Πιστεύετε πως δεν υπάρχει εναλλακτική; Η Λατινική Αμερική έχει μερικές

Του Seumas Milne

Μετάφραση: Ντίνα Τζουβάλα

Οι ηγέτες απ το Εκουαδόρ ως την Βενεζουέλα όχι μόνο επέφεραν τεράστια κοινωνικά κέρδη, αλλά συνεχίζουν να κερδίζουν τις εκλογές.

Από τότε που η κατάρρευση του 2008 αποκάλυψε τον σάπιο πυρήνα ενός αποτυχημένου οικονομικού μοντέλου, μας λένε πως δεν υπάρχουν βιώσιμες εναλλακτικές. Καθώς η Ευρώπη βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στην λιτότητα, τα κυβερνώντα κόμματα όλων των αποχρώσεων απορρίπτονται συνήθως απ τους ψηφοφόρους, για να αντικατασταθούν από άλλα που προκαλούν περισσότερες περικοπές του κοινωνικού κράτους, ιδιωτικοποιήσεις και ανισότητα.

«Μεγαλύτερη διαγραφή χρέους και άμεσες επενδύσεις για την Ελλάδα»

Αντονι Γκίντενς, καθηγητής Κοινωνιολογίας

Συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου

“Πιστεύω στη σπουδαιότητα του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου”

“Να οικοδομηθεί στην Ευρώπη μια ανανεωμένη συναίνεση από ένα κίνημα μακριά από τη λιτότητα, με επιστροφή στην ανάπτυξη”

Ο λόρδος Αντονι Γκίντενς είναι μία από τις πλέον επιδραστικές προσωπικότητες στη Βρετανία των τελευταίων δεκαετιών, ενώ τις συμβουλές του ζήτησαν ηγέτες από την Ασία, τη Λατινική Αμερική και την Αυστραλία. Εμπνευστής, μέντορας και σύμβουλος του Τόνι Μπλερ, είχε καθοριστική συμβολή στην πολιτική συγκρότηση, αλλά και στη μετάλλαξη των Νέων Εργατικών, ιδεολογικό εγχειρίδιο των οποίων υπήρξε το βιβλίο του «Ο Τρίτος Δρόμος» (εκδόσεις Πόλις) όρος που αποτελεί δική του έμπνευση. Τα τελευταία χρόνια έχει επεξεργαστεί την έννοια της «κοινωνίας της διακινδύνευσης», επιχειρώντας να αναλύσει τα φαινόμενα της παγκοσμιοποίησης και των κοινωνικών αλλαγών που αυτή συνεπάγεται.

Οι κοινωνικές πολιτικές θα σβήσουν τη Χρυσή Αυγή

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ ΒΕΡΝΑΔΑΚΗ

Τη συνέντευξη πήρε ο Θοδωρής Μιχόπουλος

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μείωση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής –όχι, όμως, μεγάλη. Επιπλέον, στην τελευταία δημοσκόπηση της V-PRC ένα ποσοστό 16% απαντά αρνητικά στο ερώτημα αν η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση.

Δημοσκοπική πτώση υπάρχει. Είναι της τάξης περίπου των έξι μονάδων. Δυστυχώς, το ερώτημα περί απόκρυψης ψηφοφόρων δεν μπορεί να απαντηθεί. Ισχύει, όμως, ως υπόθεση καθώς είναι τυπική περίπτωση φαινομένου το οποίο δημοσκοπικά δεν δηλώνεται. Κυρίως σε χώρες που ο ιδεολογικός μέσος όρος είναι σαφέστατα αντιναζιστικός. Είναι πάντως σαφώς τρίτο κόμμα και είναι πιο ψηλά απ’ ό,τι ήταν στις τελευταίες εκλογές. Πέραν, όμως, από το ζήτημα της απόκρυψης υπάρχουν κι άλλα ερωτήματα. Αν θα συνεχιστεί η πτωτική τάση της ΧΑ, αν τελικά η ΧΑ θα πέσει.

«Αυτοκτονική η στρατηγική που επιβλήθηκε στην Ελλάδα»

ΦΙΛΙΠ ΑΣΚΕΝΑΖΙ, καθηγητής Οικονομικών

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Τάσο Τσακίρογλου

«Εκτός από τη Γερμανία, και η Γαλλία κερδίζει από την κρίση»

 «Ο κίνδυνος για την Ευρώπη είναι μια ισχυρή Ακροδεξιά»

Ηδη από το 2010 ο Φ. Ασκεναζί, μαζί με δεκάδες άλλους συναδέλφους του οικονομολόγους, προειδοποιούσε ότι οι πολιτικές που ακολουθούν τα ευρωπαϊκά κράτη υπό την πίεση διεθνών οργανισμών και οίκων αξιολόγησης θα επιδεινώσουν την ευρωπαϊκή κρίση. «Η νεοφιλελεύθερη θεωρία, που βασίζεται στη σαθρή υπόθεση της αποτελεσματικότητας των αγορών, πρέπει να εγκαταλειφθεί» έγραφε στο «Μανιφέστο των Ανήσυχων Οικονομολόγων», υπογραμμίζοντας την ανάγκη να συγκρατηθεί η εξουσία του χρηματοπιστωτικού τομέα.

• Ενα νέο πιθανό κούρεμα του ελληνικού χρέους κυριαρχεί στην προεκλογική μάχη στη Γερμανία. Αποτελεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο πραγματική λύση ή είναι απλώς ακόμα ένα βήμα στον φαύλο κύκλο της ελληνικής κρίσης χρέους;

Το αρχικό σφάλμα έγινε το 2010, όταν η Ευρώπη αρνήθηκε να βοηθήσει την Ελλάδα. Ενα κούρεμα χρέους μπορεί να βοηθήσει τώρα μόνο εάν και εφόσον η τρόικα άρει την πίεση που ασκεί στον ελληνικό λαό και τού προσφέρει κάποιο μέλλον. Η προσπάθεια της Ελλάδας είναι τεράστια. Επισήμως, εξαιτίας προβλημάτων στη μέτρηση, το ΔΝΤ δεν δημοσιεύει το δομικό έλλειμμα της Ελλάδας. Πιθανώς δεν υπάρχει έλλειμμα, αλλά μάλλον ένα πλεόνασμα.

ΤΟΝΙ ΜΠΕΝ : «Η Ελλάδα δεν κυβερνά τον εαυτό της»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Χρήστο Μιχαηλίδη

«Οι πραγματικές αποφάσεις στην Ευρώπη παίρνονται από ανθρώπους τους οποίους δεν μπορείς να ψηφίσεις, διότι δεν υπάρχει δημοκρατία στην Ε.Ε.»

«Επιλογές έχουμε μόνο δύο. Ή μένουμε στην ευρωζώνη και το παλεύουμε ή φεύγουμε και είμαστε έτοιμοι να υποστούμε τις επιπτώσεις, που δεν θα είναι εύκολες»

Σήκωσε αυτός το τηλέφωνο, όπως πάντα, γνωριζόμαστε χρόνια, εισαγωγές δεν χρειάζονταν, η πρώτη ερώτηση ήταν δική του: «Πώς αντέχετε στην Ελλάδα;».

Του είπα «δεν», και αράδιασα επιγραμματικά μια λίστα για να καταλάβει γιατί. Στάθηκε στο πιο πρόσφατο αγκάθι: τον κίνδυνο άρσης του μέτρου απαγόρευσης των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας από τις τράπεζες.

«Δεν ξέρω πόσα θα αντέξει ακόμα ο λαός. Τον σκέφτομαι συνέχεια. Και δεν έχω απαντήσεις. Λυπάμαι…»,είπε ύστερα από τόση ώρα, όση χρειάστηκε για να πάρει ακόμα μια γουλιά από το τσάι του, ακόμα μια ρουφηξιά από την πίπα του.

Επειτα από μια παύση, με προέτρεψε «ας μιλήσουμε πολιτικά»…
Αυτός ήταν πάντα ο Τόνι Μπεν. Οταν δεν είχε κάτι να πει, καθόταν πίσω, σκεφτόταν και μιλούσε πάντα πολιτικά…

«Να πολεμήσουμε τον νεοφιλελευθερισμό και να μειώσουμε τις ανισότητες»

ΜΙΣΕΛ ΜΠΟ, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Τάσο Τσακίρογλου

Επιμέλεια μετάφρασης: Δημήτρης Φαναριώτης

«Μόνον οι πολιτικές της αλληλεγγύης και της κοινωνικής ασφάλειας μπορούν να διασφαλίσουν τη συνοχή των κοινωνιών μας» τονίζει στην «Εφ.Συν.» ο διαπρεπής Γάλλος οικονομολόγος, Μισέλ Μπο, επισημαίνοντας ότι όλες οι κοινωνικές λογικές εξουσιάζονται από την καπιταλιστική λογική. Παράλληλα υποστηρίζει ότι η σημερινή κρίση προσομοιάζει όχι μ” εκείνην του 1929, αλλά με την κρίση του τέλους του 19ου αιώνα.

“Τα βασικά στοιχεία της κοινωνίας τού αύριο είναι ήδη παρόντα στις κοινωνίες μας”

Η Ευρωζώνη και η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία!

Του Dr Money

Η κατάσταση στην Ιταλία κι αλλού είναι πιο περίπλοκη απ’ αυτή που έχουμε κατά νου στην Ελλάδα. Το μοντέλο όπου η πολιτική ελίτ αποφασίζει και οι ψηφοφόροι εγκρίνουν εμφανίζει προβλήματα. Το σχεδιαζόμενο ευρωπαϊκό υπερ-κράτος ίσως είναι το πρώτο θύμα.

Πολλές φορές επικεντρωνόμαστε στα συμβαίνοντα στην Ελλάδα, κάτι φυσιολογικό αφού είναι η πατρίδα μας και η πορεία της επηρεάζει τις ζωές μας, αλλά λησμονούμε ή υποβαθμίζουμε άλλα γεγονότα και καταστάσεις που συμβαίνουν στην Ευρωζώνη και ειδικότερα στη γειτονιά μας.

Μας ήλθαν όλα αυτά στο νου, συζητώντας με γνωστούς για την κατάσταση που επικρατεί στην Ιταλία, την 3η μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, και διαβάζοντας την συνέντευξη του μεγαλοεπενδυτή Τζώρτζ Σόρος στο Βήμα της Κυριακής.

Μάζα και αλήθεια, χειραγώγηση και παιδεία

Του Νικόλαου Σιάμου

Η πλειονότητα των μελών των σύγχρονων καταναλωτικών κοινωνιών, από τη στιγμή που εκχώρησε σε τρίτους το δικαίωμά της να μετέχει της αρχής, επόμενο ήταν να μεταβληθεί σε μάζα. Σ’ ένα, δηλαδή, ανομοιογενές ως προς τη σύνθεσή του ανθρωποσύνολο, το οποίο διακατέχεται από ακατανίκητη ορμή προς οτιδήποτε ερεθίζει τα πλέον πρωτόγονα εκ των ενστίκτων του και ικανοποιεί τις ταπεινότερες των επιθυμιών του.

Έλκεται από την ευτέλεια, καθηλώνεται από τη χυδαιότητα, τέρπεται από τις ύβρεις, παθιάζεται με τις εξελισσόμενες επί της οθόνης λεπτομέρειες της ερωτικής συμπεριφοράς άσημων και διάσημων, καταναλώνει ό,τι γαργαλιστικό βίαιο και ποταπό συμβαίνει στην κρεβατοκάμαρα του καλλιτέχνη, στο γραφείο του πολιτικού, στην οικογένεια του γείτονα, στον κόσμο· με διάθεση, που λίγο απέχει από το να χαρακτηριστεί παθολογική. Κι όλα αυτά δια της κλειδαρότρυπας. την οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση υποκαθιστά η Τηλεόραση.

Πολιτική ανυπακοή και διανοούμενοι

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ

Το 1836 ο Ραλφ Εμερσον ήταν ένας αναγνωρισμένος συγγραφέας στις ΗΠΑ. Τότε γνώρισε τον Χένρι Ντέηβιντ Θορώ, ανερχόμενο και αυτόν συγγραφικό «αστέρα». Ο τελευταίος, όμως, δεν επαναπαύτηκε στον ακαδημαϊσμό του πρώτου.

Με εμμανή τρυφερότητα υπερασπίστηκε την ελευθερία και ανεξαρτησία του ανθρώπου και ήρθε σε πλήρη σύγκρουση με την κρατική εξουσία, που φορολογούσε άγρια τους απλούς πολίτες. Κάποια στιγμή ο Θορώ αρνήθηκε να πληρώνει πλέον τους άδικους φόρους και, ω του θαύματος, κατέληξε στη φυλακή.

Εκπληκτος ο Εμερσον τον επισκέφτηκε και με περισσή αφέλεια τον ρώτησε: «Ντέιβιντ, γιατί είσαι εδώ;». Και ο υπέροχος Ντέιβιντ απάντησε, ερωτώντας: «Ραλφ, γιατί εσύ δεν είσαι εδώ;».

Το Ζήτημα της Αλήθειας και το Χόλιγουντ

Του Ιουλιανού

«Γενικά οι άνθρωποι κρίνουν περισσότερο με τα μάτια παρά με το μυαλό, γιατί ενώ όλοι βλέπουν, ελάχιστοι μπορούν να εννοήσουν. Ο καθένας βλέπει εκείνο που φαίνεται, λίγοι μπορούν να καταλάβουν την πραγματικότητα»

Μακιαβέλλι – Ο Ηγεμών κεφ. ΧVVVV

Πρόσφατα προβλήθηκε παγκόσμια μια ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ όπου  περιγράφεται η σύγκρουση ανάμεσα στον Λίνκολν με το ισχυρό πολιτικό  κατεστημένο εν μέσω Εμφύλιου Πόλεμου στην προσπάθειά του να τερματίσει την νόμιμη  δουλεία ανθρώπων.

Για την προώθηση της ταινίας γράφτηκαν και λέχθηκαν θρίαμβοι, και ο υπέροχος ηθοποιόςΝτάνιελ Ντέι-Λούις παραβρέθηκε στην πανελλήνια πρεμιέρα της ταινίας όπου και ρωτήθηκε από «Τα Νέα» «αν το «Λίνκολν» είναι ικανό να κάνει να στραφούν τα βλέμματα του δυτικού πολιτισμού προς τις λαμπρές σελίδες της ιστορίας του και έτσι να κόψει τη φόρα προς τα κάτω που, ειδικά στην Ευρώπη, είναι κάτι περισσότερο από αισθητή»!

ΚΟΣΤΑΝΤΣΟ ΠΡΕΒΕ «Δεν ζούμε σε δημοκρατία, γιατί η κυριαρχία δεν ανήκει στον λαό»

Συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου

Ο Ιταλός φιλόσοφος εκτιμά ότι η εργατική τάξη δεν αποτελεί φορέα της επανάστασης, παρότι αυτή η επανάσταση είναι απολύτως αναγκαία σήμερα, προκειμένου, όπως λέει, να αντιμετωπίσουμε την τυραννία της Οικονομίας. «Η δημοκρατία προϋποθέτει κυριαρχία του λαού. Εάν η κυριαρχία δεν ανήκει στον λαό, αλλά ανήκει σε μικρές ομάδες οικονομολόγων και καπιταλιστών, απλά δεν υπάρχει δημοκρατία» λέει στην «Εφ.Συν.»

“Η τυραννία της οικονομίας είναι τέτοια που απαιτεί μια επανάσταση. Ομως η εργατική τάξη δεν είναι σε κατάσταση να παίξει τον ρόλο επαναστατικού υποκειμένου”

“Η λεγόμενη Ευρώπη, με τη γεωγραφική έννοια, δεν είναι παρά μια φιλελεύθερη οργάνωση”

Κ. ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ : ΜΑΗΣ ’68. Η ΠΡΟΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

…Πρεπει να καταδικασουμε ριζικα τη μυθολογια του εργατισμου που επαιξε και παιζει ακομη ολεθριο ρολο στο φοιτητικο κινημα(…) πρεπει να κατανοησουμε τι σημαινει κατα βαθος η σταση του προλεταριατου: προσκολληση στη συγχρονη καπιταλιστικη κοινωνια, ιδιωτευση, αρνηση να επωμισθει υποθεσεις του συνολου, κυνηγητο της καταναλωσης(…) αποδοχη της ιεραρχιας (ειτε απεναντι στους συνδικαλιστες ή τους πολιτικους ηγετες), παθητικοτητα και αδρανεια, περιορισμος των διεκδικησεων στο οικονομικο πεδιο.(…) Πρεπει να ξεπερασουμε τον παραδοσιακο νεκρο μαρξισμο που δυναστευει ακομη τη συνειδηση τοσων ζωντανων…

1.

«…Προηγουμενα αυτου του κινηματος και σπερματα του, βρισκονται στις επαναστασεις του παρελθοντος ― στην παρισινη Κομμουνα, στο 1917, στην Καταλωνια το 1936, στη Βουδαπεστη το 1956.(…)

Οι Άχρηστοι (ή γιατί οι φιλελεύθεροι είναι πιο επικίνδυνοι από τους νεοναζί)

Του  Μarx Factor

Οι αξίες στη ζωή μας καθορίζουν το μέτρο που η κοινωνία μας σήμερα μετρά την επιτυχία ανθρώπων. Άσχετα από τις επιθυμίες δογμάτων, θρησκειών, πολιτικών θεωριών και φιλοσοφιών το μέτρο της επιτυχίας θα είναι πάντα αγοραίο… της πιάτσας δηλαδή. Θα περνάει σε εμάς από το θαυμασμό ή την απόρριψη μιας παρέας, από την επιδοκιμασία ή αδιαφορία του προϊσταμένου στη δουλειά, ή του αφεντικού όποτε έχουμε τη πολυτέλεια να τον βλέπουμε παρόντα ή παρούσα στη δουλειά. Βλέπεις σε μεγάλες δουλειές, σε μεγάλες εταιρείες οι εργαζόμενοι δεν θα δουν ποτέ στη ζωή τους τα αφεντικά τους, μάλιστα δεν θα δουν ποτέ στη ζωή τους τον γενικό διευθυντή της εταιρείας τους, ιδιαίτερα αν είναι μεγάλη πολυεθνική.

Το μέτρο της επιτυχίας επίσης θα περνά από την αποδοχή ή απόρριψη αυτών που επιθυμούμε σαν ερωτικούς συντρόφους. Θα περνά επίσης από την ίδια αποδοχή ή απόρριψη των συντρόφων μας από αυτούς που θεωρούμε φίλους ή φιλές μας, αλλά και από τους άγνωστους σε μας καθώς θα παρατηρούν αυτόν ή αυτήν που είναι μαζί μας.

Το παιδί από το υπόγειο!!!!

Toυ Άκη Κουστουλίδη

Ένα απόγευμα, πριν από λίγες μέρες, κάνοντας ένα περίπατο στους αγρούς ανακάλυψα ένα υπόγειο. Το κτίσμα είχε εξαφανιστεί, τα δέντρα είχαν κρύψει τα απομεινάρια των τοίχων και το μόνο που φαινότανε ήταν μια μικρή, σχεδόν εξαφανισμένη είσοδος, όπου τα σκαλοπάτια στεκόταν καινούργια, λες και ποτέ κανένας δεν τα κατέβηκε.Η περιέργειά μου δεν μ’ άφησε να το προσπεράσω και έκανα το πρώτο βήμα για να κατέβω τα σκαλιά.Στο δεύτερο σκαλί άρχισα να ανατριχιάζω, ο χτύπος της καρδιά μου να γίνετε όλο και πιο δυνατός και να νιώθω τον φόβο για το άγνωστο, τον φόβο της άγνωστης εικόνας όπου θα αντίκριζα στο τέλος των σκαλοπατιών.

Ο εκβιασμός των αγορών…

Συνέντευξη του Τόνι Νέγκρι

Μετάφραση: Αρετή Πότσιου.
Επιμέλεια μετάφρασης: Vicente Fernández González

Στο Commonwealth, το τρίτο βιβλίο μιας σειράς που άρχισε με την Αυτοκρατορία, ο Μάικλ Χαρτ και ο Τόνι Νέγκρι αναλύουν πώς η εξουσία του παγκοσμιοποιημένου χρηματιστικού κεφαλαίου επανακαθορίζει τις έννοιες της κυριαρχίας και της… δημοκρατίας. Μια πρόγευση του βιβλίου δίνει ο Νέγκρι στη συνέντευξη στον Πάμπλο Ε. Τσακόν και το περιοδικό Ñ, που αναδημοσιεύει σήμερα το Red Notebook.