Βόρεια Μακεδονία: Tο προτεκτοράτο του προτεκτοράτου…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Οι παλαιότεροι θυμούνται τις ηρωικές εποχές στη δεκαετία του 90 όταν, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και των καθεστώτων των βαλκανικών χωρών, άνοιγε ο δρόμος για την ελληνική επιχειρηματικότητα που θα αποκτούσε ηγετικό ρόλο στην περιοχή. Πολύ σύντομα, ωστόσο, έγινε απόλυτα σαφές, πολλές φορές μάλιστα με οδυνηρό τρόπο, ότι το βαλκανικό οικόπεδο ήταν «πιασμένο».

Κανένας δεν μπορούσε να κάνει σοβαρή δουλειά εκεί αν δεν είχε τη σύμφωνη γνώμη του μεγάλου αφεντικού – Αμερικανών κατά κύριο λόγο και Γερμανών, οι οποίοι ήλεγχαν το νέο πολιτικό σύστημα και τη συνεπακόλουθη μαφία. Από αυτήν την ηρωική εποχή της ελληνικής επιθετικής επιχειρηματικότητας απέμειναν κάποιες αρπαχτές, κάποιοι μικρομεσαίοι συνεταιρισμοί ήσσονος σημασίας, κάποια μικρομάγαζα και πολλά προβλήματα. Το σημαντικότερο εξ αυτών ήταν το πρόβλημα της ονομασίας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Σιγά τα αίματα…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Στα χαρακώματα για την (τελειωμένη) υπόθεση των Σκοπίων

Επί τέσσερα συναπτά έτη- όπου καθημερινά η ΝΔ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις ζητούν εκλογές –  η στενή σχέση και συνεργασία των κυρίων Τσίπρα και Καμμένου παράγει απτά αποτελέσματα τα οποία αξίζει τον κόπο να συνοψίσουμε:

• Παγίωσαν  στην ελληνική κοινωνία την αντίληψη του ευρωμονόδρομου των μνημονίων και της εποπτείας
• Ικανοποίησαν κάθε απαίτηση των δανειστών που το «παλαιό και διεφθαρμένο» πολιτικό σύστημα δεν ήταν σε θέση να τολμήσει
• Ικανοποίησαν κάθε απαίτηση- συμπεριλαμβανομένης και της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ– των Αμερικανών σε γη και ύδωρ
• Εξασφάλισαν τα οφέλη που συνεπάγεται η διαχείριση της διοίκησης του προτεκτοράτου για τους μικρούς ή μεγάλους  στρατούς των κομματικών τους μηχανισμών και όλων των λοιπών πρόθυμων δυνάμεων και ατόμων  υποστήριξης που ανιδιοτελώς σπεύδουν να προσφέρουν…

Τα ψιλά γράμματα της Δημοκρατίας (στα Σκόπια)

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η προσήλωση στις δημοκρατικές αρχές και διαδικασίες και η υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων προκειμένου η δημοκρατία να εμφανίζεται απτή και με περιεχόμενο αποτελούν θέσεις αρχής σ αυτό που ονομάζουμε δυτικό κόσμο. Σ αυτές τις θέσεις αρχών ορκίζονται  πολιτικές δυνάμεις και λοιπές συλλογικότητες οι οποίες και δρουν στο όνομα της Δημοκρατίας. Ας ρίξουμε μια ματιά πως αυτές οι αρχές (δεν) εφαρμόζονται στην περίπτωση της ΠΓΔΜ

Χιούμορ για… αμερικανάκια: «η Ρωσία παρεμβαίνει στα Σκόπια»

Του Δημήτρη Μηλάκα

Μετά από την Μέρκελ, τον καγκελάριο της Αυστρίας, τον ΓΓ του ΝΑΤΟ και τον υφυπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ που είχαν επισκεφτεί τις προηγούμενες μέρες τα Σκόπια, έφτασε στην πρωτεύουσα της ΠΓΔΜ και ο αμερικανός υπουργός Αμυνας για να καταγγείλει τις ρωσικές… παρεμβάσεις στο επικείμενο δημοψήφισμα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εν λόγω επισκέψεις των δυτικών αξιωματούχων στα Σκόπια συνοδεύονται από την διατύπωση του ωμού εκβιασμού υπέρ του «ναι» στην Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτόν τον εκβιασμό μάλιστα συνόψισε σε επιστολή του προς τον Πρόεδρο της ΠΓΔΜ πρόσφατα με επιστολή του και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ:

Αθήνα – Σκόπια και NATO uber alles

του Δημήτρη Μηλάκα

Την άνοιξη του 2016, σε σύνοδο υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στην Αττάλεια, αρκετοί ήταν αυτοί που έπεσαν από τα σύννεφα βλέποντας (σε βίντεο) και ακούγοντας τον Νίκο Κοτζιά, υπουργό Εξωτερικών της «πρώτη φορά» αριστερής κυβέρνησης, να τραγουδάει χωρίς να κρύβει την έξαψη και το κέφι του με τους υπόλοιπους υπουργούς της Συμμαχίας το τραγούδι «We are the world». Δεν είναι μυστικό ότι οι αξιωματούχοι (πολιτικοί και στρατιωτικοί, ειδικά οι Αμερικανοί) του πυρήνα του ΝΑΤΟ πράγματι πιστεύουν ότι η Συμμαχία είναι ο κόσμος. Αυτό που μέχρι τότε ήταν… μυστικό είναι ότι κάτι τέτοιο πιστεύει και ο υπουργός Εξωτερικών της αριστερής ελληνικής κυβέρνησης.

Η ελληνική (αριστερή) κυβέρνηση δεν έμεινε στα λόγια και στα τραγούδια του υπουργού Εξωτερικών της. Απέδειξε στην πράξη ότι πράγματι πιστεύει στο ΝΑΤΟ ως παγκόσμιο ειρηνοποιό παράγοντα, που προφανώς σταθεροποιεί και το βαλκανικό υποσύνολο. Γι’ αυτό καταβάλλει ανελλιπώς πάνω από το 2% του ΑΕΠ της χρεοκοπημένης χώρας. Παράλληλα η κυβέρνηση φροντίζει και σε διμερές (ελληνοαμερικανικό) επίπεδο τη ΝΑΤΟϊκή συμμαχία προσφέροντας στις ΗΠΑ νέες βάσεις (Αλεξανδρούπολη), νέες εγκαταστάσεις (Λάρισα για drone), νέες δυνατότητες (Νεώριο Σύρου).

Βόρεια Μακεδονία στο ΝΑΤΟ: Διπλωματική ήττα για… Νόμπελ

Του Δημήτρη Μηλάκα

Με την υπογραφή της Συμφωνίας Τσίπρα- Ζάεφ για το ζήτημα των Σκοπίων κλείνει ένας κύκλος (πιθανότατα όχι ο τελευταίος) αυτής της χαμένης– εδώ και εικοσιπέντε χρόνια– για την ελληνική διπλωματία υπόθεσης. Η παρουσίαση της Συμφωνίας ως «μεγάλη εθνική επιτυχία» από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ίσως για λίγο διάστημα θα μπορέσει να καλύψει την πραγματικότητα (και τις συνέπειές της) η οποία, ωστόσο, είναι ολοφάνερη: Η Συμφωνία Τσίπρα- Ζάεφ περιγράφει/ συνοψίζει το αποτέλεσμα μιας μεγάλης διπλωματικής ήττας την οποία υπέστη η Ελλάδα πριν από ένα τέταρτο του αιώνα.

Η ήττα προσδιορίζεται πάντα σε σχέση με τον στόχο που έχει τεθεί. Και ο στόχος (χωρίς να αξιολογούμε αν ήταν δίκαιος ή άδικος, έξυπνος ή ανόητος εφικτός ή όχι) που με κάθε επισημότητα και σαφήνεια είχαν περιγράψει οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις όταν μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας εμφανίστηκε στο διεθνές προσκήνιο η «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ήταν σαφέστατος: «Η πολιτική ηγεσία της χώρας, με εξαίρεση το ΚΚΕ, συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει το ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνο εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι (α. Δεν έχουν εδαφικές διεκδικήσεις, β. Δεν ασκούν εχθρική προπαγάνδα, γ. Δεν χρησιμοποιούν ονομασία που υπονοεί εδαφικές διεκδικήσεις.) που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου του 1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν υπάρχει η λέξη Μακεδονία».

Εδώ είναι Βαλκάνια

του Νίκου Μπογιόπουλου

Η συμφωνία με τα Σκόπια οδηγεί στην ενσωμάτωσή τους στο ΝΑΤΟ.

Πρόκειται για το ΝΑΤΟ

• που με την ΕΕ διέλυσε την Γιουγκοσλαβία και δημιούργησε το «Σκοπιανό» εδώ και 27 χρόνια.
• Που κανοναρχείται από τους Αμερικανούς που το 1995 ανακοίνωναν μια ενδιάμεση συμφωνία Αθήνας – Σκοπίων που περιείχε τον όρο «Μακεδονία».
• Είναι το ΝΑΤΟ των ΗΠΑ που από το 2004 έχουν αναγνωρίσει την γειτονική χώρα σαν «Μακεδονία».
• Είναι το ΝΑΤΟ που παρότι μέλη του Τουρκία και Αλβανία δεν είδαμε αυτό να βοηθάει την Ελλάδα.
• Και φυσικά είναι το ΝΑΤΟ των Αμερικανών που τον Μάρτη του 1949 – εν μέσω εμφυλίου – υποδείκνυαν στους Πιπινέλη και Τσαλδάρη να προχωρήσουν σε πλήρη εξομάλυνση των σχέσεων της Ελλάδας με την τότε Γιουγκοσλαβία – η οποία περιείχε μια δημοκρατία στο εσωτερικό της με το όνομα «Μακεδονία» – και εκείνοι, όπως και οι Πλαστήρας, Σ.Βενιζέλος και Γεώργιος Παπανδρέου, υπάκουσαν.

Συμπέρασμα: Στη συμφωνία με τα Σκόπια το πρόβλημα πάει πέρα από όνομα και λοιπές διατάξεις.

Αν ήταν εκεί το πρόβλημα τότε θα είχε πρόβλημα και

• το Βέλγιο που μια περιφέρειά του λέγεται Λουξεμβούργου, αλλά υπάρχει και μια χώρα που λέγεται Λουξεμβούργο. Θα είχε πρόβλημα και
• η Κίνα που μια περιφέρειά της λέγεται Μογγολία, αλλά υπάρχει και μια χώρα Μογγολία. Θα είχε πρόβλημα και
• η Γαλλία που έχει μια περιφέρεια, τη Βρετάνη, αλλά υπάρχει και μια χώρα που λέγεται Βρετανία. Θα είχε πρόβλημα και
• η Αμερική που μια πολιτεία της λέγεται Νέο Μεξικό, αλλά υπάρχει και μια χώρα που λέγεται Μεξικό.

Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι εδώ είναι Βαλκάνια. Και στα Βαλκάνια οι μεγάλοι μας «σύμμαχοι» βρίσκουν πάτημα στις μειονότητες ή κατασκευάζουν μειονότητες για να παίζουν τα παιχνίδια τους.

Απέναντι σε αυτούς, λοιπόν, θα έπρεπε πρωτίστως να θωρακιστούμε. Και όχι να τους εμφανίζουν όσοι τους εμφανίζουν σαν τάχα μου «εγγυητές» της όποιας συμφωνίας.

Real news via Ημεροδρόμος

Βόρεια Μακεδονία, μεγάλο μπλέξιμο…

του Δημήτρη Μηλάκα

Η κυβέρνηση λέει ότι έλυσε υπέρ των ελληνικών συμφερόντων  ένα θέμα (το σκοπιανό) που απασχολούσε και κατανάλωνε δυνάμεις της χώρας επί 25 χρόνια. Χωρίς καν να μπαίνουμε στην ουσία των συμφωνηθέντων (αν η συμφωνία είναι «καλή» ή «κακή») βρισκόμαστε μπροστά σε κάποια ερωτήματα που δημιουργούν αμφιβολίες, τουλάχιστον, για αυτόν τον ισχυρισμό:

1. Η Συμφωνία με την υπογραφή της, την ερχόμενη Κυριακή (και πριν την ολοκλήρωση της διαδικασίας κυρώσεων η οποία προβλέπεται πολύμηνη)  παράγει έννομα διεθνή αποτελέσματα.Μάλιστα αυτά τα αποτελέσματα (όπως λένε τουλάχιστον οι ειδικοί περί των Διεθνών Σχέσεων) ισχύουν ακόμη και αν η διαδικασία  μέχρι την τελική κύρωση δεν ολοκληρωθεί. Ποιααποτελέσματα μπορεί να δημιουργήσει η υπογραφή της συμφωνίας; Και μπορούν αυτά τα αποτελέσματα να αναστραφούν σε περίπτωση μη ολοκλήρωσης της συμφωνίας;

Η υπόθεση των Σκοπίων: πέντε ερωτήματα (και οι απαντήσεις τους)

του Δημήτρη Μηλάκα

Αντιμέτωποι με το καρότο και το μαστίγιο των ΗΠΑ οι πρωθυπουργοί Α. Τσίπρας και Ζ. Ζάεφ μετά από πολύμηνες διαβουλεύσεις εμφανίζονται έτοιμοι να πράξουν ότι τους αναλογεί προκειμένου να ικανοποιηθεί η απαίτηση/ στρατηγικός στόχος της Ουάσιγκτον: ένταξη της ΠΓΔΜ στις ευρωατλαντικές (ΝΑΤΟ και ΕΕ) δομές. Για να ικανοποιηθεί αυτή η αμερικανική επιθυμία/ διαταγή οι κυβερνήσεις των δύο χωρών κατέληξαν- όπως όλα δείχνουν σε μια συμφωνία διευθέτησης του προβλήματος της ονομασίας και άλλων παρεμφερών ζητημάτων.

Για να υλοποιηθεί το αμερικανικό σχέδιο ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ οι αμερικανικές (διπλωματικές και άλλες) υπηρεσίες εργάστηκαν μεθοδικά τον τελευταίο χρόνο προσφέροντας στις κυβερνήσεις των δύο χωρών «δώρα» που (όπως θα το διατύπωνε ο Κορλεόνε στην ταινία ο Νονός) δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν:

Σκοπιανό: Σε δυο χρόνια ποιος ζει ποιος πεθαίνει…

του Δημήτρη Μηλάκα

Μέσα στις λίγες επόμενες μέρες θα διαπιστώσουμε αν οι κύριοι Τσίπρας και Ζάεφ  θα καταφέρουν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν έναντι των ΗΠΑ: να διευθετήσουν το πρόβλημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ έτσι ώστε αυτή η χώρα να τοποθετηθεί και τυπικά στο πλέγμα των ευρωατλαντικών (ΝΑΤΟ και ΕΕ) δομών.

Η σαφής αμερικανική εντολή ήταν αυτή που «πυροδότησε» τις διαπραγματεύσεις των τελευταίων μηνών οι οποίες, πέρα από τις λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με την ονομασία του νέου κράτους και τις όποιες  παρεμφερείς διευθετήσεις (αλλαγή συντάγματος) απαιτούνται, επικεντρώθηκαν κατά κύριο λόγο στη διαχείριση του πολιτικού κόστους που συενάπαγεται για τους δύο πρωθυπουργούς (Τσίπρα και Ζάεφ) ο συμβιβασμός.

«…κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες»

του Γεράσιμου Χολέβα

«…κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες»

Αυτός ο στίχος του Μανόλη Αναγνωστάκη είναι μελοποιημένος από τον Μίκη Θεοδωράκη. Ένας στίχος που ίσως θα μπορούσε να περιγράψει τον τρόπο που ταξίδευε (και ταξιδεύει ακόμα) το έργο του συνθέτη Θεοδωράκη σε μια μεγάλη και ατελείωτη παγκόσμια ακρόαση.

Αλήθεια, πόσοι από τους υμνητές του Θεοδωράκη, μετά την ομιλία του στο Σύνταγμα, μπορούν να δουν σε αυτόν τον στίχο το δάκρυ που είναι τόσο καυτό, διότι κουβαλάει το φλεγόμενο νήμα της ιστορίας των ανθρώπων;

Αλήθεια, πόσοι από τους λαλίστατους, από χθες, δημόσιους υμνητές του Θεοδωράκη – ακροδεξιοί πολιτικάντηδες, νοικοκυραίοι της «ενημέρωσης»,  κάτι σκόρπιοι πεθαμένοι χουνταίοι που αναστήθηκαν, ναζί και κρυφοφασισταριά – αντιλαμβάνονται έστω κι ένα γράμμα από τον μελοποιημένο στίχο του Αναγνωστάκη;

Από την «Βαρντάσκα» στη ΝΑΤΟφροσύνη, από τους Βουκεφάλες στην εθνικοφροσύνη

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η πολιτική και κοινωνική ζωή ταλαιπωρείται για μια ακόμα φορά γύρω από το λεγόμενο «μακεδονικό»,το οποίο οι κυρίαρχες δυνάμεις έχουν υποβιβάσει σε πρόβλημα «ονοματολογίας».

Με τον τρόπο αυτό, οι αντιμαχόμενοι τόσο από την πλευρά της «προόδου» όσο και οι της πλευράς της «συντήρησης», τόσο οι εκπρόσωποι της «αριστερής» όσο και της δεξιάς ΝΑΤΟσύνης, με τον πολιτικαντισμό τους ποτίζουν την ίδια γλάστρα του εθνικισμού, παραδίδουν μεγάλα κοινωνικά στρώματα βορά στον ανιστόρητο παροξυσμό, εμπλέκουν περαιτέρω τη χώρα σε επικίνδυνα γεωστρατηγικά παιχνίδια.

Το κείμενο που ακολουθεί επιχειρεί να σταθεί σε όσο γίνεται περισσότερα ζητήματα που άπτονται του λεγόμενου «σκοπιανού» με αφορμή τις τρέχουσες διεργασίες και τις επιδιωκόμενες κοινωνικο-πολιτικές ζυμώσεις και με φόντο τόσο το ιστορικό υπόβαθρο του ζητήματος όσο και τον προσδιορισμό των παραγόντων που θα συνιστούσαν παραμέτρους μιας πραγματικής λύσης. 

Αθήνα-Σκόπια: Συμβιβασμός με μαστίγιο και καρότο

Του Δημήτρη Μηλάκα

Οι Κινέζοι λένε ότι σε μια Συμφωνία, όσο καλή κι αν είναι αυτή, χάνουν (κάτι) και τα δύο μέρη. Στη Δύση το marketing  έχει διαδώσει την άποψη ότι υπάρχουν  συμφωνίες που μπορούν να κερδίζουν και οι δύο πλευρές. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, κάθε συμφωνία δημιουργεί ένα νέο περιβάλλον και συνέπειες που δεν αφορούν μόνο τους συμβαλλομένους. Μια τέτοια περίπτωση, κατά κύριο λόγο, είναι και η Σύμβαση που προετοιμάζεται για να υπογραφεί από Αθήνα και Σκόπια.

Στην προκειμένη περίπτωση το περιβάλλον και οι συνέπειες που θα διαμορφώσει η συμφωνία Ελλάδας- ΠΓΔΜ που προωθείται προς υπογραφή εξυπηρετεί απόλυτα τα σχέδια και τις επιδιώξεις αυτών που με το πιστόλι στον κρόταφο έχουν οδηγήσει Αθήνα και Σκόπια στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Το «μυστικό» περιγράφεται σε λίγες λέξεις: ενσωμάτωση των δυτικών Βαλκανίων στου ευρωατλαντικούς (ΕΕ- ΝΑΤΟ)  θεσμούς.

ΠΓΔΜ :Στο ΝΑΤΟ δεν υπάρχουν αδιέξοδα…

του Δημήτρη Μηλάκα

Αν κάτι προκύπτει από τις δηλώσεις των πρωθυπουργών Ελλάδας και ΠΓΔΜ μετά την μακράς διάρκειας συνάντησή τους στο Νταβός είναι η συμφωνία τους να (συν)εργαστούν για την ικανοποίηση των σαφών αμερικανικών οδηγιών οι οποίες συνοψίζονται  σε μια φράση: Η ΠΓΔΜ πρέπει να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ μέχρι το καλοκαίρι.

Για την πλευρά της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ η ένταξη της χώρας στους ευρωατλαντικούς (ΕΕ- ΝΑΤΟ) θεσμούς είναι πια ζήτημα επιβίωσης. Στα Σκόπια γνωρίζουν πολύ καλά ότι είτε θα αποδεχτούν απόλυτα την αμερικανική προστασία είτε θα έχουν να αντιμετωπίσουν τις αποσχιστικές τάσεις του αλβανικού στοιχείου το οποίο μπορεί να αξιοποιήσει ανά πάσα στιγμή η Ουάσιγκτον.  Κάτω από αυτήν την (εκβιαστική)  αμερικανική πίεση εξανεμίζεται, προφανώς, η δυναμική της όποιας ρωσικής επιρροής στην ΠΓΔΜ.

Ποιοι διοργανώνουν το συλλαλητήριο: «Μακεδονομάχοι» ή κρυφοναζί; (ηχητικό/βίντεο)

Ποιοι κρύβονται πίσω από το ερχόμενο συλλαλητήριο στην Αθήνα για την Μακεδονία; Ποιος εμφανίζεται ως διοργανωτής;

Το ποιόν του συγκεκριμένου κυρίου ( Δημήτρης Μιχάκης το όνομα του) περιγράφεται στο ηχητικό που ακολουθεί από την εκπομπή του Νίκου Μπογιόπουλου στον Real Fm (ειδικότερα ακούστε το ηχητικό από 9,23′ και μετά).

---

---

Το πρόβλημα έχει «όνομα»: ΗΠΑ

του Νίκου Μπογιόπουλου

Tο παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» τον Νοέμβριο του 2004. Λίγες μέρες μετά την αναγνώριση από τις ΗΠΑ της ΠΓΔΜ σαν «Μακεδονία». Υπενθυμίζουμε τι γράφαμε τότε

α) διότι ισχύoυν μέχρι και την τελευταία τους λέξη και σήμερα

β) για να υπενθυμίσουμε στους παλιότερους και να δούνε οι νεότεροι πώς φτάσαμε στην τρέχουσα φάση του «Μακεδονικού».

Η Μακεδονία είναι…

του Δημήτρη Μηλάκα

Υπάρχουν δυο (τουλάχιστον) τρόποι για να δει κάποιος την υπόθεση της ΠΓΔΜ: ο πρώτος έχει να κάνει με το βάρος της (νωπής ακόμη) ιστορίας της διανομής της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας ως αποτέλεσμα των πολέμων του περασμένου αιώνα. Ο δεύτερος, έχει να κάνει με την (μεγάλη) πιθανότητα έναρξης ενός νέου γύρου διευθετήσεων (σπάνια τέτοιες διευθετήσεις εξελίσσονται αναίμακτα) ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης συμφερόντων Δύσης (ΗΠΑ)- Ρωσίας στα Βαλκάνια τον 21^ο αιώνα. Ο συνδυασμός των δύο αυτών προσεγγίσεων είναι, προφανώς,  απαραίτητος σε κάθε προσπάθεια διαμόρφωσης μιας εθνικής  θέσης και στρατηγικής που στόχο έχει τη διαφύλαξη των κεκτημένων.

Στην  πρώτη προσέγγιση υπερισχύει το συναίσθημα και όσα η ιστορία έχει κληροδοτήσει στο σήμερα. Είναι η επιταγή του παρελθόντος, η μνήμη του αίματος και η δικαιολογημένη επιμονή του ανθρώπου να διατηρήσει αυτά που οι προηγούμενοι κέρδισαν. Πάνω απ όλα είναι η διάθεση για την διατήρηση της τάξης  η οποία  στην προκειμένη περίπτωση είναι σαφής: η ελληνική Μακεδονία  αποκτήθηκε με τη δύναμη των όπλων και είναι  το γεωγραφικό/ πολιτικό/ οικονομικό φιλέτο αυτής της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής. Κάτι επίσης αδιαμφισβήτητο είναι ότι η ελληνική Μακεδονία σήμερα κατοικείται στην συντριπτική της πλειοψηφία από Ελληνες.