Γερμανική εφημερίδα του 1897 περιγράφει την Ελλάδα του σήμερα

Το απόσπασμα που ακολουθεί αποτελεί δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Schlei-Bote στις 17 Μαϊου 1897 και αναφέρεται στην τότε πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας.

Αν και περισσότερο από 100 χρόνια πριν το δημοσίευμα βγάζει να ναι βγαλμένο από τη σημερινή πραγματικότητα. Διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, γη και ύδωρ στους δανειστές, ανεπαρκές πολιτικό σύστημα, με μόνο θύμα όπως και τώρα τον ελληνικό λαό. Λες και πρόκειται για σημερινό δημοσίευμα.

Το απόσπασμα δημοσιεύτηκε από το γερμανό συγγραφέα Dirk Muller στο βιβλίο του «Σύγκρουση» από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Διαβάστε το απόσπασμα :

ήταν η σύγκρουση..

Ήταν η σύγκρουση και κάθονταν συνήθως μόνη. Κανένας δεν της μιλούσε, όλη τη φοβόντουσαν γιατί τα χρόνια είχαν περάσει και οι καιροί ζητούσαν τη σύνεση και τον ρεαλισμό. Η σύγκρουση λοιπόν περνούσε τις μέρες και τις νύχτες μόνη της με αναμνήσεις από τότε που άνθρωποι πολλοί της είχαν εμπιστευτεί το μέλλον τους. Τότε η σύγκρουση είχε παρέα την ελπίδα αλλα και αυτή η τελευταία είχε φύγει για άλλα μέρη. Ούτε και αυτή τη θέλαν οι καιροί. Μια βραδιά που η σύγκρουση καθόταν για μια φορά ακόμα μόνη της και αναπολούσε το παλιό καλό καιρό, τη πλησίασε ένας πιτσιρικάς και της μίλησε: “Σε βλέπω εδώ και χρόνια αλλά οι δάσκαλοι μου είπαν στο σχολείο πως δεν είσαι καλή παρέα και στο σπίτι ο πατέρας μου λέει να μην σου μιλάω, γιατί όταν ήταν μικρός σου μίλαγε και αυτός αλλά τώρα είναι αλλιώς και οι καιροί αλλάξανε.”

Σύγκρουση και εθνική αξιοπρέπεια

 

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

το ΠΟΝΤΙΚΙ

Εάν κάποιος επιχειρούσε, πριν από λίγο μόλις καιρό, να μιλήσει για όριο στις θυσίες για το ευρώ, αυτομάτως χρεωνόταν στο «Κόμμα της Δραχμής». Όποιος έλεγε ότι το ευρώ δεν έχει νόημα σε μια νεκρή οικονομία και χώρα, όποιος έθετε ζήτημα αντίστασης στη δολοφονία του ελληνικού λαού, εθνικής αξιοπρέπειας και επιβίωσης ήταν υπονομευτής της «εθνικής προσπάθειας». Αυτά περίπου εκστόμιζαν – και συνεχίζουν ακάθεκτοι – οι δογματικοί, οι μύωπες και οι ανόητοι του δημόσιου βίου μας.

Κατά κανόνα η επίκληση της εθνικής αξιοπρέπειας – κι αυτό πολλοί το έχουμε ζήσει επί μακρόν – αντιμετωπιζόταν με τη βλακώδη και ανάξια απάντησης «κατηγορία» ότι «θέλετε να γίνετε Αλβανία του Χότζα, Βόρεια Κορέα» και άλλα ευτελή. Όμως, όπως πάντα αποδεικνύεται σε βάθος χρόνου, «έχει ο καιρός γυρίσματα».