Η χειρότερη κυβέρνηση και αντιπολίτευση της ιστορίας

Tου Χάρη Ζάβαλου

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τα χει κάνει ρόιδο. Μόνο κάποιος αμετανόητος συριζαίος, υποψήφιος για διορισμό δεν θα το έβλεπε αυτό.

Και τα ‘χει κάνει όλα χάλια από την στιγμή που συνθηκολόγησε στους εκβιασμούς της συμμορίας που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.Από το «είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος», έχουν γίνει και αυτοί εξυπηρετητές και διαμεσολαβητές του ξεπουλήματος της χώρας.

Βασισμένοι στην απελπισία του κόσμου και στην καταστροφική πολιτική των μνημονίων, υποσχέθηκαν κοπάδια λαγών με πετραχήλια σε όλες ανεξαιρέτως τις κοινωνικές ομάδες.Η δράκα του Τσίπρα και του Δραγασάκη, εξαπάτησε ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού που πίστευε ότι μπορεί να υπάρξει εναλλακτική μέσω ευρωπαϊκών λύσεων και «σκληρής» διαπραγμάτευσης.

Επικίνδυνο δίδυμο

Του Γιώργου Παπαϊωάννου

Ο Τσίπρας, ο Μητσοτάκης και η χώρα

Τους τελευταίους μήνες όταν κανείς ακούει τον Αλέξη Τσίπρα να μιλάει, σκέφτεται τη σκηνή όπου ένας επικοινωνιολόγος τον συμβουλεύει: «Θα είσαι πάντα χαμογελαστός και ατάραχος. Πρέπει να δημιουργείς στον πολίτη που σε ακούει την αίσθηση ότι «το ’χεις», ότι είσαι γεμάτος αυτοπεποίθηση. Δεν είσαι οποιοσδήποτε, είσαι ο πρωθυπουργός της χώρας, εσύ κυβερνάς. Πρέπει να δίνεις την εντύπωση ότι τα πράγματα πάνε σχετικά καλά, ότι θα κυλίσουν ομαλά και η χώρα θα βγει από το τούνελ. Και κυρίως πρέπει να πείθεις ότι όλα αυτά εσύ, για κάποιο λόγο, πραγματικά τα πιστεύεις»… 

Σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε…

Του Παύλου Δερμενάκη

Η κυβέρνηση κατέθεσε την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή, σχέδιο νόμου με τίτλο Επιτάχυνση κυβερνητικού έργου το οποίο έγινε για μερικές μέρες «σημαία» του ΣΥΡΙΖΑ ως το Παράλληλο Πρόγραμμα – αντιστάθμισμα στο μνημόνιο, που θα βοηθήσει τους πλέον αδύναμους.

Και εκεί που άρχισαν να ανεβάζουν τόνους οι κυβερνητικοί, επαιρόμενοι για τις κοινωνικές «ευαισθησίες» τους και τα «αριστερά» αποτυπώματα στην εφαρμοζόμενη πολιτική, προσγειώθηκαν απότομα. Ενώ είχε ξεκινήσει η συζήτηση στη Βουλή το νομοσχέδιο αποσύρθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, ύστερα από απαίτηση του κουαρτέτου. Ειδικότερα, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, το κουαρτέτο απαίτησε την απόσυρση του νομοσχεδίου διότι χωρίς αυτήν δεν θα ξεκινούσε η συνεδρίαση του τεχνικού κλιμακίου (Euro Working Group) την Πέμπτη (17/12/2015) για την απόφαση εκταμίευσης της δόσης του 1 δισ. ευρώ.

Η κατάλυση της πολιτικής

Του Στάθη Κουβελάκη

Ψηφίζοντας ένα νέο Μνημόνιο, η κυβέρνηση και η πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του Σύριζα δεν αποχαιρέτησαν απλά την αριστερή πολιτική αλλά και την ίδια την πολιτική. Με αυτήν τους την επιλογήδεν απεμπολούν μόνο το πρόγραμμα του Σύριζα ή τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση απέναντι στο λαό.

Ποδοπατούν το Οχι του ελληνικού λαού που πριν από δώδεκα μόλις απέρριψε κατηγορηματικά, όπως του είχε ζητηθεί από την ίδια την κυβέρνηση, τη λιτότητα και τις μνημονιακές πολιτικές – και μάλιστα σε μια πολύ ηπιότερη  μορφή από αυτήν που επιβάλλει η επαίσχυντη συμφωνία της 12ης Ιουλίου. Καιέχουν επιπλέον απέναντι τους την πλειοψηφία των μελών της κεντρικής επιτροπής του ίδιου του κόμματός τους, δηλαδή του μοναδικού συλλογικού οργάνου που εκλέγεται από το συνέδριο και εκπροσωπεί τη συλλογική βούληση των μελών του. Υπάρχει όμως και κάτι περισσότερα, που προϋποθέτει όλα τα προηγούμενα και ταυτόχρονα τα υπερβαίνει: ακριβώς τα κάνουν όλα, κυβέρνηση και κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι αναγκασμένοι να παραιτηθούν από την ίδια την ιδέα της πολιτικής, και πρωτ’απ’όλα από το θεμέλιό της, που είναι η ιδέα της πολιτικής ευθύνης, της ανάληψης της ευθύνης μιας πολιτικής επιλογής.

Ποια ήταν η λαϊκή εντολή;

Του Τάσου Βαρούνη

Η λιτότητα, το ευρώ και το καθεστώς της αποικίας χρέους

Το επιχείρημα έχει ως εξής: Ο κόσμος μάς ψήφισε για το προεκλογικό μας πρόγραμμα. Και σε αυτό η κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ξεκάθαρη: «Έξω από τη λιτότητα αλλά μέσα στο ευρώ». Με αυτό το σκεπτικό, κάθε άλλη επιλογή συνιστά παρεκτροπή από τη λαϊκή εντολή και τις δεσμεύσεις που αυτή υπαγορεύει. Και ακολούθως απορρίπτεται. Η αντίληψη αυτή εμπεριέχει πολλά προβληματικά σημεία που ξεπερνούν το εάν τα δύο μέρη (ευρώ και τέλος λιτότητας) μπορούν ή όχι να συνυπάρχουν. Η ουσία είναι στον τρόπο που εκτιμά την κατάσταση, στο σε ποιους απευθύνεται, αλλά και στις βαθύτερες αφετηρίες που τη γεννούν.

Δεν του πέφτει με τίποτα

Την τελευταία εβδομάδα ο Έλληνας πρωθυπουργός απασχόλησε την επικαιρότητα με τα πανηγύρια του για ένα αρχαιολογικό εύρημα, για την ενόχλησή του με μία γελοιογραφία και για την παρέμβαση του στην κρατική τηλεόραση κατά του βασικού πολιτικού του αντιπάλου. Ξεκαρδιστικός απολογισμός.

Όπως ήταν λογικό, ο Αντώνης Σαμαράς δεν αρκέστηκε στα παραπάνω.

Έτσι δεν δίστασε να ζητήσει την βοήθεια των φίλων εργολάβων για να δείξουν “επιθετική στάση” απέναντι στον Τσίπρα.

Πραγματικά, η αποκάλυψη του site της Έλλης Στάη είναι μεγάλη και δεν είναι φυσικά τα αλισβερίσια του πρωθυπουργού με τηλεοπτικούς σταθμούς και εκδότες.