ένθεοι, άθεοι και βλάσφημοι

Και ξαφνικά όλο το παπαδαριό βγήκε από τα ιερά άμφια του διότι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Β. Διαμαντόπουλο, διότι σε καρναβάλι ντύθηκε παπάς και κήδεψε το μνημόνιο. Και όλα αυτά σε ένα καρναβάλι, δηλαδή σε μια εκ φύσεως και εκ θέσεως ανατρεπτική διαδικασία που οι εξουσίες αμφισβητούνται, για αυτό και οι παπάδες και το κράτος δεν αγάπησαν ποτέ τα καρναβάλια.  Και την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα του, μπροστά στα σκαλοπάτια  της κυβερνητικής εξουσίας όχι μόνο τον αφήνει ακάλυπτο, αλλά και τον εκθέτει από την άλλη, ε είναι γεγονός πάμε για αριστερή διακυβέρνηση, άρα με την εκκλησία θέλουμε να τα έχουμε καλά.Και όμως χριστιανισμός σημαίνει ελευθερία, δεν σημαίνει υποταγή, υποταγή σημαίνει Ισλάμ και εκεί πάλι το ζήτημα της έννοιας της υποταγής είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση. 

Με μαύρο σκοτάδι περνάνε τα μέτρα

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Το πολιτικό καθεστώς της «ελευθερίας», της «δημοκρατίας», της «ελεύθερης οικονομίας», της «ελεύθερης επικοινωνίας» και της απελευθερωμένης ασυδοσίας, έστειλε 8 διμοιρίες ΜΑΤ, αχάραγο, με προτεταμένα τα οπλοπολυβόλα, για να συλλάβουν το… κτίριο της ΕΡΤ και να περάσουν… χειροπέδες στην καγκελόπορτα του ραδιομεγάρου!

Δημοσιογραφία ή δημόσιες σχέσεις;

Στο τεύχος 13 του UNFOLLOW, που κυκλοφορεί, εξετάζουμε μια κομβική πλευρά του συστήματος ανισότητας που μαστίζει την Ελλάδα. Περιγράφουμε τεκμηριωμένα πώς άλλο ένα φορολογικό νομοσχέδιο, ενώ εμφανίζεται και πάλι με το πρόσχημα της «μεταρρύθμισης», στην πραγματικότητα έρχεται να λεηλατήσει τα λαϊκά εισοδήματα, δίχως καμία απολύτως πρόθεση να φορολογήσει τον πραγματικό πλούτο. Και για να το αποδείξουμε επικαλούμαστε εμβληματικές περιπτώσεις ελλήνων επιχειρηματιών -τον Σωκράτη Κόκκαλη, τον Γιάννη Αλαφούζο, τον Νίκο Μάνεση και τον Ανδρέα Βγενόπουλο-, δημοσιεύουμε τα εκκαθαριστικά τους σημειώματα και εξηγούμε πώς λειτουργεί το σύστημα της φοροασυλίας.

Καθώς ανοίγεται μπροστά μας το 2013, ο πολιτικός λόγος στην Ελλάδα εξακολουθεί να κάνει κύκλους, κυνηγώντας την ουρά του από όξυνση σε άμβλυνση και τούμπαλιν, δίχως ακόμη να ανακαλύπτει τη βούληση, το κουράγιο ή τα εργαλεία να αντιμετωπίσει το δομικό πρόβλημα: όσο κάποιοι καλλιεργούν ενοχικές συνειδήσεις, υπερθεματίζοντας περί «πατριωτισμού» και «ομοψυχίας», ενώ άλλοι καταδιώκουν αποδιοπομπαίους τράγους, παρουσιάζοντάς τους ως «σάπια μήλα» ενός κατ’ ουσίαν υγιούς καλαθιού, το πρόβλημα της δομικής αδικίας με την οποία είναι οργανωμένο, σκόπιμα και υπολογιστικά, το πολιτικοοικονομικό σύστημα της χώρας, μένει ανέγγιχτο.