«Αγαπημένε Che»: Συνέντευξη του Εδουάρδο Γκαλεάνο

Συνέντευξη του ουρουγουανού δημοσιογράφου και συγγραφέα Εδουάρδο Γκαλεάνο στον Iosu Perales, δημοσιεύθηκε στο βιβλιαράκι με τίτλο «Αγαπημένε Che».

Μετάφραση κειμένου: Βαγ. Γονατάς & Λ. Κωνσταντίνου

– Ας αρχίσουμε την συζήτηση μιλώντας για την προσωπικότητα του Τσε. Ο αντάρτης της Σιέρα Μαέστρα, ο μύθος της Βολιβίας, είναι ίσως ο πιο γνωστός παγκοσμίως. Ωστόσο ο Τσε έχει μια πολύπλευρη συνεισφορά, που επικεντρώνεται στην ανάδειξη του υποκειμενικού παράγοντα της επανάστασης. Αναδεικνύεται δηλαδή, στα γραπτά του, στην συμπεριφορά του, ο ρόλος του ανθρώπου στον μετασχηματισμό της κοινωνίας , η σταθερή του προσήλωση στην ουτοπία του κομμουνισμού …

«Τα δυτικά προάστια», Πρόσφυγες και λαϊκός πολιτισμός

Του Κώστα Παλούκη

Το 1925 πρόσφυγες «πετιούνται» σε μια απόμακρη περιοχή της Αθήνας, σε έναν σκουπιδότοπο, στο Περιστέρι. Ζουν μέσα σε παράγκες, χωρίς εργασία και υποδομές, με τεράστια προβλήματα σε ύδρευση, ηλεκτρισμό, υγιεινή, με πολλές αρρώστιες, έλλειψη σε μεταφορικά μέσα κ.α. Ο νέος αυτός προσφυγικός κόσμος βρίσκεται όχι μόνο στο γεωγραφικό περιθώριο της Αθηναϊκής κοινωνίας, αλλά και στο κοινωνικό, ιδεολογικό, πολιτιστικό και πολιτικό περιθώριο. Οι κάτοικοι γενικά είναι παραδομένοι στις δυνάμεις της φύσης, ενώ η φτώχεια, η πείνα και υποαπασχόληση κυριαρχούν.

Στα 1934 ιδρύεται στην περιοχή ένα νέο υπερσύγχρονο εργοστασιακό συγκρότημα της οικογένειας Λαναρά το οποίο απασχολεί περίπου 1800, κυρίως νεαρές εργάτριες, αλλά και εργάτες, στο σύνολό τους κάτοικοι της περιοχής, για να φτάσει με την επέκταση τους 2500. Η λειτουργία του εργοστασίου συνιστά σταθμό και θα αποτελέσει στοιχείο της ταυτότητας του Περιστερίου. Χιλιάδες άνεργα και υποαπασχολούμενα εργατικά χέρια απέκτησαν εργασία. Σταδιακά την δεκαετία του 1930 ο συνοικισμός από μια ανοργάνωτη παραγκούπολη εξελίσσεται, αν και όχι χωρίς προβλήματα, σε μια οργανωμένη κοινωνία. Στα 1939 μάλιστα η πλειονότητα των παραγκών θα έχει αντικατασταθεί με κτιστά σπίτια, ενώ η γειτονιά θα έχει πλατείες λεωφόρους, δρόμους, εκκλησίες. Το Ελεύθερο Βήμα (Ελεύθερον Βήμα, 13/3/39) πανηγυρίζει γράφοντας πως η υγιεινή και άνετη προσφυγική κατοικία είναι ο επίλογος ενός μεγάλου έργου μιας δεκαπενταετούς ηρωικής προσπάθειας που αποκαθιστά οριστικά και βελτιώνει την τύχη των άτυχων προσφύγων.

Το παιδί από το υπόγειο!!!!

Toυ Άκη Κουστουλίδη

Ένα απόγευμα, πριν από λίγες μέρες, κάνοντας ένα περίπατο στους αγρούς ανακάλυψα ένα υπόγειο. Το κτίσμα είχε εξαφανιστεί, τα δέντρα είχαν κρύψει τα απομεινάρια των τοίχων και το μόνο που φαινότανε ήταν μια μικρή, σχεδόν εξαφανισμένη είσοδος, όπου τα σκαλοπάτια στεκόταν καινούργια, λες και ποτέ κανένας δεν τα κατέβηκε.Η περιέργειά μου δεν μ’ άφησε να το προσπεράσω και έκανα το πρώτο βήμα για να κατέβω τα σκαλιά.Στο δεύτερο σκαλί άρχισα να ανατριχιάζω, ο χτύπος της καρδιά μου να γίνετε όλο και πιο δυνατός και να νιώθω τον φόβο για το άγνωστο, τον φόβο της άγνωστης εικόνας όπου θα αντίκριζα στο τέλος των σκαλοπατιών.