Ο ΓΑΠ βραβεύεται για το έργο του ως πρωθυπουργός! – Σχόλιο; Κανένα!

Ο ΓΑΠ, δηλαδή ο Γιώργος (Ανδρέα) Παπανδρέου, βραβεύεται για την προσφορά του και το έργο του ως πρωθυπουργός την περίοδο 2009 -2001.

Συγκεκριμένα, στον ΓΑΠ θα  απονεμηθεί το Βραβείο Ηγετικής Προσφοράς της International Leadership Association (ILA), για το έργο του ως πρωθυπουργού της Ελλάδας την περίοδο 2009 – 2011.

Ο ΓΑΠ βρίσκεται στις Βρυξέλλες για να συμμετάσχει στο 19ο Συνέδριο της International Leadership Association (ILA) και, φυσικά, να παραλάβει το βραβείο του. 

Το Παρελθόν του Παρόντος μας και ο Λουκάς Παπαδήμος

Του Κώστα Λουλουδάκη

Η λαϊκή κυριαρχία που επιτάσσει το Σύνταγμα είναι στην πραγματικότητα κυριαρχία μιας οικονομικής ολιγαρχίας επί του λαού. Όπως χαρακτηριστικά εκφραζόταν ο Αλ. Σβώλος, η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί «ένα των μύθων του νεωτέρου δημοσίου βίου, απλάς προλήψεις[…]πλάσματα χωρίς περιεχόμενον». Πίσω από την τυπική ισότητα και τη δημοκρατία υπάρχουν σχέσεις ανισότητας, σχέσεις εκμετάλλευσης, οι οποίες φαλκιδεύουν τη δημοκρατία, την καθιστούν μορφή κυριαρχίας μιας οικονομικής ολιγαρχίας. Οι σχετικές επισημάνσεις του Αλ. Σβώλου αποκτούν επικαιρότητα: «Όχι μόνον, άλλως τε, δεν υπάρχει Λαός ως «σύνολον» ή «ενότης», αλλά τουναντίον σχηματίζονται και διακρίνονται βαθμηδόν και σαφέστερον μόνον ομάδες, τάξεις και στρώματα κοινωνικά, αντιτεταγμένα προς άλληλα, απορροφώντα εντός εαυτών τα άτομα» (Α. Σβώλος: Προβλήματα του έθνους και της δημοκρατίας, τ. Α’, Αθήνα, εκδ. Στοχαστής, 1972, σελ. 95 επ. και του ίδιου, Νομικαί Μελέται, Αθήνα, εκδ. Ι. Ζαχαρόπουλου, σελ. 317. Δες και http://kaltsonis.blogspot.gr/2011/11/blog-post_4351.html).

Μια φορά ξετσίπωτος για πάντα ξετσίπωτος

του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

Οι στιγμές είναι ιστορικές για όλους. Για φτωχούς, για μικρομεσαίους, για πλούσιους, για πολύ πλούσιους αλλά κυρίως είναι ιστορικές για τον κυρίαρχο πολιτικό μας θίασο.

Οι ώρες που διανύουμε είναι ώρες μεγάλης ευθύνης και μεγάλων αποφάσεων.

Οι φτωχοί, καλούνται, από τους κυβερνώντες, να αποφασίσουν αν θα γίνουν πιο φτωχοί ή αν θα διαλέξουν να γίνουν φτωχότεροι. Δύσκολο και εξοντωτικό το δίλλημα για εκατομμύρια ανθρώπους γιατί πρέπει να φαίνεται ότι εκείνοι αποφάσισαν.

Ο μπάρμπα-Νίκος ο συνταξιούχος πρέπει να δεχτεί από μόνος του να θυσιάσει τα 40 χρόνια σκληρής δουλειάς για το καλό του καλού τραπεζίτη. Και να πεις ότι την ήθελε τη σύνταξη για κείνον; Έλα όμως που περίμεναν άλλα τέσσερα στόματα να ζήσουν με τη σύνταξη! Ο γιος του μακροχρόνια άνεργος, η νύφη του αναπληρώτρια σε σχολείο. Πώς να τα βγάλουν πέρα και με τα δυο παιδιά που είχαν;

Θέλω και μπορώ να γίνω γιατρός αλλά τελικά πρέπει να μου αρέσει να βιδώνω βίδες. Το λέει και η διαφήμιση!

του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

Αυτό δεν είναι πολιτική ζωή, δεν είναι πολιτική σκηνή, δεν είναι πολιτική αντιπαράθεση. Είναι το ξεβράκωμα ενός πολιτικού συστήματος που όχι μόνο δεν φορούσε ποτέ του ρούχα αλλά δεν μπήκε στον κόπο να φορέσει και ποτέ του βρακί. Και να πεις ότι κυκλοφορούσαν ξεβράκωτοι, από άποψη, να τους σεβαστείς. Ετούτοι εδώ κυκλοφορούν υποστηρίζοντας πως φοράνε τα καλά τους κοστούμια και τις ολομέταξες γραβάτες αλλά στην πραγματικότητα περιφέρονται ολοτσίτσιδοι προσπαθώντας να μας πείσουν για το αντίθετο.

Από πού να ξεκινήσει κανείς;

Ο υπουργός δεν αστειεύεται. Οι αστειότητες ταιριάζουν σε ηλίθιους

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

– Πολιτικό σε τηλεοπτική εκπομπή σαν τον Άδωνι-Σπυρίδωνα, είχαν καιρό να δουν τα μάτια μας. Τέτοια πυγμή, τέτοιος τσαμπουκάς, τέτοια άνεση! Πως απειλούσε για απολύσεις!

– Τώρα πάλι δεν το λες και απειλή. Προειδοποίηση ήταν. Για να τους προστατεύσει το έκανε. Μην ξεγελαστούν και χάσουν τη δουλειά τους. Απειλή ήταν αυτό που του είπαν: «Αν τολμάς, έλα να μας απολύσεις».

– Κάτσε ρε μεγάλε. Πως μιλάς έτσι σε έναν υπουργό; Ως υπουργός έχει υποχρέωση (τον άκουσες τι ωραία το έθεσε έτσι;), να μπαίνει στα νοσοκομεία για έλεγχο.