Ο αυτοσεβασμός, διαρκής προϋπόθεση

Η παραίτηση του Ελληνα πρεσβευτή στο Βερολίνο, αμέσως μετά την επίσημη επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού στη Γερμανίδα καγκελάριο, δεν είναι σύμπτωμα ευρωστίας του ελληνικού κράτους. Δεν γνωρίζουμε τι αναφέρει στην επιστολή του προς την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών ο παραιτηθείς πρέσβης, μπορούμε όμως να εικάσουμε ότι θα συντρέχει σοβαρότατος λόγος για να καταφύγει σε μια πράξη με τόσο βαρύ πολιτικό συμβολισμό. Μαθαίνουμε πάντως ότι ο πρέσβης δεν συμπεριελήφθη στην ελληνική αντιπροσωπεία που συνάντησε την καγκελάριο, κατά παράβασιν του πάγιου διπλωματικού ειωθότος, γεγονός που συνιστά απομείωση του κύρους του ως εκπροσώπου της Ελληνικής Δημοκρατίας στη γερμανική πρωτεύουσα εφεξής. Η λόγω ή έργω ταπείνωση ενός πρεσβευτή είναι ταπείνωση του ελληνικού κράτους. Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι το κράτος δεν σέβεται τον πρεσβευτή που έχει ορίσει το ίδιο, πώς να τον σεβαστούν οι ξένοι;

Είπα να ζήσω

Του kkoulgr

Πληρωθήκαμε πάλι και σήμερα, μπροστά μου στο μηχάνημα ανάληψης, στέκεται ένας ηλικιωμένος συνταξιούχος χωρίς να κινείται. Δίχως να αντιδρά, αντιλαμβάνομαι ένα βουβό κλάμα, ένα δάκρυ να κυλά καυτό και ξάφνου το ακίνητο σώμα να πάλλεται σε τρελούς ρυθμούς.

Γυρνά πίσω και με κοιτά, κατάματα, ίσα στην καρδιά, όχι στα μάτια. Το δακρυσμένο βλέμμα, μάτια μαυρισμένα από κακουχίες της δουλειάς και τα γερασμένα χαρακτηριστικά, έμοιαζαν σε μια στιγμή να εγκαταλείπουν τα χρόνια τους και να μεταλλάσσονται σε μικρό φοβισμένο παιδί.