Η εσωτερική αντιπαράθεση στη ΝΔ έχει βάθος

του Νίκου Γεωργιάδη

Αναζητείται τρόπος διαφυγής υπό την πίεση της λαϊκής βάσης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης

Οι εσωτερικές διαμάχες στη ΝΔ, ανάμεσα στην ηγεσία του Κ. Μητσοτάκη και τους «καραμανλικούς» συνεχίζονται και καθόλου δεν αποκλείονται νέα απρόβλεπτα επεισόδια και περιπλοκές.

Πριν μερικές μέρες στη συνάντηση Μητσοτάκη-Μεϊμαράκη διασώθηκαν τα προσχήματα μέσα από λεκτικές ακροβασίες. Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής δεν πήρε πίσω τον χαρακτηρισμό «τζάμπα μάγκες» που απεύθυνε στην ηγεσία της Ν.Δ με αφορμή την κατηγορηματική της άρνηση να ψηφίσει το πακέτο μέτρων που απαιτούν οι δανειστές. Αναγκάστηκε παράλληλα να δηλώσει, ευθυγραμμιζόμενος με την κομματική γραμμή, ότι και ο ίδιος επιθυμεί την απομάκρυνση της κυβέρνησης Τσίπρα διερωτώμενος ταυτόχρονα τι κάνουμε μέχρι τότε; Τι άλλο από ευθεία αμφισβήτηση της γραμμής Μητσοτάκη είναι αυτό;

Ο Βασιλιάς είναι γυμνός

Tου Κ.Μαραγκού

Ο Συριζα επιχείρησε στην προεκλογική του καμπάνια να πείσει τον ηττημένο κόσμο της Αριστεράς ότι θα προσπαθήσει για μια ήπια λιτότητα, για κάποιο παράλληλο πρόγραμμα που θα επιβαρύνει τα πλουσιότερα στρώματα και θα ελαφρύνει τα  “συνήθη υποζύγια”, ότι θα συνεχίσει να ψάχνει για ισοδύναμα προκειμένου να μην πειραχτούν μισθοί και συντάξεις. Την ίδια στιγμή υπόσχεται στην άρχουσα τάξη και στην αριστοκρατία του χρήματος ότι είναι δύναμη σταθεροποίησης αφού  μπορεί να καταπραΰνει τα ταξικά μισή ως γνήσιο κόμμα ταξικής συμφιλίωσης και επιπλέον με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα σώσει αφενός τις καταθέσεις και αφετέρου θα βάλει τις βάσεις για την ανάκαμψη αφού οι τράπεζες θα μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν νέα επενδυτικά σχέδια.

Με αυτό το γελοίο αφήγημα ο ξεπουπουλιασμένος Σύριζα προσπαθεί να κερδίσει ακόμα λίγο χρόνο. Μόνο που η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για να χάνεται στα παραμύθια των ορφανών του Κύρκου και του Μπερλίνγκουερ. Στην εποχή του κοινωνικού συμβολαίου όλα αυτά είχαν κάποιο αντίκρυσμα, αλλά τώρα δεν έχουν κανένα.

Κάθε μέρα που περνάει δίνει και στον τελευταίο να καταλάβει ότι ο μνημονιακός πλέον Σύριζα συνεχίζει επάξια το έργο που άφησε στη μέση η καταρρέουσα κυβέρνηση Σαμαρά στις αρχές του χρόνου.

Οι αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ και η «τιμωρητική λογική» των Γερμανών

Του Γιώργου Δελαστίκ

Εκατό ολόκληρες μέρες πέρασαν από τις 25 Ιανουάριου, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά με χαρακτηριστική άνεση, ξεπερνώντας τη κατά οχτώμισι μονάδες και σχηματίζοντας κυβέρνηση με το συνεπές αντιμνημονιακό κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου. Εκατό μέρες αντιμνημονιακών ελπίδων έχουν περάσει, χωρίς όμως την παραγωγή αντίστοιχου αντι-μνημονιακού έργου, θα έλεγε εντελώς καλοπροαίρετα κανείς.

Απολύτως καμία από τις φιλολαϊκές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ που συμπεριλαμβάνονταν στις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στη Βουλή δεν έχει υλοποιηθεί στον βαθμό που στην υπόσχεση αυτή συμπεριλαμβάνεται η μεταφορά πόρων από το κράτος προς τους πολίτες.

Paul Mason: Η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει την ένωση των κρατών της

Του Paul Mason

Οι ευρωπαίοι τώρα πρέπει να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν την ένωση, ή αν θα έρθουν αντιμέτωποι με τη διάλυση. Οι ίδιοι οι πληθυσμοί τους δεν θα δεχθούν αυτό το συνδυασμό της οικονομικής στασιμότητας και της πολιτικής ωχρότητας για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Άρθρο της Maya Osborne για το Verso.

Ο ΟΟΣΑ δεν θα διαψεύσει τον εαυτό του, αλλά οι προβλέψεις πενήντα χρόνων από τους οικονομολόγους του το 2014 είχαν μια τρομερή επίπτωση: για τον ανεπτυγμένο κόσμο, το καλύτερο του καπιταλισμού έφτασε στο τέλος του. Μακροπρόθεσμα οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι πιθανό να κατασταλούν  από χαμηλή παραγωγικότητα, υψηλές αναλογίες των ηλικιωμένων με νέους εργαζόμενους και ένα επικρεμάμενο πρόβλημα χρέους που, με τη σειρά του, απαιτεί μεγαλύτερη λιτότητα μισθών και διείσδυση του κράτους πρόνοιας.

Για το άμεσο μέλλον, η κρίση έχει δημιουργήσει μια υπερπροσφορά εργαζομένων και κεφαλαίου, καθώς και τον ανεπαρκή εφοδιασμό μέρους των κερδών, των μισθών, πληθωρισμό και ανάπτυξη. Και αυτό αλλάζει το μακροοικονομικό παιχνίδι. Η εθνική οικονομική στρατηγική, για το σύνολο της νεοφιλελεύθερης εποχής, έχει στηριχθεί στην παραδοχή ότι το παγκόσμιο παιχνίδι ήταν «win-win», και ο καλύτερος τρόπος για να κινηθεί ήταν μέσω της συνεργασίας.

Η ανατροπή δεν είναι πρόσκληση σε πάρτι

Του Στάθη Κουβελάκη

Σύμφωνα με τη γνωστή ρήση του Μάο, η επανάσταση δεν είναι πρόσκληση σε πάρτι. Και μπορεί αυτό που είναι προ των πυλών στην Ελλάδα να μην είναι η “επανάσταση” όπως την εννοούσε ο κινέζος ηγέτης σίγουρα όμως δεν είναι μια συνηθισμένη εκλογική αναμέτρηση

Η οξύτητα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, η κατάρρευση των παραδοσιακών σχέσεων πολιτικής εκπροσώπησης, ο κύκλος των κινητοποιήσεων της διετίας 2010-2012, και φυσικά η ορμητική άνοδος ενός κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς, που βρίσκεται πλέον στα πρόθυρα της κυβερνητικής εξουσίας, σκιαγραφούν την δυνατότητα μιας μεγάλης τομής που συνοψίζεται με τον όρο που έχει καθιερωθεί σε φίλους και αντιπάλους  της “ανατροπής”. Το ακριβές περιεχόμενο αυτής της ανατροπής είναι ταυτόχρονα σαφές και ανοιχτό: ανατροπή σημαίνει πρώτα και κύρια ακύρωση των μνημονίων, αποδόμηση του καθεστώτος που έχουν δημιουργήσει σε όλα τα επίπεδα των κοινωνικών σχέσεων, απαλλαγή από το βραχνά του δημόσιου χρέους και αποκαταστάση ενός πλαίσιου δημοκρατικής λειτουργίας που έχει καταστραφεί από τον οδοστρωτήρα της τροϊκανής κηδεμονίας και του κλιμακούμενου κρατικού αυταρχισμού.

Υπογράψτε, ψηφίστε, τελειώσατε …

Του Μενέλαου Γκίβαλου

Οι επιτελείς της σημερινής συγκυβέρνησης, έμπλεοι πανικού και απόγνωσης, αγνόησαν ένα θεμελιώδες πολιτικό αξίωμα: ότι ο ρόλος του πολιτικού εντολοδόχου είναι προδιαγεγραμμένος. Τον «πολιτικά υποχείριο» τον χρησιμοποιούν όσο καιρό μπορεί να εφαρμόζει τις επιλογές των «αφεντικών» του και, παράλληλα, όσο καιρό είναι ικανός να επιβάλλει τις επιλογές αυτές, είτε με τον φόβο και τον καταναγκασμό είτε με την πειθώ και την προπαγάνδα, στην κοινωνία. Όταν οι πολιτικοί «αχυράνθρωποι» ξεπεράσουν αυτό το όριο, τότε καθίστανται άχρηστοι και σε πολλές περιπτώσεις επιζήμιοι. Όπως ο Γιώργος Παπανδρέου, που εξεδιώχθη κυριολεκτικώς το φθινόπωρο του 2011, όπως, στη συνέχεια, το κυβερνητικό «συμπίλημα» του Λουκά Παπαδήμου. Η σημερινή συγκυβέρνηση αποτελούσε το τελευταίο μνημονιακό – κομματικό απόθεμα και τώρα έφτασε αναπότρεπτα η ημερομηνία λήξης της.

Τώρα, απαγορεύονται οι «αυτοσχεδιασμοί» και τα λάθη!

Του Πάνου Κοσμά

Στη «διακεκαυμένη ζώνη» οι πολιτικές εξελίξεις, ύστερα από το «φιάσκο» του Παρισιού. Οι ασφυκτικές πιέσεις των δανειστών στην κυβέρνηση διαμορφώνουν το πλαίσιο είτε αποτροπής είτε «υποδοχής» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Στην τελική ευθεία και τα σχέδια για εγκλωβισμό του ΣΥΡΙΖΑ στην «εθνική συνεννόηση».

«Το πρόβλημα δεν είναι ούτε το δημοσιονομικό κενό ούτε το ασφαλιστικό ούτε οι διαρθρωτικές αλλαγές ούτε κάτι απ’ όλα αυτά. Το πρόβλημα είναι ότι οι δανειστές έχουν αποφασίσει πως η Ελλάδα χρειάζεται ακόμη το μνημόνιο. Και το έχουν αποφασίσει εξαιτίας της πολιτικής αβεβαιότητας των εκλογών. Γι’ αυτό, δεν είναι ώρα για εκλογές, όπως είπε ο κ. Τσίπρας, αλλά είναι ώρα να βγάλουμε από τη μέση τις εκλογές». Αυτή την εκτίμηση, σε ελεύθερη δική μας απόδοση, παρουσίασε την Πέμπτη 27/11 -εκ της θέσεως του αναλυτή- στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA ο Γιάννης Πρετεντέρης. Έχει απόλυτο δίκιο ότι οι δανειστές έχουν αποφασίσει παράταση του μνημονίου, έχει όμως άδικο ότι το πρόβλημά τους είναι απλώς οι εκλογές με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Το πρόβλημα των δανειστών δεν είναι ότι πρέπει να διαχειριστούν ένα «πρόγραμμα προσαρμογής» που έχει πέσει έξω, αλλά ότι πρέπει να διαχειριστούν μια ιδιάζουσα, οξεία πολιτική κρίση με το παγκοσμίως πρωτότυπο στοιχείο ένα κόμμα της Αριστεράς να βρίσκεται στα πρόθυρα της κυβερνητικής εξουσίας. Κρίση της οποίας οι συνέπειες απειλούν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Πορεία προς την άβυσσο

του Γιώργου Δελαστίκ

Πανικό προκάλεσε στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου μια φράση που είπε ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης σε πηγαδάκι με βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή: Οι δανειστές –δηλαδή η Γερμανία που ηγείται της Κομισιόν και της ΕΚΤ και οι ΗΠΑ που ηγούνται του ΔΝΤ– «δεν κάνουν βήμα πίσω, τους είναι αδιάφορο ποιος θα είναι στην εξουσία ή αν θα γίνουν εκλογές τον Μάρτιο»! Με άλλα λόγια, δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί αν θα ανατραπεί η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου! Και καλά με την Ουάσινγκτον, οι πάντες έχουν καταλάβει ότι ο Λευκός Οίκος θεωρεί πολύ σωστά γερμανόδουλη και υποτελή στο Βερολίνο την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, πράγμα που φυσικά δεν ανέχεται.

Αδειάζουν όλοι την κυβέρνηση

του Γιώργου Δελαστίκ

Πανευτυχής αισθάνεται ο Αντώνης Σαμαράς! Επιτέλους απαλλάχτηκε οριστικά και αμετάκλητα από τον Δημήτρη Αβραμόπουλο! Επιλέγοντας αυτός να δεχτεί να πάει στις Βρυξέλλες και να περάσει την επόμενη πενταετία ως μέλος της Κομισιόν ναι μεν θα μαζέψει λεφτά για να κάνει χρυσά γεράματα, αλλά ταυτόχρονα θα υπογράψει και την πολιτική του συνταξιοδότηση. Παρά τα φληναφήματα περί διαρκούς παρέμβασής του στην πολιτική ζωή του τόπου με το βάρος του επιτρόπου της Κομισιόν, γνωρίζει άριστα ο ίδιος ότι κανένας δεν θα τον λαμβάνει υπ’ όψιν του! Δήμας, Βάσω Παπανδρέου, Παπουτσής, Δαμανάκη: όλοι ξόφλησαν πολιτικά και πετάχτηκαν σαν σκουπίδια από τη στιγμή που πήγαν στην Κομισιόν! Ουδέποτε επανέκαμψαν!

Σαμαράς και Βενιζέλος στην κόψη του ξυραφιού

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Οι δανειστές δεν ανοίγουν τα χαρτιά τους μέχρι να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο

Πριν από ένα μήνα, στις αρχές Σεπτεμβρίου, γράφαμε – πρόωρα, κατά την εκτίμηση πολλών – ότι έρχεται κρίση ηγεσίας στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ με φόντο τις πρόωρες εκλογές και το αποτέλεσμά τους. Σημειώναμε ακόμη τον κρίσιμο παράγοντα του «καραμανλισμού», ο οποίος δεν δείχνει διατεθειμένος να αφήσει το κόμμα στα χέρια του Σαμαρά ύστερα από μια μεγάλη εκλογική ήττα.

Μέσα σε ελάχιστες μέρες, η κρίση έδειξε τα πρώτα σημάδια της στη Ν.Δ. και έτσι επιβεβαιώθηκε ότι η σχετική συζήτηση μόνο πρόωρη δεν είναι. Ο – δεδηλωμένα πιστός στον «καραμανλισμό» – νεαρός περιφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας και όσοι έσπευσαν να συμφωνήσουν μαζί του ζήτησαν μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, η οποία προϋποθέτει και αλλαγή πρωθυπουργού.

Εσκασε το γαϊδούρι στον ανήφορο

Ο μνημονιακός εφιάλτης συνεχίζεται… για το καλό των δανειστών, των τραπεζών και των λοιπών «δυνάμεων της αγοράς». Σε βάρος των θεμελιωδών αναγκών της πλειονότητας του λαού και κάθε προοπτικής δίκαιης και βιώσιμης ανασυγκρότησης της κοινωνίας και της οικονομίας, το σύστημα ανασυντάσσεται δίνοντας… όλη την εξουσία στις τράπεζες. Αυτές προορίζονται, με τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας, της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και της ντόπιας ελίτ, να διαχειριστούν τα «κόκκινα» δάνεια, τα μη εξυπηρετούμενα στεγαστικά, καταναλωτικά και επιχειρηματικά δάνεια, τα οποία αφειδώς πουλούσαν στα σημερινά θύματά τους, όπως και τα άλλα «χρηματοπιστωτικά προϊόντα» – για να πολλαπλασιάζουν πλασματικά (οι τράπεζες) τα (αληθινά, όμως) κέρδη τους.

Για ποια νέα μεταπολίτευση μιλάμε;

Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ

εκπαιδευτικού του 6ου Λυκείου Καλαμάτας

Αυτή η εποχή θα κλίσει με τη συντριβή των κομμάτων που 40 χρόνια μεθοδικά εξαπατούν την κοινωνία

Με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, πριν από λίγες ημέρες, σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή», αναφέρθηκε στη «νέα μεταπολίτευση». Ο όρος «νέα» φαίνεται πως αρέσει στον κ. Σαμαρά, αφού και παλαιότερα είχε μιλήσει για τη «νέα Ελλάδα» και μάλιστα υπήρξε κόντρα με τον ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την πατρότητα του συνθήματος.

 Η επιμονή του στη χρήση αυτού του προσδιορισμού συνδέεται με την προσπάθειά του να εμφανιστεί ως ο νέος μεγάλος ηγέτης που θα βάλει τη χώρα στην εποχή της ανόρθωσης, ως ο εθνάρχης που θα οδηγήσει την πατρίδα στον επόμενο ιστορικό κύκλο. Επιπλέον θέλει να δηλώσει τη ρήξη με το παρελθόν και τη μεταπολιτευτική αντίληψη για το τι είναι η πολιτική και πώς ασκείται. Αλήθεια, όμως, έκλεισε ο μεταπολιτευτικός κύκλος και η Ελλάδα βαδίζει στη νέα μεταπολίτευση; Ακόμη και αν συμβαίνει αυτό, μπορεί η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου να οδηγήσει τη χώρα στη νέα εποχή;

Το επερχόμενο σοκ

του Μακη Ανδρονόπουλου

Η Ελλάδα βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση και δραματικά αδύναμη μπροστά σε μια εξαιρετικά ρευστή και εύφλεκτη διεθνή κατάσταση. Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στην γειτονιά μας όλο και πιο έντονα και για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, οι αναλυτές επανέφεραν το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος και η Ουάσιγκτον ζητάει νέα βάση στην Κρήτη για drones! Με την κοινωνία να έχει παραλύσει από την εθελοτυφλία, τον φόβο και τον συντηρητισμό, με την οικονομία που μετά από τέσσερα χρόνια στην εντατική, είναι έτοιμη να εκτροχιαστεί, η Ελλάδα τους επόμενους μήνες θα αντιμετωπίσει την πιο περίπλοκη και επικίνδυνη κρίση που αντιμετώπισε ποτέ. Με τα διεθνή της ερείσματα απαξιωμένα, ενδοτική, χωρίς στρατηγική, χωρίς εθνικό έρμα μια αδύναμη κυβέρνηση κρύβει από τον λαό την πραγματικότητα και χώνει και κεφάλι της, ως στρουθοκάμηλος, στην άμμο ενός καθεστωτικού λαϊκισμού. Η αντιπολίτευση κατακερματισμένη και αναποτελεσματική. Η πολιτική τάξη, γνωρίζοντας ότι στις επόμενες εκλογές θα ολοκληρωθεί η αλλαγή προσωπικού, προσπαθεί να παρατείνει χρονικά την επιβίωσή της ελπίζοντας στο «θαύμα»…

Όχι μέτωπο κομμάτων

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Από τη στιγμή που ξέσπασε η ελληνική κρίση το μεγάλο πολιτικό ζητούμενο ήταν να σχηματιστεί ένα μέτωπο που θα μπορούσε να τη λύσει υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Δυστυχώς το μέτωπο δεν σχηματίστηκε και τα κόμματα εξουσίας – ΠΑΣΟΚ και  ΝΔ, με την ευγενική συνδρομή της ΔΗΜΑΡ και του ΛΑΟΣ – κράτησαν τη χώρα στον καταστροφικό δρόμο των Μνημονίων. Παρά τα όσα λέγονται, η αποτυχία δεν οφείλεται στην θεσμική, πολιτική, ηθική και ψυχολογική φθορά της ελληνικής κοινωνίας τις τελευταίες δεκαετίες. Απεναντίας, το 2010-11 η κοινωνία έδειξε ότι έχει και τη διάθεση και τη δύναμη για να αλλάξει τα πράγματα. Γέννησε κινήματα όπως το ‘Δεν πληρώνω’, στράφηκε με ενδιαφέρον προς νέες προσπάθειες όπως η ΕΛΕ, δημιούργησε μέγα πλήθος τοπικών πρωτοβουλιών αλληλεγγύης, απέρριψε θυμωμένα το παλιό πολιτικό προσωπικό και συνέτριψε εκλογικά το ΠΑΣΟΚ.

Τι είναι και πού βαδίζει σήμερα το «Κέντρο»;

 

Του Χριστόφορου Βερναρδάκη

ΠΑΣΟΚ-Ελιά, ΔΗΜΑΡ, ΠΟΤΑΜΙ στη δίνη των πολιτικών ανακατατάξεων

Μεταξύ μιας Κεντροδεξιάς (που ολισθαίνει προς την ακροδεξιά) και μιας ενισχυμένης Αριστεράς, εμφανίζεται στον ενδιάμεσο χώρο σήμερα ένας ικανός αριθμός κομμάτων, κινήσεων, ομάδων και συσπειρώσεων, οι περισσότερες εκ των οποίων αποτελούν θραύσματα του πάλαι ποτέ ισχυρού ΠΑΣΟΚ. Ο «ενδιάμεσος» αυτός χώρος έχει ουσιαστικά δύο γενικές συνιστώσες:

Η πρώτη συνιστώσα είναι αυτή που που λειτουργεί ουσιαστικά και τυπικά ως «σύστημα υποστήριξης» της σημερινής κυβέρνησης. Είναι το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ, οι υπο-ομάδες της Ελιάς (κινήσεις Λοβέρδου, Μόσιαλου, οι «58», κλπ) και η ΔΗΜΑΡ.

Η δεύτερη συνιστώσα είναι αυτή που θα ονομάζαμε σχηματικά «αριστερή Κεντροαριστερά». Είναι ομάδες ή κινήσεις που διαχώρισαν τη θέση τους από το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ σε διάφορες προηγούμενες φάσεις και η κατεύθυνσή τους είναι η συμμαχία με την Αριστερά σε ένα αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο.

Aπόδραση στο μέλλον

Του Περικλή Κοροβέση

Στις χώρες όπου υπάρχουν ακόμα ελεύθερες εκλογές, κατά κανόνα ο μεγάλος θριαμβευτής είναι η αποχή. Και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι απέχοντες είναι περισσότεροι από τους ψηφίσαντες. Και αυτό έχει πάντα ένα σταθερό αποτέλεσμα: η πλειοψηφία της μειοψηφίας κυβερνά, άσχετα αν η συντριπτική πλειοψηφία των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους είναι κατά της κυβέρνησης, είτε με την αρνητική της ψήφο είτε με την αποχή της από την όλη εκλογική διαδικασία. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Ας υποθέσουμε πως σε μια χώρα η αποχή είναι 60% και η συμμετοχή στις εκλογές είναι 40%. Αν κάποιο κόμμα συγκεντρώσει το 21%, τότε σχηματίζει κυβέρνηση και εμφανίζεται με ποσοστό 51%. Και τούτο γιατί οι ψηφίσαντες θεωρούνται το 100% του εκλογικού σώματος.

Πέφτουν ψηφίζοντας νέο μνημόνιο

σκίτσο του Βασίλη Παπαγεωργίου

Του Γιώργου Δελαστίκ

Ραγδαίες θα είναι οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα µας, αν στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου επιβεβαιωθούν οι εκτιµήσεις ότι η βέβαιη εκλογική ήττα της Ν∆ και του ΠΑΣΟΚ ενδέχεται να µετατραπεί σε συντριβή τέτοιας έκτασης που θα συνεπιφέρει την κατάρρευση της κυβέρνησης Σαµαρά-Βενιζέλου. «Η αποδυναµωµένη κυβέρνηση της Ελλάδας κινδυνεύει να ταπεινωθεί στις ευρωεκλογές του Μαΐου από τα κόµµατα που είναι εναντίον της τρόικας» οµολογεί ως και το δεξιό οικονοµικό περιοδικό Εκόνοµιστ της Βρετανίας. «Ακόµη και οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονοµικών στην Αθήνα φωνάζουν “Φονιάδες!” στα µέλη της τρόικας που το επισκέπτονται» σηµειώνει.

H X.A. προ των πυλών

Του Περικλή Κοροβέση

Το ενδεχόμενο η Χρυσή Αυγή να έρθει δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές και να υπερφαλαγγίσει τη Ν.Δ. είναι κάτι που δεν πρέπει να αποκλειστεί. Και εδώ συντρέχουν πολλοί λόγοι που συνηγορούν γι’ αυτήν την υπόθεση. Παρά το γεγονός ότι έχει χαρακτηριστεί και επισήμως εγκληματική οργάνωση, με προφυλακισμένο τον αρχηγό και κορυφαία στελέχη της και παρά τις εγκληματικές πράξεις της, τις βιαιοπραγίες και το σπάσιμο αυτοδιαχειριζόμενων χώρων («Συνεργείο»), εξακολουθεί να κρατάει υψηλά τα ποσοστά της, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Διαθέτει περίπου διπλάσιο ποσοστό από το ΚΚΕ και είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από τη ΔΗΜΑΡ. Οσοι πίστεψαν πως οι εγκληματικές πράξεις θα επηρέαζαν τους ψηφοφόρους της πλανήθηκαν πλάνην οικτράν. Η βία στις ναζιστικές οργανώσεις είναι δομικό στοιχείο της ανάπτυξής τους. Και αυτή η βία έλκει τους ανθρώπους που δεν έχουν σαφή πολιτική συνείδηση. Αν σκεφτούμε πως στη δημοσκόπηση της εφημερίδας «Εθνος», το 58% των ερωτηθέντων ήταν υπέρ ενός ιστορικού συμβιβασμού μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, δηλαδή μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε ένα καλό δείγμα για το πώς σκέφτεται πολιτικά αυτός ο λαός.

Οι μνηστήρες της Κεντροαριστεροδεξιάς

Του Περικλή Κοροβέση

Πόσοι αλήθεια είναι οι μνηστήρες της Κεντροαριστεράς; Αν τους απαριθμήσουμε, η μισή στήλη θα γεμίσει με ονόματα. Και δεν είναι σίγουρο πως αν δημοσιευτεί μια τέτοια λίστα θα είναι έγκυρη. Γιατί από τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές μέχρι να δημοσιευτούν μπορεί να έχουμε αλλαγές. Σε μικρότερη κλίμακα αυτό συμβαίνει και με την Κεντροδεξιά. Δεν ξέρω γιατί αυτός ο συνωστισμός της Κεντροαριστεροδεξιάς μού θυμίζει ουρά ανέργων στον ΟΑΕΔ (Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού). Και οπωσδήποτε πάντοτε έχουμε συμπάθεια για τους ανέργους. Την εποχή που ήμουν βουλευτής, είχα σκεφτεί να προτείνω έναν νέο Οργανισμό, του ΟΑΠΔ (Οργανισμός Απασχόλησης Πολιτικού Δυναμικού). Αλλά γνωρίζοντας καλά τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες απόψεις της Βουλής, δεν υπέβαλα καμιά τέτοια πρόταση γιατί ήξερα την απάντηση.

2014, χρονιά ανατροπής;

Του Στάθη Κουβελάκη

Η καινούργια χρονιά βρίσκει την ελληνική κοινωνία σε μια οριακή κατάσταση: η απόλυτη, προβλέψιμη από την αρχή των Μνημονίων, καταστροφή συνετελέσθη. Τα λαϊκά στρώματα, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος της πάλαι ποτέ «μεσαίας τάξης», είναι σε απόγνωση. Η πλειονότητα των Ελλήνων επιθυμεί να εγκαταλείψει τη χώρα και για ένα ογκούμενο τμήμα των νέων ανθρώπων το μεγάλο φευγιό έχει αρχίσει.

Ας μη συνεχίσουμε για πολύ την απαρίθμηση, ο καθένας μπορεί εύκολα να τη συνεχίσει αντλώντας από την άμεση εμπειρία του.

Ο «τσογλανισμός» είναι η αρετή που δεν έχουν

Του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου

Σε κάποιους, αφελείς, προξένησε έκπληξη. Η φρασεολογία που χρησιμοποίησε ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και διακεκριμένος αντισυνταγματολόγος, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του για να χαρακτηρίσει την πολιτική συμπεριφορά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κατ’ αυτόν, οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ «καλλιεργούν το υπόστρωμα του εκχυδαϊσμού και του εκφασισμού της κοινωνίας. Για την ακρίβεια», είπε, «θα μου επιτρέψετε να πω μια φράση και ζητάω συγγνώμη από εσάς και τους ακροατές μας, εκτσογλανισμού της ελληνικής κοινωνίας».

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Βουλευτικές απώλειες άξιες λόγου δεν είχε η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου κατά την ψηφοφορία για την έγκριση του προϋπολογισμού. Διάφοροι «τύποι», βουλευτές κυρίως του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ, που είχαν πάρει σβάρνα τα τηλεοπτικά κανάλια και διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι αυτοί προσωπικά αποκλείεται να ψηφίσουν προϋπολογισμό χωρίς μέτρα κοινωνικής προστασίας και ευαισθησίας, περάτωσαν εγκαίρως τις θεατρικές παραστάσεις και υπάκουσαν πειθήνια στην κομματική γραμμή υπερψηφίζοντας με χέρια και με πόδια τον προϋπολογισμό που είχε δήθεν εξεγείρει τις συνειδήσεις τους.

ΟΙ ΓΕΦΥΡΕΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ

Του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ*

Μιλώντας στον εορτασμό της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοπόταμου, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επικαιροποίησε το νόημα αυτού του κορυφαίου συμβάντος της Εθνικής Αντίστασης ως εξής: ««Δεν μπορούμε να σπάσουμε τις άτιμες τις αλυσίδες αν πιστεύουμε ότι τα μνημόνια είναι μονόδρομος» και συνέχισε τονίζοντας ότι «έχουμε χρέος να ανατινάξουμε τις γέφυρες της εξάρτησης και της υποτέλειας και να χτίσουμε με δυσκολία και αγώνα τις γέφυρες της προκοπής, της προόδου, της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας, της γέφυρες της αξιοπρέπειας». Η διατύπωση αυτή εκφράζει κατά τη γνώμη μας κάτι πολύ βαθύτερο από ένα ρητορικό σχήμα. Η κατάσταση που επέβαλαν τα Μνημόνια στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες χώρες που τα υφίστανται δεν είναι απλά μια ακόμη σειρά νεοφιλελεύθερων μέτρων. Είναι μια εκδοχή του « δόγματος του σοκ » που εφαρμόστηκε κατ’ επανάληψη σε χώρες του Νότου και της Ανατολικής Ευρώπης στο πρόσφατο παρελθόν. Παντού όπου πέρασε αυτός ο οδοστρωτήρας καταπατήθηκε κάθε έννοια λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας και επιβλήθηκε ένα καθεστώς διαρκούς επιτήρησης και κηδεμονίας.

Υπάρχει τελικά πρόβλημα με το χρέος;

Του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ*

Μπορεί να ακούγεται εξωφρενικό, αλλά στη χώρα όπου μετά τρία χρόνια μνημονιακής «θεραπείας» το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευθεί στο 180% του ΑΕΠ καλλιεργείται η εντύπωση πως το πρόβλημα έχει περίπου τακτοποιηθεί! Αυτό ισχυρίζεται φυσικά η κυβέρνηση. Εφ’ όσον η χρηματοδότηση της τρόικας τελειώνει το 2014, η Ελλάδα θα ξαναβγεί υπερήφανα στις αγορές επιδεικνύοντας το πρωτογενές της πλεόνασμα.

Οι επιτυχίες τού Βαγγέλα

Σε πρόσφατη σειρά σημειωμάτων μας είδαμε τις “επιτυχίες” τις οποίες σημείωσε στην ιστορία με τα υποβρύχια το μουσούδι που λέγεται Ευάγγελος Βενιζέλος. Και να πεις ότι τα είπαμε όλα… Αμ δε. Πού να τα προλάβεις όλα; Όπως εκείνο το ανεπανάληπτο που είπε προ ετών, όταν οι ελεγκτές βρήκαν κάποιο τετράδιο του Άκη με μερικούς ύποπτους αριθμούς. Τότε ο Άκης ήταν ακόμη στα πάνω, δεν τον είχε πάρει η μπάλλα. “Αριθμοί λογαριασμών είναι”, είπαν οι ελεγκτές. “Αριθμοί τηλεφώνων είναι”, τους αποστόμωσε από το βήμα τής βουλής ο Βενιζέλος και τους κάλεσε να ζητήσουν συγγνώμη από τον θιγέντα ωραίο Μπρούμελ!