Γνωρίστε το νέο μας Σύνταγμα…

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Την περίοδο των μνημονίων το να μιλά κανείς για το Σύνταγμα έμοιαζε μάλλον αστείο. Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, οι παραβιάσεις των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, τα νομοσχέδια με ένα άρθρο, οι ευθείες παρεμβάσεις της Τρόικας που έφθαναν μέχρι την αναπομπή νόμων και εκατοντάδες άλλα φαινόμενα πολιτειακού εκφυλισμού δεν άφηναν περιθώρια. Ο καταστατικός χάρτης της ελληνικής αστικής, προεδρευόμενης και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ήταν κάτι μεταξύ «λάστιχου» (για να χωρέσει οποιαδήποτε απαίτηση των δανειστών) και «κουρελόχαρτου» (όταν δεν χωρούσε).

Έχει περάσει μόλις ένας χρόνος και κάτι μήνες από τότε που – τυπικά- η χώρα βγήκε από αυτή την επιτροπεία, για να την αντικαταστήσει με την «θεσμική» ενισχυμένη εποπτεία που απορρέει από τις συνθήκες ένταξης της χώρας στην Ε.Ε. Αιφνιδίως λοιπόν το Σύνταγμα έγινε σημείο αναφοράς. Ξαναπήρε την θέση του στο «πάνθεον» των αξιών του εγχώριου πολιτικού σκηνικού.

Συνταγματική Αναθεώρηση: Τι ψηφίστηκε

Με την αναθεώρηση του άρθρου 32 που οδηγεί στην αποσύνδεση της εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας από τη διενέργεια προώρων εκλογών και του άρθρου 86 για την κατάργηση μόνο της αποσβεστικής προθεσμίας για τη δίωξη υπουργού ολοκληρώθηκε η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας επιβεβαιώθηκε η κοινή στόχευση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αφ’ ενός μεν για να μην απειλείται η εφαρμογή της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής από την αξιοποίηση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας για να προκληθούν βουλευτικές εκλογές και αφ’ ετέρου δε για την αναστύλωση του κύρους του πολιτικού συστήματος με τη μερική αναθεώρηση του άρθρου περί ευθύνης υπουργών.

Στην ψηφοφορία έλαβαν μέρος 297 βουλευτές και τα άρθρα που αναθεωρούνται είναι:

Η κάθε λέξη του Συντάγματος… και τα κρεμμύδια

Ο μέσος πολίτης αδιαφορεί για την συνταγματική αναθεώρηση. Ίσως φταίει η τεχνικότητα των νομικών επιχειρημάτων, ίσως έχει κουραστεί από τα αλλεπάλληλα πολιτικά γεγονότα της τελευταίας περιόδου που συνήθως μεταφράζονται σε ήττες, διαψεύσεις και χειροτέρευση των όρων της ζωής του.

Κυρίως όμως αντιλαμβάνεται –καλύτερα διαισθάνεται– ότι αυτό το παιχνίδι της αναθεώρησης είναι το πιο σικέ από όλα. Διότι, όπως γίνεται σε μια κακοστημένη θεατρική παράσταση οι ηθοποιοί δεν πείθουν. Ακούγονται οι υποβολείς που τους ψιθυρίζουν τα λόγια.

Το Σύνταγμα και οι «Ηρακλείς»

του Νίκου Μπογιόπουλου

Πίσω από τις διακηρύξεις χωρίς αντίκρισμα που ακούσαμε κατά τη διαδικασία Συνταγματικής Αναθεώρησης, πίσω από τους τακτικισμούς που συνοδεύουν τις συμπεριφορές των εταίρων του νεοδικομματισμού, ακόμα και όταν μάχονται περί «ιερών και οσίων» -όπως θέλουν να λένε-, υπάρχει μια αδήριτη αλήθεια:

Tο Σύνταγμα, το κάθε Σύνταγμα, όπως τόνιζε μια εμβληματική μορφή, ο Αριστόβουλος Μάνεσης, δεν είναι παρά η αντανάκλαση, σε μορφή υπέρτατου νόμου, της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας, σε δοσμένη ιστορική περίοδο.

Συνταγματική διαιώνιση της αντιλαϊκής πολιτικής

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Από την «επανάσταση της δημοκρατίας» ο Τσίπρας πέρασε στη συναλλαγή με τη… Νέα Δημοκρατία

Το καλοκαίρι του 2016, με το 3^ο Μνημόνιο σε διαδικασία πλήρους εφαρμογής, ο ΣΥΡΙΖΑ –ως αντιπερισπασμό στην αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοζε– έκανε την πρώτη φιέστα του για τη Συνταγματική Αναθεώρηση στο προαύλιο της Βουλής. Τότε, ο Αλέξης Τσίπρας εξήγγειλε την «Νέα Μεταπολίτευση». Απηύθυνε «κάλεσμα σε όλους τους πολίτες για μια επανάσταση της δημοκρατίας», για «την οικοδόμηση νέων θεσμών λαϊκής συμμετοχής και διαβούλευσης». Τόνισε ότι «ο μόνος τρόπος για να βγούμε από την κρίση είναι να τελειώνουμε με το παλιό, με αυτά που μας έφτασαν ως εδώ». Σήμερα 2,5 χρόνια αργότερα η «επανάσταση της δημοκρατίας» αποδεικνύεται μια δημόσια συναλλαγή με την ηγεσία της… Νέας Δημοκρατίας. Για τους όρους επιβολής του «νέου διπολισμού», όπως εφεξής αποκαλείται ο πάλαι ποτέ δικομματισμός.

Αναζητούνται –ενίοτε και μέσω αντεγκλήσεων ή νομικισμών– οι θεσμικές δικλίδες ώστε οι κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης να εναλλάσσονται ομαλά και να διατηρείται το συνεχές της εφαρμογής των κεντρικών πολιτικών επιλογών του κεφαλαίου. Για τον λόγο αυτό η υποτιθέμενη ιδεολογική αντιπαράθεση μεταξύ «προόδου και συντήρησης» περιορίζεται στο θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας με τους δύο «πόλους» να παίζουν παιγνίδια ώστε να βρεθούν στην καλύτερη δυνατή πολιτική θέση τον Φεβρουάριο του 2020 οπότε και λήγει η θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου.

Η υποκρισία της Συνταγματικής Αναθεώρησης

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Όταν μαθαίνεις την αλήθεια από τον …Ευάγγελο Βενιζέλο

Είναι φανερό πως η υπόθεση της συνταγματικής αναθεώρησης -που η πρώτη φάση ξεκίνησε στην Βουλή- προορίζεται να αποτελέσει ένα ακόμη προεκλογικό εργαλείο της κυβέρνησης. Μέσω της αναθεωρητικής διαδικασίας θα επιχειρήσει να αναδείξει το δίπολο «πρόοδος – συντήρηση» και μάλιστα εκ του ασφαλούς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ

Ακόμη και αυτές οι προτάσεις που έχει καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ για την συνταγματική αναθεώρηση και τις αποκαλεί προοδευτικές (π.χ σχέσεις κράτους εκκλησίας, συνταγματική κατοχύρωση συλλογικών συμβάσεων και δημόσιων αγαθών) είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να συγκεντρώσουν τους 180 ψήφους που θα χρειαστεί για να αλλάξει το Σύνταγμα. Κάποιες από αυτές μάλιστα δεν έχουν νόημα, γιατί όταν έχει ιδιωτικοποιήσει την ΔΕΗ ποιο το νόημα να χαρακτηρίζει συνταγματικά «κοινωνικό αγαθό» το ηλεκτρικό ρεύμα;

Αντιμνημονιακή ανταρσία και συνταγματική αναθεώρηση

Στη Ρώμη δόθηκε ο χρησμός,

έγιν’ εκεί η μοιρασιά.

Κ. Καβάφης

Μας έχουν απασχολήσει επανειλημμένα οι λεγόμενοι αντιμνημονιακοί αγώνες και έχουμε προσπαθήσει να καταγράφουμε τακτικά, ύστερα από συζητήσεις που αφορούν τον κύκλο σύνταξης αλλά και ύστερα από εκδηλώσεις, σχετικές σκέψεις και απόψεις για το ζήτημα αυτό. Πιστεύουμε, μάλιστα, ότι παρά την ιδιαίτερη επιμονή, που έχουμε δείξει, υπάρχουν αρκετές ακόμα διαστάσεις, τις οποίες μπορούμε να αναδείξουμε, αλλά το βασικότερο να κατανοήσουμε. Η επιλογή μας αυτή έχει να κάνει με την πεποίθηση, ότι σ’ αυτήν την περίπτωση είναι ιδιαίτερα επιτακτική η ανάγκη, όχι απλά να προσεγγίσουμε επιφανειακά την ουσία των πραγμάτων που συνεχίζουν να εξελίσσονται, αλλά να συμβάλλουμε ώστε να φωτιστούν ορισμένες «σκιές», ή αλλιώς κάποιες «λεπτομέρειες» που αφήνονται από τους τεχνικούς κάθε εξουσίας να παραμερίζονται από κάθε είδους μερικότητα.

Δεν έχουμε την εντύπωση ότι οι αναρχικοί είναι αλάνθαστοι, όμως θεωρούμε ότι έχουν μια απεριόριστη δυνατότητα να μαθαίνουν και να προχωρούν, εφ’ όσον οι ιδέες τους και οι πρακτικές τους παραμένουν έξω και ενάντια στην πολιτική, στην διαχείριση των αγώνων στους οποίους συμμετέχουν, και σε κάθε είδους αποτίμηση, κοινωνική, πολιτική ή οικονομική των αγωνιστικών τους δυνατοτήτων.

Η δημοκρατία που κινδυνεύει & πλάγιοι (φιλελεύθεροι) σκοποί

Συνδιαμόρφωση κειμένου: Γιώργος Κουτσαντώνης, Αθανάσιος Γεωργιλάς, Μιχάλης Θεοδοσιάδης

Τους μηχανισμούς και τις διαδικασίες μέσω των οποίων η ημιμάθεια και η αμάθεια απειλούν τη δημοκρατία στην Ελλάδα και διεθνώς, περιέγραψε στην διάλεξή του, ο καθηγητής Γιώργος Δερτιλής στο πλαίσιο του 2^ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών. Μια γεύση από τον πυρήνα της σκέψης του κ. Δερτιλή μπορεί κανείς να πάρει από το κείμενό του με τίτλο «Η Τυραννία της Αμάθειας», καθώς και από μια πρόσφατη συνέντευξή του.

Το να υποστηρίζει κανείς ότι η δημοκρατία μας απειλείται προϋποθέτει πρώτα -και αυτό είναι το ελάχιστο- την διευκρίνηση, πως το πολίτευμα στο οποίο αναφέρεται ο κ. Δερτιλής δεν είναι άλλο από ένα ταξικό, γραφειοκρατικό, κομματοκρατούμενο μόρφωμα∙ κυριαρχίας μιας απομονωμένης από τον πληθυσμό πολιτικής τάξης, και μόνον ακροθιγώς αντιπροσωπευτικό στην βάση του. Είναι ευρέως διαδεδομένη η σύγχυση που αναπαράγεται διαρκώς, για λόγους ευνόητους -εφησυχασμού του πλήθους- μεταξύ δύο πολύ διαφορετικών πραγμάτων, δηλαδή ανάμεσα στη δημοκρατία και στο αντιπροσωπευτικό πολίτευμα (κοινοβουλευτισμός). Τέτοιες απόψεις εκφράζονται συστηματικά από καθηγητές, όπως ο κ. Δερτιλής, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται μέσα από τη φιλελεύθερη ιδεολογία. Μάλιστα τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν τέτοιες προσεγγίσεις, γεγονός που αναπόφευκτα οδηγεί σε εύλογα ερωτηματικά. Στόχος του παρόντος κειμένου, είναι η κριτική αυτών των απόψεων, αλλά και η αναζήτηση των πραγματικών προθέσεων του εν λόγω καθηγητή.

Συνταγματική αναθεώρηση, ιδεοληψίες και διαβούλευση

«Η αιώνια ιδεοληψία του Δον Κιχώτη», έργο του Leon Darwin από το FineArtAmerica

Tου Γιώργου Κουτσαντώνη

Δυστυχώς ο «διάλογος» για τη συνταγματική αναθεώρηση κυριαρχείται από τις γνωστές ιδεοληψίες των ειδικών και των επαγγελματιών της πολιτικής. Αυτές οι ιδεοληψίες συχνά συνδυάζονται με έναν πατερναλισμό, αλλά και μια απροκάλυπτη υποτίμηση, τόσο των πολιτών, όσο και της δημοκρατίας. Το φαινόμενο και ο βαθμός της νοσηρότητάς του, είναι ζητήματα «αρχαίας κοπής». Είναι η αντιπαράθεση ανάμεσα σε αυτούς που είναι ολιγαρχικών πεποιθήσεων και αυτούς που έχουν δημοκρατική αντίληψη. Είναι, θα λέγαμε, η αιώνια πάλη ανάμεσα σε αυτούς που κυριαρχούν και σε αυτούς που κυριαρχούνται. Ανάμεσα στους κατεστημένους (ειδικούς) και στους αποκλεισμένους (πολίτες). Ακόμη και σε τούτες τις συνθήκες γενικευμένης διάλυσης και χρεοκοπίας, πολλοί ειδικοί εμμένουν στην «προστασία της κοινωνίας από τον εαυτό της» και στη λεγόμενη αποτροπή της «τυραννίας της πλειοψηφίας».

Ανοιχτή επιστολή της «Π» προς τους εργαζόμενους της ΔΕΗ

Αγαπητοί εργαζόμενοι της ΔΕΗ,

παρακολουθούμε με αγωνία τη διάσπαση και αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της μεγαλύτερης βιομηχανικής επιχείρησης της χώρας μας, που επιχειρείται από μια πλειοψηφία βουλευτών στερούμενη κάθε ηθικής νομιμοποίησης.

Σας ενημερώνουμε ότι όλα αυτά που υφιστάμεθα ως Έλληνες πολίτες, καλύπτονται νομικά κάτω από το υπάρχον Σύνταγμα της χώρας μας.

Όταν με βάση το υπάρχον Σύνταγμα (Άρθρο 27, παρ. 1) με πλειοψηφία 151 βουλευτών αλλάζουν τα σύνορα της χώρας (μπορεί π.χ. να εκχωρηθεί ένα Ελληνικό νησί σε ξένη χώρα), είναι αυτονόητο ότι 151 βουλευτές έχουν τη συνταγματική κάλυψη να αλλάξουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΔΕΗ.

Η αναθεώρηση του συντάγματος ως θεραπεία-σοκ

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Unfollow 15, Μάρτιος 2013

Η εκκρεμότητα που όφειλε να λυθεί με επίκεντρο το Σύνταγμα της Ελλάδας αφορούσε την κραυγαλέα αναντιστοιχία του με εκατοντάδες Μνημονιακούς νόμους που ψηφίστηκαν την τελευταία τριετία και πάνω απ’ όλα με αντιδημοκρατικές πρακτικές που αποτέλεσαν κανόνα στις αποφάσεις και τη λειτουργία της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Υπ’ αυτό το πρίσμα η επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, οι διαδικασίες της οποίας θα ξεκινήσουν επίσημα τον επόμενο μήνα, ενδέχεται να λειτουργήσει σαν από μηχανής Θεός επιτυγχάνοντας το απρόσμενο: Όχι να επιβάλουν την συνταγματική τάξη, αυστηροποιώντας για παράδειγμα τις σχετικές προβλέψεις και αίροντας τις δισημίες μέσω της επέκτασης των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Αλλά, να «κοντύνουν» το Σύνταγμα στα μέτρα της σύγχρονης «κουτσουρεμένης δημοκρατίας» έτσι ώστε ποτέ στο μέλλον να μην καταγγελθούν «αντισυνταγματικότητες» ή ποτέ ξανά να μην γίνει επίκληση του συντάγματος ως μέσο άμυνας απέναντι στην αυθαιρεσία της εξουσίας, ενώ όμως θα συνεχίσουν να νομοθετούνται τα ίδια και χειρότερα εκτρώματα!