Μπροστά στην Δραχμή ως μια νέα ΤΙΝΑ της αστικής τάξης.

Η τελική χειρότερη κατάληξη θα είναι η δραχμή με τους όρους Σόιμπλε/Ε.Ε./Eurogroup από ένα “απελπισμένο” συμβιβασμό από την αστική τάξη που θα κοιτάξει να αρπάξει και τότε μαζί με τους λακέδες της ότι μπορεί -όχι με τόσο κέφι βέβαια και με αρκετό αληθινό κλαψούρισμα μια και με Ε.Ε. σαφώς είναι better off που λένε οι Αμερικάνοι φιλελέδες.

Αλλά όταν η μόνη αναγκαστική “διέξοδος” θα είναι αυτή, τότε θα γίνει το νέο σχέδιο “σωτηρίας” της αστικής τάξης και θα την διαλαλούν οι κάθε Κούλης και Τσίπρας μαζί με τα κάθε λογής πολιτικάντικα λιμά, που απλώς έτυχε να περνάνε και είδαν φως, ΕΣΠΑ και βουλευτικά μισθά και μπήκαν. Πάρα πολλοί τέτοιοι τελευταίοι υπάρχουν σε συριζονουδούλα, απλώς υποταγμένοι και προσαρμοσμένοι στην “διαφορετική” ιδεολογία-ζόμπι που εκφράζει το κάθε κόμμα εξουσίας.

Τι είναι τελικά o Σύριζα σήμερα και ποιά είναι η “ιδεολογία” του;

Πόσο Πασόκ είναι ο Σύριζα;

Σύριζα και πασόκ είναι άλλης φύσης και ιστορικότητας πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα. Το πασόκ είχε μια εντελώς άλλη αφετηρία. άλλη εξέλιξη και διάρκεια, σε μια άλλη εποχή και λειτούργησε τελικά σαν μια κλασσική δεξιά σ/δ ισορροπιών-υπερ του κεφαλαίου- και της “κοινωνικής ειρήνης” μέχρι το τέλος του . Ακόμα και ο ΓΑΠ έτσι ξεκίνησε και δεν μπόρεσε να παίξει αυτό το ρόλο και έπεσε.

Ο Σύριζα είναι “διαχειριστής της πιο έσχατης ανάγκης και στιγμής” με κάθε μέσο διαθέσιμο και αδίστακτος. Υποδύθηκαν τα πάντα -νεοπασόκοι, αριστεροί, εναλλακτικοί, ακροαριστεροί και τώρα εθνικιστές και “σοβαροί ήπιοι” νεοφιλ. Με μόνο κριτήριο και οδηγό την εξουσία για να έχουν καβάτζα για πάρτη τους θεσμικούς -μέσα στο νεοφιλελερισμό- ρόλους. Λέω για όσους έμειναν και καρεκλολάγνισαν μέχρι τις εσχατίες της ύπαρξης τους.

Ο Σαραμάγκου, ο «σεξισμός του» και οι Αντουανέτες στο κολοσσαίο της σφαγής

Όταν γύρω σου γίνεται αληθινή σφαγή αλλά εσένα σε «πληγώνουν» μόνο λέξεις

Πάντως αυτό με τις διαμαρτυρίες πολιτικής ορθότητας περί “σεξισμού” της έκφρασης «Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε. » στο πασίγνωστο κείμενο του Ζοζέ Σαραμάγκου , είναι πολύ σουσουδισμός και αντουανετισμός.

Ο σεξισμός είναι θεσμικός, έχει ιστορικότητα και βαθιές ιστορικές καταβολές και υλικές αιτίες ύπαρξης πάνω από όλα. Και από εκεί εισβάλλει και στο θεσμό της γλώσσας. Αλλά η γλώσσα είναι μαζί και ένα πολυεργαλείο για τον άνθρωπο, σχεδόν άπειρο στις χρήσεις, στις δυνατότητες που δίνει και στην εξέλιξη του. Κάθε έκφραση ασχέτως της καταγωγής της ή της προηγούμενης χρήσης της, ταυτόχρονα σημαίνει πολλά πράγματα ανάλογα με την στιγμή, το πλαίσιο, τις προθέσεις, την θέση και στάση αυτών που την εκφέρουν αλλά και αυτών στους οποίους απευθύνεται.