Καταρρίφθηκε ο μύθος ότι οι φοροαπαλλαγές των πλουσίων βοηθούν την οικονομία

Οι μειώσεις φόρων στον μεγάλο πλούτο έχουν προσφέρει μονάχα αυξημένη ανισότητα τα τελευταία πενήντα χρόνια, σύμφωνα με έρευνα των αναπτυγμένων οικονομιών του πλανήτη.

Η έρευνα του Διεθνούς Ινστιτούτου Ανισοτήτων του London School of Economics and Political Science, με συγγραφείς τον Ντέιβιντ Χόουπ του ίδιου πανεπιστημίου και τον Τζούλιαν Λίμπεργκ του King’s College London, μελέτησε τα στοιχεία 18 χωρών του ΟΟΣΑ, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο.

ΗΠΑ: Οι τρεις πλουσιότεροι άνθρωποι δεν θα πληρώσουν πολιτειακό φόρο εισοδήματος

Οι τρεις πλουσιότεροι άνθρωποι των ΗΠΑ, ήτοι ο Τζεφ Μπέζος της Amazon, ο Μπιλ Γκέιτς και ο Έλον Μασκ, αύξησαν αστρονομικά τις περιουσίες τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας της CoViD-19. Τώρα, με τη μετακόμιση της κύριας κατοικίας του Έλον Μασκ στην πολιτεία του Τέξας, κανένας από τους τρεις δισεκατομμυριούχους δεν πρόκειται να πληρώσει πολιτειακό φόρο εισοδήματος.

Πλούσιοι και φτωχοί

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν επί κρίσης είναι συνέχεια εκείνων των πολιτικών που εφαρμόστηκαν επί «ανάπτυξης» και έχουν έναν βασικό (ταξικό) προσανατολισμό: Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

Στο μηνιαίο δελτίο του ΣΕΒ (τεύχος 177, 6/2/2020) παρουσιάζεται έρευνα επί τη βάσει δεδομένων του ΟΟΣΑ, στην οποία καταγράφονται ορισμένες διαπιστώσεις όσον αφορά τις κοινωνικές ανισότητες στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία προκύπτει ότι:

Μαξ Ότε: Από τα προγράμματα βοήθειας στην Ελλάδα επωφελήθηκαν μόνον οι δανειστές, οι τράπεζες και οι πολύ πλούσιοι

Την άποψη πως τα προγράμματα βοήθειας προς την Ελλάδα δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα, παρά μόνον την πρόκληση αναταραχής στην Ευρώπη, και πως οι μόνοι που επωφελήθηκαν ήταν οι δανειστές, οι τράπεζες και οι πολύ πλούσιοι, εκφράζει ο Μαξ Ότε, γνωστός Αυστριακός οικονομολόγος, συγγραφέας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της πόλης Γκρατς, σε σημερινή μακρά συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Ντερ Στάνταρντ».

Όπως σημειώνει, η κατάσταση στην Ελλάδα συνεχίζει να είναι άσχημη και φυσικά θα ήταν καλύτερο να είχε υπάρξει ήδη από την αρχή μια καθαρή διευθέτηση, με διαγραφή χρέους, έξοδο από το ευρώ και κατόπιν στήριξη ή υποστήριξη της οικονομίας «και όχι των δανειστών» και αυτό θα είχε στοιχίσει ίσως 150 δισεκατομμύρια ευρώ και δεν θα υπήρχε πλέον σήμερα αυτό το πρόβλημα.

Σταματήστε να φορολογείτε τους πλούσιους

Μεταξύ πολλών άλλων «κοινά αποδεκτών» κι άκρως ηλίθιων θεωρημάτων που έχουν τρυπώσει στα μυαλά δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη, όπως το σιχαμένο «κοελικό» ψέμα πως όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ ολόκληρο το σύμπαν θα συνωμοτήσει υπέρ σου (λες και το σύμπαν ασχολείται με την πάρτι σου), υπάρχουν μερικές γενικές αλήθειες, με χαρακτηριστικότερη όλων την άποψη ότι οι πλούσιοι δεν πληρώνουν ποτέ τους φόρους που τους αναλογούν.

Ξεπερνώντας το γεγονός ότι μια χούφτα λιγότερων από 100 ανθρώπων ελέγχουν τον πλούτο που κατέχουν δισεκατομμύρια συνάνθρωποί τους, και κοιτώντας τι συμβαίνει υπό το πρίσμα των πρόσφατων ενημερώσεων του κοινού για τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει ο καπιταλισμός, καταλήγουμε σε ένα πολύ απλό συμπέρασμα:

Πήλιο: Όταν οι πλούσιοι αρνούνται να πληρώσουν το νερό και το φορτώνουν στο Δήμο

Αναστάτωση επικράτησε τις τελευταίες ημέρες μεταξύ πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων του Δήμου Νοτίου Πηλίου. Το τηλεφώνημα διορισμένου πολιτικού παράγοντα και ο σκαιότατος τρόπος με τον οποίο απευθύνθηκε στον αρμόδιο αντιδήμαρχο προκειμένου να επανασυνδεθεί το νερό στη βίλα επώνυμου παράγοντα, έφερε στην επιφάνεια ένα σοβαρό πρόβλημα που θα μπορούσε κωδικά να ονομαστεί «επώνυμα φέσια» σε περιφερειακούς Δήμους.

Η κρίση σκληραίνει τους πλούσιους

Νομίζουμε ότι σε περιόδους κρίσης και δυσκολιών, όπως αυτή που διανύουμε, οι άνθρωποι τείνουν να έρχονται πιο κοντά και να αναπτύσσουν αισθήματα αλληλεγγύης. Και δεν βρισκόμαστε πολύ μακριά από την αλήθεια. Μόνο που όπως φαίνεται αυτό δεν ισχύει για όλους.
Μελέτες δείχνουν ότι σε μια μερίδα του πληθυσμού συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ακούγεται κυνικό ή βγαλμένο από κακής ποιότητας σαπουνόπερα, όμως μπροστά στο κοινωνικό χάος και στην οικονομική αβεβαιότητα οι περισσότερο πλούσιοι και προνομιούχοι αντί να μαλακώσουν γίνονται πιο σκληροί: κοιτάζουν πάνω από όλα να διασφαλίσουν την υλική τους ευημερία και «κόβουν» τους δεσμούς τους με την υπόλοιπη ανθρωπότητα θεωρώντας ότι έτσι θα διατηρήσουν τον πολυπόθητο έλεγχο της κατάστασης.