Άλλοι θα δακρύσουν

Έγραφα στην προηγούμενη ανάρτηση ότι η οδός εξόδου από την κρίση περνάει αναγκαστικά μέσα από ένα άκρως ευρυγώνιο άνοιγμα της Οικονομίας το οποίο θα περιλαμβάνει και την αλλαγή προσώπων –με αυτό εννοώ φυσικά πρόσωπα και μάλιστα πολύ συγκεκριμένα! Πρόκειται για εκείνα τα οποία βρίσκονται δεκαετίες τώρα, ως λυμεώνες, στην κορυφή της πυραμίδας του εγχώριου βιομηχανικού, τραπεζικού, μεταπρατικού κ.τ.λ. κεφαλαίου –ό,τι έχει απομείνει από δαύτο, τέλος πάντων. Τα ονόματά τους είναι σε όλους μας γνωστά μέχρι ναυτίας και θα αποφύγω εδώ τη σχετική μνεία για λόγους ύφους γραφής.

Ανέφερα, επίσης, ότι ο τρόπος που διασυνδέονται με τις κυβερνήσεις, ο τρόπος που διαπλέκονται, ενεργούν, προωθούν και προασπίζονται τα μυωπικά τους συμφέροντα είναι καταστρεπτικός, φράσσει δε κάθε προοπτική ανάταξης. Επιμένω και θα επιμένω σε αυτό.

Σενάριο τρόμου ;

Μετά τον Παπούλια(υπόθεση “κωλόσπιτο”), τον Γ. Παπανδρέου(Εσχάτη Προδοσία και CDS) ο Μεϊμαράκης είναι το τρίτο κατά σειρά θεσμικά υψηλότερο πρόσωπο που κατηγορείται για διαφθορά. Τάδαμε πια όλα! Πρόεδρος Δημοκρατίας, Πρωθυπουργός, Πρόεδρος Βουλής.

Η απώτατη ξεφτίλα

Προσπαθώντας να απαλύνει το κλίμα που είχε δημιουργηθεί από την αναφορά της στα παιδιά του Νίγηρα, έφτιαξε με επιδεξιότητα το πλουμιστό φουλάρι της και είπε πως το καλύτερο για την Ελλάδα θα ήταν να μιμηθεί την Λετονία και να εφαρμόσει τα μέτρα λιτότητας που έφεραν καραμπινάτη ύφεση 20%, ψαλίδισμα των μισθών στα 280 ευρώ, ανεργία 60%. Αυτά είπε το παραδείσιο πτηνό και πήγε να φάει μπεκάτσες σαλμί.

Από την μεριά της δεν περιμένεις να κατέβει με πανό Vive la Grece σε φιλλεληνική διαδήλωση, άρα τιμάει το μεροκάματό της το αφορολόγητο με το παραπάνω.
Το πρόβλημα είναι σε μας, όχι σε αυτήν, που αν δεν είχε βγεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τέτοια ποσοστά θα τρέχανε τα συνεταιράκια της εξουσίας, ποιός θα υπερθεματίσει πρώτος γιά την ορθότητα και το επιβεβλημένο των παρατηρήσεων της σεβαστής προέδρου του IMF.

Εξωχοτάτη, όχι δεν θα την προσφωνούσαν, αυτό ειναι πνευματική ιδιοκτησία αλλουνού καραγκιόζη.