Δημοψήφισμα 5ης Ιουλίου 2015: Σταθμός στην ιστορία της πολιτικής απάτης (βιντεο)

Συμπληρώθηκαν 6 χρόνια από το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015.

Πρόκειται για ημερομηνία σταθμό όσον αφορά την πολιτική απάτη που εκπροσωπούν τα κόμματα της ολιγαρχίας, με πρωταγωνιστή στην συγκεκριμένη περίπτωση τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ.Καρανίκας και οι “αριστερές” μπα(ρου)φολογίες

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Κατ’ αρχάς μια επιβεβλημένη αναφορά: Οποιος έπεσε στο λούκι των ναρκωτικών και χάθηκε είναι ένα καρφί στην ψυχή μας. Οποιος έχει βυθιστεί σ’ αυτό το μαρτύριο είναι ευθύνη του καθενός μας να του απλώσει το ένα χέρι και με το άλλο χέρι σφιγμένο γροθιά να διεκδικεί και να αγωνίζεται για ένα κράτος που θα σταθεί αρωγός στον άνθρωπο και με αμείλικτο τρόπο απέναντι στον φονιά του. Οποιος πάλεψε, σηκώθηκε και στάθηκε όρθιος στη μάχη με αυτή την γάγγραινα έχει την απέραντη εκτίμηση και τον σεβασμό μας για την δύναμη, την θέληση και την γενναιότητά του.

Πάμε τώρα στο θέμα μας. 

Ο κύριος “ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην κυβέρνηση μέσα στο ψέμα και φεύγει μέσα στο ψέμα” πήρε μετεγγραφή στον ΣΥΡΙΖΑ…

Ο πρώην βουλευτής και υφυπουργός Παιδείας με το ΠΑΣΟΚ, ο Συμεών Κεδίκογλου, προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ.

Πριν από δυο χρόνια, το 2019, ανάλογη πορεία είχε τραβήξει προς τον ΣΥΡΙΖΑ και ο σημερινός διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ.Θεοχαρόπουλος. Τότε ο κ.Κεδίκογλου, ως μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΚΙΝΑΛ, πρ. βουλευτής και υφυπουργός. έγραφε (dailypost):

Γιατί χαλαρώνουν τώρα τα μέτρα;

Της Βασιλικής Σιούτη

Η κυβέρνηση «ανοίγει» την αγορά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ιδιαίτερες ενστάσεις, η προανακριτική για το Νίκο Παππά συνεχίζεται. Όλα όσα συνέβησαν την εβδομάδα που πέρασε

Στην κορυφή του επιδημικού κύματος στη χώρα μας άνοιξαν τα σχολεία, ξεκίνησαν τα μαζικά «κορωνοπάρτι» και άρχισε επισήμως η συζήτηση για χαλάρωση των μέτρων και άνοιγμα, το οποίο και επισπεύδεται, παρά τα γεμάτα νοσοκομεία και τις υπερπλήρεις ΜΕΘ. Οι επιλογές που είχε η κυβέρνηση δεν ήταν πολλές: ή θα έπαιρνε σκληρά μέτρα, όπως η Πορτογαλία, όπου τώρα η πανδημία είναι σε κατακόρυφη πτώση, ή θα έκανε αυτό που κάνουν κι άλλες χώρες, θα αποφάσιζε πόσα θύματα αντέχει. Βεβαίως, καμία κυβέρνηση, ούτε η ελληνική, δεν το λέει αυτό ανοιχτά, αλλά αυτό πράττει και το λέει με άλλα λόγια.

Οι διαφωνίες Κοντονή και πως βρέθηκε στη μαύρη λίστα

Της Βασιλικής Σιούτη

το παρασκήνιο μιας ηχηρής παραίτησης

Η OΡΓΗ της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για τις δηλώσεις του Σταύρου Κοντονή ήταν προφανής από το ύφος της σύντομης ανακοίνωσης που στάλθηκε στα ΜΜΕ και την οποία ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Τσίπρα χαρακτήρισε μνημείο συκοφαντίας και σταλινισμού: «Οι δηλώσεις του Σταύρου Κοντονή, που υιοθετούν την προπαγάνδα και τα fake news της Νέας Δημοκρατίας, είναι απαράδεκτες και αντικειμενικά εξυπηρετούν πολιτικά συμφέροντα εχθρικά προς την αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία».

Τι είπε όμως ο Σταύρος Κοντονής και τους εξόργισε τόσο πολύ; Μιλώντας στην τηλεόραση του ANT1, όπου ανακοίνωσε και την παραίτησή του από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, ανέφερε ότι οι αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα που έγιναν επί κυβέρνησης Τσίπρα (και για τις οποίες, όσο ήταν υπουργός, είχε την ευθύνη) είναι ευνοϊκότερες απ’ ό,τι πριν για την ηγεσία της Χρυσής Αυγής, καθώς τα μέλη της δεν θα στερηθούν τα πολιτικά τους δικαιώματα και οι ποινές του αρχηγού θα είναι σαν του απλού μέλους.

Έτσι μιλάνε οι ισχυροί

της Μαριάννας Τζιαντζή

Μαφιόζικη δεν είναι η μέθοδος της παράνομης ηχογράφησης που, σύμφωνα με τη ΝΔ, εκθέτει τον Ν. Παππά. Μαφιόζικο είναι το ύφος του διαλόγου, το ήθος που έμμεσα αντανακλά. Μαφιόζικο έχει γίνει το «substance» του καπιταλισμού…

Αποκαλύψεις, σκάνδαλα, ηχογραφημένες συνομιλίες, προανακριτικές, εισαγγελείς, Μιωνής, Ράικου, Παπαγγελόπουλος, Παππάς, Σαμαράς, ένας Γιώργος, ένας Μπιμπής, ένα μπερδεμένο κουβάρι, δύσκολο να ξεχωρίσεις τον ένοχο από τον αθώο. Ή μήπως «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά» και όλοι φταίνε, αλλά όλοι θα τα βρουν μεταξύ τους τελικά; Η φωτιά, πάντως, είναι τα εκατομμυριάκια που από κάπου έφυγαν και κάπου πήγαν.

Αποσπάσματα από τη μακροσκελή συνομιλία Μιωνή-Παππά θα έπρεπε να διδάσκονται στο Λύκειο, στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας, μαζί με ασκήσεις και ερωτήσεις κρίσεως, ώστε οι μαθητές να μάθουν πώς «δεν» πρέπει να μιλάνε, όταν μεγαλώσουν και γίνουν πολιτικοί ή επιχειρηματίες. Ή πώς πρέπει να μιλούν δημόσια και πώς στις ιδιωτικές συζητήσεις τους. Να μάθουν πώς μιλούν οι ισχυροί.

Ποιος κρατάει ποιον;

Tου Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, αυτές τις μέρες, που κυριαρχεί η υπόθεση του ηχητικού που περιέχει τους διαλόγους του Ν.Παππά με τον Σ.Μιωνή είναι λιγότερες οι ειδήσεις και περισσότερα τα υπονοούμενα. Αν το καλοσκεφθεί όμως κανείς είναι σχετικά λογικό.

Η υπόθεση αυτή πρωτίστως ανέδειξε κάτι που οι περισσότεροι γνωρίζουν αλλά σπάνια μαθαίνουν πολλά: Η πολιτική ζωή της χώρας κινείται σε δύο (ή και περισσότερα) επίπεδα:  Το υπέργειο της δημόσιας πολιτικής αντιπαράθεσης και το υπόγειο των άδηλων πολιτικών-επιχειρηματικών ενίοτε και διπλωματικών σχέσεων. Αν το χαρακτηριστικό της «υπέργειας» κατηγορίας είναι η προσπάθεια να επικαρπωθούν οι εντυπώσεις, το βασικό χαρακτηριστικό της «υπόγειας» είναι οι εξαρτήσεις. Τούτες τις μέρες λοιπόν δεν λέγονται αλλά υπονοούνται και εικάζονται αρκετές. Σε τέτοιο βαθμό που μοιάζει να προκύπτει ένα «γαϊτανάκι» πληροφόρησης που συνίσταται στο ερώτημα «ποιος κρατάει ποιον;». Έτσι λοιπόν με βάση τα όσα λέγονται από όλες τις πλευρές μπορεί κανείς να σταχυολογήσει τα δεδομένα ως εξής:

Τα ηχητικά ντοκουμέντα που καίνε τον Παππά και η μοιραία Κύπρος

Της Βασιλικής Σιούτη

Όταν στην πολιτική σκηνή εμφανίζονται κασέτες, μια δυσάρεστη οσμή αναδύεται

ΟΤΑΝ Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΠΑΣ έγινε υπουργός, στον ΣΥΡΙΖΑ οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι στοιχημάτιζαν σε πόσο καιρό θα έβγαιναν «κασέτες». Όλοι γνώριζαν πλέον, μετά το 2012, τις παρασκηνιακές συναντήσεις που επιδίωκε με ισχυρούς του χρήματος, αμφιλεγόμενα πρόσωπα και όποιο συστημικό γρανάζι ή παίκτη θεωρούσε ότι μπορεί να του ήταν χρήσιμο. Οι περισσότεροι, όμως, έπεσαν έξω στον χρόνο, γιατί πίστευαν ότι αυτό θα γινόταν ήδη από τους πρώτους μήνες που θα βρισκόταν στην κυβέρνηση. «Όλο και κάποιος από αυτούς που συναντάει θα τον έχει γράψει» έλεγαν, περιμένοντας να βγουν ηχητικά ντοκουμέντα, αλλά, προς έκπληξή τους, πέρασαν πέντε ανέφελα χρόνια χωρίς να συμβεί κάτι τέτοιο.

Ο κ. Παππάς, πέρα από τα ραντεβού που δεν έγιναν γνωστά ποτέ (όπως δεν είχε γίνει και αυτό με τον Σάμπυ Μιωνή μέχρι πρότινος), και πολλούς άλλους στο Μέγαρο Μαξίμου, λαμβάνοντας πάντα μέτρα ώστε να μην μπορεί να τον ηχογραφήσει κανένας εκεί. Λέγεται ότι σε κάποιους ζητούσε να αφήνουν τα κινητά τους έξω από το γραφείο του. Τα εξωτερικά ραντεβού, όμως, έχουν πάντα ένα ρίσκο, όταν δεν γίνονται σε προστατευμένο περιβάλλον. Το συγκεκριμένο με τον Σάμπυ Μιωνή ήταν στην Κύπρο, σε κατάστημα εστίασης.

Η «αδέσμευτη» δημοσιογραφία (και οι χορηγοί της)

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η (θορυβώδης) συζήτηση που προκάλεσε το σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε στην επιφάνεια το «αιώνιο» ερώτημα: Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Στην προκειμένη (δημοσιογραφική) περίπτωση είναι σαφής η απάντηση: Στις μέρες μας οι κότες, κατά κανόνα, δεν γεννούν, αλλά τρέφονται με χρυσά αυγά, τα οποία μοιράζει η εξουσία.

Όσο για την ουσία του ερωτήματος, αν δηλαδή υπάρχει αδέσμευτη από συμφέροντα και συστήματα εξουσίας δημοσιογραφία, και αυτή έχει διευκρινιστεί καθότι τη δημοσιογραφία, από τις «ηρωικές» παλιές εποχές της ακόμη, συνδέουν άρρηκτοι δεσμοί με το πολιτικό (προπατορικό) «αμάρτημα».

Τι πραγματικά αποκαλύπτουν οι διάλογοι Παππά – Μιωνή

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Αναμφισβήτητα, οι αποκαλύψεις του πρώην εκπροσώπου Τύπου του ισραηλινού στρατού και απόφοιτου του Κολλεγίου Αθηνών Σάμπυ Μιωνή αποτελούν μια προσπάθεια αλλαγής ατζέντας, ώστε τα φώτα της δημοσιότητας να φύγουν από δύο ζητήματα που φθείρουν, όσο τίποτε άλλο μέχρι στιγμής, το προφίλ της κυβέρνησης: Το πρώτο αφορά τα 2,6 εκατ. ευρώ που ο Σταύρος Παπασταύρος, στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, φέρεται να του παρέδωσε τον Ιανουάριο του 2015 για τη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του σημερινού κυβερνώντος κόμματος. Το δεύτερο είναι οι αποκαλύψεις για το ζεστό χρήμα που μοίρασε η κυβέρνηση της ΝΔ σε ανύπαρκτα μέσα ενημέρωσης πολιτικών της φίλων.

«Παρακράτος», «μαφιόζικες μέθοδοι» και «εκατομμύρια ευρώ»

Η μπόχα του συστήματος πάλι στην επιφάνεια, στις «ομορφιές» μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης

«Σκάνδαλα», «παρακράτος», «μαφιόζικες μέθοδοι» και «εκατομμύρια ευρώ» απασχολούν τον δημόσιο διάλογο μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, τις τελευταίες μέρες.  Η δικαιοσύνη «αποθεώνεται» από την πολιτική εξουσία, η Novartis καλά κρατεί, οι συνομιλίες κυκλοφορούν, η δημοσιοποίηση των χρημάτων σε ΜΜΕ για την καμπάνια της πανδημίας ακόμα έρχεται.

Τελευταίο επεισόδιο στην ανταλλαγή… ευγενών κατηγοριών μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέλιου Πέτσας (αυτός που δεν δίνει στη δημοσιότητα των ποσών που πήγαν σε ΜΜΕ για την καμπάνια «Μένουμε σπίτι) για διαγραφή από τον ΣΥΡΙΖΑ του βουλευτή Νίκου Παππά για τη συνομιλία του – ως υπουργός Επικρατείας – με τον επιχειρηματία Μιωνή. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, αναφέρεται σε μίζες 2,6 εκατ. ευρώ που δόθηκαν σε συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά.

ΣΥΡΙΖΑ: Από το «ναι σε όλα», ξανά στο «όχι σε όλα»

Της Βασιλικής Σιούτη

Παρότι ως κυβέρνηση κατηγορήθηκε ότι ακολούθησε κι αυτός την πολιτική του «ναι σε όλα», ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασίσει να πολιτεύεται με το «όχι σε όλα»

Παρότι ως κυβέρνηση κατηγορήθηκε ότι ακολούθησε κι αυτός την πολιτική του «ναι σε όλα», ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασίσει να πολιτεύεται με το «όχι σε όλα».

Στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε εδώ και πολύ καιρό γκρίνια ότι δεν κάνουν σκληρή κριτική στην κυβέρνηση, αλλά αυτή εκδηλωνόταν από συγκεκριμένα κέντρα και δεν εξέφραζε όλο το κόμμα. Η αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας ποτέ δεν χαλάρωσε, όπως τον κατηγορούν οι «σκληροί» του κόμματος, την κριτική του προς την κυβέρνηση και υπήρξε ιδιαίτερα επικριτικός ακόμα και στα θέματα της πανδημίας.

Πολιτική πατώντας σε πτώματα

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Η ανάρτηση μέλους του ΣΥΡΙΖΑ που μετρά τους νεκρούς περιμένοντας να «ισοφαριστούν» οι απώλειες από το Μάτι για να αρχίσει να αποκαλεί «δολοφόνο» τον Μητσοτάκη, είναι τοξική και λερώνει. Ας μην μας διαφεύγει όμως ότι η πολιτική που πατά στον αριθμό των πτωμάτων, ούτε ξένη είναι, ούτε πρωτόγνωρη, για όσους δεν ιεραρχούν ως πρώτη πολιτική προτεραιότητα τον άνθρωπο και τη ζωή, και όχι τα κέρδη και τα μνημόνια. Και αυτό αφορά και τις δύο πλευρές.

Όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ επισήμως αποστασιοποιήθηκε, με την επίσημη γραμμή του κόμματος μέσα από τις τοποθετήσεις Τσίπρα και Ξανθού να αναδύουν άρωμα συναίνεσης, η τοξικότητα τέτοιων τοποθετήσεων είναι μαζικό φαινόμενο. Η αντιπολίτευση περιμένει από την κυβέρνηση να αποτύχει. Και το ανάποδο. Δεν αφορά φυσικά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντίστοιχες τοξικές τοποθετήσεις υπήρχαν από οπαδούς και μέλη της ΝΔ στο Μάτι. Συμψηφισμοί και συγκρίσεις ήταν τόσο διαδεδομένοι ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ που δημοσιογράφοι μετρούσαν φέρετρο το φέρετρο, για να πανηγυρίσουν την «νίκη» των δικών τους ή την «ήττα» των αντιπάλων.

Έτοιμος να «βάλει πλάτη» στο προσφυγικό ο ΣΥΡΙΖΑ

Διατεθειμένος να «κάνει παιγνίδι» στις συνθήκες συντηρητισμού και «εθνοκεντρικού» παροξυσμού που δημιουργεί η τακτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν και στελέχη του καταγγέλλουν τη ΝΔ για «ορμπανισμό», η αξιωματική αντιπολίτευση διαμορφώνει το προφίλ μίας «υπεύθυνης» πολιτικής δύναμης. Με δικαιολογία, μάλιστα, το αναγκαίο «κλείσιμο του ματιού» σε ένα πολιτικό ακροατήριο «κεντρώων νοικοκυραίων», ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει διατεθειμένος να συμπράξει στην εξεύρεση λύσεων στο προσφυγικό ζήτημα, μαζί με τη Νέα Δημοκρατία και το ΚΙΝΑΛ.

Η εύθραυστη υπεροχή της ΝΔ

Της Βασιλικής Σιούτη

Όλα όσα ζήσαμε στην πολιτική την περασμένη εβδομάδα

Πρόσφατη έρευνα κοινής γνώμης εμφάνισε το κυβερνών κόμμα της ΝΔ να προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ κατά 17 μονάδες, διαφορά πολύ μεγαλύτερη από το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουλίου. Στη ΝΔ ενθουσιάστηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο, και στον ΣΥΡΙΖΑ τροφοδοτήθηκε εκ νέου η γκρίνια που υπάρχει τον τελευταίο καιρό. Κανένας από τους δύο, όμως, δεν μοιάζει να κατανοεί απολύτως το αποτέλεσμα, καθώς η υπεροχή της ΝΔ οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ταυτόχρονα είναι εξαιρετικά εύθραυστη και δεν δικαιολογεί κανέναν πανηγυρισμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, για όσους έχουν εικόνα του τι συμβαίνει στο εσωτερικό του, μοιάζει να έχει αποσυναρμολογηθεί μετά την ήττα. Δεν παράγει πολιτική σε κανένα επίπεδο και όλοι ασχολούνται με το ποια ομάδα θα ελέγχει το κόμμα και τον Αλέξη Τσίπρα μετά το συνέδριο. Για πρώτη φορά έχει αρχίσει να ακούγεται από κάποιους ότι «ο Αλέξης είναι το πρόβλημα». Αυτό σε καμία περίπτωση δεν συνιστά ουσιαστική αμφισβήτηση της ηγεσίας του, απλώς είναι η πρώτη φορά που εκφράζεται, έστω και σε μικρό βαθμό, κριτική για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δεν συνέβαινε ούτε και όταν η εσωκομματική αντιπολίτευση είχε ως κύριο εκφραστή της την Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Η εμπειρία του αρχηγού, υποθήκη για τα μέλη

Του Περικλή Κοροβέση

Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ (Πρώτη φορά Αριστερά) και οι ΑΝ.ΕΛΛ. (Πρώτη φορά Ακροδεξιά) συμμάχησαν για να πάρουν την κυβερνητική εξουσία. Και κυβέρνησαν σχεδόν για μια πενταετία. Οι ΑΝ.ΕΛΛ. πλήρωσαν αυτήν την επιλογή τους, έμειναν εκτός Βουλής και είναι υπό διάλυση. Αντίθετα, ο μεγάλος εταίρος ΣΥΡΙΖΑ, για την ίδια πολιτική που διάλυσε το συνεταιράκι του, ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα. Καλύτερα δεν μπορούσε να πάει, σύμφωνα με τη λογική της πιάτσας.

Εγινε ο δεύτερος πόλος του δικομματικού συστήματος. Και προς το παρόν καμία πολιτική δύναμη δεν φαίνεται στον ορίζοντα που να μπορεί, έστω και δυνητικά, να απειλήσει την ηγεμονία του. Αντίθετα, οι όμοροι χώροι μεταναστεύουν μαζικά προς τον έτερο πόλο εξουσίας, χωρίς ιδιαίτερες ιδεολογικές αξιώσεις και απαιτήσεις. Μια θεσούλα, ένα οφίτσιο και ένα παραθυράκι στην τηλεόραση καλύπτουν όλα τα ιδανικά τους.

Η «αριστερά» της συναίνεσης, του ΝΑΤΟ και της εθνικής στρατηγικής

του Μπάμπη Συριόπουλου

▸ Μεγάλο «ναι» στους εξοπλισμούς και στη συμφωνία για τις βάσεις…

Ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής της 5ης Γενάρη έδωσε απαντήσεις για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε μια σειρά ζητήματα, καθώς και για το είδος της αντιπολίτευσης που κάνει. Το στίγμα δίνει εξαρχής, καλώντας τον πρωθυπουργό «να επισπεύσει την εκλογή Παυλόπουλου με μεγάλη πλειοψηφία και αμέσως μετά να ζητήσει τη σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών υπό τον επανεκλεγέντα Πρόεδρο, για να συμφωνήσουμε πάνω στις βασικές γραμμές της εθνικής στρατηγικής απέναντι στην Τουρκία».

Η Διεθνής Διάσκεψη για τη Λιβύη στο Βερολίνο και η (μη) συμμετοχή της Ελλάδας

Τι λέει το Βερολίνο για τη μη πρόσκληση της Ελλάδας στη Διεθνή Διάσκεψη για τη Λιβύη – Ο «γαλάζιος» και ο «ροζ» μύθος για τον ισχυρό γεωπολιτικό ρόλο της χώρας – Οι κίνδυνοι και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στην περιοχή

Εάν κάτι αναδεικνύεται από τη Διεθνή Διάσκεψη για τη Λιβύη, στο Βερολίνο την Κυριακή, είναι ότι οι «μεγάλες δυνάμεις» της εποχής και οι δορυφόροι τους, οι ιμπεριαλιστές με τις κυβερνήσεις – τσιράκια τους για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, αυτό είναι το εξής: Αυτοί που επεμβαίνουν, καταστρέφουν και διαλύουν σε κρίσιμες περιοχές του πλανήτη, επανέρχονται στους τόπους των εγκλημάτων τους, για να διαπράξουν τα ίδια, πάντα σύμφωνα με συμφέροντα τους (ενεργειακές πηγές κ.α). Τα παζάρια με τη λεγόμενη «κυβέρνηση της Τρίπολης» και παράλληλα με τον στρατηγό Χαφτά είναι ενδεικτικά της παρέμβασης που θέλουν να έχουν.

Το …GNTM της αμερικανικής πρεσβείας

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Πώς θα «μπουν στο concept» των στρατηγικών στόχων των ΗΠΑ οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις; Αυτό είναι το ζητούμενο μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο. Άλλωστε προθυμία υπάρχει…

Συνθήκες reality διαγωνισμού, ανάλογο αυτών που κυριαρχούν στην ελληνική τηλεόραση, έχει ήδη δημιουργήσει η αμερικανική πρεσβεία στην Ελλάδα, με πρωταγωνιστή τον Τζέφρυ Πάιατ. Με τις παρεμβάσεις του ουσιαστικά ωθεί τους βασικούς πόλους του πολιτικού συστήματος σε ένα διαγωνισμό «προσαρμογής» στα δεδομένα και τις απαιτήσεις των ΗΠΑ. Φυσικά για να πετύχει ένας διαγωνισμός τύπου «reality» προϋποθέτει και πρόθυμους διαγωνιζόμενους, έτοιμους να «μπουν στο concept» δηλαδή στη λογική, το αξιακό σύστημα, και τις ιδιαιτερότητες του κριτή. Μάλιστα μπορεί κανείς να αποτολμήσει την πρόβλεψη ότι όπως και ο διαγωνισμός για το «Greece Next Top Model», έτσι και η ελληνική πολιτική σκηνή τελικά θα θα έχει δύο νικητές: Την Ν.Δ και τον ΣΥΡΙΖΑ . Όπως και έναν μεγάλο χαμένο, τον ελληνικό λαό αν παραμείνει «τηλεθεατής».

Από την πορεία του Πολυτεχνείου στη συνάντηση με τον πρέσβη των ΗΠΑ

Στις 17 Νοεμβρίου ο «Ημεροδρόμος» είχε δεσμευτεί ότι θα ενημερώσει όταν γίνει συνάντηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με τον πρέσβη των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, γράφαμε:

«Επί δύο ημέρες η επικοινωνιακή ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ διατυμπάνιζε ότι για πρώτη φορά στα χρονικά πρώην πρωθυπουργός θα συμμετείχε σε πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Θυμίζουμε ότι η πορεία του Πολυτεχνείου τερματίζει στην αμερικάνικη πρεσβεία. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατάφερε να φτάσει μέχρι εκεί. Κατά κάποιους σταμάτησε κάπου κοντά στη «Μεγάλη Βρετάνια», κατά άλλους στο ύψους του «King George»… Παρακαλούμε όσους ψάχνουν τον Αλέξη Τσίπρα να μην ανησυχούν. Δεν μπερδεύτηκε στα στενά της Αθήνας, ούτε έχασε το δρόμο για την αμερικάνικη πρεσβεία. Αυτόν εξάλλου τον έμαθε καλά.

Όταν… βαριέσαι στο κόμμα σου!

«Θα παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς ή θα μετασχηματιστεί σε μια θολή παράταξη του λεγόμενου προοδευτικού, δημοκρατικού χώρου;»

Το κομβικό αυτό ερώτημα έθεσαν – μεταξύ άλλων- οι περίφημοι 53+ του ΣΥΡΙΖΑ,  σε μανιφέστο πoy εξέδωσαν. Ενόψει μάλιστα  και της ανάδειξης της νέας  Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης (ΚΟΕΑ), στην οποία συμμετέχει και η Προοδευτική Συμμαχία και που θα οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στο Συνέδριο του.

Ο ξάδερφος

Ο ξάδελφος που φέρει όνομα βαρύ σαν ιστορία έδωσε σημαντική συνέντευξη στην έγκυρη εφημερίδα Εσπρέσο. Σ’ αυτή μίλησε για τις τεράστιες δυσκολίες που είχε καθότι έπρεπε να αναμετρηθεί με το όνομα «Τσίπρας» και το τετράχρονο μπούλινγκ που υπέστη. Σε στιγμές απίστευτης ειλικρίνειας, στοιχείο που τον διακρίνει άλλωστε σε όλη του τη ζωή, ανέφερε πως ίσως το όνομα τον βοήθησε για να πάρει ψήφους και να εκλεγεί βουλευτής, όμως ο ίδιος είχε διαμορφωθεί από καιρό σε πολιτικό στέλεχος. Είχε μάλιστα να αγωνιστεί στη ζωή του και για μια άλλη σπίλωση, όταν βγήκαν στη φόρα έργα και ημέρες του πατέρα του (Η. Τσίπρα), που ενώ ξεκίνησε να βάζει μπόμπες στη δικτατορία βρέθηκε να κατηγορείται από συντρόφους για συνεργασία με τη Χούντα. Όπως επίσης ήταν και πρόεδρος του ΠΑΟ επί χούντας και με την πορεία στο Γουέμπλεϊ.

Ο ΣΥΡΙΖΑίος που ξεπουλούσε αεροδρόμια, έγινε Πρόεδρος αεροπορικού ομίλου

Το γνωμικό «κανείς καλός δεν χάνεται», έχει αποδειχτεί πολλάκις αληθές στην ελληνική πολιτική σκηνή και στη διαπλοκή της με επιχειρηματικούς ομίλους και διεθνείς «θεσμούς». Ένα ακόμη παράδειγμα της σοφίας τούτης, είναι όπως φαίνεται η περίπτωση του Στέργιου Πιτσιόρλα.

Ο πρώην πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, πρώην Υφυπουργός και μετέπειτα Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης των κυβερνήσεων Τσίπρα, ήταν από τους κύριους εκφραστές της μεταστροφής του ΣΥΡΙΖΑ προς την πολιτική του «ΤΙΝΑ» (There Is No Alternative), προωθώντας ιδιωτικοποιήσεις-ξεπουλήματα και κερδίζοντας τον θαυμασμό και την εκτίμηση δανειστών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών αντιπάλων.

Πού αναζητούν τους «6» αποκλίνοντες σε ΝΔ – ΚΙΝΑΛ;

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Η ψηφοφορία που ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα της Τετάρτης στην Βουλή για την παραπομπή του Δ.Παπαγγελόπουλου, ήταν μία ακόμη «αμυχή» στην εικόνα φρεσκάδας που θέλει να παρουσιάσει η μόλις «τριών και κάτι» μηνών κυβέρνηση της Ν.Δ.

Το 173 (υπέρ) – 83 (κατά) τα 4 άκυρα και το 1 λευκό, σε σύνολο 261 ψηφισάντων είναι σαφές:

Από την –υποτιθέμενη – αρραγή πλειοψηφία ΝΔ-ΚΙΝΑΛ, που εδώ και πολύ καιρό έχει διαμορφωθεί για το συγκεκριμένο ζήτημα υπήρξαν 6 απώλειες. Όπως δείχνει η «νεκροψία» της ψηφοφορίας κάποιοι επέλεξαν το άκυρο ρίχνοντας στην κάλπη μαζί με το κανονικό και το λευκό ψηφοδέλτιο, υπήρξε ένα λευκό, ενώ ένας βουλευτής είτε της ΝΔ, είτε του ΚΙΝΑΛ ψήφισε ότι και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή «όχι» στην προανακριτική επιτροπή.

Από τον Ακάλυπτο στη NASA

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Στην Ιστορία, δεκάδες άνθρωποι που εξαπάτησαν τις αρχές και τους δημοσιογράφους προσποιούμενοι ότι είναι κάποιοι άλλοι, απέκτησαν χαρακτηριστικά θρύλου. Γιατί λοιπόν αντιμετωπίζουμε με τόση απαξίωση μια Ελληνίδα που ισχυρίστηκε ότι εργαζόταν στη NASA;

Οταν ο Στίβεν Σπίλμπεργκ έπιασε στα χέρια του το σενάριο της ταινίας «Πιάσε με αν μπορείς», με τις περιπέτειες του Φρανκ Αμπαγκνέιλ, γνώριζε ότι θα παρουσίαζε με θετικά χρώματα τον ήρωά του -τον οποίο τελικά υποδύθηκε ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Ο Αμπαγκνέιλ αποτελεί αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν imposter (από το λατινικό impostor), δηλαδή έναν άνθρωπο που παρουσιάζεται με τις ιδιότητες κάποιου άλλου, για να εξαπατήσει το ακροατήριό του.

Από τα 15 έως τα 22 χρόνια του, ο Αμπαγκνέιλ υποδύθηκε τον πιλότο, τον γιατρό, τον δικηγόρο και δεκάδες άλλα επαγγέλματα, καταφέρνοντας να αποσπάσει από τα θύματά του εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια. Αεροπορικές εταιρείες υπολογίζουν ότι πέταξε δωρεάν για περίπου ένα εκατομμύριο μίλια και έμεινε σε ορισμένα από τα ακριβότερα ξενοδοχεία σε όλο τον κόσμο.