Δηλαδή τι είπε ο Σόιμπλε και έπεσαν όλοι από τα σύννεφα;

του Πάσχου Λαζαρίδη

Τίποτα περισσότερο από αυτό που λένε -με λιγότερη ειλικρίνεια- πολλοί: Ότι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι μέτρο πάντων. Ο Σόιμπλε λέει δυνατά ότι το υπέρτατο κριτήριο που (συνήθως υποκριτικά) βάζει η ανθρωπότητα εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια, συστηματοποιώντας το με την πρωταγόρεια ρήση «πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος ἐστίν», πρέπει επιτέλους να αμφισβητηθεί.

Γιατί κακά τα ψέματα, άλλο να λέμε ότι η ανθρώπινη ζωή έχει αξία απαραβίαστη, και άλλο να το εφαρμόζουμε. Άλλο να το βάζουμε σε συντάγματα και διακηρύξεις, και άλλο να το κάνουμε πράξη στην τρέχουσα πολιτική.

Για την ακρίβεια, ποτέ η ανθρώπινη ζωή δεν ήταν απαραβίαστη και ούτε πρόκειται να γίνει. Από τις ασφαλιστικές εταιρείες που την αποτιμούν -όσο φθηνότερα γίνεται- σε κάποιες χιλιάδες ευρώ, μέχρι τις κυβερνήσεις που βάζουν στο τραπέζι του Προκρούστη τις δαπάνες υγείας που σχετίζονται άμεσα με τη θνησιμότητα σε μια κοινωνία, η ανθρώπινη ζωή είναι απαραβίαστη στα χαρτιά, αλλά όχι στην πραγματικότητα.

Καλός ο Αύγουστος, αλλά τελειώνει

του Δημήτρη Μήλακα

Καλός μήνα ο Αύγουστος, αλλά κάποια στιγμή τελειώνει. Έχουμε, λοιπόν, όσοι είμαστε τυχεροί (δεν είμαστε άνεργοι, είμαστε πληρωμένοι από τη δουλειά μας, έχουμε καθαρίσει την πρώτη δόση της εφορίας, δεν μας κυνηγούν δάνεια και κάρτες) ένα ακόμη εικοσαήμερο που μπορούμε να απολαύσουμε τις ψευδαισθήσεις που μόνο το καλοκαίρι μπορεί να δημιουργήσει.

Μπορούμε να ξεχάσουμε σε καμιά παραλία ή έστω σε κάποια δροσερή πλατεία αυτό που έρχεται όταν τελειώσει ο Αύγουστος. Και αυτό που έρχεται, αν το συνοψίσουμε και το κάνουμε αριθμό, είναι 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Τόσα είναι τα χρήματα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η ελληνική κυβέρνηση (για την ακρίβεια η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων) έχει προϋπολογίσει να βγάλει από την τσέπη μας. Προσοχή! Όχι 2 δισεκατομμύρια, αλλά 2 δισεκατομμύρια περισσότερα από ό,τι πληρώσαμε τον προηγούμενο χρόνο.

Βαρέλι δίχως πάτο η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Του Τάσου Βαρούνη

Από ορόσημο σε ορόσημο κι από υποταγή σε υποταγή ο Τσίπρας

 

Φαίνεται πως οι ελπίδες για κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και αίσιο τέλος στο θέμα του χρέους (δηλαδή πως κάποιο… ρεγάλο, έστω και εικονικό, θα δίνονταν στην ελληνική κυβέρνηση) διαψεύδονται. Στο Eurogroup της 22ας Μαΐου συνεχίστηκε το μπρα ντε φερ –και ταυτόχρονα συμβιβασμός- ανάμεσα σε Γερμανία και ΔΝΤ, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει κατάληξη και να αναβληθούν όλες οι αποφάσεις.

Τα «αλλάζουμε σελίδα», «τέλος στα μνημόνια», «βγαίνουμε πλέον στις αγορές» κ.λπ. έπεσαν πάνω σε έναν τοίχο διελκυστίνδας ανάμεσα σε Σόιμπλε και Τόμσεν και το ελληνικό ζήτημα μπορεί να περιμένει μια ακόμα χειρότερη διευθέτηση με βάση τις προδιαγραφές λύσεων που θέλουν Γερμανία και ΔΝΤ.

Η δήλωση του Τσίπρα μία μέρα μετά, μιλώντας στο υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος ήταν σαφής: «Πιστεύω πως ο στρατηγικός στόχος να μπορέσει η χώρα με το πέρας του τρίτου προγράμματος που είναι τον Αύγουστο του 2018 να έχει μια σταθερή δυνατότητα δανεισμού με βιώσιμα επιτόκια από τις αγορές είναι στρατηγικός στόχος που παραμένει και είναι κοντά. Μπορεί να επιτευχθεί είτε πάρουμε μια λύση που μας παρουσίασε ο κ. Σόιμπλε και αρνηθήκαμε, πόσο δε μάλλον με μια καλύτερη λύση για την οποία διαπραγματευόμαστε. Δυνατότητα πρόσβασης στις αγορές θα έχουμε με καλούς όρους».

Μπροστά στην Δραχμή ως μια νέα ΤΙΝΑ της αστικής τάξης.

Η τελική χειρότερη κατάληξη θα είναι η δραχμή με τους όρους Σόιμπλε/Ε.Ε./Eurogroup από ένα “απελπισμένο” συμβιβασμό από την αστική τάξη που θα κοιτάξει να αρπάξει και τότε μαζί με τους λακέδες της ότι μπορεί -όχι με τόσο κέφι βέβαια και με αρκετό αληθινό κλαψούρισμα μια και με Ε.Ε. σαφώς είναι better off που λένε οι Αμερικάνοι φιλελέδες.

Αλλά όταν η μόνη αναγκαστική “διέξοδος” θα είναι αυτή, τότε θα γίνει το νέο σχέδιο “σωτηρίας” της αστικής τάξης και θα την διαλαλούν οι κάθε Κούλης και Τσίπρας μαζί με τα κάθε λογής πολιτικάντικα λιμά, που απλώς έτυχε να περνάνε και είδαν φως, ΕΣΠΑ και βουλευτικά μισθά και μπήκαν. Πάρα πολλοί τέτοιοι τελευταίοι υπάρχουν σε συριζονουδούλα, απλώς υποταγμένοι και προσαρμοσμένοι στην “διαφορετική” ιδεολογία-ζόμπι που εκφράζει το κάθε κόμμα εξουσίας.

Η νέα παγίδα του Β. Σόιμπλε

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Το παράθυρο εξόδου του ΔΝΤ από το Μνημόνιο μπορεί να εξελιχθεί σε πόρτα… εισβολής ενός πολύ σκληρότερου ESM– Ενδείξεις παρασκηνιακής συνεννόησης Βερολίνου – Ουάσιγκτον

Ο Β. Σόιμπλε κάνει πάντα τη δουλειά του. Και με τις πράξεις και με τις παραλήψεις του. Και με τις δηλώσεις και με τις σιωπές του. Χθες (13/1), με την πρώτη μεθεόρτια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του στη Süddeutsche Zeitung (έπειτα από σιωπή 4 εβδομάδων) ξεδίπλωσε την ατζέντα της γερμανικής ηγεσίας σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα τόσο της εκκρεμούς δεύτερης αξιολόγησης, όσο και της θεσμικής μετεξέλιξης της ευρωζώνης. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, εκφράζοντας τον ηγετικό πυρήνα της πολιτικής και οικονομικής ελίτ της χώρας του, αλλά αξιοποιώντας έξυπνα και την πίεση που ασκεί εκ δεξιών στο κόμμα του η ακροδεξιά «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), η οποία έθεσε ανοικτά ζήτημα διχοτόμησης της Ευρωζώνης, λίγο πριν τις χριστουγεννιάτικες διακοπές (στις 20/12/2016) είχε προειδοποιήσει ότι η Ευρωζώνη θα διαλυθεί αν δεν τηρούνται οι κανόνες. Τώρα, προαναγγέλλει την αλλαγή των κανόνων αυτών. Και, όπως έχει συμβεί στη διάρκεια της επταετίας των Μνημονίων, η Ελλάδα αποτελεί το σύνηθες «πολυεργαλείο» κατασκευής των νέων κανόνων.

«Παρακαταθήκη» Ομπάμα με… σφραγίδα Τραμπ για το χρέος

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η πολιτική αλλαγή στις ΗΠΑ προσθέτει ένα «κλικ» διαλλακτικότητας στους δανειστές, με σταθερή τη γερμανική εξαίρεση. Κυβερνητική σπουδή για κλείσιμο αξιολόγησης με συνοπτικές διαδικασίες

Αν και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επένδυσε πολλά στην πολύκροτη αποχαιρετιστήρια περιοδεία του απερχόμενου Ομπάμα στην Ευρώπη, στην πραγματικότητα τα όποια πιθανά οφέλη στην προσδοκώμενη ελάφρυνση του χρέους και στη διαλλακτική στάση των δανειστών θα τα οφείλει μάλλον στον επερχόμενο αμερικανό πρόεδρο, τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο οποίος παρουσιάζεται περίπου ως μια απρόβλεπτη παγκόσμια απειλή.

Εφεδρικό μνημόνιο: Κάποιος να τελειώσει τη δουλειά

του Αλέξανδρου Ζέρβα

Εκεί λοιπόν που όλοι στο κυβερνητικό στρατόπεδο περίμεναν «την εκτόξευση της ελληνικής οικονομίας» μετά από το πολυαναμενόμενο κλείσιμο της αξιολόγησης, ήρθε η σύνοδος της Ουάσινγκτον να τους επαναφέρει απότομα στη σκληρή πραγματικότητα.

Δεν πρόκειται απλά για τη ματαίωση ενός ακόμη success story, αλλά παράλληλα για την επαναφορά της πολιτικής αβεβαιότητας. Άλλωστε, ήταν ήδη ορατή δια γυμνού οφθαλμού η αμηχανία στο εσωτερικό της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ακόμη και μπροστά στο αρχικό πακέτο που  ετοιμαζόταν να φέρει «καλώς εχόντων των πραγμάτων» μέσα στο Πάσχα ο Αλέξης Τσίπρας. Φανταστείτε τι έχει να γίνει εφόσον τους φορεθεί κάνα καπέλο έξτρα σκληρών μέτρων, όπως εκείνα του εφεδρικού μνημονίου που συμφώνησαν οι δανειστές (ερήμην της ελληνικής κυβέρνησης) στην αμερικάνικη πρωτεύουσα. Κάπως έτσι επανέρχονται σενάρια ακόμη κι ενός νέου δημοψηφίσματος. Μόνο που δυστυχώς πλέον είναι πολύ λιγότεροι εκείνοι που πιστεύουν ακόμη στις καλές προθέσεις της κυβέρνησης…

Σόιμπλε way…

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου (καμία σχέση με τον Βαλασόπουλο). Γι’ άλλη μια φορά η ελληνική κυβέρνηση καταφεύγει στην αναζήτηση της λεγόμενης πολιτικής λύσης.

Ο Τσίπρας πήγε να δει τον Ολάντ, ζητώντας την παρέμβασή του, αλλά…ο Γάλλος πρόεδρος – και λόγω των προβλημάτων της Οικονομίας στην χώρα του – δεν φαίνεται να μπορεί να βοηθήσει.

Ένα ντοκιμαντέρ που «δεν πρέπει» να δείτε

Του Θάνου Καμηλάλη

Πριν από λίγες μέρες προβλήθηκε σε Γαλλία και Γερμανία ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ πάνω στην επτάμηνη διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τους δανειστές της. Καλό θα ήταν να του ρίξετε μια ματιά, γιατί αν μείνετε στα αποσπάσματα που παρουσίασαν τα ελληνικά συστημικά ΜΜΕ, θα χάσετε τα καλύτερα σημεία του

Το ντοκιμαντέρ έχει τίτλο «Grèce, le jour d’après » ( Ελλάδα, η επόμενη μέρα), προβλήθηκε από το κανάλι ARTE και ακολουθεί την πορεία των διαπραγματεύσεων, από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιανουαρίου μέχρι την υπογραφή του τρίτου μνημονίου. Ως αφηγητές χρησιμοποιούνται βασικοί πρωταγωνιστές του «ελληνικού δράματος», μεταξύ των οποίων οι Γιούνκερ, Μοσκοβισί και Σόιμπλε, ο Γιώργος Κατρούγκαλος (μόνος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ που δέχτηκε να μιλήσει, σύμφωνα με τον δημιουργό), αλλά και οι  Γιάννης Πρετεντέρης κι Ευάγγελος Βενιζέλος. Ακολουθείται δηλαδή μια «συντηρητική» προσέγγιση του ζητήματος, που ακόμα και αυτή δεν άρεσε ολόκληρη…

Καινούργιο «success story»;

Του Αλέξανδρου Ζέρβα

Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πόσο θα μπορεί το Μέγαρο Μαξίμου να συνεχίζει τις λεκτικές ακροβασίες μεταξύ της «υπεράσπισης της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς» και του νέου οδικού της χάρτη όπως συγκροτείται από το νέο Μνημόνιο, είναι όμως εμφανές πως η βαλίτσα δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά. Όταν μάλιστα ακούει μέχρι και τον Γκίκα Χαρδούβελη να παραδέχεται δημοσίως τα «πολιτικά κίνητρα» που είχε το ΔΝΤ απέναντι στην προηγούμενη κυβέρνηση, διαλύονται κι οι τελευταίες ψευδαισθήσεις σχετικά με την κατεύθυνση αλλά και το περιεχόμενο της τελικής συμφωνίας, όταν κι εφόσον αυτή κλείσει.

Παρ’ όλα αυτά διαπιστώνω ότι ακόμη και μέσα σε αυτή τη νέα ζοφερή για την ελληνική κοινωνία κατάσταση αρχίζουν να «φυτρώνουν» στο κυβερνητικό στρατόπεδο διάφορες νέες αυταπάτες, τώρα που τέλειωσαν οι προηγούμενες σχετικά με τη δυνατότητα επίτευξης ενός «έντιμου συμβιβασμού» με τους δανειστές.

Καταστροφή η κατά Σόιμπλε έξοδος από το ευρώ

Tου Λεωνίδα Βατικιωτη

Νέες λεπτομέρειες είδαν το φως της δημοσιότητας στις 20 Ιουλίου από τις ιστοσελίδες Euractiv και Heard in Europe σχετικά με την περίφημη πρόταση του γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όπως γραπτά είχε διατυπωθεί στις 10 Ιουλίου. (Εδώ το πλήρες κείμενο) Η πρόταση του Σόιμπλε, που σε όλη την Ευρώπη πρέπει να είναι ο πλέον …δημοφιλής και …αξιαγάπητος γερμανός μετά τον Αδόλφο Χίτλερ, προέβλεπε πως αν η Ελλάδα δεν αποδεχθεί ένα βαρύ πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, στο οποίο συμπεριλαμβανόταν κι η μεταβίβαση δημόσιας περιουσίας αξίας 50 δισ. ευρώ σε ένα ίδρυμα με έδρα το Λουξεμβούργο, τότε θα πρέπει να μας προσφερθεί μια προσωρινή έξοδο από την ευρωζώνη (τον όρο τάιμ άουτ χρησιμοποιεί το επίσημο έγγραφο), «με πιθανή αναδιάρθρωση του χρέους αν είναι αναγκαίο στο πλαίσιο της Λέσχης του Παρισιού… Η λύση της προσωρινής διακοπής θα πρέπει να συνοδεύεται από την υποστήριξη της Ελλάδας ως μέλους της ΕΕ και του ελληνικού λαού», συνέχιζε η πρόταση.

Το ευρω-μνημόσυνο των Βρυξελλών

Με μεγάλη επιτυχία συνεχίζονται στις Βρυξέλλες οι διαπραγματεύσεις που τυπικά αφορούν το νέο μνημονιακό δάνειο στην Ελλάδα, αλλά πρακτικά κλείνουν τις τελευταίες λεπτομέρειες για το μνημόσυνο της «Ενωμένης Ευρώπης».

Δημοσιογράφοι από τις Βρυξέλλες έγραψαν αργά το βράδυ του Σαββάτου ότι ακόμη κι αν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έκοβε το χέρι πόδι του και το έδινε στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο Γερμανός υπουργός δεν θα θεωρούσε ότι αυτό ήταν αρκετό.

«Πόσα θέλετε να φύγετε από το ευρώ» ρωτούσε ο Σόιμπλε

Πρόταση στην Ελλάδα να εγκαταλείψει την ζώνη του ευρώ λαμβάνοντας μάλιστα και οικονομική βοήθεια γι’ αυτό, είχε καταθέσει στον Γ.Βαρουφάκη ο Σόιμπλε αναφέρει το Mediapart, επικαλούμενο ανώτατο σύμβουλο της ελληνικής κυβέρνησης που παρακολουθεί εδώ και πέντε μήνες τις διαπραγματεύσεις.

Ο αξιωματούχος υποστηρίζει ότι ο Σόιμπλε είχε θέσει το ζήτημα ήδη από 2011.

Από τον Σκόμπι στον Σόιμπλε

του Διονύση Ελευθεράτου

Με αφορμή ένα εξαιρετικό βιβλίο κι έναν εθνικόφρονα «που μένει Ευρώπη»…

Το κείμενο του Δημήτρη Μανιά­τη («tanea.gr») αναφερόταν στην πρώτη εκ των δυο συγκεντρώσε­ων, τις οποίες πραγματοποίησαν προσφάτως οι μνημονιακοί «νε­οφιλελέδες» στην πλατεία Συντάγματος. Το τε­λευταίο απόσπασμα: «Και μπορεί οι δύο κυρί­ες που στέκονταν στην είσοδο της «Μεγάλης Βρετανίας» να ήταν όντως ανιδιοτελείς, ευρω­παΐστριες, μετριοπαθείς και με έγνοια για τη θέ­ση της χώρας. Ο διπλανός τους κύριος, όμως, με την ελληνική σημαία που φώναζε «φέρτε τον Σκόμπι μάλλον είχε διαφορετική άποψη».

Ναι, «φέρτε τον Σκόμπι»… Αντι – αριστερή υστερία, θα πείτε. Ικανή να κατεβάζει στο δρό­μο ακόμη και τύπους που φαντάζουν σαν γρα­φικοί «δελαπατρίδηδες» μιας σκληρής Δεξιάς, η οποία εκθέτει τα ιστορικά σημεία αναφοράς της, κάπου ανάμεσα σε νυν ή επίδοξους γιάπηδες.

Η θεία μου η Μερόπη, που μένει στην Ευρώπη…

Του Διονύση Ελευθεράτου 

Εμπνεόμενος από τη νέα συγκέντρωση των απανταχού μνημονιακών και παρακάμπτοντας το ερώτημα εάν αυτά τα συλλαλητήρια είναι κυρίως της «κατσαρόλας» ή των «κατσα-Ρόλεξ», ο γράφων σκαρφίστηκε ορισμένους στίχους.

Η τετράμηνη μπλόφα της Άνγκελας Μέρκελ

Του Μιχάλη Γιαννεσκή

Η ακατάπαυστη ροή ειδήσεων σχετικά με τις εξελίξεις των διαπραγματεύσεων με τους «θεσμούς», έχει αποσπάσει την προσοχή από ένα σχετικό και βασικό ερώτημα: Πως είναι δυνατόν για τέσσερις μήνες μία μικρή και καταχρεωμένη χώρα σαν την Ελλάδα με ΑΕΠ που αντιστοιχεί στο 1.5% της Ευρωπαϊκής και 0.35% της παγκόσμιας οικονομίας, να αντιστέκεται σθεναρά στο μπρα-ντε-φερ με διεθνείς οικονομικούς γίγαντες;

Το μόνο ισχυρό χαρτί που έχει στη διάθεσή της η ελληνική πλευρά είναι η στάση πληρωμών και οι συνέπειες της για τις διεθνείς αγορές και κυρίως για την Ευρωζώνη, τη σαθρότητα της οποίας γνωρίζουν καλά οι «θεσμοί». Για να αποφύγουν τις δυσμενείς επιπτώσεις που θα επέφερε μία στάση πληρωμών, οι «θεσμοί» ακολούθησαν μέχρι σήμερα μια στρατηγική που εμπεριείχε τη χειραγώγηση, την εξαπάτηση και τον εκφοβισμό της ελληνικής κοινής γνώμης.

Τέλος πια οι κωλοτούμπες καιρός για ρήξη

Της Μιχαλούς

Παντού χώνουν την μύτη τους οι ευρωτσάτσοι του συστήματος… Αυτή τη φορά σήκωσαν το δάχτυλο για το καλό και αγαπητό παιδί τους Γιάννη Στουρνάρα μέσω του Μάριο Ντράγκι, ο οποίος μάλιστα διεμήνυσε ότι, οι απαιτήσεις ορισμένων για παραίτηση από τη θέση του, δεν αρέσουν καθόλου!

Σόιμπλε όπως Πινοσέτ

Tου Νίκου Αραπάκη

Την περίοδο της κρίσης έχουν γραφεί και ειπωθεί πολλές υπερβολές…

Ψεκασμένοι, δωσίλογοι, αγράμματοι, φασίστες και διάφορα τέτοια βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Θεμιτό δεν θα το χαρακτήριζα, αφού η υπερβολή είναι πάντοτε υπερβολή, αλλά θα το χαρακτήριζα λογικό. Όταν καταστρέφονται ζωές, περιουσίες, όταν πολλοί βλέπουν τα όσα έχτισαν να μετατρέπονται σε σωρούς ερειπίων, λογικό είναι να αντιδρούν υπερβολικά.

Μια απ’ αυτές τις υπερβολές,  η οποία είναι ευρέως διαδεδομένη στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο, είναι η προσπάθεια πολλών να ταυτίσουν αυτό που γίνεται σήμερα στην Ευρώπη με τη Χιλή του Πινοσέτ. Εκ πρώτης όψεως, όντως μοιάζει υπερβολή. Κρίνοντας ψυχρά τα ιστορικά γεγονότα, και γνωρίζοντας πως στη Χιλή επιβλήθηκε μια στυγνή δικτατορία η οποία δημιούργησε εκατόμβες νεκρών και βύθισε στο χάος τη χώρα, δεν μπορεί να βρει κάποιος πολλά κοινά στοιχεία.

Η Πέμπτη φάλαγγα του Β. Σόιμπλε

Του Μενέλαου Γκίβαλου

Από την επόμενη κιόλας μέρα που συγκροτήθηκε η νέα κυβέρνηση, η «φαιά μνημονιακή συμμαχία» ανασυντάχθηκε προκειμένου να ανταποκριθεί στις νέες «απαιτήσεις των καιρών», όπως τις καθορίζουν οι δανειστές και κυρίως η γερμανική ελίτ. Πολιτικοί – κομματικοί εκφραστές της «φαιάς συμμαχίας» η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και οργανικοί τους συμπαραστάτες οι τραπεζίτες, οι εργολάβοι, οι ιδιοκτήτες των μνημονιακών ΜΜΕ. Τι κι αν έχασαν πανηγυρικά τις εκλογές; Μήπως είχαν ποτέ την εμπιστοσύνη της κοινωνίας; Ισχύς τους, η αγάπη και η εμπιστοσύνη του Σόιμπλε και της Μέρκελ… Αυτό το «δίδυμο» ήταν και είναι και σήμερα η πηγή της «νομιμοποίησής» τους· για χάρη τους εκδίδουν τις κομματικές τους ανακοινώσεις, καταφερόμενοι κατά της ελληνικής κυβέρνησης.

Γραφείο στη βουλή των Ελλήνων ζήτησε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε

Νέα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τροπή πήρε το σήριαλ των γραφείων πρώην πρωθυπουργών, αρχηγών κομμάτων, συγγενών αρχηγών κομμάτων, μπατζανάκηδων, τρίτων εξαδέρφων και ετεροθαλών αδερφών-υιών με δωρεάν γερμανικά φαξ, στη βουλή των Ελλήνων.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες που μεταδίδουν τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης κι επιβεβαίωσαν όλοι οι Έλληνες δημοσιογράφοι που βρίσκονται στο payroll της γερμανικής πρεσβείας, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έστειλε επιστολή στην πρόεδρο της βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, ζητώντας της να τον ενημερώσει για το πότε θα σταλούν τα κλειδιά του νέου του γραφείου στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Το δάχτυλο του Σόιμπλε

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είτε το παίζει ο κακός μπάτσος του Μερκελισμού, είτε λέει αυτό που πιστεύει, αρέσκεται συχνά σε νουθεσίες κατά της Ελλάδας. Υπάρχουν αρκετοί στην Ελλάδα, από τον Τζήμερο ως τον Θεοδωράκη που αντιλαμβάνονται το κούνημα του δαχτύλου του Σόιμπλε ως σήμα προς το κοπάδι με τα πρόβατα και τρέχουν να ακολουθήσουν τη ρότα του τσομπάνη.

«Η Ελλάδα ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της» επανέλαβε για ακόμη μία φορά ο κύριος Σόιμπλε. Τι εννοούσε όμως ο κύριος και Θεός του τσούρμου των αυτομαστιγωμένων Ελλήνων νεοφιλελεύθερων; Εννοούσε πως η φτωχή Ελλάδα αγόραζε γερμανικά όπλα, υποβρύχια,Λέοπαρντ ενώ δεν είχε αυτή την οικονομική δυνατότητα; Αυτο εννοεί; Μήπως εννοεί πως αυτή η μικρή χώρα αγόρασε τεχνολογία SIEMENS σε πολλαπλάσιες τιμές με τη μεθόδευση διεφθαρμένων Γερμανών που δίδαξαν τη διαφθορά στην Ελλάδα; Αυτές τις υπέρογκες δαπάνες εννοεί; Μήπως εννοεί τις κατασκευές των εθνικών εργολάβων οι οποίοι ακόμη και την ώρα που η Ελλάδα κατέρρεε, έριχναν δρόμους από άκρη σε άκρη;

Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας. Οι πολιτικοί τους όχι

Η εμπλοκή των Γερμανών πολιτικών στα εσωτερικά της Ελλάδας κρατάει πολλές δεκαετίες, όμως από το 2011 και μετά οι κινήσεις της γερμανικής ηγεσίας γίνονται με τον πλέον απροκάλυπτο, άγαρμπο αλλά και προκλητικό τρόπο.

Σε συνέντευξή του, ο Γερμανός πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, ζήτησε από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα «να βάλει τέλος στη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες στην κυβέρνηση», χαρακτηρίζοντας «λάθος» τη συνεργασία των δυο κομμάτων. Επίσης, ο Μάρτιν Σουλτς είπε πως «σε σύγκριση με τον κ. Καμμένο, ο ελέφαντας στο κατάστημα με τις πορσελάνες μοιάζει με διπλωμάτη που ξέρει να ελίσσεται».

Η κόντρα του Πάνου Καμμένου με τους Γερμανούς ξεκίνησε από την ημέρα που ο ίδιος ανακοίνωσε τις διαδικασίες ερευνών για τα εξοπλιστικά προγράμματα μέσω του νεοσύστατου –αλλά εδώ και καιρό νομοθετημένο- τμήματος εσωτερικών υποθέσεων του υπουργείου Άμυνας. Μάλιστα σε συνέντευξή του δήλωσε ξεκάθαρα ότι έχουν ήδη βρεθεί τα στοιχεία για μίζες εκατομμυρίων για πολεμικά ελικόπτερα, καθώς και για πληρωμές χωρίς τιμολόγια και εγγυητικές τραπεζών, εμπλέκοντας κυρίως γερμανικές εταιρείες κατασκευής κι εμπορίας οπλικών συστημάτων.

Griechenland gehört mir (Η Ελλάδα ανήκει σε μένα)

Το τι έρωτα έχουν πάθει ο Σόιμπλε, οι όμοιοι του και τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης με την Ελλάδα δεν περιγράφεται. Ειδικά ο Σόιμπλε μοιάζει να έχει κολλήσει τόσο πολύ που τον φαντάζομαι να έχει κρεμασμένη γιγαντοαφίσα την οικογενειακή φωτογραφία της ελληνικής κυβέρνησης. Στον τοίχο του. Σε στόχο με βελάκια. Ή μήπως σε εικόνισμα;

Είναι το φετίχ του πάντως η ελληνική περίπτωση. Με το τιμόνι του νομίσματος της Ευρώπης στα χέρια του, η Ελλάδα είναι το εισιτήριο παραμονής του στο κλειστό κλαμπ των νομισματοκόπων.

Σε κάθε περίπτωση, παρόλο που για κάποιον περίεργο λόγο φαίνεται σαν να μην το… πολυπειράζει το ευρώ όλο αυτό το σήριαλ που γίνεται με την Ελλάδα, η περίπτωση της Ελλάδας μάλλον παραμένει σοβαρή.

Καλή επιτυχία, Γερμανία!

Παρατηρώντας τις αντιδράσεις και διαβάζοντας τις δηλώσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και Γερμανών αξιωματούχων τις τελευταίες ημέρες, καταλαβαίνω πως η γερμανική κυβέρνηση έχει χάσει την ψυχραιμία της, ενώ η γερμανική ηγεμονία στην Ευρωπαϊκή Ένωση φτάνει στο τέλος της.

Όταν η μικρή Ελλάδα αμφισβητεί την γερμανική ηγεμονία, δεν θέλει και πολύ μυαλό για να αντιληφθεί κάποιος πως σύντομα θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες.

Προφανώς, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κολακεύεται να παίζει τον Ηγέτη από το αναπηρικό του καροτσάκι.

Πρώην Σύμβουλος Κομισιόν: Ο Σόιμπλε καταστρέφει την Ευρώπη

«Πώς μπορούν να αλλάξουν οι καταστροφικές πολιτικές που επιβάλλει ο Σόιμπλε και οι όμοιοί του; Είναι συμβατή η ένταξη στην ευρωζώνη με τη Δημοκρατία;» διερωτάται ο Φιλίπ Λεγκρέν, πρώην οικονομικός σύμβουλος του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την περίοδο 2011-2014, σε άρθρο του στο περιοδικό Foreign Policy.

«Οι εκλογές δεν αλλάζουν τίποτα» ισχυριζόταν, όπως αναφέρεται στο άρθρο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, πριν από τις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα, οι οποίες ανέδειξαν μια ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση, που δεσμευόταν να θέσει τέλος στη λιτότητα και να ζητήσει ελάφρυνση του χρέους από τους πιστωτές της στην ευρωζώνη». Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επέμενε πως «η νέα ελληνική κυβέρνηση οφείλει να αποδεχθεί τους όρους που πέτυχαν οι προκάτοχοί της» προστίθεται.