Όργανο του Τραμπ έγινε ο ΠΟΕ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Κανείς δεν είχε αμφιβολία ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου ήταν εκτελεστικό όργανο των ΗΠΑ. Ορισμένες ενστάσεις δικαιολογημένα πρόβαλλαν τη «δεύτερη» εποχή της παγκοσμιοποίησης όταν το άνοιγμα των αγορών έπαψε να είναι ένα αμιγώς αμερικανικό αίτημα που εξυπηρετούσε τις πολυεθνικές των ΗΠΑ. Ήταν η περίοδος που σημαντικά κερδισμένες από την κατάργηση των εμπορικών φραγμών έβγαιναν επίσης οι κορυφαίες πολυεθνικές της Ευρώπης κι άλλων ηγεμονικών δυνάμεων, οπότε ο πολιορκητικός κριός των εμπορικών συμφωνιών που υπογράφονταν σε κάθε γύρο διαπραγματεύσεων εξυπηρετούσε κι άλλες πολυεθνικές.

Η απόφαση όμως που έλαβε ο ΠΟΕ την Τετάρτη διαλύει κάθε αυταπάτη για την υποταγή του στις ΗΠΑ γιατί προκειμένου να εξυπηρετήσει την πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ, στην πράξη, ακυρώνει το ρόλο του ως αιχμή του δόρατος της παγκοσμιοποίησης και ρίχνει στην πυρά τα δικά του ευαγγέλια για την «ευλογία» των ανοιχτών αγορών και την «κατάρα» των εμπορικών δασμών και φραγμών!

Μυστικές διαπραγματεύσεις

«Ακόμη και όταν αποτυγχάνουν ή αποδεικνύονται πολύ ακριβές οι ιδιωτικοποιήσεις, το δημόσιο και οι κυβερνήσεις δεν θα έχουν το δικαίωμα να κρατικοποιούν ξανά τις εκάστοτε επιχειρήσεις – ενώ οι εθνικές νομοθεσίες που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος, των καταναλωτών και των εργαζομένων θα καταργούνται αμέσως, εάν εμποδίζουν την ελεύθερη αγορά και τον ανταγωνισμό.

Η υγεία, η παιδεία, η ενέργεια και η ύδρευση, καθώς επίσης όλοι οι άλλοι τομείς, στους οποίους δραστηριοποιείται το δημόσιο, θα πρέπει να «απορυθμισθούν» και να ιδιωτικοποιηθούν, χωρίς να τοποθετούνται κανενός είδους εμπόδια στις διεθνείς επιχειρήσεις«.

Ιδού το τι εφαρμόζεται στην Πατρίδα μας… Η οικονομική σχολή του Σικάγου, οι θεωρίες του Μίλτον Φρίντμαν και το πειραματικό εργαστήριο Ελλάδα.

(ο εν λόγω ψοφόγερος, εμπνευστής των ωραιοτάτων αυτών θεωριών ! )

«Μόνο μία κρίση-είτε είναι, είτε απλώς εκλαμβάνεται ως πραγματική-οδηγεί σε πραγματικές αλλαγές. Όταν ξεσπάει μια κρίση, οι δράσεις που αναπτύσσονται εξαρτώνται από τις περιρρέουσες ιδέες. Πιστεύω ότι αυτή πρέπει να είναι η βασική λειτουργία μας: να αναπτύσσουμε εναλλακτικές πολιτικές που θα αντικαταστήσουν τις υπάρχουσες, να τις διατηρούμε ζωντανές και διαθέσιμες έως ότου το πολιτικά αδύνατον καταστεί πολιτικά αναπόφευκτο.»
(Μίλτον Φρίντμαν «Καπιταλισμός και ελευθερία» University of Chicago press 1962)