Γιάννης Ρίτσος: «Αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο»

Το καλύτερο αφιέρωμα είναι η ίδια οι ποίηση του. 

Σαν σήμερα, Πρωτομαγιά, γεννήθηκε ο Γιάννης Ρίτσος (1909 – 1990), ο κομμουνιστής ποιητής που διαβάζεται και τραγουδιέται.

Οι στίχοι από τη «Ρωμιοσύνη» του, που ακολουθούν, επιμένουν: «Αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο».

Λόρκα: «….δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναι επαναστάτης»

Σαν σήμερα, 5 Ιουνίου του 1898, γεννήθηκε στην Ανδαλουσία ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Ο Λόρκα σχετικά γρήγορα εγκατέλειψε τις σπουδές του στη νομική για να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία, τη μουσική και τη ζωγραφική. Το 1919, εγκαταστάθηκε στη Φοιτητική Κατοικία του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, που τότε λειτουργούσε ως ανοιχτό πανεπιστήμιο, πολιτιστικό κέντρο. Εκεί συνάντησε τον Σαλβαδόρ Νταλί, τον σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ, τον ποιητή Ραφαέλ Αλμπέρτι και τον Χιμένεθ. Την ίδια περίοδο συνέθεσε τα πρώτα του ποιήματα που κυκλοφόρησαν το 1921, με τίτλο Βιβλίο Ποιημάτων. Λίγο νωρίτερα, το 1918, είχε δημοσιεύσει το έργο Εντυπώσεις & Τοπία περιδιαβαίνοντας την Καστίλη.

Η Ιθάκη του Καβάφη σε κόμικ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥΝΔΕΛΑ

«Η Ιθάκη δεν μας γέλασε». Το Καβαφικό ταξίδι έγινε εικονογραφημένο

Ο Αυστραλός cartoonist Gavin Aug Than μετατρέπει, με τα μαγικά του μολύβια, την Ιθάκη του Κ.Π. Καβάφη σε μία ζωντανή, εικονογραφημένη ιστορία. Ο μύθος των περιπετειών του Οδυσσέα λειτουργεί ως βάση για το πιο γνωστό ποίημα του Αλεξανδρινού ποιητή, ξεδιπλώνοντας σε λίγες στροφές το πραγματικό νόημα της ζωής.

Ο Κ.Π. Καβάφης μιλώντας για την Ιθάκη είπε: «Το νόημα του ποιήματος τούτου είναι απλούν και σαφές. Ο άνθρωπος εις την ζωήν του επιδιώκει ένα σκοπόν “Ιθάκην”, αποκτά πείραν, γνώσεις και ενίοτε αγαθά ανώτερα του σκοπού του ιδίου. Κάποτε δε την Ιθάκην, όταν φθάνει στο τέρμα των προσπαθειών του, την ευρίσκει πτωχικήν, κατωτέρα των προσδοκιών του. Εντούτοις η Ιθάκη δεν τον γέλασε».

Αλήθειες και Ψέματα εν Ελλάδι, εν έτει 2019

του Γιώργου Μαρτίου

Πρώτη φορά αριστερά κι έχει πρεμούρα τόση
να συνεχίσει με στανιό το πλάνο και την δόση,
Αριστερά που ευνοεί τους λίγους και την φτώχεια,
βάζει στην άκρη το φαΐ και πολεμάει να ενδώσει.
Αυτή που ακούει το ηθικό και όχι τους αλήτες,
που πολεμά την αρπαγή και τους ιερολοχίτες.

Χωρίς αυτούς καήκαμε! Τους έχουμε ανάγκη τόση.
Ποιοι κυβερνώντες θα σταθούν στο μαύρο και την χρώση;
Σαν κυβερνήσεις σου μιλούν για την δημοκρατία,
τότε να υποπτεύεσαι την απολυταρχία.
Γιατί είναι οι τύψεις που μιλούν από την ανάγκη,
να ξεπλυθούν οι άτιμοι σαν γνήσιοι Πιλάτοι.
Και η δυσοσμία τους έφτασε μέχρι το φεγγάρι,
την ναφθαλίνη την παλιά την παίρνουμε χαμπάρι.

Βυθός

Του Πέτρου Δημητρόπουλου

Βούτηξα μέσα μου βαθιά
Ένας τεράστιος ωκεανός
Με ατελείωτο βάθος
Με σπηλιές
Με ναυάγια
Μα και πολύχρωμα ψάρια

Τι είναι άραγε ο βυθός;
Τι είναι άραγε ο βυθός της ψυχής;
Τι είναι όλα αυτά που κρύβονται κάτω απ’ την επιφάνεια;
Τι είναι αυτά που ανακαλύπτουμε όταν βουτάμε;

γέλα αφεντικό

Από την Αφροδίτη Φανφάρες

σήμερα πρώτη ώρα γυμναστική

με ποίημα του Λειβαδίτη αγιασθήτω το όνομά του

σφίξαμε τους κροτάφους και τη γλώσσα

υπαίτια απονεύρωση φυσικών και μαθηματικών

«αν θες να λέγεσαι άνθρωπος»

αργούν ακόμα να αρχίζουν έτσι τα θρησκευτικά

εντάξει

Μπ. Μπρεχτ: Αυτή η ανεργία

Κύριοι συνάδελφοι, η ανεργία
πρόβλημα είναι ακανθώδες.
Εφ’ω και είναι ευκαιρία
το Συμβούλιό μας το εργώδες
να της αφιερώσει μίαν…συζήτησιν
εφ’όσον η εργασία δεν έχει ζήτησιν.
Διότι είναι καθαρά θεομηνία
διά το έθνος η ανεργία.

Το Πάσχα αργεί για το λαό αλλά θα έρθει

Επιμέλεια κειμένων: Σοφία Παπασπυρίδωνος

Να προετοιμάσουμε του όρους μιας νέας ανάστασης του τόπου

Άλλο ένα Πάσχα. Άλλο ένα Πάσχα Ελλήνων συμπιεσμένων και αποθαρρυμένων από τη μνημονιακή πραγματικότητα και τις απειλές που μας περιβάλλουν. Χωρίς ελπίδα, χωρίς ελπιδοφόρες σκέψεις για το μέλλον. Κι όμως το Πάσχα συνδέεται με τη λύτρωση, την πάλη της ζωής με τον θάνατο, την αναγέννηση. Μέσα στην άνοιξη η ζωή διεκδικεί τα δικαιώματά της, συγκεντρώνει δύναμη για να τα επιβάλλει πάνω στα ερείπια και την παγωνιά του χειμώνα.

Οι κυβερνώντες κόβουν κορδέλες αντικαθιστώντας το μυστρί της χούντας, βαφτίζουν οδικές στοές με ανάκατα ονόματα του παρελθόντος, δεν παραλείπουν να δείχνουν πόσο ζηλεύουν και τιμούν τον Ανδρέα Παπανδρέου. Οι σύγχρονοι παπατζήδες δεν πονούν τον τόπο και τον λαό. Ούτε συγκλονίζονται από το δράμα της επιβίωσής του. Υπάρχουν για να προωθούν «συμβόλαια» που τους δένουν με τους έχοντες και κατέχοντες.

Μιχάλης Κατσαρός: Αντισταθείτε

Η διαθήκη μου

Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί – εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Κ. Καρυωτάκης. “Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες…”

Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες

κιθάρες. Ο άνεμος, όταν περνάει,

στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει

στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.

Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.

Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη,

στην κορυφή τους τ’ άπειρο αντηχάει,

μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,

χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.

Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.

Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.

Μας διώχνουνε τα πράγματα κι η ποίησις

είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

Ποιητής και πεζογράφος, ίσως η σημαντικότερη λογοτεχνική φωνή, που ανέδειξε η γενιά του ’20 και από τους πρώτους, που εισήγαγαν στοιχεία του μοντερνισμού στην ελληνική ποίηση. Επηρέασε πολλούς από τους κατοπινούς ποιητές (Σεφέρης, Ρίτσος, Βρεττάκος) και με την αυτοκτονία του δημιούργησε φιλολογική μόδα, τον Καρυωτακισμό, που πλημμύρισε τη νεοελληνική ποίηση.

28 Oκτωβρίου 1940. Του Ανδρέα Εμπειρίκου

Ο ποταμός ξεχείλισε
Ο,τι κι αν γράψω σήμερα
Ο,τι κι αν πω την ώρα ετούτη
Ο,τι κι αν κάμω όπου κι αν πάω
Το παν θάναι για μένα
Ενα τουφέκι που κρατώ στα χέρια κι αλαλάζω
Κάτω τα χέρια από την μάνα μας Ελλάδα.

Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925…

Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες. Η συνύπαρξη εκείνο τον καιρό ενός αντιτύπου της μπελ-επόκ, με αυθεντικούς τούρκικους μιναρέδες, έδιναν χρώμα και περιεχόμενο σε μια κοινωνία-πανσπερμία απ’ όλες τις γωνιές της Ελλαδικής γης, που συμπτωματικά βρέθηκε να ζει σε ακριτική περιοχή και να χορεύει τσάρλεστον στις δημόσιες πλατείες. Σαν άνοιξα τα μάτια μου είδα με απορία πολύ κόσμο να περιμένει την εμφάνισή μου (το ίδιο συνέχισα κι αργότερα να απορώ σαν με περίμεναν κάπου καθυστερημένα να φανώ).

Αρθούρος Ρεμπώ: Ο ποιητής της εξέγερσης

Ο μεγάλος Γάλλος ποιητής Αρθρούρος Ρεμπώ θεωρείται ένας από τους κύριους εκπροσώπους του συμβολισμού, με σημαντική επίδραση στη μοντέρνα ποίηση, παρά το γεγονός πως εγκατέλειψε οριστικά τη λογοτεχνία στην ηλικία των 20 ετών. Γεννημένος στη Γαλλία στις 20 Οκτωβρίου 1854, μέχρι πρόσφατα ο Ρεμπώ είχε χαραχθεί στη μνήμη του αναγνωστικού κοινού ως μία αέναη εφηβική μορφή, καθώς όλα τα μετέπειτα πορτρέτα του έδειχναν τη θολή απεικόνιση του.

Έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο καταστρεπτικές και λυτρωτικές παρουσίες στον πολιτισμό του 20ού αιώνα, παρά το γεγονός ότι έως και το θάνατό του δεν ήταν γνωστός παρά στους κύκλους της αβάν-γκαρντ.

Ο Ελύτης τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1979

Στις 18 Οκτωβρίου του 1979, η Σουηδική Ακαδημία αναγγέλλει την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Οδυσσέα Ελύτη «για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα τού σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία». Ο «Ποιητής του Αιγαίου» παρίσταται στην καθιερωμένη τελετή απονομής του βραβείου στις 10 Δεκεμβρίου του 1979 και παραλαμβάνει το βραβείο από τον βασιλιά Κάρολο Γουστάβο, γράφοντας μια χρυσή σελίδα στην ιστορία της ελληνικής γραμματείας.

Σαν σήμερα «έφυγε» ο Γιώργος Σεφέρης

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 φεύγει από τη ζωή ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης. Χιλιάδες λαού συγκεντρώνονται δυο μέρες αργότερα για να συνοδεύσουν τον μεγάλο λογοτέχνη στην τελευταία του κατοικία, συγκέντρωση η οποία τελικά εξελίσσεται σε αντιδικτατορική διαδήλωση, με νέους, φοιτητές και μαθητές επικεφαλής. «Ο Γ. Σεφερης έθεσε τη βάση για την ελεύθερη ποίηση», θα πει γι’ αυτόν ο Οδυσσέας Ελύτης.

” Ο Γκρεμιστής “

Η ιδιότητα του «γκρεμιστή» είναι συνυφασμένη με αυτήν του «κτίστη», το γκρέμισμα είναι η προϋπόθεση της δημιουργίας, αλλά και η πρόθεση για δημιουργία είναι η προϋπόθεση για τον γκρεμιστή.

Γκρεμίστε!»…. κατεδάφιση της ασχήμιας και του ψευδους που κυριαρχεί«σε πύργους και σε ναούς».

Καβάφης… Αντώνης

 

Του Soloup από anthropolikos.wordpress.com

… άλλος δεν ξέρει ότι βρισκόμαστε παρά ο όποιος πατάει επάνω μας καθώς διαβαίνει …

Γαϊτης : η δολοφονία της Ελευθερίας

Σαν σήμερα, 21 Ιουλίου του 1928, ο Κώστας Καρυωτάκης , ο σημαντικότερος ποιητής της γενιάς του ’20 και ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του κάτω από έναν ευκάλυπτο στην παραλία του Αγίου Σπυρίδωνα στην Πρέβεζα. Ένας «ιδανικός αυτόχειρας» που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στην ποίηση του 20^ου αιώνα.

«Και σεις μπορείτε να περιγράψετε αυτό;»

Από το Ρέκβιεμ της Άννας Αχμάτοβα

Ήταν μια εποχή
Που από τα ανοιχτά παράθυρα
Έβρεχε ανθρώπους στη γη.

Έπεφταν αργά αργά
εδώ ο ένας εκεί ο άλλος
σαν μεγάλες γιγαντιαίες
μα πάλι σταγόνες δεν μπορούσες να τους πεις.

έπεφταν αργά μα σταθερά