Σαμαράς και Βενιζέλος στην κόψη του ξυραφιού

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Οι δανειστές δεν ανοίγουν τα χαρτιά τους μέχρι να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο

Πριν από ένα μήνα, στις αρχές Σεπτεμβρίου, γράφαμε – πρόωρα, κατά την εκτίμηση πολλών – ότι έρχεται κρίση ηγεσίας στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ με φόντο τις πρόωρες εκλογές και το αποτέλεσμά τους. Σημειώναμε ακόμη τον κρίσιμο παράγοντα του «καραμανλισμού», ο οποίος δεν δείχνει διατεθειμένος να αφήσει το κόμμα στα χέρια του Σαμαρά ύστερα από μια μεγάλη εκλογική ήττα.

Μέσα σε ελάχιστες μέρες, η κρίση έδειξε τα πρώτα σημάδια της στη Ν.Δ. και έτσι επιβεβαιώθηκε ότι η σχετική συζήτηση μόνο πρόωρη δεν είναι. Ο – δεδηλωμένα πιστός στον «καραμανλισμό» – νεαρός περιφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας και όσοι έσπευσαν να συμφωνήσουν μαζί του ζήτησαν μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, η οποία προϋποθέτει και αλλαγή πρωθυπουργού.

«Κρίση ροδάκινου» και κρίση πολιτικής

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η «κρίση του ροδάκινου» ήταν, ανεξάρτητα από το μέγεθος της οικονομικής ζημιάς για τους αγρό­τες, αποκαλυπτική μιας βαριάς συστημικής και πο­λιτικής παθογένειας της χώρας. Αλλά και μιας φρι­κιαστικής αντίληψης, η οποία διαπνέει τόσο τους κυβερνώντες τη χώρα όσο και τους εξ επαγγέλμα­τος αγιογράφους τους.

Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το 50% της ελληνικής παραγωγής ροδάκινου πηγαίνει στη Ρωσία, δηλαδή σε μία μόνον αγορά, αλλά και το ότι ένας πολύ σοβαρός όγκος άλλων προϊόντων κατα­λήγει στον ίδιο προορισμό. Μόλις λοιπόν ανακοι­νώθηκε το εμπάργκο της Ρωσίας, ύστερα από τους θλιβερούς κυβερνητικούς χειρισμούς, πανικόβλη­τοι άπαντες ανακάλυψαν ότι η Ελλάδα διατρέχει έναν διπλό κίνδυνο: να μείνει χωρίς αγοραστές για τα φρούτα της και να υποκατασταθεί ως πελάτης από την Τουρκία.

Οι δανειστές δεν κάνουν… χάρες

Toυ Σταύρου Χριστακόπουλου

Για τις πικρές αλήθειες που προκύπτουν από την πολιτική συρρίκνωση της τέως τρικομματικής κυβέρνησης έγραφε χθες το «Ποντίκι». Πολλές από αυτές θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε, αλλά τι σημασία έχει; Σαμαράς και Βενιζέλος γνωρίζουν πολύ καλά τι τους περιμένει σε κάθε βήμα τους.

● Οι στόχοι τους δεν μπορούν να επιτευχθούν.

● Κάθε κίνηση προς την υποτιθέμενη επίτευξη των στόχων αυτών, χωρίς να δίνει λύσεις, θα προσθέτει νέα θύματα στην κοινωνία.

● Κάθε νέο θύμα που θα «εκτελείται» αδίκως από τα μνημονιακά πυρά θα προσθέτει στην απόγνωση.

Τρεις κυβερνήσεις, τρεις «ιστορίες επιτυχίας»

Toυ Σταύρου Χριστακόπουλου

Ποιος δεν έχει βομβαρδιστεί αυτές τις μέρες από το success story (ιστορία επιτυχίας) που συνοδεύει κάθε αναφορά των ΜΜΕ και της κυβέρνησης στον… εαυτό της; Κι όμως, η κυβέρνηση Σαμαρά δεν είναι η μόνη που έχει να επιδείξει ένα success story. Και οι προηγούμενες δύο πρέπει να αισθάνονται υπερήφανες.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου – όπως και η σημερινή – κάθε έξι μήνες έβγαζε (προφορικά, εννοείται) τη χώρα στις αγορές και… φρενάριζε την ύφεση και την καταστροφή. Η ύφεση έχει φτάσει σωρευτικά το 25% και πάει για το 30%, αλλά κανείς από όλους αυτούς που έλεγαν και έγραφαν αυτές τις γελοιότητες δεν θέλει να τις θυμόμαστε.

Μακιγιάροντας τον νεκρό

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η οικονομική πραγματικότητα της χώρας επισκιάστηκε μερικές ημέρες από το ταξίδι Σαμαρά στην Κίνα, του οποίου το οικονομικό αποτέλεσμα δεν προεικάζεται συγκλονιστικό. Αντιθέτως μάλλον επισκιάζεται από την επιμονή της πολιτικής και διπλωματικής ηγεσίας των ΗΠΑ να αγνοεί συστηματικά την Ελλάδα στους σχεδιασμούς της για την περιοχή μας.

Όσο όμως και αν μακιγιάρεις την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, αυτή δεν κρύβεται. Αντιθέτως τις προηγούμενες μέρες εμφανίστηκαν, μέσω των επίσημων στοιχείων, σε όλο τους το μεγαλείο, η πολιτική γύμνια και το μέγεθος της κατάρρευσης. Επίσης αναδείχθηκαν, σε κοινή θέα, όλα τα κόλπα απόκρυψης της πραγματικότητας:

Οι μπίζνες υπεράνω όλων…

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Πηγή : topontiki.gr

Βρε καλώς τους! Τι έγινε ξαφνικά; Κόσμος και κοσμάκης, υπεράνω πάσης… υποψίας, μας τα λέει περίεργα εσχάτως. Τόσο που να νομίζεις ότι ένα είδος επανάστασης όπου να ’ναι θα ξεσπάσει.

Το χθεσινό «Βήμα», για παράδειγμα, φωνάζει ότι «Η τρόικα κάνει μπίζνες!». Θου Κύριε. Και τι μπίζνες δηλαδή κάνει η τρόικα; «Η ασφυκτική επιτροπεία στις τράπεζες απειλεί με αφελληνισμό – Εννέα στις δέκα επιχειρήσεις θα πτωχεύσουν ή θα πουληθούν αναγκαστικά στους ξένους».