Στο αρχείο τα θαλασσοδάνεια της ΑΤΕ στα πολιτικά κόμματα, με διάταξη νόμου!

Στο αρχείο τέθηκε η δικογραφία για τα δάνεια της Αγροτικής Τράπεζας προς τα κόμματα, μετά τη ψήφιση διάταξης του 2013 που παρείχε ασυλία σε τραπεζικά στελέχη! Αυτό αποκάλυψε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ  Χρήστου Καραγαννίδη.

Οπως εξήγησε ο κ. Παπαγγελόπουλος, η δικογραφία τέθηκε  στο αρχείο, εξαιτίας της διάταξης του άρθρου 78 του ν.4146/2013, η οποία στην ουσία παρέχει ασυλία στους προέδρους, στα μέλη διοικητικών συμβουλίων και στα τραπεζικά στελέχη για μια κατηγορία δανείων.

«Και κατά την άποψή μου, η προαναφερθείσα διάταξη γι’ αυτό ψηφίστηκε», σχολίασε, ενώ δεσμεύθηκε ότι «η σημερινή κυβέρνηση δεν πρόκειται να νομοθετήσει μέτρα που παρέχουν ασυλία σε οποιονδήποτε σαν τη διάταξη του άρθρου 78 του ν.4146/2013».

Μιχάλης Σάλλας – 16. Ο πρύτανης του real estate

Το δημοσίευμα του Στήβεν Γκρέυ στο Ρώυτερς Στην φωτογραφία ο Μιχάλης Σάλλας με την σύζυγό του Σοφία Στάικου.

Το αφιέρωμά μας στα έργα και τις ημέρες τού ισχυρού άνδρα τής Τράπεζας Πειραιώς επιβάλλεται να ολοκληρωθεί με την παρουσίαση των εξαιρετικών επιδόσεων που έχει ο Μιχάλης Σάλλας στο… real estate. Μιλάμε για μια θαυμάσια ιστορία, την οποία αποκάλυψε ο γνωστός βρεττανός δημοσιογράφος-ερευνητής Στήβεν Γκρέυ και την έθαψαν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης στην Ελλάδα. Στην ιστορία αυτή είχαμε αναφερθεί σε τούτο το ιστολόγιο πριν από ενάμισυ χρόνο, στις 9/12/2013, στο κείμενό μας με τίτλο “Μια ιστοριούλα ξε-σαλλ-ώματος“, το οποίο δεν υπάρχει λόγος να ξαναγράψω εδώ. Ρίξτε μια ματιά και απολαύστε την εξαιρετική άνεση με την οποία ο Σάλλας χρησιμοποιεί τις υπεράκτιες εταιρείες προς πλουτισμό της οικογένειάς του εις βάρος της τράπεζας που διοικεί.

Μιχάλης Σάλλας – 15. Μια ενδιαφέρουσα αύξηση κεφαλαίου

Στις 16 Ιουλίου 2012, το Ρώυτερς δημοσιεύει μια έκτακτη ανταπόκριση των γνωστών δημοσιογράφων ερευνητών Στήβεν Γκρέυ και Νικόλα Λεοντόπουλου με τίτλο “Εν κρυπτώ δάνεια χρησιμοποιήθηκαν για να ενισχύσουν ελληνική τράπεζα“. Θυμηθείτε όσα λέγαμε τις προάλλες για τις σχέσεις τής Πειραιώς με την Μαρφίν αλλά και τις απορίες που διατυπώσαμε και συνεχίστε την ανάγνωση.

Τον Ιανουάριο του 2011, στα πλαίσια της περίφημης ανακεφαλαιοποίησης, η Πειραιώς προβαίνει σε αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου. Με το κλίμα δυσπιστίας που υπήρχε τότε προς τις ελληνικές τράπεζες, μια επιτυχημένη αύξηση κεφαλαίου θα είχε πολλαπλά οφέλη για την τράπεζα, κυρίως δε θα σήμαινε πως οι αγορές την εμπιστεύονται. Πράγματι, το εγχείρημα της Πειραιώς ήταν πετυχημένο: η τράπεζα άντλησε 800 εκατομμύρια. Όμως το Ρώυτερς αμφισβητεί αυτή την επιτυχία.

Μιχάλης Σάλλας – 14. Proton και… κύριος

Γ. Παπανδρέου, Κ. Καραμανλής, Δ. Αβραμόπουλος, Γ. Παπακωνσταντίνου, Λ. Κύρκος, Α. Διαμαντοπούλου… Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, ως καλός επιχειρηματίας, είναι σαν την κοκακόλα: πάει με όλα (και με όλους)

Η Proton Bank ήταν μια μικρή τράπεζα, η οποία βγήκε στην αγορά το 2002 ως επενδυτική τράπεζα. Παρά το ότι το 2005 μπήκε στο χρηματιστήριο και το 2006 απορρόφησε την καταρρέουσα Omega Bank, παρέμεινε μικρή. Όμως, λόγω του ειδικού χώρου στον οποίο εδραστηριοποιείτο, το 2008 τράβηξε την προσοχή τού Μιχάλη Σάλλα. Μετά από έντονες διαπραγματεύσεις που πέρασαν από σαράντα κύματα, στις 5 Νοεμβρίου 2008 η Πειραιώς απέκτησε το 31,3% της μικρής αυτής τράπεζας, δίνοντας στους μετόχους τής Proton μία δική της μετοχή για κάθε 8,25 δικές τους. Δηλαδή, η Πειραιώς απέκτησε το 31,3% της Proton με ανταλλαγή μετοχών, δίχως να βγάλει σεντς από τα συρτάρια της. Όμως, πρέπει να πούμε ότι, με βάση τις ισοτιμίες τής εποχής, κάθε μετοχή τής Proton αποτιμήθηκε περίπου 1,2 ευρώ και κάθε μετοχή τής Πειραιώς γύρω στο δεκάρικο.

Μιχάλης Σάλλας – 13. Φόρος μεταβίβασης; Όχι, ευχαριστώ!

Ας επιστρέψουμε για λίγο στην ιστορία με την Αγροτική. Για τις ανάγκες του ξεπουλήματός της, τα ακίνητα της Αγροτικής, τα οποία μεταβιβάστηκαν στην Πειραιώς, αποτιμήθηκαν στα 95 εκατομμύρια παρ’ ότι η πραγματική τους αξία ήταν υπερπολλαπλάσια (*). Όπως και νά ‘χει, όμως, η Πειραιώς θα έπρεπε να καταβάλει φόρο μεταβίβασης γι’ αυτά τα ακίνητα. Ο νόμος προβλέπει απαλλαγή από τον φόρο μόνο στην περίπτωση όπου οι εταιρείες συγχωνεύονται ή απορροφούν η μια την άλλη.

Στην περίπτωση της Αγροτικής δεν έγινε ούτε συγχώνευση ούτε απορρόφηση. Διαλέχτηκαν κάποια “υγιή” περιουσιακά της στοιχεία και πουλήθηκαν στην Πειραιώς. Κοψοχρονιά μεν αλλά πουλήθηκαν. Συγχωνεύσεις και απορροφήσεις γίνονται με βάση τους ισολογισμούς των επιχειρήσεων και για το σύνολό τους. Ο Σάλλας διάλεξε τι θα πάρει από το καλάθι, δεν ψώνισε ολοκιάδα. Και όμως, αυτή η καραμπινάτη περίπτωση αγοραπωλησίας χαρακτηρίστηκε ως “συγχώνευση πιστωτικών ιδρυμάτων”! Τί κι αν ο νόμος προβλέπει ότι τέτοιες συγχωνεύσεις γίνονται με ανταλλαγή μετοχών; Τι κι αν ο νόμος προβλέπει ότι το σχήμα που προκύπτει από την συγχώνευση αναλαμβάνει το σύνολο απαιτήσεων και υποχρεώσεων των συγχωνευομένων εταιρειών; Δεν πάει να λέει ο νόμος ό,τι θέλει. Το θέμα ήταν να μη πληρώσει φόρους μεταβίβασης ο Σάλλας. Και δεν πλήρωσε.

Μιχάλης Σάλλας – 12. Ο “καλός φίλος” Γιώργος Προβόπουλος

Στις 16 Οκτωβρίου 2013, η εφημερίδα New York Times δημοσιεύει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο τού Λάντον Τόμας Τζούνιορ με τίτλο “Υπό έλεγχο ο επί κεφαλής τού τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα“. Το δημοσίευμα ασχολείται με την εμπλοκή τού τότε διοικητή τής Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργου Προβόπουλου στο αλισβερίσι που στήθηκε με την Proton Bank. Στο θέμα τής Proton Bank θα αναφερθούμε εντός των ημερών αλλά εδώ θα μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα από αυτά που γράφουν οι New York Times. Για να μπει ο αναγνώστης στο κλίμα τού αποσπάσματος, βρισκόμαστε στις αρχές τού 2010, στο σημείο όπου ο Λαυρεντιάδης έχει κάνει την προσφορά του για την αγορά τής Proton από την Πειραιώς και περιμένει την έγκριση της Τράπεζας της Ελλάδος, ως εποπτικής αρχής:

Μιχάλης Σάλλας – 11. Η ληστεία ολοκληρώνεται

Γιοργκ Άσμουσεν: Ένας “φίλος” παντός καιρού.

Το τελικό χτύπημα εκτελέστηκε με χειρουργική ακρίβεια. Το Γιούρογκρουπ ενημερώνει τον Μιχάλη Σαρρή ότι η Κύπρος δεν θα έπαιρνε δεκάρα από τον μηχανισμό στήριξης αν οι κυπριακές τράπεζες δεν πωλούσαν τα καταστήματά τους στην Ελλάδα. “Έπρεπε να βγούμε από την ελληνική αγορά και μάλιστα αμέσως, παρ’ όλο που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, κάτι τέτοιο χρειάζεται πολύμηνη προετοιμασία και υποστήριξη έμπειρων επενδυτικών τραπεζών”, λέει σήμερα ο Σαρρής. Πολύμηνη προετοιμασία; Χμμμ… Περιττή πολυτέλεια. Σε δώδεκα μέρες έπρεπε όλα να έχουν τελειώσει.

Μιχάλης Σάλλας – 10. Το προδιαγεγραμμένο σχέδιο για την Κύπρο

Ο Δημήτρης Χριστόφιας με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπέυ

Στις 23 Φεβρουαρίου 2015, η βερολινέζικη εφημερίδα Der Tagesspiegel δημοσίευσε ένα ιδιαίτερα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ τού σπουδαίου ερευνητή δημοσιογράφου Χάραλντ Σούμαν, με υπέρτιτλο “Η τρόικα στην Κύπρο” και τίτλο “Αξιωματούχοι της Ε.Ε., της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ. ληστεύουν δισ.“. Σύμφωνα με τον Σούμαν, η απόφαση των “μεγάλων κεφαλιών” για την αρπαγή από τις κυπριακές τράπεζες των υποκαταστημάτων τους στην Ελλάδα είχε παρθεί πολύ πριν η κυπριακή κυβέρνηση προσφύγει για βοήθεια στους “θεσμούς”. Όπως γράφει ο ίδιος, “ήδη από τον Ιανουάριο του 2013, πριν τις εκλογές στην Κύπρο, εξετάστηκε στην ΕΚΤ το σενάριο της «ακούσιας» διαίρεσης των κυπριακών τραπεζών”. Προσωπικά, θα μετέθετα αυτό το χρονικό σημείο πολύ νωρίτερα, ίσως και έναν ολόκληρο χρόνο πριν. Παρακολουθείστε την σκέψη μου:

Τον Μάρτιο του 2011, η Λαϊκή Τράπεζα (η γνωστή μας Marfin Popular Bank) εμφανίζει σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας, το οποίο επιδεινώνεται σε τραγικό βαθμό από το “κούρεμα” του Βενιζέλου. Τον Σεπτέμβριο της ίδια χρονιάς, η τράπεζα προσφεύγει στην Κεντρική Τράπεζα Κύπρου (ΚΤΚ) και ζητάει ενίσχυση από τον Μηχανισμό Επείγουσας Ρευστότητας (ELA). Όμως, η ΚΤΚ θεωρεί ότι το υποβαλλόμενο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης είναι ανεπαρκές και ενημερώνει τον τότε πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια ότι η Λαϊκή είναι ουσιαστικά πτωχευμένη. Ο Χριστόφιας απευθύνεται στην ΕΚΤ και στην Κομμισσιόν ζητώντας βοήθεια και εισπράττει απάντηση α λα ελληνικά: υπογράψτε μνημόνιο και θα σας βοηθήσουμε.

Μιχάλης Σάλλας – 9. Η τιμωρία της Κύπρου

Βρυξέλλες, 15/3/2013: Ο επίτροπος Όλλι Ρεν δείχνει στον Μιχάλη Σαρρή το πώς θα του έρθει η κατακεφαλιά.

Αν η ιστορία με την Αγροτική Τράπεζα συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα (του μεγαλύτερου, κατά την γνώμη μου) της μεταπολιτευτικής περιόδου, τα όσα έγιναν έναν χρόνο αργότερα με τις κυπριακές τράπεζες συνιστούν καθαρή ληστεία, την οποία όχι απλώς θα ζήλευαν αλλά ούτε καν θα μπορούσαν να φανταστούν έστω κι αν συνεργάζονταν Μαφία, Καμόρρα και Ντρογκέντα. Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά αλλά επιτρέψτε μου να σας προειδοποιήσω ότι θα σας κουράσω.

Η ιστορία μας ξεκινάει στις αρχές του 2012, όταν καταρρέει η οικονομία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ως τότε, η μικρή χώρα των 800.000 κατοίκων ήταν μία από τις πιο πλούσιες στην Ευρώπη, χάρη στους χαμηλούς φόρους και τους ελαστικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς της, που είχαν αναγορεύσει το νησί σε παράδεισο εξωχώριων εταιρειών (οφσόρ), χρηματοπιστωτικό κέντρο και κέντρο φοροδιαφυγής. Πλούσιοι από όλον τον κόσμο (κυρίως από την Ρωσσία) ξέπλεναν στην Κύπρο άφθονο μαύρο χρήμα, ενισχύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τις κυπριακές τράπεζες. Όπως σημειώσαμε στις 21/3/2013 σε τούτο το ιστολόγιο (“Φωτιά στην Κύπρο“), οι υποχρεώσεις που είχαν αναλάβει οι τρεις μεγάλες τράπεζες της Κύπρου έφταναν στο οκταπλάσιο του ΑΕΠ της χώρας!

Μιχάλης Σάλλας – 8. Αγροτική: μια τράπεζα δώρο

Όλα έγιναν μέσα σε λίγες μέρες. Την Τρίτη 24 Ιουλίου 2012, ο υπουργός οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, μετά από μια μαραθώνια σύσκεψη δυόμισυ ωρών με τον διοικητή τής Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργο Προβόπουλο, ανακοινώνει ότι “η ανακεφαλαιοποίηση των υπολοίπων τραπεζών δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί άμεσα αλλά το ζήτημα της Αγροτικής θα κλείσει εντός των ημερών”. Το απόγευμα της Παρασκευής 27 Ιουλίου ανακοινώνεται επίσημα ότι το “υγιές τμήμα” τής Αγροτικής μεταβιβάστηκε στον όμιλο Πειραιώς. Η ληξιαρχική πράξη θανάτου τής τράπεζας που ίδρύθηκε το 1929 ως κοινωφελής οργανισμός, είχε υπογραφεί.

Παρένθεση. Εντελώς συμπτωματικά, λίγο νωρίτερα, η Πειραιώς προχώρησε σε σκανδαλώδη ρύθμιση των δανείων που είχε χορηγήσει στα δυο κυβερνητικά κόμματα. Παρ’ ότι τα δάνεια χορηγούνταν με ενέχυρο την κρατική επιχορήγησή τους, η τράπεζα δέχτηκε να εξοφληθούν τμηματικά σε διάστημα είκοσι ετών. Βέβαια, τα δυο αυτά κόμματα είχαν πάρει και καμμιά εφτακοσαριά εκατομμύρια δανεικά από την Αγροτική αλλά αυτά καταχωρίστηκαν στο “κακό κομμάτι” της, το οποίο δεν μεταβιβαζόταν στην Πειραιώς. Το ποιος τα φορτώθηκε κι αυτά, βρείτε το μόνοι σας. Κλείνει η παρένθεση.

Μιχάλης Σάλλας – 7. Η απαξίωση της Αγροτικής

Έργα και ημέρες Πέτρου Λάμπρου στην Αγροτική, από την αντιπολιτευόμενη Καθημερινή

Θα ήθελα να ξεκινήσω το σημερινό σημείωμα με μια δημοσκόπηση: ποιό σκάνδαλο θεωρείτε ως το μεγαλύτερο της μεταπολιτευτικής περιόδου; Υποθέτω ότι οι περισσότερες απαντήσεις που θα έπαιρνα θα είχαν σχέση με τον Κοσκωτά και με τον Άκη. Όμως, κατά την δική μου άποψη, όλα τα σκάνδαλα ωχριούν μπροστά το τεράστιο σκάνδαλο της μεταβίβασης της Αγροτικής στην Πειραιώς. Μια μεταβίβαση που ούτε καν ως ξεπούλημα μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε αφού η Αγροτική δεν ξεπουλήθηκε. Χαρίστηκε. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.

Γυρίζουμε στο 2004. Ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τοποθετεί στο τιμόνι τής Αγροτικής τον κουμπάρο του Δημήτρη Μηλιάκο. Φυσικά, το να είσαι κουμπάρος ενός πρωθυπουργού δεν είναι κακό, όμως παράλληλα δεν σημαίνει ότι διαθέτεις και στοιχειώδη δείκτη ευφυΐας. Ο νέος πρόεδρος ονειρεύεται να μετασχηματίσει την Αγροτική σε τραπεζικό κολοσσό, κάτι που επίσης δεν είναι κακό αλλά πρέπει να σου κόβει και λίγο για να το κάνεις. Κι όπως έδειξαν τα πράγματα, του Μηλιάκου δεν του έκοβε.

Μιχάλης Σάλλας – 6. Η ντρίμπλα στον Βγενόπουλο

Φωτογραφική σύνθεση από το δημοσίευμα “Μπαίνει σφήνα η Εκκλησία για την Τράπεζα Κύπρου”

Στις 11 Ιανουαρίου 2007, ο Ανδρέας Βγενόπουλος ενημερώνει ανεπίσημα τον Μιχάλη Σάλλα ότι η Marfin Popular Βank προτίθεται να υποβάλει προαιρετική δημόσια πρόταση “για απόκτηση ποσοστού μέχρι 100% του μετοχικού κεφαλαίου και κατ’ ελάχιστον ποσοστού 35% του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς Α.Ε.και της Τράπεζας Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λίμιτεδ”. Πράγματι, την επόμενη μέρα η Marfin ανακοίνωσε και επίσημα την πρόθεσή της.

Δεν ξέρω κατά πόσο πίστεψε ο Βγενόπουλος πως έπιασε τον Σάλλα στον ύπνο, όμως το σίγουρο είναι ότι ο ισχυρός άνδρας τής Πειραιώς όχι μόνο δεν κοιμόταν αλλά περίμενε πανέτοιμος, έχοντας σχεδιάσει την ντρίμπλα του. Έτσι, στις 11 Ιανουαρίου η Τράπεζα Πειραιώς Α.Ε. εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία το διοικητικό της συμβούλιο είχε πάρει απόφαση να διατυπώσει επίσημη πρόταση για την απόκτηση της Marfin Popular Bank. Δηλαδή, η μια τράπεζα ήθελε να αγοράσει την άλλη αλλά, επίσημα, η Πειραιώς διατύπωσε την επιθυμία της μια μέρα νωρίτερα.

Μιχάλης Σάλλας – 5. Ο εφιάλτης Marfin

13/2/2009: Ανδρέας Βγενόπουλος και Γιώργος Παπανδρέου συσκέπτονται για την τύχη της Ολυμπιακής.

Επειδή αυτά που θα πούμε σήμερα είναι αρκετά μπερδεμένα, θα ήθελα να αυξήσετε λίγο την προσοχή σας. Ως γνωστόν, οι ενδοκαπιταλιστικές κόντρες είναι περίπλοκες και εν πολλοίς δαιδαλώδεις και υπόγειες. Όμως, όταν ξετυλίξουμε το κουβάρι, τα πάντα φαίνονται διάφανα. Πάμε λοιπόν.

Το 1981, η -θυγατρική τής Εθνικής- Εθνική Τράπεζα Επενδύσεων Βιομηχανικής Αναπτύξεως (ΕΤΕΒΑ – προσοχή στο μεσαίο Ε) συνεταιρίζεται με το ελληνικό υποκατάστημα της γαλλικής Credit Lyonnais και ιδρύουν την Ελληνογαλλική Τράπεζα. Δέκα χρόνια αργότερα, η ΕΤΕΒΑ μεταβιβάζει τα ποσοστά της στην Credit Lyonnais, η οποία γίνεται πλέον αποκλειστικός ιδιοκτήτης τής Ελληνογαλλικής και την μετονομάζει σε Credit Lyonnais Grece. Λίγο αργότερα, όταν ο Μιχάλης Σάλλας έβαλε στο μάτι τα καταστήματα των ξένων τραπεζών στην Ελλάδα, η Credit Lyonnais Grece μπήκε στο στόχαστρο της Πειραιώς. Έτσι, το 1998 η τράπεζα αλλάζει ιδιοκτήτη και μετονομάζεται σε Piraeus Prime Bank.

Μιχάλης Σάλλας – 4. Οι “αποτυχίες” Ιονικής και Εργασίας

1975: Ο Στρατής Ανδρεάδης (αριστερά), λίγο πριν ο Καραμανλής τού πάρει (μεταξύ άλλων) την Ιονική. Φωτογραφία από την δεξίωση για τον γάμο τής Χριστίνας Ωνάση (μέσον) με τον γυιο τού Στρατή, Αλέξανδρο (δεξιά).

Αν ο Μιχάλης Σάλλας σημάδεψε την τραπεζική αγορά με τις εξαγορές που πέτυχε, την σημάδεψε ίσως περισσότερο με εκείνες όπου απέτυχε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όσα έγιναν με την Ιονική Τράπεζα, το 1999.

Η Ιονική ανήκε στον όμιλο της Εμπορικής Τράπεζας, την οποία είχε πάρει το 1975 η κυβέρνηση Καραμανλή από τον Στρατή Ανδρεάδη για να την εξυγιάνει. Είκοσι τόσα χρόνια αργότερα, με την τράπεζα καθαρή από χρέη, η κυβέρνηση Σημίτη αποφάσισε να πουλήσει. Τότε εμφανίστηκαν τρεις υποψήφιοι αγοραστές: η Πειραιώς του Σάλλα, η Alpha του Κωστόπουλου και η Eurobank του Λάτση. Το αρχικό τίμημα προσδιορίστηκε στα 200 δισεκατομμύρια δρχ. για το 51% των μετοχών.

Μιχάλης Σάλλας – 3. Η ΕΤΒΑ και άλλα τινά

Μια ιστορική φωτογραφία από το ξεκίνημα της ΕΤΒΑ (Δεκέμβριος 1964). Διακρίνονται από αριστερά: Πρόδρομος “Μποδοσάκης” Αθανασιάδης, Δημήτρης Μαρινόπουλος (ιδρυτής της γνωστής αλυσίδας), Ιωάννης Σπανδανόπουλος (υποδιοικητής ΕΤΒΑ), ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο διοικητής Νικόλαος Πορφυρογέννης κ.ά

Ας αρχίσουμε σήμερα ολοκληρώνοντας την χτεσινή μας κουβέντα. Η τράπεζα Μακεδονίας-Θράκης ιδρύθηκε το 1980 και σύντομα κατάφερε να πάρει ένα μεγάλο μερίδιο της τραπεζικής αγοράς στην βόρεια Ελλάδα. Οι εργαζόμενοί της ευτύχησαν να έχουν ένα σωματείο το οποίο δεν ήταν ενεργούμενο των ιδιοκτητών τής τράπεζας αλλά είχε ταξικό προσανατολισμό. Ανάμεσα σε όσα κατάφερε αυτό το σωματείο, είναι και δυο εξαιρετικές επιτυχίες για τις οποίες οι εργαζόμενοι της τράπεζας αισθάνονταν υπερήφανοι:

Μιχάλης Σάλλας – 2. Σημασία δεν έχουν οι κυβερνήσεις

26/11/2009, Θεσσαλονίκη. Ο Μιχάλης Σάλλας μόλις έχει ολοκληρώσει την ομιλία του στο Moneyshow, όπου πρότεινε την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ, του Ιπποδρόμου και των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης. Δίπλα του ο “πτωχός” Αλέκος Μπακατσέλος και αριστερά ο γιος του Νίκος.

Το ευρώ, ως γνωστόν, γεννήθηκε την πρωτοχρονιά του 1999. Μέχρι τότε, οι χώρες τής Ευρωπαϊκής Κοινότητας χρησιμοποιούσαν μεν το δικό της η καθεμιά νόμισμα αλλά, σε μια προσπάθεια ενοποίησης των μεταξύ τους συναλλαγών, χρησιμοποιούσαν το εκιού (γαλλιστί εκύ). Το εκιού (European Currency Unit – ECU) ήταν, δηλαδή, ένα “καλάθι” στο οποίο συμμετείχαν όλα τα νομίσματα αυτών των χωρών με σταθερή ισοτιμία, η οποία άλλαζε όταν διευρυνόταν η Κοινότητα με την ένταξη νέων χωρών. Ενδεικτικά, ας πούμε ότι η συμμετοχή τής δραχμής στο εκιού ήταν αρχικά 1,31% και μετά την ένταξη Ισπανίας-Πορτογαλίας έπεσε στο 0,44%.

Από την εποχή τού εκιού ο Μιχάλης Σάλλας είχε διαβλέψει την πορεία τής Ευρώπης προς ένα κοινό νόμισμα. Μετά την συμφωνία του Μάαστριχτ, το 1992, όπου στεκόταν κι όπου βρισκόταν μαχόταν υπέρ του αναμενόμενου ευρώ, έδινε ομιλίες, δίδασκε, κονταροχτυπιόταν σε δημόσιες συζητήσεις και, κυρίως, κατάφερε να πείσει τους περισσότερους συντρόφους του στο ΠαΣοΚ αλλά και τον ίδιο τον Ανδρέα ότι το μέλλον της χώρας είναι συνυφασμένο με το νέο κοινό νόμισμα.

Μια συνέντευξη πριν 15 χρόνια

Ημιόροφος ξενοδοχείου King George, 3 Σεπτέμβρη 1974: Ο Ανδρέας Παπανδρέου διαβάζει την Διακήρυξη. Πίσω του, με το ξεκούμπωτο άσπρο πουκάμισο και το μουστάκι, ο Μιχάλης Σάλλας.

Επειδή έχω την εντύπωση πως το ιστολόγιο παραβάρυνε και παρασοβάρεψε τις τελευταίες μέρες, λέω σήμερα να απλώσω την αρίδα μου και να χαζέψω κανα παλιό περιοδικό. Βουτάω, λοιπόν, στον σωρό και τυχαία (εντελώς τυχαία, σας διαβεβαιώ!) τραβάω ένα ΜΕΝ. Το θυμόσαστε καθόλου αυτό το περιοδικό; Αν θυμάμαι καλά, έκλεισε κάπου στα τέλη τού 2005.

Εν πάση περιπτώσει, εγώ πέφτω τυχαία (εντελώς τυχαία, επαναλαμβάνω!) στο τεύχος 81, Φεβρουάριος 2000. Ωπ! Τυχερός είμαι! Στο εξώφυλλο, ο Μιχάλης Σάλλας με κοιτάζει καρφί στα μάτια. Μἐσα, ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς δίνει συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη. Ένα τεύχος, δυο γίγαντες! Αρχίζω να διαβάζω. Ο Σταύρος ζωγραφίζει:

Η Τράπεζα Πειραιώς μας αγαπάει

by To Skouliki Tom

Τεράστια ανάσα σε όλους τους Έλληνες δίνει η Τράπεζα Πειραιώς, αφού παγώνει τα στεγαστικά τους δάνεια και διαγράφει τους τόκους από τα παπάρια τους, όπου τους είχαν γραμμένους με ανεξίτηλο μαρκαδόρο.

Παράλληλα, η Τράπεζα Πειραιώς διαγράφει τα χρέη τους σε καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες – που κάποτε έφταναν με φορτηγά στα σπίτια τους -, ενώ ανταλλάζει τις παλιές φθαρμένες κάρτες με αστραφτερές νέες που περιμένουν να υπερχρεωθούν.

Για πόσο θα πληρώνουμε τους τραπεζίτες Σάλλα, Κωστόπουλο, Λάτση;

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Κανείς δεν έχει κερδίσει περισσότερο από τους τραπεζίτες στα χρόνια τπς κρίσης. Αφού λοιπόν οι τραπεζίτες «απορρόφησαν» 211,5 δισ. ευρώ προκειμένου να «περάσουν τον κάβο» χωρίς να κινδυνεύσουν τα κέρδη τους, τώρα θα επαναγοράσουν από το Δημόσιο τις τράπεζες έναντι συμβολικού τιμήματος. Αυτό τουλάχιστον προβλέπει η συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα, που θα αποτυπωθεί σε έναν ακόμη νόμο που ψηφίζεται από το ελληνικό κοινοβούλιο για το «καλό της χώρας».

Πάτρα: Σε ιδιώτες το νερό

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ

Στα χέρια του Ομίλου Πειραιώς μέσω ΕΤΒΑ το Δημόσιο αγαθό

Στα χέρια του ομίλου της τράπεζας πειραιώς μεσω ΕΤΒΑ οδηγείται πλέον και με τη βούλα το νερό που θα πίνουν οι πατρινοί αλλά και οι κάτοικοι δύο ακόμα καλλικρατικών Δήμων της Αχαϊας.

Έγκριτα και αμερόληπτα

Σκίτσο : Γεωργοπάλης

Κλείνοντας το χτεσινό μας σημείωμα, εκφράσαμε την απαισιοδοξία μας σχετικά με την πιθανότητα να δούμε τα αστικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης να ασχολούνται με την έρευνα του Στήβεν Γκρέυ. Πώς να μην είμαστε απαισιόδοξοι όταν είδαμε αυτά τα μέσα να σπεύδουν να διαλαλήσουν τις διαψεύσεις τής Τράπεζας Πειραιώς και του ίδιου τού Μιχάλη Σάλλα, δίχως πρώτα να ενημερώσουν το κοινό τους για το ποιο πράγμα διαψευδόταν; Έτσι, είδαμε το ελληνοφρενικό φαινόμενο να διατρανώνεται η πρόθεση του Σάλλα να μηνύσει το Ρώυτερς αλλά να μην έχουμε ιδέα για το έγκλημα που -υποτίθεται πως- είχε διαπράξει το Ρώυτερς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Μια ιστοριούλα ξε-σαλλ-ώματος

Τον Στήβεν Γκρέυ δεν τον ξέρετε. Όπως άλλωστε δεν τον ήξερα κι εγώ, μέχρι που τον συνάντησα τυχαία. Για την ακρίβεια, συνάντησα ένα κείμενό του στο διαδίκτυο. Πρέπει να πω ότι ο Στήβεν Γκρέυ είναι δημοσιογράφος τού Ρώυτερς, ο οποίος έκανε μια έρευνα για τις ελληνικές τράπεζες. Μάλιστα, για χάρη αυτής της έρευνας χρειάστηκε να κάνει κάμποσα ταξιδάκια στην Ελλάδα. Αν δεν έχετε πρόβλημα με τα αγγλικά σας, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του, όπου σας διαβεβαιώνω ότι θα βρείτε μερικά εξαιρετικά ενδιαφέροντα κείμενα, που θα κάνουν αρκετές τριχούλες σας να σηκωθούν. Όμως, αν δεν τα πάτε καλά με την γλώσσα τού Σαίξπηρ ή αν απλώς βαριέστε τα ξενόγλωσσα, επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ εγώ μια από τις πιπεράτες ιστορίες τού κυρίου Γκρέυ.

Θυσία στο βωμό της Πειραιώς οι κυπριακές τράπεζες

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Υπό τις χειρότερες προϋποθέσεις ξεκινούν τον Νοέμβριο, όπως μαρτυρούν όλες οι ενδείξεις, οι νέες προσπάθειες για την επίλυση του Κυπριακού, με την προοπτική μιας δίκαιης λύσης που θα κινείται στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ και θα αναγνωρίζει τον παράνομο χαρακτήρα της τουρκικής εισβολής, κατοχής και του μετέπειτα εποικισμού να συνθλίβεται σε δύο Συμπληγάδες. Από την μια του ενδοτισμού του προέδρου Νίκου Αναστασιάδη (ταυτισμένου με την πολιτική του πορεία όσο κι η θεά του έρωτα, Αφροδίτη, με την μεγαλόνησο) όπως επιβεβαιώθηκε μόλις πρόσφατα με το θέμα της Αμμοχώστου, κι από την άλλη της οικονομικής κρίσης που, προς διάψευση των ποικίλων θεωριών success story κυπριακής εκδοχής, έξι μήνες μετά την ιστορική απόφαση του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, βαθαίνει και μάλιστα επικίνδυνα.

Greek Plan May Reward Some Bank Executives

Σα(λλα) μας πήραν χαμπάρι ! Εξω επιμένουν, ερευνούν δημοσιεύουν όλες τις απόψεις . Εδώ αντιθέτως ζούμε την παράκρουση και την επικυριαρχία των χορηγών-τραπεζών των ΜΜΕ που επιβάλλουν τους κανόνες του παιχνιδιού.

By LANDON THOMAS Jr.

LONDON — Even as European taxpayers grimace at the escalating cost of bailing out Greece’s banking system, the banks’ top executives are poised to potentially strike it rich.

The plan developed by the Greek government and its international creditors to recapitalize the country’s banks involves an unusual twist as stock offerings go: the new shares in the banks will give investors free and potentially lucrative warrants that will entitle them to buy many more shares in the future at a predetermined price.

Because many of the investors who are expected to participate in the stock program are the same executives who were running the banks at the time of their near collapse, critics see it as a case of bankers being rewarded despite their management missteps. And they say the Greek government is forgoing billions of euros in potential revenue with the way the stock offering is being handled.

Η πλειοψηφία που συνηθίζει στην τραπεζοκρατία

Δεν θα μπορούσε το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της τραπεζοκρατίας να μην εφαρμοστεί και στην Ελλάδα. Η άποψη ότι οι πρόσφατες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ακόμα νίκη των μεγαλοτραπεζιτών σε βάρος των φορολογουμένων, δυστυχώς αρχίζουν να επιβεβαιώνονται πολύ γρήγορα. Το μεγάλο πάρτι για τους τραπεζίτες τώρα αρχίζει και το σύνθημα το έδωσε ο Σάλλας που «καταβρόχθισε» μόνο το υγειές κομμάτι της Αγροτικής.

Οι ομοιότητες με την περίοδο της Αμερικανικής οικονομικής κρίσης είναι χαρακτηριστικές, καθώς λίγο πριν το σκάσιμο της στεγαστικής φούσκας στις ΗΠΑ, ο Ben Bernanke, επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, εγγυήθηκε με 30 δισεκατομμύρια δολάρια τα τοξικά στοιχεία ενεργητικού της Bear Stearns προκειμένου να εξαγοραστεί από την JP Morgan. Η JP Morgan «καταβρόχθισε» έναν βασικό ανταγωνιστή της με κρατική εγγύηση. Παρεμπιπτόντως, η Bear Stearns κατέρρευσε επειδή είχε υπερβολική έκθεση στα γνωστά μας πλέον Credit Default Swaps (CDS), μια «εφεύρεση» της ίδιας της JP Morgan την δεκαετία του 90.