Η πολιτική εκπροσώπηση του «όχι»

Του Βασίλη Ξυδιά

Αναζητώντας ουσιαστικές απαντήσεις στην μετά τον ΣΥΡΙΖΑ εποχή

Μετά τη μνημονιακή μετάλλαξη του «όλου ΣΥΡΙΖΑ», που ήλθε σαν αναπόφευκτη συνέπεια της συνθηκολόγησης της ηγεσίας του -του ΣΥΡΙΖΑ-Μαξίμου, όπως λέει ο Μανώλης Γλέζος-, ξανατίθεται με επείγοντα τρόπο το ζήτημα της πολιτικής έκφρασης του αντιμνημονιακού λαϊκού ριζοσπαστισμού· της πολιτικής εκπροσώπησης του παλλαϊκού «όχι». Όμως, το να μπαίνουμε σ’ ένα νέο γύρο αγώνων μετά την αποτυχία του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί κάποιες προϋποθέσεις. Ένας στρατός που έχει υποστεί μια στρατηγική ήττα δεν μπαίνει ξανά σε έναν νέο κύκλο μαχών απλώς με ένα πρόχειρο συμμάζεμα των υπολειμμάτων του. Χρειάζεται ουσιαστική ανασύνταξη· πράγμα που σημαίνει ουσιαστικό απολογισμό (με ειλικρινή και σε βάθος αυτοκριτική για όσα συνέβησαν και με τη δική μας συμμετοχή και συνευθύνη)· σημαίνει πραγματική κάλυψη του προγραμματικού ελλείμματος (όχι «εύκολες» απαντήσεις που συνιστούν λήψη του ζητουμένου)· και σημαίνει επίσης ξεπέρασμα σ’ έναν κάποιο βαθμό των σχέσεων ανάθεσης τόσο μεταξύ του πολιτικού φορέα και του λαού, όσο και εντός του ίδιου του πολιτικού φορέα (χρειάζεται δηλαδή μια άλλη, καλύτερη σχέση απ’ αυτή που είχε η λαϊκή και κομματική «βάση» με τον Τσίπρα).

Μπέρτολτ Μπρεχτ: “Κουράστηκες” (αφιερωμένο σε όσους υπό το βάρος της επίθεσης, γονάτισαν, υποχώρησαν, πήγαν ή σκέφτονται να πάνε σπίτι τους…)

Ακούμε: δε θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας.

Γονάτισες,  δε μπορείς άλλο να τρέχεις.

Κουράστηκες, δε μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια.

Ξόφλησες: Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις πια τίποτα.

Μάθε λοιπόν: εμείς το ζητάμε.

When is a radical not a radical? / Τι είναι και τι δεν είναι ριζοσπαστικό

Πηγή : the slog

Radicalism is the product of individual courage, not Party polemics

‘Radical’ is one of those terms that gets bandied about a lot. ‘Progressive’ is another. Over time, however, they have been compromised as terms – by both Left and Right.

Left Labour currently positions itself as a radical tendency, but it is no such thing. If a person is merely recycling the ideas of the nineteenth century philosopher Marx (who said himself towards the end of his life that his theories were wrong) then that person is the representative of an Establishment. If they are presenting utterly discredited command economy ideas as progressive, then the term only applies if they’re happy to progress backwards.