Ούτε το Άγιο Πνεύμα θα πάει Πειραιά για τα Θεοφάνια

Κυριολεκτικά από μία κλωστή κρέμονται τα Θεοφάνια εφέτος, αφού μετά την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα, του Προκόπη Παυλόπουλου και του αρχιεπίσκοπου Τζερόνυμο, το λευκό περιστέρι που ντουμπλάρει το Άγιο Πνεύμα ανακοίνωσε πως δεν θα συμμετάσχει στο μεγάλο event του πρώτου λιμανιού της χώρας.

Όπως δήλωσε το περιστέρι, που εποχιακά κάνει μεροκάματα ως Άγιο Πνεύμα, σε δημοσιογράφους δίπλα στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη την ώρα που έκανε την ανάγκη του, περίμενε ολόκληρη την χρονιά για να συναντήσει ξανά από κοντά τον Αλέξη Τσίπρα και να χέσει τα μνημόνια. Τώρα κοντεύει να μείνει μόνο με τον Μαρινάκη και τον Σεραφείμ.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος επισκέφτηκε φτωχικό σπίτι με σελφομπάστουνο

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, επισκέφτηκε διακριτικά το φτωχικό σπίτι μιας μονογονεϊκής οικογένειας στο Περιστέρι και έβγαλε διακριτικές αναμνηστικές φωτογραφίες με τους φτωχούς.

Επειδή η επίσκεψη του Προκόπη Παυλόπουλου στο φτωχικό σπίτι ήταν πολύ διακριτική, δεν υπήρχε φωτογράφος, αλλά ο Προκόπης Παυλόπουλος τράβηξε φωτογραφίες με σελφομπάστουνο.

Αν προσέξετε την φωτογραφία, το αριστερό χέρι του Προκόπη Παυλόπουλου δεν φαίνεται στη φωτογραφία γιατί κρατάει το σελφομπάστουνο.

Και ο Πορτογάλος θέλει τον Παυλόπουλο του

Τις προηγούμενες ημέρες, οι ειδήσεις από την Πορτογαλία τάραξαν Έλληνες και Ευρωπαίους ολιγάρχες, καθώς κάτι φάνηκε να μην πηγαίνει όπως είχε υπολογιστεί. Στην Ιβηρική χερσόνησο, βρέθηκαν πολύ κοντά στο να σχηματιστεί κυβέρνηση με διακήρυξη της κατάργηση της λιτότητας. Ο Προκόπης όμως είναι ιδέα.

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ από την Πορτογαλία, μετά την αδυναμία του πρώτου κόμματος (των δεξιών του Κοέλιο που κυβερνούσαν μέχρι σήμερα) να σχηματίσει κυβέρνηση, οι Σοσιαλιστές άρχισαν να διερευνούν το ενδεχόμενο.

Μετά τις συζητήσεις, οι Σοσιαλιστές ήρθαν σε συμφωνία με το Μπλόκο της Αριστεράς (τον πορτογαλικό ΣΥΡΙΖΑ προ Ιανουαρίου και στροφής στον ρεαλισμό) και με το Κομουνιστικό Κόμμα. Ναι, το Κομουνιστικό Κόμμα.

Ἐν ἀρχῇ ἦν ο Πάκης

Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο. Αναμενόμενη κίνηση απ’τον Αντώνη Σαμαρά θα έλεγε κάποιος. Μόνο που η παραπάνω αναγγελία έγινε δια στόματος Αλέξη Τσίπρα εφόσον διανύουμε περίοδο συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Τον Πρωθυπουργό συγχαίρουν από το twitter «σύντροφοι» όπως ο Αντώναρος και ο Βουλγαράκης γι’ αυτή του την κίνηση. Προηγούμενες επικρατέστερες  πρότασεις από την κυβέρνηση, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και η Ντόρα Μπακογιάννη, μια από τις οποίες παραλίγο να αναγγείλει ο Πρωθυπουργός, επαναλαμβάνω, Αλέξης Τσίπρας το βράδυ της Κυριακής κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης «Ανάσα Αλληλεγγύης». Για την ιστορία, όλοι οι προηγούμενοι Πρόεδροι – πέραν του Σαρτζετάκη και του Παπούλια – προέρχονταν από την δεξιά οπότε ίσως είναι «παράδοση» στην Ελλάδα να προέρχονται από τον συγκεκριμένο χώρο.

Στα κάγκελα χωρίς κάγκελα;

Η πιο σπουδαία, η πιο σημαντική κίνηση που έχει κάνει μέχρι στιγμής η νέα κυβέρνηση δεν έχει να κάνει ούτε με Βαρουφάκη-Σόιμπλε, ούτε με την εξαγγελία για το βασικό μισθό, ούτε με τίποτε-τίποτε από όλα αυτά. Η πιο σπουδαία, η πιο σημαντική κίνηση που έχει κάνει μέχρι στιγμής η νέα κυβέρνηση είναι που αφαίρεσε τα κάγκελα έξω από τη Βουλή –ίσως γι αυτό το λόγο, αυτήν την κίνηση την έκανε πρώτη-πρώτη, προς τιμή της.

Ο λόγος που θεωρώ αυτήν την κίνηση ως πιο σπουδαία και πιο σημαντική, είναι ότι με ενθαρρύνει να πάω έξω από τη Βουλή και να διαμαρτυρηθώ για όσα η κυβέρνηση δεν κάνει ή δεν θα κάνει, καθώς και για όσα δεν μου αρέσουν από εκείνα που κάνει. Να διαμαρτυρηθώ έξω από τη Βουλή, π.χ., για την επιλογή Παυλόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Καλή επιτυχία, κύριε Παυλόπουλε

Η επιλογή του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να προτείνει ως υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο με βρίσκει αντίθετο.

Από την στιγμή που η επιλογή της κυβέρνησης θα ήταν να επιλεγεί ένα πρόσωπο από την Κεντροδεξιά -ως συμβολισμός ενότητας των πολιτών-, μάλλον ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι η καλύτερη και η πιο αξιόπιστη επιλογή.

Αλλά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Αλέξης Τσίπρας πέταξε μια χρυσή ευκαιρία για έναν κορυφαίο συμβολισμό.

Δεν με ενδιαφέρει καθόλου αν ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι αριστερός ή δεξιός.

Θα ήθελα ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας να είναι ένας Έλληνας επιστήμονας που διαπρέπει στο εξωτερικό και όχι ένας πολιτικός.

Θα ήθελα ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας να είναι ένας αυτοδημιούργητος Έλληνας, και όχι κάποιος που ήταν στην παρέα της οικογένειας Καραμανλή ή οποιασδήποτε άλλης πολιτικής οικογένειας που παραπέμπει στο χθες που μας οδήγησε στο άθλιο σήμερα.

Με την Ελλάδα να αιμορραγεί, χάνοντας τους νέους Έλληνες επιστήμονες που φεύγουν μαζικά για το εξωτερικό, η επιλογή ενός Έλληνα επιστήμονα ως υποψηφίου Προέδρου της Δημοκρατίας θα ήταν ένας κορυφαίος συμβολισμός.

Θα σήμαινε πως η Ελλάδα θέλει να φέρει τους Έλληνες πίσω.

Θα σήμαινε πως η Ελλάδα θέλει να προχωρήσει με αυτούς τους Έλληνες και όχι με τα τζάκια και τις παρέες τους.

Η επιλογή ενός Έλληνα επιστήμονα που διαπρέπει στο εξωτερικό ως υποψηφίου Προέδρου της Δημοκρατίας δεν θα ήταν μόνο ένας συμβολισμός.

Πρακτικά, αυτή η κυβέρνηση θα είχε φέρει πίσω στην πατρίδα μας έναν Έλληνα.

Θα σήμαινε πως αυτή η κυβέρνηση θέλει όλους τους Έλληνες πίσω στην πατρίδα.

Η ελληνική κοινωνία ήταν έτοιμη να δεχτεί μια τέτοια επιλογή.

Δυστυχώς, ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν. Προτίμησε να σκεφτεί με τους όρους του χτες και με πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες.

Εύχομαι στον Προκόπη Παυλόπουλο να γίνει ο καλύτερος Πρόεδρος της Δημοκρατίας που έχει υπάρξει στη χώρα μας.

Μπορεί να γίνει.

Βέβαια, θα πρέπει να κάνει κι αυτός την αυτοκριτική του. Όπως την κάνουμε -λίγο ή πολύ- όλοι οι Έλληνες τα χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας.

Αν ήμουν στην θέση του Προκόπη Παυλόπουλου, το πρώτο πράγμα που θα έκανα ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα ήταν να περπατήσω μόνος μου, χωρίς φρουρούς και συνοδεία, ως τα Εξάρχεια, και να αφήσω ένα λουλούδι σε ένα συγκεκριμένο σημείο.

Καλή επιτυχία, κύριε Παυλόπουλε.

πηγή – Πιτσιρίκος

Τελεία και Παυλόπουλος

Σκέφτομαι. Υπό κανονικές πολιτικές συνθήκες, η επιλογή του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας θα ήθελα να είναι ένα πρόσωπο ευρείας αποδοχής, έξω από κόμματα ή με αισθητή απόσταση από αυτά, διεθνούς φήμης και με κοινωνικό έργο, κοσμοπολίτης, που να κουβαλά έναν αέρα που θα φυσήξει μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο και θα δώσει στον θεσμό του Προέδρου την αίγλη που αξίζει σε μία ευνομούμενη Δημοκρατία. Είναι όμως κανονικές οι συνθήκες;

Προφανώς και δεν είναι. Διαφορετικά, δεν θα κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνασπισμό με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, όσα όνειρα και να δει ο Καμμένος με την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου.

Διαφορετικά δεν θα ξεροσταλιάζαμε στα Eurogroup για να δούμε τι θα πουν οι Ευρωπαίοι και πως θα γίνει να μας αφήσουν να αναπνεύσουμε λίγο χωρίς να λάβουμε πιο δραστικά μέτρα και να μας αφήσουν να εφαρμόσουμε εθνική πολιτική.

Διαφορετικά… πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά.