ΣκηνοθεCIA ταινιών

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Μια νέα τηλεοπτική σειρά με θέμα έναν «δικτάτορα» στη Βενεζουέλα έρχεται να μας θυμίσει τον ρόλο που παίζει η CIA στη βιομηχανία του θεάματος.

Ένας ημιπαρανοϊκός δικτάτορας, που εκμεταλλεύεται τον πλούτο της χώρας του για να ενισχύσει μια μικρή ομάδα κλεοπτοκρατών, έχει καταλάβει την εξουσία στη Βενεζουέλα. Τη συνέχεια μπορείτε να τη φανταστείτε και μόνοι σας. Ενας καλός πράκτορας της CIA παρεμβαίνει για να σώσει τον λαό της χώρας και μαζί την καρδιά ενός (αντικαθεστωτικού) κοριτσιού.

Το συγκεκριμένο σενάριο, από τον δεύτερο κύκλο της σειράς «Jack Ryan» που παρουσιάστηκε πριν από μερικές εβδομάδες στην πλατφόρμα της Amazon, έχει όλα τα χαρακτηριστικά της αμερικανικής προπαγάνδας που διοχετεύεται σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές εδώ και δεκαετίες.

Η «απαγορευμένη» ταινία έρχεται στην Ελλάδα

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η προβολή της ταινίας «¡Yallah! ¡Yallah!» για το παλαιστινιακό ποδόσφαιρο έρχεται να μας θυμίσει έναν πόλεμο προπαγάνδας που κλιμακώνεται στην Ευρώπη. Μια μάχη στην οποία οι απόγονοι των υπαιτίων του Ολοκαυτώματος μετατρέπονται σε διώκτες των Παλαιστινίων και των υποστηρικτών τους.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου μια ομάδα διαδηλωτών συγκεντρώθηκε έξω από τον κινηματογράφο Artis στη Βιέννη κρατώντας παλαιστινιακές σημαίες. Διαμαρτύρονταν για την απόφαση της εταιρείας Cineplexx Ltd, που ελέγχει το μεγαλύτερο δίκτυο διανομής ταινιών στην Αυστρία, να απαγορεύσει την προβολή του ντοκιμαντέρ «¡Yallah! ¡Yallah!» την πρώτη επίσημη συμπαραγωγή Αργεντινής και Παλαιστίνης.

Από τους Βοργίες στους… Μητσοτάκηδες

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Οι πολιτικές δυναστείες είναι παλιές όσο και η Ιστορία της πολιτικής. Από τον οίκο των Βοργία όμως μέχρι την οικογένεια Μπους, κανένα μέλος μιας τέτοιας οικογένειας δεν είχε το θράσος να κατηγορήσει τους αντιπάλους του για… νεποτισμό.

Το ημερολόγιο γράφει 1455 και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ζει το δικό της «τέλος της Ιστορίας», καθώς η πτώση της Κωνσταντινούπολης την καθιστά αδιαμφισβήτητο κυρίαρχο του χριστιανικού κόσμου.

Δύο χρόνια αργότερα αναλαμβάνει την παπική έδρα ο λεγόμενος Πάπας Κάλλιστος Γ’, ο οποίος τύχαινε να είναι και πατριάρχης του οίκου των Βοργία. Το βασικό του πρόβλημα ήταν ότι το χέρι του θεού καθυστέρησε να τον «τοποθετήσει» επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και έτσι το Βατικανό βρέθηκε, σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας του, να διοικείται από έναν ετοιμοθάνατο 80χρονο.

Η Ναυσικά μιλάει για την Ανιές

του Περικλή Κοροβέση

Ολοι όσοι από μας έχουμε αρχίσει να μετράμε δεκαετίες από τη ζωή μας και στα δυο χέρια, έχουμε βρεθεί σε ένα οροπέδιο που είναι ψηλότερο από τις άλλες βουνοκορφές. Και η θέα είναι απέραντη. Υπάρχει, λες, δρόμος ακόμα. Κι όμως η διαδρομή που διέτρεξες δεν ήταν λίγη. Μόνο μια ματιά αν ρίξεις πίσω, σε πιάνει ίλιγγος. Η παρέα αρχικά ήταν μεγάλη. Τώρα όσο πάμε όλο και λιγοστεύουμε.

Το οροπέδιο είναι ναρκοθετημένο. Υπάρχουν νάρκες που απάνω είναι γραμμένο το όνομά σου. Αλλά δεν ξέρεις πού είναι θαμμένη. Σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχουν ναρκαλιευτικά. Κάθε τόσο μαθαίνουμε ποιανού όνομα ήταν γραμμένο επάνω. Και ενώ αυτό έχει συμβεί πολλές φορές, θα έπρεπε να το είχαμε συνηθίσει, όπως τόσα άλλα, σε αυτή την περίπτωση πάντα ξαφνιαζόμαστε. Αυτή τη φορά από τον θάνατο της Ανιές Βαρντά, στα ενενήντα της χρόνια.

Ξεκίνησε η περίοδος του κυνηγιού… μαγισσών

INFOWAR

του Άρη Χατζηστεφάνου

Η πρόσφατη αντιρωσική εκστρατεία αλλά και οι καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης λαμβάνουν χαρακτηριστικά υστερίας στις ΗΠΑ. Την ίδια υστερία με την οποία κάποιοι προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές κρίσεις του Μεσαίωνα καίγοντας… μάγισσες.

Η ουσία του κυνηγιού μαγισσών είναι ότι η αμφισβήτηση της κατηγορίας θεωρείται απόδειξη ενοχής

Μπέργκεν Εβανς, συγγραφέας

«Τι κάνουμε τις μάγισσες;», ρωτούσε ο ιππότης των Μόντι Πάιθον στην ταινία «Το αδελφάτο των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης». «Τις καίμε», απαντούσε το πλήθος.

«Γιατί είμαστε τόσο διαβολεμένα σκληροί με τους πρόσφυγες;»

Της Λήδας Γαλανού

Ο Ακι Καουρισμάκι είναι ένας γίγαντας. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είναι πολύ ψηλός, πολύ μεγαλόσωμος, με μια παρουσία άκρως υπαρκτή, μια γενναιόδωρη αίσθηση του χιούμορ, μια μεγάλη καρδιά και μια τεράστια αίσθηση του στιλ.

Εκτός από αυτά, είναι ένας σπουδαίος Φινλανδός σκηνοθέτης που στα 60 του χρόνια και στην περίπου εικοστή ταινία του καταφέρνει όχι μόνο να ανανεώνεται, όχι μόνο να ενσωματώνει στις ταινίες του την κερδισμένη ωριμότητα, αλλά και να μιλά για το σήμερα, για το προσφυγικό και τον ανθρωπισμό, με τον πιο καίριο, ζεστό και καμουφλαρισμένα μαχητικό λόγο.

Ο Φινλανδός μετρ του αποστασιοποιημένου χιούμορ, του αφαιρετικού πολιτικού λόγου και του πεισματικού ροκ εν ρολ παρουσίασε τη νέα του ταινία «Η άλλη όψη της ελπίδας» στη φετινή Berlinale, έφυγε με το Βραβείο Σκηνοθεσίας και μας άφησε με την ανάμνηση μιας από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

Ημερολόγιο sci-fi

INFOWAR

Tου Άρη Χατζηστεφάνου

Από το 2017 και για τα επόμενα δέκα χρόνια οι εραστές της επιστημονικής φαντασίας αναμένουν να εκπληρωθούν οι «προφητείες» των αγαπημένων τους συγγραφέων και σκηνοθετών. Το πρόβλημα είναι ότι ορισμένες από τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις αποτελούν ήδη πραγματικότητα

Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος φαντάσου μια μπότα επάνω στο πρόσωπο ενός ανθρώπου. Για πάντα

Τζορτζ Οργουελ

Οταν σκεφτόμαστε χρονολογίες τις οποίες είχαν επιλέξει συγγραφείς για να στήσουν τα μελλοντολογικά τους έργα, το μυαλό μας πηγαίνει συνήθως στο 1984 του Τζορτζ Οργουελ.

Αν και υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες για το κατά πόσον επιβεβαιώθηκαν οι σκοτεινές προβλέψεις για τη δημιουργία μιας κοινωνίας διαρκούς επιτήρησης, όλοι εφησυχάζουμε με μια κοινή σκέψη: η επόμενη μεγάλη δυστοπία, την οποία οραματίστηκε ο Αλντους Χάξλεϊ στο βιβλίο του «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος», απέχει 523 χρόνια, αφού η ιστορία διαδραματίζεται το έτος 2540 μ.Χ. (ή το 632 μετά Φορντ, σύμφωνα με το βιβλίο).

Robocop: ο «μπάτσος» του νεοφιλελευθερισμού

INFOWAR

Toυ Άρη Χατζηστεφάνου

Οταν κυκλοφόρησε, πριν από 30 χρόνια, χαρακτηρίστηκε σαν ακόμη μια χολιγουντιανή φούσκα.

Φέτος, που ο αμερικανικός κινηματογράφος ζει στους απελπιστικά ξενέρωτους ρυθμούς τού «La La Land», το Robocop φαντάζει σαν ένα εγχειρίδιο μαρξιστικής ανάλυσης για τα δεινά που επιφέρει ο νεοφιλελευθερισμός.

Οι καλές μπίζνες γίνονται όπου τις βρίσκεις

Αντιπρόεδρος της OCP

«Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να πραγματοποιήσεις μια κλοπή παρά μέσω της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας».

Η φράση θα μπορούσε κάλλιστα να αποδοθεί στον ΜακΧίθ, από την «Οπερα της Πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Στην πραγματικότητα είναι ένα από τα δεκάδες «μηνύματα» που μπορεί να εντοπίσει ένας παρατηρητικός θεατής στην ταινία «Robocop», του Πολ Βερχόφεν, που φέτος κλείνει τα τριάντα της χρόνια.

Η χρονιά του Σέρλοκ Χολμς

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Εκατόν τριάντα χρόνια από τη «γέννηση» του Σέρλοκ Χολμς, ο ήρωας του Αρθουρ Κόναν Ντόιλ φαίνεται να ισορροπεί ανάμεσα στον κόσμο της ανθρώπινης διάνοιας και της βίας. Και αυτό δεν ευχαριστεί καθόλου τους παραδοσιακούς οπαδούς του

Οταν έχεις αποκλείσει το αδύνατο, αυτό που μένει, όσο απίθανο κι αν φαίνεται, είναι η αλήθεια.

Σέρλοκ Χολμς

«Σας έλειψα;» ρωτούσαν με επιβλητικό τρόπο οι γιγαντοαφίσες και οι γιγαντοοθόνες στο κέντρο του Λονδίνου, που προετοίμαζαν το κοινό για τον τέταρτο κύκλο επεισοδίων του Sherlock, ίσως της πιο δημοφιλούς μεταφοράς στη μικρή οθόνη του έργου του Αρθουρ Κόναν Ντόιλ. Οταν προβλήθηκε, όμως, το πρώτο επεισόδιο, ήρθε η καταστροφή:

Το 2016 ήταν κακή χρονιά. Και φταις εσύ

Σκίτσο του περιοδικού New Yorker με λεζάντα: «Μήπως να χαλαρώσεις λίγο με τις αγαπημένες διασημότητες;»

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Πέθαναν τελικά περισσότεροι διάσημοι το 2016 σε σχέση με προηγούμενες χρονιές; Η απάντηση… εξαρτάται από το ποιους θεωρούμε διάσημους. Το πρόβλημα είναι ότι κανένας δεν ασχολείται με τους χιλιάδες «άσημους» που έφυγαν από τη ζωή με δική μας υπαιτιότητα.

Εγώ έγινα ο θάνατος. Ο καταστροφέας των κόσμων

Ρόμπερτ Οπενχάιμερ

Στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού υπάρχουν ομάδες δημοσιογράφων που θα αποχαιρετήσουν με φρίκη το 2016. Είναι οι περίφημοι συντάκτες των νεκρολογιών, οι οποίοι καλούνται να προβλέψουν ποιες προσωπικότητες θα πεθάνουν τους επόμενους μήνες και να ετοιμάσουν τα σχετικά αφιερώματα.

Αν δεν τα καταφέρουν, έχουν κάθε φορά ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή τους να ετοιμάσουν μακροσκελή κείμενα, τα οποία οι αρχισυντάκτες θα «χτυπήσουν» στην πρώτη σελίδα. Παλαιότερα ήταν μια άχαρη δουλειά για νέους συντάκτες ή για παλαίμαχους της δημοσιογραφίας, που εμπλούτιζαν τα κείμενα με προσωπικές αφηγήσεις για τους εκλιπόντες.

Ο πόλεμος των… άσπρων

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου Star Wars: Rogue One, ορισμένοι από τους πλέον «ψεκασμένους», ακροδεξιούς ψηφοφόρους του Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησαν μποϊκοτάζ της ταινίας υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για φεμινιστική, πολυπολιτισμική προπαγάνδα που στρέφεται εναντίον του νέου προέδρου. Το πρόβλημα είναι ότι κατά μία έννοια δεν είχαν και απόλυτα άδικο

Ετσι λοιπόν πεθαίνει η ελευθερία. Με ένα θυελλώδες χειροκρότημα Star Wars Επεισόδιο III: Η εκδίκηση των Σιθ

Ολα ξεκίνησαν τον Νοέμβριο όταν ο Κρις Γουέιτζ, ένας εκ των σεναριογράφων της ταινίας, έστειλε στο twitter το παρακάτω μήνυμα: «Μην ξεχνάτε ότι η Αυτοκρατορία είναι μια οργάνωση της λευκής ανωτερότητας». «Η οποία» συμπλήρωσε αμέσως ο Βρετανός συγγραφέας Γκάρι Γουίτα «έχει απέναντί της μια πολυπολιτισμική ομάδα με επικεφαλής μια γενναία γυναίκα».

Οπως ήταν αναμενόμενο, μέσα στη μετεκλογική πολιτική πόλωση που ακολούθησε τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ αρκετοί υποστήριξαν ότι το νέο Star Wars εμπεριέχει νύξεις εναντίον του νέου προέδρου.

Η Μήδεια και ο «βολεμένος» Ιάσονας

INFOWAR

Του Αρη Χατζηστεφάνου

Η προβολή αυτήν την εβδομάδα της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας ταινίας του Νίκου Γραμματικού «Μήδεια, κρείσσων των εμών βουλευμάτων» στον κινηματογράφο «Τριανόν» αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να θυμηθούμε το έργο του Ευριπίδη: την απόλυτη ιστορία εκδίκησης απέναντι στην προδοσία και την αλαζονεία ενός ηγεμόνα.

Η οργή μου νικάει τον λογισμό μου Μήδεια

Ο Νίτσε ήταν σαφής: Ο Ευριπίδης κατέστρεψε την αρχαία ελληνική τραγωδία. Το σκεπτικό του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του ως καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας, ήταν εξίσου ξεκάθαρο:

Εισάγοντας την επιστήμη στο έργο του ο δημιουργός της «Μήδειας» διέλυσε την ισορροπία ανάμεσα στις δύο θεμελιώδεις δυνάμεις του ανθρώπινου πνεύματος, το απολλώνιο (λογικό) και το διονυσιακό (εκστατικό και παράλογο).

«Trainspotting 2»: Σκληρά ταξικά ναρκωτικά

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ξεκινάμε με μεγάλες ελπίδες και τις κλείνουμε σε ένα μπoυκάλι… Ζούμε μια σύντομη απογοητευτική ζωή και μετά πεθαίνουμε

Ιρβιν Γουέλς, από το βιβλίο «Trainspotting»

 

Oι δημοσιογράφοι περίμεναν με αγωνία το «πόρισμα» του Ισίδωρου Ντογιάκου. Φθινόπωρο του 1996 και ο εισαγγελέας ήταν κλεισμένος σε μια κινηματογραφική αίθουσα παρακολουθώντας τη νέα ταινία του Ντάνι Μπόιλ, «Trainspotting». Για ώρες, από την αίθουσα δεν έβγαινε ούτε ο λευκός ούτε ο μαύρος «καπνός» που θα μαρτυρούσε αν η ταινία, η οποία είχε χαρακτηριστεί από μερίδα του Τύπου «ωδή στη χρήση ναρκωτικών», θα έπαιρνε τελικά την άδεια να παιχτεί στις αίθουσες.

Ο Ντογιάκος έμεινε μέσα και για δεύτερη προβολή πριν τηλεφωνήσει τελικά στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας, Αθ. Κανελλόπουλο, για να τον ενημερώσει ότι οι αίθουσες μπορούν να ανοίξουν τις πόρτες τους στο κοινό.

Με το πιστόλι μου ανοίγω (πολιτικούς) τάφους

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Θέλουμε μια κοινωνία χωρίς τάξεις. Χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.

Από την ταινία «Τρινιτά: με το πιστόλι μου ανοίγω τάφους»

Δύο νέες ταινίες γουέστερν, «Οι μισητοί 8» του Ταραντίνο και «Η επιστροφή» του Ινιάριτου υποτίθεται ότι προσφέρουν νέο πολιτικό περιεχόμενο σε αυτό το παρεξηγημένο είδος κινηματογράφου. Αυτά τα λένε, όμως, όσοι δεν γνώρισαν ποτέ την πολιτική παρακαταθήκη των σπαγγέτι γουέστερν.

«Οι μισητοί 8», έγραφε πρόσφατα το περιοδικό «Variety», αποτελούν την πλέον πολιτική ταινία του Ταραντίνο – άποψη την οποία αναπαρήγαγαν σύντομα δεκάδες ακόμη περιοδικά και εφημερίδες σε όλο τον κόσμο.

Οι αναφορές στον αμερικανικό εμφύλιο και τον ρατσισμό της αμερικανικής κοινωνίας, που παρουσιάζονται μέσα από ένα (χιουμοριστικό;) λουτρό αίματος, με πρωταγωνιστές κακοποιούς, πρώην στρατιωτικούς και κυνηγούς κεφαλών θεωρήθηκε αρκετή για να χαρακτηριστεί η ταινία «πολιτική».

ΗΠΑ: Η χώρα που δεν κέρδισε κανένα πόλεμο

«Where to Invade Next»

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Πόσους πολέμους κέρδισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Στη νέα ταινία του, με τίτλο «Where to Invade Next» (Πού θα εισβάλουμε την επόμενη φορά;) ο Μάικλ Μουρ απαντά μονολεκτικά: Κανένα. Ισως όμως το πραγματικό ερώτημα θα έπρεπε να είναι αν σημασία έχει η νίκη ή ο ίδιος ο πόλεμος.

Η πολιτική σου να καθοδηγεί τα μυαλά των ανθρώπων
με πολέμους στο εξωτερικό.
Ετσι μόνο θα ξεχάσουν τα προβλήματά τους

Σέξπιρ (Ερρίκος Δ΄)

Πριν από περίπου έναν χρόνο ο Αμερικανός συγγραφέας και ιστορικός Τομ Ενγκελχαρτ παρουσίασε πέντε θέσεις για την αμερικανική πολεμική μηχανή, που, όπως έλεγε, κανένας δεν ήθελε να παραδεχτεί στο εσωτερικό των ΗΠΑ:

Ο Δράκουλας πέθανε. Ζήτω ο Δράκουλας

Ο θάνατος του Κρίστοφερ Λι σηματοδοτεί το δεύτερο κινηματογραφικό τέλος του Κόμη Δράκουλα, μετά τον θάνατο του Μπέλα Λουγκόσι

ΙΝFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ο βρικόλακας δεν θα σταματήσει όσο θα υπάρχει ένας ακόμη μυς, ένα νεύρο ή μια σταγόνα αίματος προς εκμετάλλευση

Κάρολος Μαρξ

Ο θάνατος του Κρίστοφερ Λι σηματοδοτεί το δεύτερο κινηματογραφικό τέλος του Κόμη Δράκουλα, μετά τον θάνατο του Μπέλα Λουγκόσι. Μερικοί βρικόλακες όμως, όπως αυτοί που περιέγραφε στα έργα του ο Κάρολος Μαρξ ή ακόμη και ο Νιλ Γιανγκ, παραμένουν απέθαντοι.

«Είμαι, μωρό μου, ένας βρικόλακας που ρουφά αίμα από το έδαφος. Είμαι μια μαύρη νυχτερίδα με υψηλό αριθμό οκτανίων» τραγουδούσε πριν από τέσσερις δεκαετίες ο Νιλ Γιανγκ. Ούτε ο ίδιος δεν φανταζόταν βέβαια ότι ο πόλεμος που κήρυσσε εναντίον της βιομηχανίας του πετρελαίου -εν μέσω μάλιστα της πετρελαϊκής κρίσης της δεκαετίας του ’70- θα τον κυνηγούσε σαν ζωντανός νεκρός για το υπόλοιπο της ζωής του. Μόλις πριν από μερικούς μήνες εταιρείες όπως η Shell τού επιτέθηκαν με την κατηγορία ότι δυσφημεί το έργο τους.

Mad Max: η επιστροφή του Ρίγκαν

Ιnfowar

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης των Mad Max χώρεσε σε μια ιστορία την κρίση του καπιταλισμού και του πετρελαίου, τη γέννηση του νεοφιλελευθερισμού και την επιστροφή του νεο-συντηρητισμού. Ενδεχομένως μάλιστα να μην το κατάλαβε καν.

Λένε ότι ο κόσμος δεν πιστεύει πια σε ήρωες. Να πάνε στο διάολο. Εμείς θα τους ξαναφέρουμε τους ήρωές τους.

Mad Max (1979)

Οι ουρές στα βενζινάδικα μεγάλωναν μέρα με τη μέρα και μαζί τους γιγαντωνόταν η αγανάκτηση. Οι καβγάδες για μερικά λίτρα καυσίμων αποτελούσαν πλέον καθημερινό φαινόμενο ενώ σύντομα έκαναν την εμφάνισή τους και οι πρώτες συμμορίες, που έκλεβαν βενζίνη από παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ο Τζορτζ Μίλερ δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτές τις εικόνες.

Από τους Βοργίες στους… Μητσοτάκηδες

Η τηλεοπτική σειρά «Οι Βοργίες» με τον Τζέρεμι Αϊρονς

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Οι πολιτικές δυναστείες είναι παλιές όσο και η Ιστορία της πολιτικής. Από τον οίκο των Βοργία όμως μέχρι την οικογένεια Μπους, κανένα μέλος μιας τέτοιας οικογένειας δεν είχε το θράσος να κατηγορήσει τους αντιπάλους του για… νεποτισμό.

Το πολιτικό μας σύστημα υποθάλπει την ευνοιοκρατία

Γιωργάκης Παπανδρέου

Το ημερολόγιο γράφει 1455 και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ζει το δικό της «τέλος της Ιστορίας», καθώς η πτώση της Κωνσταντινούπολης την καθιστά αδιαμφισβήτητο κυρίαρχο του χριστιανικού κόσμου. Δύο χρόνια αργότερα αναλαμβάνει την παπική έδρα ο λεγόμενος Πάπας Κάλλιστος Γ’, ο οποίος τύχαινε να είναι και πατριάρχης του οίκου των Βοργία. Το βασικό του πρόβλημα ήταν ότι το χέρι του θεού καθυστέρησε να τον «τοποθετήσει» επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και έτσι το Βατικανό βρέθηκε, σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας του, να διοικείται από έναν ετοιμοθάνατο 80χρονο. Προκειμένου να εξασφαλίσει ότι η έδρα θα διατηρηθεί στον οίκο των Βοργία, ο Κάλλιστος ακολούθησε την παράδοση της εποχής και διόρισε δύο ανιψιούς του καρδινάλιους -γνωρίζοντας ότι έτσι τους ανοίγει τον δρόμο και για το αξίωμα του Πάπα. Το κόλπο έπιασε και έτσι η οικογένεια κατάφερε να τοποθετήσει στην κορυφή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και τον Πάπα Αλέξανδρο Στ’, ο οποίος θα μείνει στην Ιστορία ως ένας από τους πλέον διεφθαρμένους ποντίφικες.

infowar : Η (αληθινή) ζωή του Μπράιαν

Από την ταινία «Ζωή του Μπράιαν»

του Άρη Χατζηστεφάνου

-Είστε όλοι διαφορετικοί -Είμαστε όλοι διαφορετικοί -Εγώ δεν είμαι

Από την ταινία «Ζωή του Μπράιαν». Μια ταινία που εξακολουθεί να ενοχλεί την Εκκλησία αλλά και την ευρωπαϊκή Αριστερά και θα έπρεπε όλοι να θυμόμαστε τις… άγιες τούτες μέρες.

Για πάρα πολλά χρόνια, το Πάσχα σήμαινε για εμένα μια ιδιαίτερη ιεροτελεστία.

Καθώς όλοι επέστρεφαν στη θαλπωρή της οικογένειας και της εκκλησίας και παρακολουθούσαν τα πάθη του θεανθρώπου από κλασικά αριστουργήματα του κινηματογράφου όπως ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι, εμείς με μια παρέα φίλων νοικιάζαμε από το βιντεοκλάμπ τη «Ζωή του Μπράιαν» των Μόντι Πάιθον.

«Agora», τέσσερα χρόνια κρίσης

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Νέο ντοκιμαντέρ από τον Γιώργο Αυγερόπουλο, μια ολοκληρωμένη 117λεπτη ταινία ουσιαστικά, το «Agora». Και λέμε ταινία, γιατί την επόμενη εβδομάδα βγαίνει κανονικά στους κινηματογράφους. Εκεί θα το δούμε πρώτα και μετά θα πάρει σειρά για την τηλεόραση. Η «ταινία-κιβωτός» της ελληνικής κρίσης έκανε ήδη την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ CPH:DOX», της Κοπεγχάγης, ενώ θα ακολουθήσει η γαλλική πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Οπτικοακουστικών Προγραμμάτων FIPA (20-25 Ιανουαρίου 2015).

Το μπόνους μου, η απόλυση σου

Του Δημήτρη Αργυρού

Πότε πριν δεν έχω αποφασίσει κάτι μόνη για μένα, τώρα στηρίζοντας σε,  το πράττω, και αυτό μου δίνει αξιοπρέπεια. Αυτό λέει μια εργαζόμενη  στην συναδερφίσσα της  που αγωνίζεται να πείσει τους συναδέλφους της να μην ψηφίσουν υπέρ της απόλυσης.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Στην  Ευρώπη του ανθρωποφάγου ολοκληρωτικού καπιταλισμού- που κρατάει τα προσχήματα, αλλά έχει χάσει την καρδιά της, την ψυχή της, την δημοκρατία, στο όνομα του κέρδους- η Σάντρα είναι μια εργαζόμενη που πάσχει από κατάθλιψη και βρίσκεται στο επίκεντρο ενός διλήμματος που βάζουν τα αφεντικά της στους συνάδελφους της. Ή συναινείτε να απολυθεί η Σάντρα ή αν δεν το πράξετε  χάνεται το μπόνους των 1000 ευρώ.