Βόρεια Μακεδονία: Tο προτεκτοράτο του προτεκτοράτου…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Οι παλαιότεροι θυμούνται τις ηρωικές εποχές στη δεκαετία του 90 όταν, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και των καθεστώτων των βαλκανικών χωρών, άνοιγε ο δρόμος για την ελληνική επιχειρηματικότητα που θα αποκτούσε ηγετικό ρόλο στην περιοχή. Πολύ σύντομα, ωστόσο, έγινε απόλυτα σαφές, πολλές φορές μάλιστα με οδυνηρό τρόπο, ότι το βαλκανικό οικόπεδο ήταν «πιασμένο».

Κανένας δεν μπορούσε να κάνει σοβαρή δουλειά εκεί αν δεν είχε τη σύμφωνη γνώμη του μεγάλου αφεντικού – Αμερικανών κατά κύριο λόγο και Γερμανών, οι οποίοι ήλεγχαν το νέο πολιτικό σύστημα και τη συνεπακόλουθη μαφία. Από αυτήν την ηρωική εποχή της ελληνικής επιθετικής επιχειρηματικότητας απέμειναν κάποιες αρπαχτές, κάποιοι μικρομεσαίοι συνεταιρισμοί ήσσονος σημασίας, κάποια μικρομάγαζα και πολλά προβλήματα. Το σημαντικότερο εξ αυτών ήταν το πρόβλημα της ονομασίας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Προτεκτοράτο χωρίς προσχήματα

Του Δημήτρη Μηλάκα

Ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος με τις δηλώσεις-τοποθετήσεις που έκανε στις ΗΠΑ μετά τις συναντήσεις που είχε με τον Αμερικανό ομόλογό και τον αρμόδιο για θέματα Ευρώπης Αμερικανό υφυπουργό, μας επιτρέπει να καταλάβουμε τη σαφή θέση της χώρας στη σκακιέρα του παιχνιδιού, όπως αυτό εξελίσσεται στην περιοχή:

1. Η Ελλάδα έχει συμφωνήσει με τη στρατηγική επιλογή των ΗΠΑ να εντάξει κάτω από τις φτερούγες του αμερικανικού αετού ολόκληρη τη Βαλκανική για να την «προστατεύσει» από τη Ρωσία. Αυτό εξηγεί για ποιον λόγο η κυβέρνηση δέχτηκε να λύσει το Σκοπιανό. Με άλλα λόγια, είτε με τη συμφωνία των Πρεσπών είτε χωρίς, οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να θεσμοθετήσουν την προστασία που παρέχουν στις χώρες της Βαλκανικής και να πετάξουν τους Ρώσους απέξω.

Ελληνική κυβέρνηση: Δεν είμαστε (;) προτεκτοράτο…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η ελληνική κυβέρνηση με κάθε δυνατό τρόπο (δηλώσεις, διαρροές πληροφοριών κλπ) προσπαθεί να  δικαιολογήσει και να αναλάβει την πατρότητα της απόφασης για την απέλαση των Ρώσων διπλωματών όπως ταιριάζει σε μια ανεξάρτητη από έξωθεν παρεμβάσεις  κυβέρνηση μιας ισχυρής χώρας.

Ωστόσο, το πόσο ανεξάρτητη  είναι η κυβέρνηση και πόσο ισχυρή  είναι χώρα αποδεικνύεται από μια άλλη ιστορία η οποία «τρέχει»  παράλληλα αυτές τις μέρες: Η ελληνική  κυβέρνηση  για να μπορέσει να μειώσει τον ΦΠΑ στα νησιά, όπως είχε ανακοινώσει ο πρωθυπουργός, και να λάβει η χώρα την τελευταία δόση από το κλείσιμο της αξιολόγησης  υποχρεώνεται να ικανοποιήσει τις γερμανικές απαιτήσεις σε μια διμερή ελληνογερμανική συμφωνία για το προσφυγικό που καθιστά τη χώρα αποθήκη ανθρώπων προσφύγων και μεταναστών που θα εκδιωχθούν από τη Γερμανία!

Εξοπλισμοί: ‘Aγρια μάχη των προστατών για μερίδιο στο ελληνικό προτεκτοράτο

Του Δημήτρη Μηλάκα

Οι τρέχουσες το τελευταίο εξάμηνο συζητήσεις για την αναβάθμιση των αμυντικών δυνατοτήτων (εκσυγχρονισμός f-16- γαλλικές φρεγάτες) της χώρας, πέρα από την ανικανότητα χειρισμών και την παντελή έλλειψη αμυντικού σχεδιασμού της ελληνικής κυβέρνησης αποκαλύπτουν την σκληρή σύγκρουση των «προστατών» για το μερίδιο που διεκδικούν από το ελληνικό προτεκτοράτο (τους).

Οι εν λόγω σύμμαχοι και εταίροι αφού πρώτα συνέβαλλαν στη διάλυση (και) των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων επιβάλλοντας περικοπές (για να διασώσουν τις τράπεζές τους) επανέρχονται σήμερα με «προσφορές» για να μαζέψουν τα υπόλοιπα από τον ελληνικό κουμπαρά.

Έτσι λοιπόν οι  ΗΠΑ θέλουν γύρω στα 2 δις για να εκσυγχρονίσουν τα μαχητικά f-16 απαιτώντας το 75% της συνολικής δαπάνης μέχρι το 2021, ημερομηνία που θα έχουν παραδώσει μόλις ένα (!)  από τα 50 προς εκσυγχρονισμό αεροσκάφη. Το τελευταίο από αυτά θα παραδοθεί το 1928!

Η «δίγλωσση» γελοιοποίηση

του Νίκου Καράβελλου*

Με τα Πρωτόκολλα του Λονδίνου (21/1/3.2.1830) και τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης (1832), η Ελλάδα ανακηρύχθηκε «ανεξάρτητο» κράτος. Το πόσο ήταν ανεξάρτητο φάνηκε, καθώς υπέγραψαν γι’ αυτό, αντί Ελλήνων, οι ξένοι αντιπρόσωποι των τότε Μεγάλων Δυνάμεων.

Έκτοτε το κρατίδιο λειτούργησε ως υπηρέτης ξένων συμφερόντων. Πολιτικά ανύπαρκτο ή προβληματικό, έρμαιο στις ορέξεις των ισχυρών, εξελίχθηκε ως αλτήρας των ιμπεριαλιστών προς Ανατολάς.

Για να στηθεί ετούτο το μόρφωμα χρειάστηκε, πέραν της βούλησης των ισχυρών, και η συνεργασία εγχώριων ισχυρών «οικογενειών». Σε αγαστή συνεργασία με τους ξένους, είτε από φόβο είτε από πεποίθηση, έλαβαν αυτές επαξίως τον τίτλο του δοσίλογου.