Χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας – ένα αίτημα των καιρών

Του Γιώργου Καραγιάννη

Μετά το κοινό ανακοινωθέν του πρωθυπουργού και του αρχιεπισκόπου είναι προφανές ότι το ζήτημα του πλήρους χωρισμού κράτους και εκκλησίας παραπέμπεται, για μια ακόμη φορά, στις ελληνικές καλένδες.  Όπως προκύπτει από το περιεχόμενο του κοινού ανακοινωθέντος, αλλά και από τις θέσεις της κυβέρνησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος, ο «ιερός δεσμός» κράτους- εκκλησίας παραμένει, με ότι αυτό συνεπάγεται. Όσο για το τι συνεπάγεται, μια ματιά στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους βοηθάει να το καταλάβουμε.

Σχετικά με τις ρυθμίσεις των σχέσεων κράτους- εκκλησίας που συμφωνήθηκαν μετά του πρωθυπουργού και του αρχιεπισκόπου, μπορείτε να διαβάσετε το πρόσφατο άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου στον«Ημεροδρόμο» με τίτλο: «Και εγένετο το “κρέας – ψάρι”!».

Για το πότε και πώς δημιουργήθηκε ο «ιερός δεσμός» κράτους- εκκλησίας, αλλά και τα αποτελέσματα του, θεωρούμε χρήσιμο να επαναφέρουμε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στον «Ημεροδρόμο» στις 11 Ιουνίου 2016 με αφορμή τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Πρόεδρος Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων: Καταργούν το δικαίωμα στην απεργία

του Χριστόφορου Σεβαστίδη,

Προέδρου Πρωτοδικών – Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων

Η αύξηση του ποσοστού απαρτίας ισοδυναμεί με ουσιαστική κατάργηση του συνταγματικού δικαιώματος στην απεργία   

Το Σύνταγμα στο άρθρο 23 παρ. 2 αναγνωρίζει ρητά το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία. Δεν υπάρχει νομίζω άλλο συνταγματικό δικαίωμα που η αναγνώρισή του πέρασε μέσα από τόσες εκατόμβες νεκρών και για το οποίο χύθηκε τόσο ανθρώπινο αίμα. Η απεργία αποτέλεσε το μοναδικό όπλο εκατομμυρίων μεταναστών που έφταναν σε άθλιες συνθήκες από την γηραιά ήπειρο στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1860 και το κυρίαρχο μέσο πάλης των εξαθλιωμένων της Ευρώπης από τις αρχές του 20^ου αιώνα.   Αρκεί να ανατρέξει κανείς στην πρόσφατη ιστορία για να διαπιστώσει πως όλα τα «αυτονόητα» δικαιώματα, όπως το 8ωρο, οι ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, η μείωση της εντατικοποίησης της εργασίας, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας κατακτήθηκαν με αιματηρούς απεργιακούς αγώνες. Και όσο δύσκολα κατακτήθηκαν τόσο εύκολα χάθηκαν λόγω της υποχώρησης του εργατικού κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η αλλοίωση της Δημοκρατίας

Του Σταμάτη Στεφανάκου

“Ζούμε στο τέλος μιας εποχής, που καθορίσθηκε  από ψευδαίσθηση δημοκρατίας και επίφαση νομιμότητας.”

Υπάρχει αρκετή σύγχυση για το τι περιγράφεται από την όρο Δημοκρατία. Αλλοίωση όρων – σκόπιμη ή μη δεν έχει νόημα – οδηγεί σε ελλειμματικούς διαλόγους και προφανώς σε ανάλογης ποιότητας αποφάσεις.

Είναι εύκολο να προσδιορίζουμε την Δημοκρατία μέσω της αναφοράς σε «σοφούς» ή μέσω κειμένων. Το δύσκολο είναι να κατανοήσουμε ένα από τα πλέον ριζοσπαστικά και επαναστατικά πολιτεύματα που έχει επινοήσει ο άνθρωπος για να αποφασίζουν οι πολίτες το παρόν και το μέλλον στις κοινωνίες.

Το πρώτο εμπόδιο είναι ότι δεν υπάρχει σωστό ή λάθος σε μια Δημοκρατία. Υπάρχουν αποφάσεις που είναι ωφέλιμες ή όχι για το σύνολο. Υπάρχουν επιχειρήματα, και γύρω από αυτά γίνεται – ή θα πρέπει να γίνεται – η συζήτηση περί της ωφελιμότητας και των συνεπειών που θα έχει μια απόφαση.

Fuck the troika!

Διεθνής Διαμαρτυρία

H πρωτοβουλία για την Πανευρωπαϊκή Διαμαρτυρία της 1ης Ιουνίου πάρθηκε στη συνάντηση των κινημάτων στην Λισαβόνα.
Η δράση στηρίζεται στην οργάνωση από τα κάτω και στην αυθόρμητη πρωτοβουλία όλων μας.
Οπότε οργανώνεται από όλους εμάς για όλους εμάς.

★ ΛΑΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ
✔ Σάββατο 1/6 στις 18.00 στην Πλατεία Συντάγματος.
✔ Όλη η Ευρώπη μια αγκαλιά !

Δείτε το Βίντεο

Απονομή δικαιοσύνης ζητά ο Μανώλης Κυπραίος

Δέκα χιλιάδες υπογραφές, μαζί με το κείμενο έκκλησης του συναδέλφου Μανώλη Κυπραίου για την απόδοση δικαιοσύνης στην υπόθεση της αναπηρίας του σε επεισόδια στο Σύνταγμα, παρέδωσε στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας.

«Μία Δημοκρατία βασίζεται στην δικαιοσύνη» είπε ο Μανώλης Κυπραίος ,μιλώντας στο ΑΜΠΕ, και πρόσθεσε: «Αυτοί που παραβιάζουν το Σύνταγμα και τους Νόμους να τιμωρηθούν. Η Δημοκρατία δεν διώκει κανένα, τιμωρεί όμως πάντα όποιον την παραβιάζει».