Δεν είναι ο Μπογδάνος, είναι ο Καλλιάνος: «Αλητάκια» οι μαθητές στο συλλαλητήριο…

Από το χθεσινό μαθητικό συλλαλητήριο αυτό που είδε ο βουλευτής Καλλιάνος της ΝΔ είναι «αλητάκια». Από τους χιλιάδες μαθητές που διαδήλωσαν με μάσκες, διεκδικώντας μέτρα για την πανδημία στα σχολεία, είδε τα επεισόδια που έγιναν για λίγο και τα έκαναν ορισμένοι και συγκεκριμένοι.

Ο μπογδανισμός βλάπτει σοβαρά την πολιτική, τη δημοσιογραφία και την αισθητική

Του Γιώργου Λακόπουλου

«Προς το κυβερνών κόμμα, τον Πρόεδρο της Βουλής και την ΕΣΗΕΑ: μπορεί βουλευτής να απειλεί δημοσιογράφους;»

Βασίλης Σκουρής,  δημοσιογράφος

Ο Νίκος Μπογιόπουλος είναι βαρύ παιδί- στη  δημοσιογραφία: έχει άποψη, δεν κρύβει την ιδεολογική  ματιά του στα πράγματα και δεν μασάει όταν λέει κάτι.

Τι κάνει όμως ένας δημοσιογράφος όταν ένας τύπος που αν δεν υπήρχε δεν θα μπορούσε κανείς να τον φανταστεί, τον προειδοποιεί ότι «ήρθε και η δική του ώρα» – επειδή «εδώ δεν είναι ΕΣΣΔ» και αυτός «δεν είναι κομισάριος»;

Ας μην σπεύσει να απαντήσει κανείς. Είναι ερώτηση παγίδα: το θέμα δεν είναι τι κάνουν οι δημοσιογράφοι που απειλεί ο Κ. Μπογδάνος– με την κουτοπονηριά της τζάμπα δημοσιότητας και την υπολανθάνουσα  νοοτροπία  περιορισμού της ελεύθερης έκφρασης. 

Α.Ανδριανόπουλος: Και ψεύτης, και ανιστόρητος, δηλαδή ένας κανονικός αντικομμουνιστής

Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, παλιός βουλευτής και  υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, σε μια επιφυλλίδα  του με τίτλο «Η τύχη των αγωνιστών» μέσα από μια σειρά διαστρεβλώσεις, αποσιωπήσεις και μισές αλήθειες επιχειρεί να αγιοποιήσει τον Κώστα Σπέρα, με άμεσο στόχο να πλήξει το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ. Παρουσιάζει τον Σπέρα ως έναν αναρχοσυνδικαλιστή αγωνιστή, απλό και ανιδιοτελή, που το ΚΚΕ τον δολοφόνησε το 1943 επειδή είχε ιδεολογικές διαφορές με αυτό, επειδή «αρνήθηκε την κομματική μονοκρατορία». Το γραπτό του Ανδριανόπουλου, με τις αποκρύψεις που κάνει, είναι πλήρως ανιστόρητο, υπηρετεί μόνο την αντι-ΚΚΕ εμπάθεια.

Ο Κώστας Σπέρας (1893-1943) είχε γεννηθεί στη Σέριφο, μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου απέκτησε και σημαντική για την εποχή μόρφωση, αποφοιτώντας από τη Λεόντειο, όπου πρωτογνωρίστηκε με τις αναρχοσυνδικαλιστικές απόψεις τις οποίες και υποστήριξε. Το 1916 εν μέσω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και του λεγόμενου Εθνικού Διχασμού στην Ελλάδα, βρέθηκε ξανά στη Σέριφο όπου πήρε μέρος στην απεργία των μεταλλωρύχων, η οποία βάφτηκε στο αίμα, δίπλα στον ηρωισμό και την αυτοθυσία των εργατών, αρνητικό σημείο είναι ότι οι απεργοί ζήτησαν την προστασία των δυνάμεων της Αντάντ.