Οι νόμοι και οι εξαιρέσεις

Η ΕΡΤ, ο Σακκάς, ο Αντετοκούνμπο και η νομιμότητα

Πράξη πρώτη: η κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ με κοινή υπουργική απόφαση. Στη συνέχεια, δεν τηρήθηκε για τέσσερις σχεδόν εβδομάδες η σαφής απόφαση του ΣτΕ που ζήτησε να ανασταλεί η εκτέλεση της υπουργικής απόφασης ως προς το μέρος κατά το οποίο διεκόπη η μετάδοση ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ακολουθεί την παλιά δοκιμασμένη τακτική: παραβιάζει τη νομιμότητα στο όνομα της εξυπηρέτησης ενός υπέρτερου σκοπού (εν προκειμένω, η «καταπολέμηση της αδιαφάνειας») ο οποίος υποτίθεται πως δικαιολογεί μια εξαίρεση από την άμεση συμμόρφωση στις δικαστικές αποφάσεις. Ακόμα και η χτεσινή εξέλιξη με την εκπομπή σήματος υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες δεν αλλάζει την ουσία των πραγμάτων. Δεν αναιρεί τις πρακτικές εκείνες που εντέλει θολώνουν τα όρια μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας. Δεν αναιρεί τον εθισμό σε μια «θεσμική ανωμαλία» (ακόμα και κατά τον κ. Πρ. Παυλόπουλο) που τείνει να αποκτήσει γνωρίσματα κανονικότητας. Δεν αναιρεί δηλαδή την «κανονικοποίηση της εξαίρεσης».

Τρομοκράτες με γραβάτες

Σκελετωμένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν εμφανίστηκαν στους θαλάμους του νοσοκομείου, απροειδοποίητα, σπάζοντας απότομα τη σιγή τής νυχτερινής μας βάρδιας. Μπούκαραν όλοι με τον ίδιο ατσαλάκωτο βηματισμό κι οι πόρτες πίσω τους ανοιγόκλειναν απορημένες. Μας πλησίασαν, καθώς τα γυαλιστερά τους παπούτσια αντανακλούσαν στο διάδρομο και προκαλούσαν το χαρακτηριστικό ήχο που κάνει η σκόνη, όταν θρυμματίζεται στο πάτωμα από ποδοπατήματα. Στάθηκαν απέναντί μας, με βλέμμα υπερήφανο, διαπεραστικό. Ακόμα νιώθω στο χέρι μου εκείνη τη σφιχτή, επίπονη χειραψία που πρόσφεραν επιβλητικά στα μουδιασμένα μας δάχτυλα. Μας κοίταξαν χαμογελώντας ελεγχόμενα, με τα χείλη τους να κινούνται ταυτόχρονα, λες και η κάθε τους έκφραση ήταν μέρος μιας καλοσχεδιασμένης χορογραφίας που σχηματιζόταν ρυθμικά πάνω στα σκελετωμένα πρόσωπά τους. Είπαν ότι επέλεξαν να έρθουν τούτη την περίεργη ώρα για να δουν αν όλα δούλευαν ρολόι. Ότι τους βολεύει περισσότερο να δρουν τη νύχτα γιατί τότε οι άνθρωποι είναι πιο ευάλωτοι. Άλλοι κοιμούνται, άλλοι γέρνουν ξάγρυπνοι, άλλοι πηγαινοέρχονται στο κρεβάτι τους, έτσι όπως βασανίζονται από τις σκέψεις εκείνες που μαζεύονται και κάθονται όλες στη βάση του κεφαλιού τους και που δεν λένε να ξεκουμπιστούν με τίποτα. Ότι οι αντιδράσεις όσων θέλουν ν’ αντισταθούν μειώνονται, ότι οι περισσότεροι μπερδεύονται από το πολύ σκοτάδι και δεν μπορούν να διακρίνουν πρόσωπα και μορφές και νομίζουν ότι είδαν κάτι να κινείται αλλά δεν είναι σίγουροι αν αυτό που είδαν υπήρχε ή ήταν απλά ένα φάντασμα της νύστας και διαβεβαιώνουν τον εαυτό τους ότι, μπα, η ιδέα τους ήταν.