Προετοιμάζεται η πολιτική καρατόμηση Βενιζέλου

Του Γιώργου Δελαστίκ

Βαρύτατα λαβωμένη πολιτικά βγήκε η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου από την ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο, αν και πέρασε το πρώτο άρθρο της καταστροφής διαφόρων επαγγελμάτων με 152 ψήφους και το δεύτερο άρθρο για το ξεπούλημα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος σε ξένα «κοράκια» αντί πινακίου φακής με 151 ψήφους.

Το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στο αποτέλεσμα των ψηφοφοριών. Μόνο αφελείς θα πίστευαν ότι αυτή η κυβέρνηση θα ήταν ποτέ δυνατόν να πέσει γιατί δεν θα άντεχε να αδικήσει τους γαλακτοπαραγωγούς ή τους φαρμακοποιούς! Όλοι οι… «αντάρτες του γάλακτος», άλλωστε, ψήφισαν πειθαρχικότατα το πολυνομοσχέδιο-καρμανιόλα. Ας μην κοροϊδευόμαστε, οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν ψηφίσει αδίστακτα τη διάπραξη εγκλημάτων οικονομικής γενοκτονίας δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων, θα δίσταζαν να στραγγαλίσουν οικονομικά τρεις χιλιάδες γαλακτοπαραγωγούς και τις οικογένειές τους; Αστεία πράγματα! Ένα θέατρο έπαιξαν κάποιοι από αυτούς.

Πρωτογενές πλεόνασμα βλακείας και αλητείας…

Tου askordoulakos

Όταν ήµουν νέοs, οι άνθρωποι µε αποκαλούσαν ριψοκίνδυνο παίκτη. Όταν οι δουλειές µου …µεγάλωσαν, µε είπαν κερδοσκόπο. Τώρα µε αποκαλούν τραπεζίτη. Αλλά εγώ πάντα το ίδιο πράγµα έκανα»

Σερ Έρνεστ Κάστελ, τραπεζίτηs του βασιλιά Εδουάρδου VII τns Αγγλίαs.

Είναι φανερό εδώ και μήνες, ότι εσμός της πιο σιχαμένης, της πιο χυδαίας και της πιο επικίνδυνης πολιτικής συμμορίας (Σαμαρά-Βενιζέλου), που’ χει γνωρίσει η σύγχρονη Ελλάδα έχει χάσει κάθε κοινωνικό στήριγμα, διότι έγινε γρήγορα αντιληπτός, ο τρόπος με τον οποίον ανέλαβε και διατηρεί την εξουσία. Ακόμα και τ’αφεντικά τους, έχουν αποφασίσει ότι είναι ξεγραμμένοι.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΝΑΧΟΙ…

Κάποιοι φίλοι με ρωτούν γιατί δεν γράφω πια. Μάλιστα κάποιος μου είπε πως αυτά που έγραφα ήταν μια μεταφορά εδώ μέσα από τις σκέψεις του, τα συναισθήματα του, που δεν μπορούσε να εκφράσει κι ένοιωθε ανακούφιση όταν σκεφτόταν πως κάποιος περιγράφει αυτές τις σκέψεις, αυτά τα συναισθήματα με τέτοιο τρόπο…

Να γράψω τι, σ΄αυτή τη φάρσα που βιώνουμε όλοι? Τι να γράψω σε μια χώρα ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ από το δημιουργό, τη φύση, το σύμπαν , όπως θέλετε πείτε το, που τη σκεπάζει ένας απίστευτος ουρανός,  που τη χαϊδεύει μια απίθανη θάλασσα, γεμάτη από αρώματα από τη μια άκρη ως την άλλη, θησαυρούς που και μόνο να τους χαζεύεις νοιώθεις ΔΕΟΣ. Μια μικρή γωνιά του πλανήτη που θα μπορούσε να διεκδικήσει άνετα το τίτλο του παραδείσου…

Ζεις μονάχα μια φορά

Ποτέ δεν μου άρεσαν οι συμβουλές. Κι αυτό γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, ωστόσο κάποιες ανάγκες είναι κοινές. Και η πανανθρώπινη αλήθεια είναι πως κάτω από αυτόν τον ουρανό όλοι είμαστε ίσοι κι έχουμε μόνο μια ζωή για να ζήσουμε.

Ας βάλουμε κάποια στάνταρντς στην ζωή μας. Αναρωτήσου, αν έχεις ταξιδέψει αρκετά. Αν όχι κάντο ακόμα κι αν είναι το χωριό δίπλα σου. Άνοιξε τους ορίζοντές σου. Δοκίμασε νέα πράγματα, βάζοντας στην άκρη τον φόβο. Συνήθως αυτά που έχεις να κερδίσεις είναι πολύ περισσότερα από αυτά που νομίζεις ότι θα χάσεις.

Γλίτσα, βρώμα και δυσωδία. Το σύστημά τους σάπισε.

Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

Αυτοί

Που τόσα χρόνια διαχειρίζονταν τις τύχες μας και έφτιαχναν τις δικές τους τύχες.

Που τόσα χρόνια εμφανίζονταν στις τηλεοράσεις και γέμιζαν οι οθόνες γλίτσα.

Που ορκίζονταν στο όνομα του λαού και στο σκοτάδι σχεδίαζαν το ξέσκισμά του.

Που ζητούσαν την τήρηση του νόμου και της τάξης από τους πολίτες την ίδια στιγμή που εκείνοι παρανομούσαν ασύστολα.

Διάταγμα

Από 1^ης Ιανουαρίου 2014, ισχύουν οι κάτωθι αποφάσεις του Πανδοσολογιότατου, κατόπιν εισηγήσεως της Επιτροπής Εκκαθάρισης προεδρεύοντος του Vizekanzler Αντώνη Γκαβού:

Όσοι αυτοκτονούν το κάνουν από ερωτική απογοήτευση. Περισσότερη έρευνα απαγορεύεται. Πιθανά σημειώματα των αυτοχείρων καταστρέφονται.

Οι φτωχοί να θεωρούνται αναγκαίο καλό για την ανάπτυξη. Οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια ανάλυσης θεωρείται εξτρεμιστική πράξη και τιμωρείται.

2014 – Συντρίψτε το «τούνελ»!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ευχαριστώ τον κ.Σαμαρά. Παρά τις έγνοιες του το τήρησε το έθιμο. Στο προχτεσινό διάγγελμά του μου το υποσχέθηκε και πάλι: Το 2014 – μου είπε – θα φανεί φως στην άκρη του τούνελ…

Σαράντα χρόνια τώρα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι κι έναν καλό κύριο – όχι πάντα τον ίδιο – να βγαίνει κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς και να μου λέει ότι με το νέο χρόνο θα έρθει και το φως. Να με διαβεβαιώνει ότι υπάρχει φως. Και ότι αν είμαι καλός, υπάκουος και ήσυχος τότε θα το δω κι εγώ.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ! – ΠΛΑΚΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙΣ

Ο Άδωνις Γεωργιάδης θεωρείται από τους αποτελεσματικότερους υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης. Έχει τόσο παθιασμένους υποστηρικτές, που αν σε ακούσουν να τον χαρακτηρίζεις «τηλεβιβλιοπώλη» θα σε φάνε ζωντανό ουρλιάζοντας ότι δεν είναι ντροπή η συγκεκριμένη δουλειά, ότι είναι άνθρωπος της αγοράς κι ότι έχει ένσημα.

Ωραία, τότε γιατί δεν κάναμε υπουργό Υγείας τον Ανδρέα Φικιώρη που σκαμπάζει και πέντε πράγματα από ιατρική; Που έκανε και μια λιποαναρρόφηση στον Κοσκωτά; Που πιστεύει στο γνήσιο και όχι στο γενόσημο όζον; Που τον «θέλει» το γυαλί; Και που, το κυριότερο προσόν για τη σημερινή κυβέρνηση, δηλώνει δημόσια ότι έχει μεγάλα αρχίδια!

Αδιέξοδο

Τα ΜΜΕ βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν «Δημοσκόπηση- γροθιά» τα ευρήματα της ΚΑΠΑ Research για λογαριασμό της εφημερίδας «Βήμα της Κυριακής», σύμφωνα με τα οποία το 69% όσων απάντησαν δήλωσαν πως τα χειρότερα είναι ακόμη μπροστά μας, ενώ μόλις ένας στους τέσσερις εκτιμά ότι τα μεγάλα προβλήματα έχουν περάσει. «Σοκαριστικό» χαρακτηρίζουν τα ΜΜΕ το γεγονός ότι στην ερώτηση για το ποια φράση περιγράφει καλύτερα το μέλλον της χώρας, επτά στους δέκα προκρίνουν τις λέξεις «καταστροφή» 27,5%, «στασιμότητα» (25%) και «κρίση» (18,5%). «Εντυπωσιακό» χαρακτηρίζουν τα ΜΜΕ το ποσοστό (56%) που απαντά πως θα έφευγαν από τη χώρα αν τους δινόταν η ευκαιρία.

Καταδικάζετε τη μίζα, απ’ όπου και αν προέρχεται;

Tου Στέλιου Κούλογλου

Περιμένα μέχρι αργά χθες βράδυ, κάποια ανακοίνωση θα έβγαζαν. Εδώ προχθές το ΠΑΣΟΚ είχε καταγγείλει μέχρι και την «φραστική επίθεση» που δέχθηκε η Αλ Σαλέχ από βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ μετά από τηλεοπτική εκπομπή. Ο λαλίστατος κυβερνητικός εκπρόσωπος ή η ΝΔ, που πάλι τις προάλλες είχε εκδώσει δριμεία ανακοίνωση επειδή ο Τσίπρας τραγούδησε το «παντιέρα ρόσα»; Για την απολογία Κάντα και τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις που περιέχει, κάτι δεν θα έλεγαν;

Ωραία που περνάμε !

Η Σ.Α., μια απολυμένη της ΕΡΤ, μητέρα 2 παιδιών, αρχηγός μονογονεϊκής οικογένειας,  οδηγήθηκε στο κρατητήριο την παραμονή Χριστουγέννων επειδή ύστερα από τυχαίο αστυνομικό έλεγχο στο δρόμο αποκαλύφθηκε ότι χρωστούσε 6.000 ευρώ στο ΤΕΒΕ. Ξέρω, είναι λαϊκισμός να συγκρίνω την υπόθεσή της με την εξέλιξη της υπόθεσης Λιάπη ο οποίος αν και συνελήφθη για βαρύτερες κατηγορίες, του δόθηκε το δικαίωμα να αυτοεξοριστεί στην Κουάλα Λουμπούρ για να εκτονώσει το ψυχικό φορτίο του.

Μπορώ να συγκρίνω όμως το «κέρδος» από την εξίσωση του φόρου πετρελαίου που ανήλθε στο ποσό των 244 εκ. ευρώ σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών – που πάντα ψεύδεται-  με τις μίζες που πήρε ο τεταρτοτυχαίος παραγοντίσκος του υπ. Άμυνας και ανέρχονται στο ποσό των 12 εκ. ευρώ «περίπου, σύμφωνα με όσα μπορεί να θυμηθεί» όπως είπε ο ίδιος κατά την απολογία του.

Τα…τσογλάνια της οργής

Γράφει ο askordoulakos  

«Ακόμα κι αν υπάρχει Θεός, δεν θα έχω κανένα πρόβλημα. Εγώ θα πάω στον παράδεισο και θα γελάω, βλέποντας όλους αυτούς τους θρησκευόμενους στην κόλαση».

Ανώνυμου αναρχικού
_________________________

Ο Βενιζέλος γνωρίζει πολύ καλά, ότι είναι με το 1 ½ πόδι και τη μισή κοιλιά στη φυλακή. Η πρόσφατη προσωρινή «απαλλαγή» του από την πλειοψηφία της Βουλής, κατά τη συζήτηση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για τα υποβρύχια, έχει τόση σημασία, όση είχε και η «απαλλαγή» του Άκη, σε κάποια ανάλογη συζήτηση τότε.

Φταίχτες

Ποιός φταίει, τελικά;

Προφανώς, φταίει ο Άκης, ο οποίος έπαιρνε μίζες από τους εμπόρους όπλων. Οι κρυφοί λογαριασμοί τού Άκη (που μοιάζανε με αριθμούς τηλεφώνων και μπερδέψανε τον Βενιζέλο) φταίνε που καλείται σήμερα ο απλός πολίτης όχι απλώς να βάλει βαθειά το χέρι στην τσέπη αλλά να αισθάνεται ευτυχής αν μπορεί να εξασφαλίσει ένα γεύμα ημερησίως. Κι αν ο Άκης δεν αγόραζε το νεοκλασσικό φάτσα Ακρόπολη, δεν θα έπεφτε ο μισθός στα πέντε κατοστάρικα μικτά.

Ένα βήμα αριστερά

Του Γιάννη Μακριδάκη

Στην εξαθλιωμένη και πολιτικά ζαλισμένη ελληνική κοινωνία των μνημονίων η κατάσταση έχει ως εξής:

Στην κυβέρνηση βρίσκονται ακραίοι δεξιοί οι οποίοι έχοντας χάσει τον μπούσουλα, ως θύματα των αντιφάσεων του συστήματος και της ιδεολογίας τους, ξεπουλούν την χώρα μαζί με τους κατοίκους της, τους ψηφοφόρους τους.

Στην αξιωματική αντιπολίτευση υπάρχει ένα συνονθύλευμα ανθρώπων, από αγνούς αριστερούς μέχρι συστημικούς επενδυτές σε πολυεθνικά φαντς και μέχρι αριβίστες δήθεν αριστερούληδες της αρπαχτής που παθαίνουν ξαφνικά εδώ και ένα χρόνο κυβερνητικές ονειρώξεις. Αυτό το συνονθύλευμα αυτοαποκαλείται αριστερό κόμμα επειδή ως τέτοιο ξεκίνησε κάποτε με το ίδιο όνομα και τίποτε άλλο ίδιο.

Αριστεροί με δεξιά τσέπη

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη

Άφησα να περάσουν κάνα δυο μέρες από τη δημοσίευση των πόθεν έσχες, γιατί χρειαζόταν μια απόσταση από τις πρώτες εντυπώσεις κι από τον ορυμαγδό της τηλεοπτικής εκμετάλλευσης και της συντροφικής αμφιθυμίας.

Ασφαλώς νιώθω κι εγώ κάποια αμηχανία με τις τρεις περιπτώσεις των πλούσιων αριστερών βουλευτών. Σπάει ένα στερεότυπο μ’ αυτόν τον τρόπο, του λαϊκού ηγέτη που δεν έχει τίποτ’ άλλο να χάσει παρά μόνο τις αλυσίδες του, που ζει μοναστικά σ’ ένα δυαράκι και δεν έχει πού την κεφαλήν κλίναι και έχει εκχωρήσει ολόκληρη την περιουσία του -εκτός από την ίδια του τη ζωή- στο λαϊκό κίνημα. Η αμηχανία όμως δεν είναι αρκετή για να παραγάγεις πολιτικά συμπεράσματα.

Το πρωτογενές πλεόνασμα, χριστουγεννιάτικο δώρο στα κανάλια

Του Άκη Τζάρα

Ο μονομερής ταξικός πόλεμος που λαμβάνει χώρα στην κοινωνία των ιδιωτών κι αποτελεί το περιεχόμενο της κρίσης έχει ήδη δώσει απτά αποτελέσματα. Τα απομεινάρια του κράτους πρόνοιας έχουν θρυμματιστεί, μετατρεπόμενα ταυτόχρονα σε πεδία δράσης του κεφαλαίου( μεταρρυθμίσεις στην υγεία), η υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης συνεχίζεται κι εμπεδώνεται και ο συνδυασμός της άγριας φορολογικής επιδρομής και των επερχόμενων πλειστηριασμών θα αποτελειώσει και το τελευταίο -μικροαστικό- καταφύγιο της προσωπικής κατοικίας.

Άντε, με το καλό και οι ομαδικοί πλειστηριασμοί

Των Άγγελου Τσέκερη & Γιώργου Κυρίτση

Μετά από εβδομάδες σκληρής διαπραγμάτευσης με την τρόικα, πετύχαμε την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.

Ήταν που έχουμε και τον Βρούτση, που έχει ατσαλωθεί στο καμίνι της ΔΑΚΕ εφοριακών.

Ο υπουργός δήλωσε ότι οι περιορισμοί στις ομαδικές απολύσεις είναι ένας παραλογισμός που ισχύει μόνο στην Ελλάδα.

H Ελλάδα από μακριά

Του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου

Διατηρώντας αποστάσεις ασφαλείας από το Ελληνικό αδιέξοδο

Έχει περάσει πάνω από ένας μήνας που βρίσκομαι στην Γερμανία, σε αναζήτηση καλύτερης μοίρας, μιας και η κατάσταση στην Ελλάδα ευνοεί, ως συνήθως, μόνο εκείνους που υπηρετούν πιστά τις διαπλεκόμενες μαφίες που ζουν εις βάρος της κοινωνίας εδώ και πολλές δεκαετίες. Άνθρωποι σαν και μένα – μορφωμένοι, έμπειροι, με οξυμένη κριτική σκέψη και μηδενική διάθεση να συνδιαλέγονται με όρους μαφίας ή στάνης δεν είναι ούτε ευπρόσδεκτοι, ούτε χρήσιμοι σε αυτή τη χώρα.

The winner takes it all

 

Ζούμε στη χώρα του παράλογου. Αυτό είναι γνωστό σε όλους. Αλήθεια και ψέμα. Αποδεχτό ίσως από λίγους, ίσως από πολλούς. Ίσως από εκείνους που τους βολεύει.

Ίσως κι από εκείνους που είναι αδιάφοροι για το παράλογο. Ίσως και από εκείνους που μάχονται ενάντια σε αυτό. Παράλογα όλα. Μπερδεμένα με δόσεις προπαγάνδας, αέναης βλακείας, ραθυμίας, θεωρίας, συμπόνιας, δημοσιογραφίας, δημοκρατίας, αλληλεγγύης, ταξικής πάλης, μαζικοποίησης, σύμπνοιας, γλειψίματος και άλλων ουσιαστικών, που όμως δεν είναι ουσιαστικά. Ωστόσο, το κερασάκι της ελληνικής τούρτας είναι οι  γερές δόσεις πολιτικής της. Κι αυτό είναι το ουσιαστικό. Ουσιαστικό για τη διαβίωση και την επιβίωσή μας.

Χίος : “Ανάπτυξη” και άνευ όρων παράδοση

Του Γιάννη Μακριδάκη

Καλημέρα

Χτες το ΤΑΙΠΕΔ ανακοίνωσε ότι μπαίνουν σε τελική διαδικασία ξεπουλήματος το λιμάνι και το αεροδρόμιο της Χίου. Το νησί χάνει για 40 χρόνια τις πύλες εισόδου και εξόδου, τις ξεπουλάει σε ιδιώτες για να το ελέγχουν απόλυτα, εκπορνεύεται με άλλα λόγια.

ΠΟΙΟΣ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ;

Καθώς η θεατρική παράσταση “Διαπραγμάτευση με την Τρόικα” διανύει τον τέταρτο κύκλο της όντας πολύ πετυχημένη, αφού και σασπένς και αίμα και μελόδραμα διαθέτει, κάποιοι ακόμα προσδοκούν σε “ανάπτυξη” και ελαφρύνσεις.

Με αγκάθια τους πλειστηριασμούς, τις νέες περικοπές και του που θα βρεθούν εκ νέου θύματα για θυσία στον βωμό του Μολώχ, την δημόσια Υγεία να τρέμει υπό το βάρος απολύσεων, ελλείψεων φαρμάκων και πιθανού “ξαφνικού θανάτου” του ΕΟΠΠΥ, με την Παιδεία να βγάζει ρόγχους και ξαφνικά πολλούς να ενδιαφέρονται αν τα παιδιά θα χάσουν το εξάμηνό τους (sic).

Πυρ

Σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου

Του Κώστα Εφήμερου

Η κυβέρνηση λέει θα εκτοξεύσει την οικονομία. Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τη σκηνή που ο Αντώνης φορτώνει την οικονομία σε έναν καταπέλτη και κόβει το σκοινί.

Ένα καραβάκι για την Ελλαδίτσα…

Αυτό είναι το λογότυπο της ελληνικής προεδρίας τής Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά το πρώτο εξάμηνο του 2014. Κόστισε κάτι παραπάνω από εκατόν δέκα χιλιάρικα (μαζί με τα βιντεάκια τής παρουσίασης) αλλά χαλάλι του. Γλύκα είναι.

Υποτίθεται ότι αυτό που βλέπουμε είναι ένα καραβάκι. Για την ακρίβεια, ένα ιστιοφόρο. Προσωπικά, κάτι σε καρυδότσουφλο μου κάνει αλλά, βεβαίως, εγώ δεν είμαι το μέτρο, καθ’ ότι άσχετος περί την τέχνη. Δυστυχώς, με χαρακτηρίζει πεζότητα. Τέτοια πεζότητα, ώστε σκέφτομαι πως πρόκειται για το ακριβώτερο ιστιοφόρο τής αγοράς, αφού με τα μισά λεφτά βρίσκεις εκεί έξω κάτι κουκλιά που σου τρέχουνε τα σάλια…

Ο ποιητής της Ελιάς

Του Γιάννη Μακριδάκη

Το ένα πάνω στ’ άλλο πέφτουνε τα καλά νέα μες στο καταχείμωνο που μας πλάκωσε άξαφνα. Τρία χρόνια τώρα δεν ακούμε τίποτα όμορφο, τίποτα αισιόδοξο και τώρα ξαφνικά, μαζί με τα πρώτα χιόνια, να και η άσπρη μέρα που τόσο περιμέναμε!

Ξημερώνει επιτέλους η νέα Ελλάδα, η Ποίηση και η Ελιά την εκφράζουν και πάλι, όπως και τότε μα λίγο διαφορετικά και εκσυγχρονισμένα.

Ενενήντα τρία τοις εκατό

Tου Λευτέρη Παπαθανάση

Πικρά πράγματα θα σου πω σήμερα για δυο λεπτά μόνο. Πικρά και στενάχωρα, με την πίκρα και τη στενοχώρια εκείνου που τον χτυπάει κάποια στιγμή κατακέφαλα η αλήθεια. Δεν ισχύει για όλους αυτό που θα σου πω, όμως ισχύει για αρκετούς, για πολλούς, και σίγουρα ισχύει και για κείνον. Λοιπόν θυμάσαι που το κουβεντιάζαμε από κείνες τις μέρες του 2010 και πάντα νομίζαμε ότι καταλάβαμε και πάντα κάτι δεν μας κόλλαγε?