Ασκληπιείο Βούλας: Ελλάδα 2.0 ή καπιταλισμός – ΕΣΥ 2-0;

Του Νίκου Δαμιανάκη

Η κυβέρνηση ακολουθώντας τις ντιρεκτίβες της ΕΕ προχωρά στις (λεγόμενες) Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα στα δημόσια νοσοκομεία, ξεκινώντας από το Ασκληπιείο Βούλας και τον Ερυθρό Σταυρό. Εν μέσω πανδημίας με τα νοσοκομεία του ΕΣΥ και το υγειονομικό προσωπικό να τελούν υπό κατάρρευση (καθώς έχουν δώσει και να δίνουν ένα δίκαιο, μα άνισο, αγώνα για τη δημόσια υγεία χωρίς να έχουν λάβει επί έναν χρόνο κάποια ουσιώδη κυβερνητική ενίσχυσή), η ΝΔ και οι εντολείς της προχωρούν στην ιδιωτικοποίησή (μέσω ΣΔΙΤ) 5 Δημόσιων Νοσοκομείων («Ασκληπιείο», «Ευαγγελισμός», «Αττικόν», ΚΑΤ, «Ωνάσειο», Παίδων «Αγία Σοφία» are…FOR SALE) με την αρχή να γίνεται από τη Βούλα.

Τι είναι οι ΣΔΙΤ στο Εθνικό Σύστημα Υγείας που θέλει η Ε.Ε, ευαγγελίζεται η ΝΔ και αποδέχεται (λόγω παραμονής στην ΕΕ) ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ;

Η επίσημη θέση της ΝΔ (ως γνήσιο φερέφωνο της ΕΕ 40χρόνια τώρα) είναι: «Η πανδημία έδειξε την αγαστή συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Θα πρέπει να υπάρχει μια συνολική συνεργασία στο σύστημα υγείας και ο ΕΟΠΥΥ να λειτουργεί όπως όλες οι μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες στο εξωτερικό, αναζητώντας για τον ασφαλισμένο που πληρώνει τα λεφτά του την καλύτερη υπηρεσία στην καλύτερη τιμή. Αν γίνει αυτή η συνεργασία που έχει ξεκινήσει  και κερδισμένος θα είναι ο ασθενής, κερδισμένο θα είναι και το κρατικό σύστημα Υγείας, που θα ανακουφιστεί ένα μεγάλο κομμάτι που παρέχει σήμερα και θα έχει συμπράξεις σε όλο το πλαίσιο».

ΣΔΙΤ: Η Συντριβή του Δημοσίου συμφέροντος από τον Ιδιωτικό Τομέα

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Καμία αμφιβολία δεν αφήνει η έρευνα για τα αποτελέσματα από τις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, όπως ξεκίνησαν να υλοποιούνται στην Ελλάδα, τα τελευταία 15 χρόνια, σε ό,τι αφορά τις καταστροφικές επιπτώσεις τους στο δημόσιο συμφέρον. Συγκεκριμένα:

1. 1. Οι ΣΔΙΤ δεν εγγυώνται την ταχεία υλοποίηση ενός έργου. Η υλοποίηση ενός έργου, όπως έδειξε το παράδειγμα με την επανεκκίνηση της κατασκευής των αυτοκινητοδρόμων και των σχολείων, συναρτάται από την ύπαρξη των άριστων συνθηκών που περιγράφονται στην προκήρυξη. Στο υπαρκτό ενδεχόμενο εμφάνισης πραγματικών περίπλοκων συνθηκών εμφανίζονται οι γνωστές καθυστερήσεις.
   2. Οι ΣΔΙΤ δεν εξασφαλίζουν την ποιότητα ενός έργου. Το παράδειγμα τόσο των μονάδων των απορριμμάτων όσο και των σχολείων δείχνουν ότι οι αυστηροί κανόνες εκτέλεσης ενός έργου ΣΔΙΤ δεν εγγυώνται ότι αυτό θα ενταχθεί και θα υπηρετήσει το ευρύτερο πλαίσιο∙ τις παιδαγωγικές αρχές ή την μείωση των απορριμμάτων. Η ποιότητα οφείλει να αξιολογείται συνολικά κι όχι με κριτήριο πχ την αντοχή των τοιχωμάτων στο χρόνο.

ΣΔΙΤ εναντίον νοσοκομείων και Εθνικού Συστήματος Υγείας στην Αγγλία

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Στην Αγγλία μπορεί ακόμη και οι Τόρηδες να επαίρονται ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν το πείραξε ούτε και οι Θάτσερ, η βρόμικη δουλειά ωστόσο εναντίον της δημόσιας υγείας και των δημόσιων οικονομικών έγινε από το …παράθυρο, μέσω των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (που στη Γηραιά Αλβιόνα αποκαλούνται Private Finance Initiative).

Για να πάρουμε μία μικρή μόνο γεύση από το πόσο …δημοφιλή είναι αρκεί να αναφέρουμε ότι το 68% των ερωτηθέντων που συμμετείχαν σε σχετική έρευνα απάντησαν ότι πρέπει να απαγορευτούν, ενώ στη Σκοτία όπου η χρήση των ΣΔΙΤ είναι πολύ πιο γενικευμένη το 76% των ερωτηθέντων απάντησε ότι πρέπει να απαγορευτούν!

ΣΔΙΤ: Πανάκριβες για τον πολίτη, «δώρο» στις κατασκευαστικές

Του Γιώργου Τσαντίκου

Με έκθεσή του, το Ελεγκτικό Συνέδριο της ΕΕ προαναγγέλλει τον «θάνατο» των ΣΔΙΤ καθώς αποδείχθηκαν προβληματικές. Θα δώσουν βέβαια τη θέση τους σε ακόμα πιο κερδοφόρες για το κεφάλαιο «φόρμουλες».

Οι Συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), είναι βασικά ένας τρόπος εκχώρησης δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες, προκειμένου αυτοί να εξοικονομήσουν από το αρχικό κεφάλαιο επενδύσεων εις βάρος του Δημοσίου και στη συνέχεια, να βγάλουν κέρδος από αυτές. Ωστόσο, φαίνεται ότι η «μπογιά» τους ξεθωριάζει, καθώς μέχρι και η ΕΕ διαπιστώνει ότι είναι προβληματικές.

Έφθασε η ώρα και για τα σκουπίδια

Της Δέσποινας Σπανούδη

Πληθαίνουν οι αντιδράσεις των φορέων και των πολιτών

Δεν αποτελεί πρωτοτυπία, το γεγονός ότι και στον τομέα της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων, ανατρέπονται οι προκυβερνητικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από μια μικρή καθυστέρηση κυβερνητικής προσαρμογής, οι ΣΔΙΤ και τα μεγαλοεργολαβικά σχέδια για φαραωνικά εργοστάσια διαχείρισης σύμμεικτων σκουπιδιών, επανακάμπτουν πλησίστια σε όλη την Ελλάδα. Η πραγματικότητα αυτή αποτυπώνεται και στην πρόσκληση για χρηματοδότηση μέσω του ΕΣΠΑ, στην οποία μόλις το 8,5 % αφορά δημοτικές δράσεις για την προδιαλογή βιοαποβλήτων –χωρίς να υπάρχουν προς το παρόν χώροι κομποστοποίησης– ενώ η ανακύκλωση παραμένει για εύλογους λόγους εκτός χρηματοδότησης.

Ο μαγικός κόσμος των ΣΔΙΤ (και) στη Γερμανία

Του Νίκου Σκοπλάκη

«Στην πλειονότητα των είκοσι μεγάλων οικονομιών του κόσμου, 70% των δημόσιων υποδομών κατασκευάζεται και χρηματοδοτείται από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Δεν επιτρέπεται να υπάρχει εδώ κανένα ταμπού, ακόμα και για την ιδιωτική κατασκευή ή χρηματοδότηση». Για την Ελλάδα λέγονται αυτά; Όχι, για την Γερμανία, από τον Μαρσέλ Φράτσερ, επικεφαλής μιας επιτροπής «ειδικών» για την προώθηση των ΣΔΙΤ (öffentlich-private Partnerschaft ή ÖPP), στην «καθυστερημένη» Γερμανία.

Στα σκουπίδια 14 συμπράξεις με ιδιώτες

Του Αργύρη Δεμερτζή

ΠΑΓΟΣ ΣΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ **ΣΚΛΗΡΟ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ **ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΟΙ ΕΓΚΡΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

ΝΕΕΣ πτυχές στο «πάρτι των σκουπιδιών», που έχουν στήσει κυβέρνηση, περιφερειάρχες και μεγάλοι εργολάβοι, έρχονται στην επιφάνεια, σε συνέχεια των αποκαλύψεων της «Ε» τις προηγούμενες ημέρες.

Σε πρώτο πλάνο η ανατροπή της χρηματοδότησης από το τρέχον και το νέο ΕΣΠΑ, συνολικά των 14 Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) διαχείρισης των απορριμμάτων στην Αττική (Γραμματικό, Ανω Λιόσια, Φυλή, Κερατέα) και άλλες 10 περιφέρειες της χώρας, συνολικού ύψους 2,2 δισ. ευρώ.

Οι στρόφιγγες κλείνουν λόγω της έρευνας που γίνεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου σχηματίζονται ογκώδεις φάκελοι με καταγγελίες και στοιχεία για καραμπινάτες παραβάσεις της κοινοτικής νομοθεσίας.

Για την ιδιωτικοποίηση του νερού: ροές και σχήματα

Γιούρι Κάκισεφ, «Δίψα», 1998

Των Νικήτα Μυλόπουλου και Στέλιου Γκιάλη

Το νερό τρέχει προς τα πάνω, προς το χρήμα

(Ανώνυμο ρητό της αμερικανικής Δύσης)

Από τα πρώτα, και βασικότερα για τη φιλοσοφία τους, μέτρα των ελληνικών μνημονίων ήταν η ιδιωτικοποίηση των εταιρειών αστικού νερού. Για την ακρίβεια, η επίσπευση της ιδιωτικοποίησής τους, αφού αυτή είχε ήδη αρχίσει πολύ πριν από την εκδήλωση της πρόσφατης κρίσης. Η οποία λειτούργησε και σε αυτήν την περίπτωση ως καταλύτης, προκειμένου να επιταχυνθεί και να ολοκληρωθεί και στη χώρα μας μία διαδικασία που αναδείχθηκε τις τρεις τελευταίες δεκαετίες σε  κεντρική στρατηγική της κεφαλαιακής συσσώρευσης στις χώρες της Δύσης, και όχι μόνο. Εκεί όπου με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, οι φυσικοί πόροι έχουν ιδιωτικοποιηθεί.

«Πολίτης – Πελάτης»;;;

Η μεγαλύτερη υπερθαλάσσια γέφυρα στον κόσμο (Hangzhou Bay Bridge)  έχει κατασκευαστεί στην Κίνα. Έχει μήκος 36 χιλιόμετρα και κόστισε 890 εκ. ευρώ. Η γέφυρα Ρίου-Αντίρριου έχει μήκος μόλις 2,8km και κόστισε 630 εκ. ευρώ. Στη Κίνα κάθε χιλιόμετρο κόστισε 23,8 εκ. ευρώ και στην Ελλάδα 225 εκ. ευρώ! Μια κλίμακας μεγέθους υπερκοστολόγησης και απάτης πέρα από κάθε φαντασία. Υπερκοστολόγηση 13 φορές παραπάνω!

Ποιος πλήρωσε αυτά τα λεφτά; Το 10% (74 εκ. ) «έβαλε» η κοινοπραξία που την κατασκεύασε και την εκμεταλλεύεται. Το 40% (296 εκ.) είναι η συμμετοχή του δημοσίου, δηλαδή το  πληρώσαμε εμείς. Το υπόλοιπο 50% (370 εκ.) είναι δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, με δικές μας πάλι κρατικές εγγυήσεις.