Ρίσκο μεγάλης διάρκειας – Οικονομική και υγειονομική ανασφάλεια μέχρι το φθινόπωρο του 2021

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Από την πολύ δυσάρεστη εμπειρία της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες, στην τελευταία σύνοδο κορυφής, λόγω του ευρω-φερετζέ που μας φόρεσαν οι εταίροι μας αφήνοντας στο απυρόβλητο την Τουρκία, προέκυψε κι ένα καλό νέο: Πολωνία και Ουγγαρία ήραν το βέτο τους στον επταετή ευρωπαϊκό προϋπολογισμό και, συνεπώς, στο ταμείο ανάκαμψης, το οποίο αποτελεί προσάρτημα.

Βεβαίως, για να συμβεί αυτό, χρειάστηκε η Κομισιόν και η Γερμανία να κάνουν ένα βήμα πίσω σε ό,τι αφορά τη σύνδεση της ροής των ευρωπαϊκών κονδυλίων με την τήρηση των κανόνων του κράτους δικαίου.

ZaraleaksTV: Ψωμία, Ελιά και Κούλη Ανεμελιά

Ο Χριστόφορος Ζαραλίκος επιστρέφει με νέο βίντεο στο κανάλι του, ZaraleaksTV, φωνάζοντας τα συνθήματα που λένε οι κάτοικοι στις φτωχογειτονιές πέριξ της Πάρνηθας.

Τεστ για άριστους: Κάτω απ’ τη βάση

Του Δημήτρη Κούλαλη

ΕΙΝΑΙ φορές που πραγματικά αναρωτιέμαι: Τι ρόλο βαράς, ρε φίλε; Πόσα ρισκάρεις στη ζωή σου για να κάνεις αυτό που γουστάρεις; Ξέρεις, για τη γραφή, μιλάω.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι πως δεν ξέρω. Κάνω αυτό που κάνω, απλά βουτώντας στην είδηση. Καλά- μέτρια- κακά, εσείς τ’ αποφασίζετε..

ΞΕΡΩ, όμως, ανθρώπους που ρισκάρουν πολλά σ’ αυτή τη δουλειά, καθημερινά. Ανθρώπους της ηλικίας μου και πιο πάνω.

Η χαμένη «ιδεολογική ηγεμονία» της Δεξιάς – Η ακατανόητη ρητορική επιστροφή της Ν.Δ. στον εμφύλιο και τη χούντα

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Οικτίρουν ορισμένοι στη Νέα Δημοκρατία, κατά καιρούς, το γεγονός ότι εις την Ελλάδα έχει εδραιωθεί η “ηγεμονία της Αριστεράς”. Πρόκειται απλώς περί διαπιστώσεων προς άγραν ψηφοφόρων, διά της επιδείξεως της “Δεξιάς φανέλας” κατά πως λένε οι φίλαθλοι, διότι ποδοσφαιρικό είναι το ήθος και η ουσία της ελληνικής πολιτικής».
Με αυτή την εισαγωγική διαπίστωση ο αρθρογράφος της «Καθημερινής» Κώστας Ιορδανίδης, στις 19.11.2020, περιγράφει με υψηλή αίσθηση του χιούμορ την αγωνιώδη προσπάθεια της Ν.Δ. – εσχάτως και της ηγεσίας της – να ανακτήσει την ιδεολογική ηγεμονία της και να ανατρέψει την, κατ’ αυτήν, «παράδοξη» «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς». «Παράδοξη» διότι δεν μπορεί να γίνει κατανοητό πώς στη συνείδηση της κοινωνίας έχουν, κατ’ αυτούς, μεγαλύτερη ισχύ οι ιδέες των «ηττημένων του εμφυλίου» και όχι αυτές των «νικητών».

Αυτός ο «προβληματισμός», συχνά συνοδευόμενος με υποτιμητικά σχόλια για την ποιότητα, το συνειδησιακό βάθος και το πνευματικό ύψος της ελληνικής κοινωνίας, έχει τεθεί στο τραπέζι εδώ και χρόνια από διάφορους φανατικούς «αναθεωρητές» της πρόσφατης Ιστορίας, οι οποίοι ομολογουμένως έχουν αναλώσει πολλά από τα δημιουργικά χρόνια της ζωής τους όχι μόνο στην αναπαραγωγή εμφυλιοπολεμικών στερεοτύπων, αλλά και στην επιδίωξη «αποκατάστασης» πολιτικών συμπεριφορών καταδικασμένων σχεδόν από το σύνολο της κοινωνίας.

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ διαπομπεύουν την ιστορία….

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Η Περιφέρεια Κρήτης έχει, ως γνωστό, επιλύσει όλα τα προβλήματα του νησιού σε αυτό το δίσεκτο έτος 2020. Ως εκ τούτου, μάλλον για να μην πλήξει, αποφάσισε να τροποποιήσει την ιστορία. Και μάλιστα, όχι την οποιαδήποτε ιστορία. Για εκείνη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μιλούμε.

Σύμφωνα λοιπόν με κατά πλειοψηφία (μειοψήφησε, ποιος άλλος, η παράταξη του ΚΚΕ) απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, μετά από εισήγηση της πλειοψηφίας των ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ, αποφασίστηκε ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε στην Κρήτη. Μετά από αυτήν την συνταρακτική ανακάλυψη η 10η Μαΐου –νέα ημερομηνία λήξης του πολέμου — αποφασίστηκε να εορτάζεται επίσημα στην Κρήτη ως Ημέρα της Ευρωπαϊκής Ειρήνης! Η νέα επέτειος επισημοποιήθηκε, μάλλον πρόσθεσε μια επιπλέον εορταστική αργία και μάλλον θα οδηγήσει σε φιέστες όπου, υποθέτουμε, θα προσκληθούν οι εκπρόσωποι των νικητριών δυνάμεων του πολέμου – ίσως και οι Γερμανοί, οι οποίοι πρωταγωνιστούν σε καινοτόμες ανακαλύψεις περί της ιστορίας της δεκαετίας του σαράντα.

Πανδημία: Πάρτε ουσιαστικά μέτρα, έστω και τώρα!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Το φιάσκο με τις μάσκες για τα σχολεία, που βγήκαν… τραπεζομάντιλα, είναι η κορυφή του παγόβουνου. Εξηγούμαστε:

Σε ένα λαό που με την πειθαρχία του την περίοδο της καραντίνας σου έδωσε τη δυνατότητα να έχεις στις 30 Ιουνίου μόλις 2 κρούσματα στην Αττική, δεν μπορείς να κουνάς το δάχτυλο περί «ατομικής ευθύνης».

Ούτε να τον ενοχοποιείς επειδή εσύ αποφάσισες να ανοίξεις τον τουρισμό με τους όρους που επέβαλλαν οι πολυεθνικές του τουρισμού, οι αεροπορικές εταιρείες και η ακτοπλοΐα.

Έτσι γίνεται το «μαύρο»-«άσπρο»

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

«Ωραίες εβδομάδες» στην Παιδεία, «κερδάμε» στην εξωτερική πολιτική, «καλωσορίσματα» στον Τουρισμό, «ενισχύσεις» στην Υγεία. Κεντρική  κατεύθυνση η επικοινωνιακή μετατροπή αδιαμφισβήτητα αρνητικών στοιχείων σε θετικά υλοποιούν συντονισμένα υπουργοί και στελέχη.

Οι εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας, αδυνατίζουν σαφώς το κυβερνητικό αφήγημα, της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού που «έσωσε την χώρα». Τυχόν επιδείνωση της κατάστασης τις επόμενες εβδομάδες, θα απογυμνώσει ουσιαστικά την κυβερνητική πολιτική που συνεχίζει να αντλεί από τα επικοινωνιακά «καύσιμα» των μειωμένων κρουσμάτων που καταγράφηκε τον Μάιο και τον Ιούνιο. Όμως κορμός της κυβερνητικής επικοινωνιακής πολιτικής, στα επιμέρους πεδία, συνεχίζει να είναι η προσπάθεια πλήρους επικοινωνιακής μεταστροφής της πραγματικότητας.

Έτσι μιλάνε οι ισχυροί

της Μαριάννας Τζιαντζή

Μαφιόζικη δεν είναι η μέθοδος της παράνομης ηχογράφησης που, σύμφωνα με τη ΝΔ, εκθέτει τον Ν. Παππά. Μαφιόζικο είναι το ύφος του διαλόγου, το ήθος που έμμεσα αντανακλά. Μαφιόζικο έχει γίνει το «substance» του καπιταλισμού…

Αποκαλύψεις, σκάνδαλα, ηχογραφημένες συνομιλίες, προανακριτικές, εισαγγελείς, Μιωνής, Ράικου, Παπαγγελόπουλος, Παππάς, Σαμαράς, ένας Γιώργος, ένας Μπιμπής, ένα μπερδεμένο κουβάρι, δύσκολο να ξεχωρίσεις τον ένοχο από τον αθώο. Ή μήπως «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά» και όλοι φταίνε, αλλά όλοι θα τα βρουν μεταξύ τους τελικά; Η φωτιά, πάντως, είναι τα εκατομμυριάκια που από κάπου έφυγαν και κάπου πήγαν.

Αποσπάσματα από τη μακροσκελή συνομιλία Μιωνή-Παππά θα έπρεπε να διδάσκονται στο Λύκειο, στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας, μαζί με ασκήσεις και ερωτήσεις κρίσεως, ώστε οι μαθητές να μάθουν πώς «δεν» πρέπει να μιλάνε, όταν μεγαλώσουν και γίνουν πολιτικοί ή επιχειρηματίες. Ή πώς πρέπει να μιλούν δημόσια και πώς στις ιδιωτικές συζητήσεις τους. Να μάθουν πώς μιλούν οι ισχυροί.

Η κοινοβουλευτική «ρόμπα» των βουλευτών της ΝΔ (με λίγο ΚΙΝΑΛ)

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Ο πρωθυπουργός εκφωνούσε βαρυσήμαντο διάγγελμα και οι βουλευτές του έκαναν συλλογή γκάφας στη Βουλή

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βγήκε σήμερα να κάνει το διάγγελμά του με το πιο σοβαρό ύφος που έχει. Έδειξε ενωτικός, επιστημονικά καταρτισμένος, με θετικό βλέμμα και λεπτομερές σχέδιο: Ο ορισμός του πρωθυπουργού του μέλλοντος!

Έλα όμως που ατύχησε,γιατί την ίδια ώρα στη Βουλή, οι 158 βουλευτές του έδειξαν ότι μπορούν ωραιότατα να τα κάνουν μπάχαλο στην πιο απλή διαδικασία του κόσμου:  Το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν μόνοι τους με τους βουλευτές του ΚΙΝ.ΑΛ να διενεργήσουν μια ψηφοφορία και να ψηφίσουν υπέρ της πρότασης για την διερεύνηση του κατηγορητηρίου κατά του Δ.Παπαγγελόπουλου.

«Ανώνυμοι» μάρτυρες, υποκριτές ΝεοΔημοκράτες και άθλιοι ΣΥΡΙΖΑίοι

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ: Γελοία υποκρισία φτηνών τακτικιστών!

Ο θεσμός του λεγόμενου «ανώνυμου μάρτυρα» εισάγεται στο δίκαιο της χώρας με τον νόμο 2928/2001 από την κυβέρνηση Σημίτη. Δεν πρόκειται παρά για τον περιώνυμο «τρομονόμο» που ψηφίζεται από το ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, τη ΝΔ. Υπουργός Δημόσιας Τάξης, και τότε, ο κ.Χρυσοχοίδης.  

Οι διατάξεις του συγκεκριμένου νόμου, που αφορούν σε μέτρα «ειδικής προστασίας» για μάρτυρες στους οποίους παρέχεται δυνατότητα να καταθέτουν υπό καθεστώς μη αναγραφής των στοιχείων τους, υπό κάλυψη ηχητική, ηλεκτρονική κτλ επεκτείνονται και για τις υποθέσεις δωροληψίας δημοσίων λειτουργών από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου το 2014 με τον νόμο 4254.

Τι να κάνουμε

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η πατρίδα μας έχει μετατραπεί σε ένα δεσμωτήριο. Σε μια φυλακή που επιφέρει ένα διπλό εγκλωβισμό. Τον εγκλωβισμό των προσφύγων και των μεταναστών από τη μια μεριά, τον εγκλωβισμό των Ελλήνων στις τοπικές κοινωνίες, πρώτα και κύρια στα νησιά, από την άλλη.

Η κατάσταση αυτή είναι το αποτέλεσμα της συμμόρφωσης της Ελλάδας με την πολιτική της Ε.Ε. και της συμφωνίας της με την Τουρκία. Μια συμφωνία την οποία εκθείασε ο ΣΥΡΙΖΑ και πλέον την εφαρμόζει η Ν.Δ., που έχει ως αποτέλεσμα τη λειτουργία της Ελλάδας σαν αποθήκη ανθρώπων.

Πράσινες μάσκες, κατάμαυρα σχέδια

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

“Ευαισθησία” για το κλίμα, αποφάσεις για εξορύξεις και ιδιωτικοποιήσεις

Διπολική κοκορομαχία σε… πράσινο φόντο. Σε αυτό το μοτίβο κινήθηκε η αντιπαράθε­ση Νέας Δημοκρατίας και ΣΥ­ΡΙΖΑ τις προηγούμενες ημέρες. Τα δύο κόμματα θέλησαν να κρύψουν τη σύμπνοιά τους στην υποταγή της περιβαλλοντικής προστασίας στην καπιταλιστική ανάπτυξη πίσω από βαρύγδου­πες δηλώσεις για την κλιματική αλλαγή. Μόνο που η πραγματι­κότητα διαψεύδει.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλησε να διεθνοποιήσει τις «πράσινες» ευαισθησίες του, μι­λώντας στην Ειδική Σύνοδο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή. Μίλησε για «ακραία καιρικά φαινόμενα ως άμεση συνέπεια της κλιματικής αλλαγής, πρό­βλημα που δεν μπορεί να με­τατίθεται στις επόμενες δεκα­ετίες και πρέπει να αντιμετωπιστεί εδώ και τώρα». Επίσης ο Κ. Μητσοτάκης δήλωσε πως «θα υπάρξουν ενέργειες για την ενίσχυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, τη διαχείριση απορριμμάτων και την έμφα­ση σε ένα μοντέλο πράσινης οικονομίας σημειώνοντας πως «η κυβέρνησή μου υποστηρίζει σθεναρά το στρατηγικό μακροπρόθεσμο όραμα για μια οικο­νομία της ΕΕ που δεν θα επιβαρύνει το κλίμα έως το 2050», ανακοινώνοντας κλείσιμο των μονάδων λιγνίτη έως το 2028.

Κι από Αύγουστο… νεοσυντηρητικό χειμώνα

Του Γιάννη Ελαφρού

Καταιγισμός αντιλαϊκών μέ­τρων και εξαγγελιών χαρα­κτήρισε το πρώτο διάστημα της κυβέρνησης της ΝΔ, που κινείται με υπερταχεία πάνω στις ράγες που έστρωσε η κυβέρνηση ΣΥ­ΡΙΖΑ και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.

Αυτό φάνηκε και από την επίσκεψη Μητσοτάκη στο Βερολίνο και την αποφυγή κάθε συζήτησης για τη μεί­ωση των τρομερών πλεονασμάτων, που είχε κάνει σημαία ο Μητσοτάκης προε­κλογικά για να το μετατρέψει σε δευτερο­γενή στόχο: πρώτα οι «μεταρρυθμίσεις», μετά η επαναδιαπραγμάτευση. Κοινώς, σκάσε και σκάβε…

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προωθεί αποφασιστικά την υλοποίηση της μεγά­λης αστικής αναδιάρθρωσης που χρειά­ζεται το κεφάλαιο για να ξεκολλήσει από τη βαθιά του κρίση (ρίχνοντας το βάρος στους εργαζόμενους). Ας δούμε τα κυ­βερνητικά μέτρα σε εφτά βασικά πεδία.

Ο νεοφιλελεύθερος λύκος φόρεσε προβιά προβάτου

Του Γιάννη Φωτίου

Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων… θέ­λει να γίνει λέει ο Κυριάκος Μητσοτά­κης. Επειδή δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου θυμόμαστε ότι πιο πρόσφατα αυτή τη φράση είχε πει ο Κώστας Καραμανλής, όταν εκλέχτηκε πρωθυπουργός το 2004 πριν από 15 χρόνια. Ωστόσο οι εποχές έχουν αλλά­ξει.

Η μεγάλη διαφορά της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή εκφράστηκε και στον επανα­ληπτικό γύρο των εκλογών για δήμους και περιφέρειες, οδη­γεί το επικοινωνιακό επιτελείο Μητσοτάκη σε μια εκδοχή της τακτικής του ώριμου φρούτου. Προτεραιότητα για τη ΝΔ, κα­θώς μπαίνουμε και επισήμως στην προεκλογική εκστρατεία των εθνικών εκλογών, είναι να αποφύγει τα «αυτογκόλ» — δη­λαδή τις κραυγές ρεβανισμού και μίσους από την αναβαθμι­σμένη ακροδεξιά τάση της. Σε αυτό το πλαίσιο μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1, ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαβεβαίωσε ότι η ΝΔ δεν θα κάνει καν ανοικτές συγκεντρώ­σεις, ενώ ζήτησε να υπάρξει ντιμπέιτ με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς.

Εκβιαζόμαστε; Υποκύπτουμε;

Τα Πρασσεινάλογα του Στάθη

Και όμως! Υπάρχει χειρότερος απ’ τον κυβερνητικό εαυτό του ΣΥΡΙΖΑ, ο προεκλογικός.

«Τελευταίες μέρες της Πομπηίας» και η κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου φροντίζει την ασφαλή αποκατάσταση της κορούλας της σε καλύτερη θέση στο Δημόσιο, ακριβώς

  όπως θα έκανε και ο τελευταίος κομματάρχης του Δεληγιάννη στην Ελλάδα των κοτζαμπάσηδων. Απορώ (σε κατάσταση απορίας βρίσκομαι άλλωστε τα τελευταία τέσσερα χρόνια) γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κατεβάζει υποψήφια την κυρία Σβίγκου (φερ’ ειπείν) και δεν τη διορίζει κι αυτήν στο Δημόσιο – κάποιες θέσεις θα υπάρχουν ακόμα, «Κόρη της Τασούλας» ας πούμε ή «Κολλητάρι του Πετσίτη».

Το παραβάν

Τα Πρασσεινάλογα του Στάθη

Δεν ξέρω τι θα σκέφτεσθε όταν βρεθείτε πίσω απ’ το παραβάν, αλλά η αφεντιά μου θα νοιώθει περίκλειστη από ένα σιδηρούν παραπέτασμα μνημονίων. Χωρίς Σύνταγμα, αλλά με Εποπτεία, χωρίς αυτεξούσιο αλλά υπό καθεστώς δουλείας.

Μαζί μου στο παραβάν θα μπει το Δούλεμα επί τετραετίαν (και μαζί του η δεκαετής παγίδα), τα ψέματα και τα ψέματα και τα ψέματα. Μαζί μου μέσα στο παραβάν θα μπει και το Υπερταμείο, τα απολεσθέντα αεροδρόμια και τα τριάκοντα αργύρια.

     Για αυτά τα τελευταία έχω ένα σκληρό (είναι η αλήθεια) νόμισμα για να τους πληρώσω κι εγώ με τη σειρά μου. Έχω έναν οβολό. Απ’ αυτούς που βάζανε στο στόμα των πεθαμένων, εισιτήριο για τον Βαρκάρη.

Το Βαγόνι

Τα Πρασσεινάλογα του Στάθη

Δεν σας καταλαβαίνω που γελάτε (αν και ουδέν γελοίον συμβαίνει) καθώς έλεγε το προγονικό για να προσδιορίσει τους μωρούς. Δεν καταλαβαίνω γιατί στα (δεύτερα) εγκαίνια του (ίδιου) βαγονιού

βλέπετε το γελοίον του κ. Σπίρτζη ή της κυρίας Νοτοπούλου και δεν βλέπετε την αλληγορία του σουρεαλισμού, ένα κλίμα από Ιονέσκο

«ένα βαγόνι σταματημένο», που λέει και το λαϊκό άσμα, ένα βαγόνι του πουθενά – φοβάμαι, στερείσθε καλλιτεχνικώς.

Ε;

Τα Πρασσεινάλογα του Στάθη

Είναι λογικό το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού να κατέχει το 90% του παγκόσμιου πλούτου; Καθόλου. Είναι αυτή η γνώση μια παράμετρος που επηρεάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τις αποφάσεις που παίρνουμε, την καθημερινότητά μας; Όχι! Τουλάχιστον όχι για την τεράστια πλειονότητα του 98% παγκοσμίως που κατέχει το 5% του πλούτου παγκοσμίως.

Η Γερμανία είναι η πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης. Την αντιμετωπίζουμε αναλόγως; Πλην Λακεδαιμονίων, όχι. Συβαρίτες άμα τε και Αβδηρίτες αντιμετωπίζουν τη Γερμανία άλλοι ως πρότυπο και άλλοι ως φόβητρο. Μας πηδάει ύστερα απ’ αυτό η Γερμανία; μας πηδάει.

Ο θαυματοποιός και ο μαθητευόμενος μάγος

Τα Πρασσεινάλογα του Στάθη

Ήρθε η ώρα για τα θαύματα: Προεκλογική περίοδος. Ήρθε και η άνοιξη, έμειναν πίσω οι βροχές (κίνδυνος για πνιγμένους στη Μάνδρα δεν υπάρχει), αργεί ακόμα το καλοκαίρι (κίνδυνος για κεκαυμένους στο Μάτι δεν υπάρχει ακόμα) – ιδανικός καιρός για θαύματα!

  Τα θαύματα σε προεκλογικές περιόδους είναι κυρίως οικονομικά! Αίφνης λεφτά υπάρχουν κι εσύ αίφνης επίσης γίνεσαι χάχας, χάσκεις, πιστεύεις στα θαύματα και το θαύμα σε πιάνει: στην τσέπη σου ξαφνικά φυτρώνουν λίγα ευρώ. Βεβαίως, καθώς τα κοιτάζεις κάτι σου θυμίζουν – δικά σου ήταν και στα φάγανε; δεν είσαι και σίγουρος, αλλά απ’ το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα.

Για ένα «γαμώτο»…

Τα Πρασσεινάλογα του Στάθη

 Το να είναι κανείς πλούσιος και αριστερός, τιμή του και καμάρι του – δεν είναι εκεί το ζήτημα. Το να είναι κανείς φτωχός και δεξιός, μάλλον βλακώδες, αλλά ούτε εκεί είναι το πρόβλημα. Πρόβλημα είναι να είσαι λιγούρης.

     Ο Τσίπρας είναι εύπορος. Θα μπορούσε να πάρει την οικογένειά του και να πάει σε ένα πεντάστερο, να κάνει εκεί τις διακοπές του, να πληρώσει τον λογαριασμό του και, κύριος!

Δεν το έκανε! Γιατί;

Ταραχή και σενάρια

του Γιώργου Πατέλη

Οι πολιτικές εξελίξεις και το Μαξίμου

Αναστατωμένο φαίνεται το Μαξίμου μετά τις τελευταίες κόντρες στο πολιτικό σκηνικό. Ο πρωθυπουργός βέβαια πρέπει να εμφανίζεται άνετος και να δηλώνει ότι το κόμμα πάει «σφαίρα» και η κυβέρνηση πετάει. Dream teams, συμφωνίες-αριστούργημα, Ελλάδα που καλπάζει στα Βαλκάνια, ανάπτυξη και ευημερία, όλα πρίμα. Είναι να απορεί κανείς που δεν παίρνει ποσοστά Τσαουσέσκου στις δημοσκοπήσεις.

Πάμε τώρα στην πραγματικότητα. Το επεισόδιο Πολάκη κόστισε πολύ, καταγράφεται πολύ συγκεκριμένα στην «κοινή γνώμη» (βλέπε σχόλιο δίπλα). Κάνα μήνα πριν είχαμε την περίπτωση Λοΐζου και έχουν προηγηθεί κι άλλες. Αυτά είναι, ας πούμε, τα «μικρά» του πολιτικού σκηνικού, αλλά αποκτούν σημασία και αυτό εξηγείται πολλαπλώς (εποχή όπου μετράει το συμβολικό και το αξιακό, ιδιαίτερος ρόλος social media κ.λπ.). «Μικρά» δίπλα στα μεγάλα (γεωπολιτικά, εθνικά, οικονομία κ.λπ.) τα οποία έχουν έτσι κι αλλιώς τη δική τους επίδραση.

Υπέρβαση

Τα Πρασσεινάλογα του Στάθη

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο Τσίπρας προτίθεται να υπερβεί τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον υποκαταστήσει με ένα διευρυμένο «νέο» κόμμα, από παλιά υλικά.

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών θα κρίνουν αν αυτός ο σχεδιασμός είναι το κύκνειο άσμα του Τσίπρα ή αν είναι το πρελούδιο του νέου δικομματισμού ως κανονικότητας στο Προτεκτοράτο.

Όμως, εκτός απ’ το πολιτικώς προφανές, εύστοχα ίσως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι ο Τσίπρας έχει βαρεθεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπό την τρέχουσα μορφή του. Άλλο Κυρίτσης, άλλο Κόκκαλης! πώς να το κάνουμε;

Τι περιέχει η ταμπακιέρα;

Τα Πρασσεινάλογα του Στάθη

Μεγαλοβδόμαδο, θα ‘πρεπε τα πράγματα να ‘ναι αλλιώς. Όμως, είναι παρατηρημένο: ώσπου να ‘ρθει η Μεγάλη Πέμπτη, η ζωή στις αγορές συνεχίζεται ως συνήθως και μετά το μικρό σοκ που έχουν υποστεί οι αργυραμοιβοί, έχουν επιστρέψει στον Ναό, έχουν ξαναστήσει τους πάγκους τους και διαλαλούν πάλι πόσο πάει ο χρυσός στις off shore του κόσμου.

     Πλην των πιστών που μετέχουν εγκαίρως στη χαρμολύπη των ημερών, πλην εκείνων που νοιώθουν το πένθος για τα κρίματα του κόσμου τούτου με τις ναπάλμ και τα αργύρια και πλην εκείνων που τους παρηγορεί το ενδεχόμενο της Ανάστασης, όλοι οι υπόλοιποι (αλλά και οι προειρημένοι) ραβδιζόμαστε από τους άδικους νόμους και τους Σκύθες χωροφύλακες που τους εφαρμόζουν πάνω μας, μέσα σ’ αυτό το πανδαιμόνιο των ραβδούχων και των τεράτων. Το γκροτέσκ τέτοιες μέρες επιδεινώνεται διότι είναι προεκλογικό. Συγκεντρώσεις για τα πανηγύρια. Fake  αναπαραστάσεις άλλων εποχών, ξεψυχισμένες, διάτρητες, κεκοσμημένες με μουτσούνες. Πολιτικών τρίτης διαλογής.

Κοτσάνες καπαμά

Τα Πρασσεινάλογα του Στάθη

Γλώττα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει. «Είμαι διάτρητος» δήλωσε ο Τσίπρας: Ήγουν κόσκινο, σουρωτήρι (το Λεξικό), κάτι σαν τενεκές ξεγάνωτος, καθότι αγάνωτος ο τενεκές σκουριάζει κι άμα σκουριάζει κάνει τρύπες. Τρούπες. Οπές.

  Πάντως, η ικανότητα του Τσίπρα στις ελληνικούρες συναγωνίζεται πλέον με τα σαρδάμ του Σημίτη και τα αρτσιμπούρτζι του Γιωργάκη. Αν και άνευ πάτου ο πίθος των Δαναΐδων ο αγαπημένος της κυρίας Μεγαλοοικονόμου είναι ικανός να τον γεμίσει ξέχειλα. Το είχε έκπαλαι το χάρισμα, αλλά τελευταίως ρετάρει υπεράγαν.

Προς τους Φιλίππους (των εκλογών)

Τα Πρασσεινάλογα του Στάθη

Αν δει κανείς εν συντομία τη διαδρομή του Τσίπρα ως πρωθυπουργού, αν τη δει σε πυκνό ιστορικό χρόνο, μένει μάλλον ενεός.

     Ο Τσίπρας διέσπασε το κόμμα του. Διέστρεψε το Δημοψήφισμα με την κωλοτούμπα του. Επέβαλε σε συνεργασία με τη Δεξιά το Τρίτο Μνημόνιο, νομιμοποιώντας ταυτόχρονα τα δυο προηγούμενα, παράνομα έως τότε με βάση τις πρόνοιες του Συντάγματος. Υποθήκευσε τη χώρα στο Υπερταμείο. Εγκατέστησε Φρουρά των Αμερικανών στην Ακρόπολη.