Χιλιανή χούντα και Ασφαλιστικό

Κουμπαράς Πινοσέτ

Στην Κουμουνδούρου τρίβανε τα χέρια τους και στο φιλοσυριζαϊκό ραδιόφωνο News 24/7 δεν πίστευαν στα αυτιά τους, μετά την αυτόκλητη κυνική ομολογία του τομεάρχη Δικαιοσύνης της ΝΔ Κώστα Καραγκούνη, ότι η πατρότητα της πρότασης Μητσοτάκη για ιδιωτική επικουρική ασφάλιση των συνταξιούχων από έναν προσωπικό κουμπαρά, ανήκει στον μισητό και αιμοσταγή δικτάτορα της Χιλής Πινοσέτ.

Τριάντα ένα δευτερόλεπτα…

Του Κώστα Λουλουδάκη

Το εμετικό φιλελεύθερο πραξικόπημα στην Χιλή, υπό την καθοδήγηση του Λευκού Οίκου, της ITT της Pepsi Cola, της Bechtel Group, την τράπεζα Chase Manhattan Bank και την CIA είχε πραγματοποιηθεί. Εκατοντάδες χιλιάδες εκτελέστηκαν, εξαφανίστηκαν, βασανίστηκαν, βιάσθηκαν. Οι φιλελεύθεροι αναβαπτιστές, αυτά τα σιχαμερά σκιάχτρα που προέρχονταν από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου, και την οργάνωση Mont Pelerin Society (MPS), έπιασαν αμέσως δουλειά, ώστε να φτιάξουν τον κόσμο τους, ένα πέλαγος απάνθρωπης φρίκης που στηρίζεται στον ανταγωνισμό μεταξύ εμπορικών εταιρειών, μα και ατόμων στις διαταγές και στην υπακοή.

44 χρόνια από την ανατροπή του Αλιέντε

του Μπάμπη Συριόπουλου

Στις 11 Σεπτέμβρη 1973, πριν από 44 χρόνια, το στρατιωτικό πραξικόπημα του Πινοτσέτ ανατρέπει την κυβέρνηση του Σαλβαντόρ Αλιέντε, που βρίσκει ηρωικό θάνατο στο προεδρικό μέγαρο, υπερασπιζόμενος τη δημοκρατία και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Το βιβλίο «Ο Φιδέλ για τον Αλιέντε» παρουσιάζει πολύτιμα υλικά για την τοποθέτηση του Φιντέλ Κάστρο για τον Αλιέντε και τις εξελίξεις στη Χιλή.

«Μη ξεχάσεις ούτε στιγμή την πελώρια δύναμη της χιλιάνικης εργατικής τάξης»

Στις προεδρικές εκλογές στη Χιλή στις 4 Σεπτεμβρίου 1970, ο Σαλβαδόρ Αλιέντε εκλέχτηκε πρόεδρος με το 36,3% των ψήφων. Οι δύο άλλοι υποψήφιοι, της δεξιάς και των χριστιανοδημοκρατών, πήραν 35% και 27,8% αντίστοιχα. Ο Αλιέντε συγκρότησε κυβέρνηση με την έγκριση του Κογκρέσου αν και η Λαϊκή Ενότητα, ο συνδυασμός του οποίου ήταν επικεφαλής, δεν είχε την πλειοψηφία σ’ αυτό το σώμα. Η Λαϊκή Ενότητα ήταν μετωπικός συνδυασμός από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής, το MAPU (Κίνημα Ενωτικής Λαϊκής Δράσης) που είχε αποσχιστεί από τους χριστιανοδημοκράτες και άλλα μικρότερα αριστερά κόμματα. Το MIR (Κίνημα Επαναστατικής Αριστεράς) δεν μπήκε ποτέ στη Λαϊκή Ενότητα, υποστηρίζοντας τα ριζοσπαστικά μέτρα της κυβέρνησης και διεκδικώντας ταυτόχρονα το προχώρημα της επαναστατικής διαδικασίας.

Η Ναόμι Κλάιν, ο Πινοσέτ και τα παιδιά από το Σικάγο

Ο Αουγούστο Πινοσέτ (Augusto José Ramón Pinochet Ugarte) (25 Νοεμβρίου 1915 – 10 Δεκεμβρίου 2006) ήταν Στρατιωτικός και πολιτικός δικτάτορας της Χιλής (1973-1990).

του Θανάση Μπαντέ

Το πραξικόπημα στη Χιλή το Σεπτέμβριο του 1973, όπως και όλα τα πραξικοπήματα, δεν θα μπορούσε να οργανωθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Στηρίχτηκε σε δομές που λειτουργούσαν για λογαριασμό του χρόνια πριν και καλλιεργούνταν με τις ευλογίες της CIA. Η Ναόμι Κλάιν στο βιβλίο της «Το Δόγμα του Σοκ» εξηγεί : «Στα χρόνια που προηγήθηκαν του πραξικοπήματος εκπαιδευτές από τις ΗΠΑ, πολλοί από τους οποίους ανήκαν στη CIA, είχαν φροντίσει να εμπνεύσουν παράφορο αντικομουνιστικό μένος στους στρατιωτικούς της Χιλής, πείθοντάς τους ότι οι σοσιαλιστές ήταν ντε φάκτο Ρώσοι κατάσκοποι, μια ξένη εχθρική δύναμη στους κόλπους της χιλιανής κοινωνίας, ένας αυτόχθων “εσωτερικός εχθρός”». (σελ. 108).

Από την άλλη, η σοσιαλιστικού προσανατολισμού πολιτική του προέδρου Αλιέντε δυσαρεστούσε και τους μεγάλους επιχειρηματικούς κύκλους της χώρας: «Το Σεπτέμβριο του 1971, με τη συμπλήρωση ενός έτους θητείας του Αλιέντε, οι κορυφαίοι επιχειρηματίες της Χιλής συναντήθηκαν επειγόντως στην παραθαλάσσια πόλη Βίνια δεν Μαρ προκειμένου να χαράξουν μια συνεκτική στρατηγική για την αλλαγή του καθεστώτος. Σύμφωνα με τον Ορλάντο Σάενς, πρόεδρο της Εθνικής Ένωσης Κατασκευαστών (που τη χρηματοδοτούσαν γενναιόδωρα η CIA και πολλές από τις ξένες πολυεθνικές που επεξεργάζονταν τα δικά τους συνωμοτικά σχέδια στην Ουάσινγκτον), στη συνάντηση αποφασίστηκε ότι “η κυβέρνηση του Αλιέντε δε συνάδει με την ελευθερία στη Χιλή και με την ύπαρξη των ιδιωτικών επιχειρήσεων, και ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί το τέλος είναι η ανατροπή της κυβέρνησης”». (σελ. 102 – 103).

H ρήξη διαρκεί πολύ

 

Του Δημήτρη Γιατζόγλου

Στα χρόνια της δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή, ο πατριάρχης και γκουρού του νεοφιλελευθερισμού Φρίντριχ Χάγιεκ δήλωνε ότι «προτιμούσε έναν φιλελεύθερο δικτάτορα από μια δημοκρατική κυβέρνηση χωρίς φιλελευθερισμό» και συνιστούσε στην Θάτσερ να χρησιμοποιήσει την Χιλή «ως πρότυπο για την ριζική αναδόμηση της Βρετανίας». Είναι βέβαιο ότι αν ζούσε σήμερα, ο κ. Χάγιεκ θα συνιστούσε ένθερμα στο διευθυντικό μπλόκ της Ε.Ε. να οδηγήσουν, χωρίς ενδοιασμούς, την ελληνική κοινωνία στην πλήρη κατάρρευση, ώστε στην συνέχεια να την «αναδομήσουν», σύμφωνα με τις ιδέες του περί ελευθερίας και δημοκρατίας.

O Χάγιεκ δεν ζει. Και μπορεί η υπεράσπιση του Πινοσέτ να μην είναι και πολύ must σήμερα• μπορεί η μεγάλη καπιταλιστική κρίση του 2008 να επέβαλε προσωρινά μια αυτοσυγκράτηση στους αφηνιασμένους λάτρεις της ελεύθερης αγοράς• μπορεί ένας λελογισμένος κεϋνσιανισμός να επανήλθε στο πεδίο του προβληματισμού, ως μια μετριοπαθής εναλλακτική. Αλλά οι ιδέες του Μεγάλου Δάσκαλου είναι εδώ: πυλώνες του πολιτικού σχεδίου με το οποίο ενοποιείται σήμερα η Ευρώπη και αυστηρός μετρονόμος του εκσυγχρονισμένου νεοφιλελεύθερου έπους.

Σόιμπλε όπως Πινοσέτ

Tου Νίκου Αραπάκη

Την περίοδο της κρίσης έχουν γραφεί και ειπωθεί πολλές υπερβολές…

Ψεκασμένοι, δωσίλογοι, αγράμματοι, φασίστες και διάφορα τέτοια βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Θεμιτό δεν θα το χαρακτήριζα, αφού η υπερβολή είναι πάντοτε υπερβολή, αλλά θα το χαρακτήριζα λογικό. Όταν καταστρέφονται ζωές, περιουσίες, όταν πολλοί βλέπουν τα όσα έχτισαν να μετατρέπονται σε σωρούς ερειπίων, λογικό είναι να αντιδρούν υπερβολικά.

Μια απ’ αυτές τις υπερβολές,  η οποία είναι ευρέως διαδεδομένη στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο, είναι η προσπάθεια πολλών να ταυτίσουν αυτό που γίνεται σήμερα στην Ευρώπη με τη Χιλή του Πινοσέτ. Εκ πρώτης όψεως, όντως μοιάζει υπερβολή. Κρίνοντας ψυχρά τα ιστορικά γεγονότα, και γνωρίζοντας πως στη Χιλή επιβλήθηκε μια στυγνή δικτατορία η οποία δημιούργησε εκατόμβες νεκρών και βύθισε στο χάος τη χώρα, δεν μπορεί να βρει κάποιος πολλά κοινά στοιχεία.

Ένας άνθρωπος γενναιόδωρος (Οι μέρες αφηγούνται – 29 Οκτωβρίου)

Του Eduardo Galeano

Το 1981, με μια γενναιόδωρη χειρονομία αντάξια της μνήμης του, ο στρατηγός Αουγκούστο Πινοτσέτ πούλησε σε εξευτελι­στική τιμή τα ποτάμια, τις λίμνες και τους υπόγειους υδάτινους πόρους της Χιλής.