείλιζαν αυτοπεποίθηση οι δηλώσεις του εκπροσώπου Τύπου των Ταλιμπάν προς το δίκτυο Αλ Τζαζίρα, αμέσως μετά την ανακοίνωση του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ ότι διακόπτει τις ειρηνευτικές συνομιλίες με τους αφγανούς αντάρτες, ακυρώνοντας την προγραμματισμένη επίσκεψή τους στις ΗΠΑ: «Υπήρχαν δύο τρόποι να τελειώσει η κατοχή στο Αφγανιστάν. Ο ένας ήταν η τζιχάντ και η μάχη και ο άλλος ήταν οι συνομιλίες και οι διαπραγματεύσεις. Αν ο Τραμπ θέλει να διακόψει τις συνομιλίες, θα ακολουθήσουμε τον πρώτο τρόπο και σύντομα θα το μετανιώσουν».

Η διακοπή των ειρηνευτικών συνομιλιών δικαιολογήθηκε από τον Τραμπ την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου λόγω μιας επίθεσης αυτοκτονίας που πραγματοποιήθηκε στην Καμπούλ. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν τη ζωή τους 12 άνθρωποι, «περιλαμβανομένου κι ενός Αμερικανού στρατιώτη», όπως μετέδωσαν όλα σχεδόν τα Μέσα, πιστεύοντας ακράδαντα υποθέτουμε ότι η ζωή ενός Αμερικανού στρατιώτη έχει μεγαλύτερη αξία από τη ζωή όχι μόνο ενός Αφγανού πολίτη, αλλά ακόμη κι ενός Ρουμάνου στρατιώτη που συγκαταλεγόταν στα θύματα της βομβιστικής επίθεσης. Ο Τραμπ κατηγόρησε τους Ταλιμπάν ότι με αυτή την επιχείρηση επιχείρησαν να βελτιώσουν τις διαπραγματευτική τους θέση έναντι των ΗΠΑ, κάτι που υποτίθεται ότι εξόργισε τον Τραμπ…

Συνομιλίες Τραμπ-Ταλιμπάν: Φωτογράφιση στο κατάστρωμα του Τιτανικού

Η κυβέρνηση του Αφγανιστάν είναι εδώ και καιρό ενοχλημένη και ανήσυχη για τις συνομιλίες μεταξύ της κυβέρνησης Τραμπ και των Ταλιμπάν στο Κατάρ, που γίνονται χωρίς κάποια εκπροσώπηση από την Καμπούλ. Συνεπώς, κυβερνητικοί αξιωματούχοι υποδέχτηκαν με χαρά την αιφνίδια ακύρωση από τον Τραμπ αυτού που ο ίδιος παρουσίασε ως Σύνοδο Κορυφής με τους Ταλιμπάν στο Καμπ Ντέηβιντ (στην οποία δεν προσκλήθηκε ο Αφγανός πρόεδρος Ασράφ Γκάνι). Η ακύρωση έγινε λόγω της δολοφονίας ενός Αμερικανού άνδρα των ενόπλων δυνάμεων την παραμονή των συνομιλιών.

Δεν υπάρχει κάποια ένδειξη πως ο Τραμπ επρόκειτο να προσκαλέσει την κυβέρνηση της Καμπούλ μαζί με τους Ταλιμπάν. Σύμφωνα με το BBC, το γραφείο του προέδρου Γκάνι εξέδωσε δήλωση, λέγοντας ότι θεωρεί «τον πόλεμο και τη βία των Ταλιμπάν κατά των Αφγανών ως το κύριο εμπόδιο στην υπό εξέλιξη ειρηνευτική διαδικασία» και πως «αληθινή ειρήνη θα έρθει μόνο όταν οι Ταλιμπάν σταματήσουν να σκοτώνουν Αφγανούς, αποδεχτούν κατάπαυση πυρός και ξεκινήσουν ενώπιος ενωπίω συνομιλίες με την Αφγανική κυβέρνηση».

Πληγή που δεν κλείνει το Αφγανιστάν

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Με μια εντυπωσιακή σε δύναμη πυρός και διάρκεια επίθεση εναντίον ενός υποψηφίου έδωσαν οι Ταλιμπάν το δικό τους παρών στην προεκλογική εκστρατεία που ξεκίνησε επίσημα την Κυριακή 14 Ιουλίου και αναμένεται να λήξει με τις προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 28 Σεπτεμβρίου. Το μεγάλο ερώτημα φυσικά που υπερίπταται όλων των διαδικασιών σχετίζεται με το πόσο αδιάβλητες θα είναι. Κατά πόσο δηλαδή δεν πρόκειται να επαναληφθούν τα ευτράπελα που σημειώθηκαν στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, που τις οδήγησαν στην πλήρη ανυποληψία και αποτελούν σοβαρότατο λόγο ώστε οι Αφγανοί κι οι Αφγανές να γυρίσουν την πλάτη τους και στην επόμενη αναμέτρηση.

Ετερογονία των σκοπών ― Blowback

Oι συνεχιζόμενες μάχες στο Κομπάνι, μεταξύ των Κούρδων υπερασπιστών του και των υπέρτερων δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους, παρακολουθούνται με κομμένη την ανάσα όχι μόνο από τους απανταχού Κούρδους αλλά και από τις μακρινές χώρες της Δύσης: είναι τόσο μεγάλη η γεωπολιτική σημασία των συρράξεων και της ρευστοποίησης της ώς τώρα γνωστής γεωγραφίας.

Ο,τι ξεκίνησε ως ανοχή και επικούρηση στο τζιχαντικό αντάρτικο για ανατροπή του καθεστώτος Ασαντ, έχει εξελιχθεί στον εφιάλτη του χαλιφάτου. Είναι γνωστή πλέον η πολύμορφη υποστήριξη προς τους τζιχαντιστές του συριακού μετώπου, από τα κεφάλαια της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, από την παροχή οδών πρόσβασης και ανεφοδιασμού εκ μέρους της Τουρκίας, από την ανοχή ή και τις πληροφορίες που πρόσφεραν δυτικές δυνάμεις ― ο καθείς για το δικό του, ξεχωριστό όφελος. Μόνο την υστάτη στιγμή, με συνεννόηση των ηγετών ΗΠΑ και Ρωσίας, απευφεύχθη η στρατιωτική επέμβαση εναντίον της Συρίας, με αφορμή τα χημικά όπλα του καθεστώτος.