Περικλής Κοροβέσης: Να ακολουθείς την κάβλα, τη φουσκοδεντριά, τη λίμπιντό σου

Αναδημοσιεύουμε τρία μικρά κομμάτι από τη συνέντευξη του Περικλή Κοροβέση στον Θοδωρή Αντωνόπουλο για τη Lifo.

Για τον Περικλή Κοροβέση, που γνωρίσαμε όταν ήρθε μια φορά στην πρεμιέρα ενός ντοκιμαντέρ μας στο Floral, και άλλαξε τον κόσμο μας.

---

«Μπουκάρουν, που λες, οι ασφαλίτες νύχτα στο σπίτι καθώς τρώγαμε, βουτάνε εμένα και τον Στυλιάρη, αφήνουν πίσω τη Νένα Μεντή και τη γυναίκα μου. Ανακατεύουν με τα βρομόχερά τους μέχρι και τα εσώρουχά της, που είχε πάντα θαυμάσια τακτοποιημένα, ένας κανονικός βιασμός. Ε, μετά, ακολούθησαν τα γνωστά, Μπουμπουλίνας, Αβέρωφ, Αίγινα, εξευτελισμός, ξύλο, βασανιστήρια… Είχα, όμως, αποφασίσει ότι δεν θα τους περνούσε, ότι η δική μου πίστη ήταν ισχυρότερη. Έκανα, ταυτόχρονα, και την προσωπική μου σύνδεση με την ιστορία, που πλέον βίωνα ως ζωντανή εμπειρία. Το ΕΑΜ, ας πούμε, δεν ήταν πια ανάγνωσμα, γνώρισα προσωπικά αγωνιστές που σάπιζαν στη φυλακή από το ’47. Δεν θα ξεχάσω το παιδικό πρόσωπο που παρά τις κακουχίες διατηρούσαν, λες και ο χρόνος είχε σταματήσει τη στιγμή της σύλληψης… Ήταν η κρυμμένη, φυλακισμένη, βασανισμένη πλευρά της ανέμελης Αθήνας των φοιτητικών μου χρόνων που προσπαθούσε να αμυνθεί τραγουδώντας, κυρίως Θεοδωράκη, επειδή ξέραμε πόσο εκνεύριζε τους δεσμώτες μας.

Για τον Περικλή της επανάστασης και του έρωτα

του Γιώργου Σταματόπουλου

Μετά τον Γλέζο ο Περικλής. Μπορεί, λόγω κορονοϊού, να έφυγαν μόνοι τους, η χώρα όμως, ο λαός, είναι μαζί τους. «Καλό ταξίδι», Περικλή. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.

Για πολλούς έδώ στην «Εφ.Συν.» ο Περικλής Κοροβέσης ήταν ο πατέρας, ο μεγάλος αδελφός, ο ανιδιοτελής και δοτικός φίλος. Θρηνούμε όλοι για την απροσδόκητη απώλειά του. Θρηνούμε για τον άνθρωπο, τον δημοκρατικό πολίτη, τον κριτικό απέναντι σε όλες τις εξουσίες, τον υπερασπιστή των δικαιωμάτων του ανθρώπου, τον φίλο και εραστή των μειοψηφιών.

Παραβολές προς τρέχουσα χρήση

του Θανάση Σκαμνάκη

Κάθε φορά που ο κόσμος βρίσκεται σε κρίση, κυρίως σε εκείνες τις περιόδους της βύθισης των προσδοκιών, η διάθεση οχύρωσης στο “δικό μου”, το απρόσβλητο “δικό μου”, γίνεται μέτρο για την αξιολόγηση του σύμπαντος. Των ιδεών, των πράξεων και των ανθρώπων.

Οπότε η ίδια η ιδέα του σκοπού, του κοινού προφανώς, υποβιβάζεται σε δευτερεύον κριτήριο. Κι όσο πιο νέοι είμαστε, ως φαίνεται, τόσο λιγότερο το αισθανόμαστε αυτό.

Είναι ως ένα βαθμό δικαιολογημένο, ή έστω εξηγήσιμο. Ο φόβος, ο πολλαπλός φόβος που προκαλεί η κρίση και η εξ αυτής αίσθηση αδυναμίας, εισδύει στη συνείδηση ανεπαισθήτως, και κάνει τη διάθεση αμυντική. Η περιχαράκωση, όσο κι αν εκφράζεται με κραυγές επιθετικότητας, είναι σαν εκείνες τις κραυγές των πολιορκημένων που φωνάζουν απειλητικά για να διασκεδάζουν τη μειονεκτική θέση τους και να πείσουν τους εαυτούς τους πρωτίστως, γιατί τους πολιορκητές δεν μπορούν να τους πείσουν – εκείνοι ξέρουν καλύτερα τη δεινή μας θέση και γι’ αυτό στέκονται  ψύχραιμοι.

Η ισορροπία, οι ψιττακοί και ο Περικλής

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Αμα δεν συντρίψει κανείς τις συνήθειες και τους υπολογισμούς, άμα δεν ανέβει ένα σκαλί στην κλίμακα των ας πούμε οικουμενικών και βαθύτερων [ως προς τη συνύπαρξη] αξιών, τότε προβάλλει δύσκολο να επιλυθεί το ζήτημα της εσωτερικής του και κατ’ επέκτασιν της κοινωνικής ισορροπίας.

Ως αίτια της ανελευθερίας ο Παλαμάς θεωρούσε τη συνήθεια, το κέρδος και την πρόληψη: «…Μέσα σου πρώτα κάψε το τριπλό ξόανο που τους δούλους κάνει, Συνήθεια, Κέρδος, Πρόληψη». Δεν υπαινίσσομαι ότι εάν δεν αλλάξουμε τις συνήθειές μας θα γίνουμε ή θα παραμείνουμε δούλοι, εντυπωσιάζομαι απλώς από τη δύναμη της ποίησης.

Κόμματα-supermarkets

Του Περικλή Κοροβέση

Ο κ. Τσίπρας προσέδωσε στις εκλογές χαρακτήρα δημοψηφίσματος, μας υπενθυμίζει ο Μ. Δρεττάκης. Και κάνει τους αντίστοιχους υπολογισμούς: 58,3% «ναι» στη Ν.Δ., 41,7% «όχι» για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή έχουμε μια διαφορά 16,5 μονάδων. Εντυπωσιακή διαφορά, όπως βέβαια και η πραγματική διαφορά των περίπου δέκα μονάδων.

Δηλαδή έχουμε μια σοβαρή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για το μέλλον του. (Και όχι μόνο μια σίγουρη ήττα στις εθνικές εκλογές.) Λογικά το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να λάβει πολύ σοβαρά αυτά τα δεδομένα. Και να προσγειωθεί στη σκληρή πραγματικότητα. Ας δούμε τι κατάλαβαν κάποια επιφανή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Παπαδημούλης, μαζί με άλλους, εξέφρασε μια «πίκρα» που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιβραβεύτηκε από το εκλογικό σώμα. Δηλαδή η ήττα οφείλεται στον λαό, που δεν κατάλαβε το θαυμαστό μας έργο. Ο κ. Κουβέλης δεν φαίνεται να ανησυχεί ιδιαίτερα. «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνος ο οποίος συγκροτεί και εκφράζει ηγεμονικά την προοδευτική πολιτική και τον προοδευτικό πόλο». Και ο ηγεμόνας βέβαια κρατάει την ηγεμονία του.

Boσκή στο αιώνιο χορτάρι

Του Περικλή Κοροβέση

Οταν έρθει η ώρα που θα παραδώσω την ψυχή μου στον Μεγαλοδύναμο -οι καφετζούδες και οι αστρολόγοι έχουν προβλέψει πως αυτό θα γίνει στις 20 Ιουλίου του 2041- και θα υποστώ το προβλεπόμενο τεστ από τις ιερές γραφές, θα πρέπει να απαντήσω σε μία και μόνη ερώτηση:

«Ποια συμβάντα στη ζωή σας διαμόρφωσαν τις φιλοσοφικές και πολιτικές απόψεις σας και αλλάξατε ζωή; Επιλέξατε μόνο δύο».

Αυτό θα μου επιφέρει κάποια σύγχυση, αλλά εκεί πάνω δεν παίζουν. Θεωρούν τις πολλές ερωτήσεις γκάλοπ, που φυσικά δεν εμπιστεύονται. Επιπλέον έχουν την ικανότητα να κρίνουν την ειλικρίνειά σου. Αν πεις ψέματα, χάνεις και τον Παράδεισο και την Κόλαση.

Διακινητές συκοφαντιών

του Περικλή Κοροβέση

Το έμεσμα που κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο και το αναπαρήγαγαν και κάποιες λεγόμενες σοβαρές εφημερίδες σχετικά με την τραγωδία της Αίγινας δεν είναι το καπρίτσιο κάποιων κακόβουλων ανθρώπων, αλλά μια σχολή «δημοσιογραφίας» που εμπορεύεται συνειδητά το ψεύδος και τη συκοφαντία.

Και δεν είναι τυχαίο πως αυτή η αρχαία λέξη διατήρησε την ίδια σημασία ανά τους αιώνες. Φαίνεται, αυτό το επάγγελμα ουδέποτε γνώρισε ανεργία.

Στο δημοφιλές κανάλι του Ντόναλντ Τραμπ, του υποψήφιου των Ρεπουμπλικανών για την προεδρία των ΗΠΑ, το σύνολο των προγραμμάτων που μεταδίδεται είναι κατά 80% κατασκευασμένα ψέματα που πάντοτε επιδιώκουν κάτι. Κατά κανόνα, τη διαβολή του αντιπάλου με όλα τα μέσα.

Περικλής Κοροβέσης: Πολύ φοβάμαι, ότι ο Τσίπρας, θα πάρει την πορεία των δικτατόρων

πηγή – Crystalia Patouli

Απόσπασμα από τη συζήτηση* με τίτλο «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» στην κρίση, και θέμα τα αιτήματα του Πολυτεχνείου σε σχέση με τα αποτελέσματα της ακτιβιστικής «Έρευνας για την κρίση (2010-2014)», της Κρυσταλίας Πατούλη, Εκδόσεις Κέδρος:

Περικλής Κοροβέσης: «Θέλω να κάνω μια εισαγωγή λίγο παράξενη. Μια σύζευξη λαϊκού λόγου και λόγιου λόγου. Εγώ έχω μεγαλώσει στον Πειραιά και είχα έναν θείο ναυτεργάτη. Mια από τις κουβέντες του που μου έχουν μείνει είναι: «Περικλή, τον κωλομπαρά πρέπει να τον δεις από τα 100 μέτρα και να στρίψεις. Γιατί αν σε γαμήσει και μετά διαμαρτυρηθείς είναι αργά». Κι αυτό το συνδυάζω με το ποίημα του Καβάφη «Σοφοί δε προσιόντων», που έχει το ίδιο νόημα. Είναι ακριβώς το ίδιο νόημα.

[…] Αν θέλουμε λοπόν να κάνουμε κάτι, πρέπει να δούμε αυτά που έρχονται. Αν δεν μπορούμε να δούμε αυτά που έρχονται, είμαστε χαμένοι από χέρι.
Κι αυτό που πρέπει να δούμε είναι ότι μπήκαμε σ’ ένα λούκι που δεν έχει έξοδο, ούτε σε πέντε ούτε σε δέκα, ούτε σε είκοσι χρόνια.

Πόσες φορές πρόσφυγας

Του Περικλή Κοροβέση

Ο απηνής διωγμός των προσφύγων από σχεδόν όλες τις χώρες της Ε.Ε., με τιμητική εξαίρεση τη χώρα μας, δεν είναι μια πρόσκαιρη έξαρση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, αλλά ένα δομικό στοιχείο του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Πολιτισμού που έχει μέσα στα σπλάχνα του τον φασισμό, γέννημα-θρέμμα της Ευρώπης.

Γιατί ένας Χίτλερ ή ένας Μουσολίνι δεν εμφανίστηκε ούτε στην Κίνα ούτε στην Ινδία; Γιατί είχαν έναν άλλον πολιτισμό, μια άλλη φιλοσοφική και πολιτική σκέψη και άλλες κοινωνικές δομές.

Αυτό δεν τις κάνει αυτομάτως δημοκρατικές και ελεύθερες, ούτε βέβαια δείχνει σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ειδικά στην Κίνα όπου η θανατική ποινή είναι πάντα στην ημερήσια διάταξη και έχουν βρει μάλιστα κι έναν τρόπο να πλουτίζουν από τους εκτελεσμένους: τους πυροβολούν εκεί που δεν θίγονται τα ζωτικά τους όργανα, στη συνέχεια τους μεταφέρουν στο νοσοκομείο και οι γιατροί, με την ησυχία τους, αφαιρούν τα όργανα που μεταμοσχεύονται, τα συσκευάζουν και τα διοχετεύουν σε άριστη κατάσταση στην ελεύθερη αγορά.

Ο δρόμος σπάει φράχτες

Του Περικλή Κοροβέση

Αν κάποιος αρχάγγελος έβγαινε από έναν πίνακα του Ραφαήλ, ζωντάνευε και άκουγα το γλυκό του φτερούγισμα πίσω από τις πλάτες μου, θα του ζητούσα, χωρίς δισταγμό, μία και μόνο χάρη: να μου δοθεί το χάρισμα να μην πεθάνω ηλίθιος.

Και ξέρω τι θα μου απαντούσε: «Αυτό είναι δικιά σου δουλειά. Οχι δικιά μου. Εγώ βρίσκομαι στο επέκεινα». Και φυσικά ο αρχάγγελος θα ξαναγύριζε απογοητευμένος στο καναβάτσο του. Και εγώ θα αισθανόμουν φοβερά αμήχανα. Να έχω δει για πρώτη φορά στη ζωή μου ζωντανό αρχάγγελο και αντί να κάτσω να χαρώ το πέταγμά του, να του ζητάω ρουσφέτι.

Σαν να ήμουν για πρώτη φορά αριστερός, δηλαδή πρωτάρης, και όχι πεπαλαιωμένος που μετράει αρκετές δεκαετίες. Αλλά, όπως φαίνεται, η ζωή από μόνη της δεν μας διδάσκει τίποτα αν οι ίδιοι δεν θελήσουμε να διδαχτούμε.

Το σιδηρούν παραπέτασμα της Ε.Ε.

του Περικλή Κοροβέση

Σε εποχές ζοφερές, όπως η δική μας, αν επιζήσουν οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις εξουσίας, τότε η πλήρης καταστροφή της χώρας είναι η μόνη βέβαιη προοπτική.

Αλλά υπάρχει και μια άλλη φαντασιακή υπόθεση. Ας υποθέσουμε πως η ειρήνη και η ευημερία επικρατούν σε όλο τον πλανήτη και οι λαοί αποφασίζουν μόνοι τους για την τύχη τους και όχι μέσω αντιπροσώπων.

Με την άμεση συμμετοχή τους στα κοινά διαμορφώνουν ένα ανεξάρτητο έθνος. Φυσικά, μέσα σε μια αρμονική διεθνή κοινότητα που θα βασίζεται στις αρχές της ισονομίας.

Yπουργοί* και πρωθυπουργοί. Για ποιον;

του Περικλή Κοροβέση

Αν υποθέσουμε πως όλα τα εξημερωμένα ζώα, όπως τα άλογα, τα μουλάρια, τα πρόβατα κ.λπ., διέθεταν το χάρισμα της ομιλίας, ουδέποτε θα έπεφταν σε αιχμαλωσία και αν πιάνονταν θα επέστρεφαν εκεί που ανήκαν. Στην ελευθερία της άγριας φύσης.

Ούτε τα μουλάρια ή τα άλογα έχουν δημιουργηθεί για να είναι δούλοι των ανθρώπων και φυσικά ούτε τα πρόβατα γεννήθηκαν για να τα σφάζουν. Μιλώντας μεταξύ τους θα είχαν συνεννοηθεί και θα απέφευγαν με κάθε θυσία την αιχμαλωσία.

Και σε περίπτωση που το κακό γινόταν και βρίσκονταν στην ανθρώπινη φυλακή, θα είχαμε εξεγέρσεις και μαζικές αποδράσεις. Αυτό βέβαια είναι λίγο φανταστική λογοτεχνία και μπορούμε να την προχωρήσουμε και λίγο παραπέρα. Ισως θα μπορούσαν να χτίσουν τις δικές τους κοινωνίες και τον δικό τους πολιτισμό, πιθανόν καλύτερο από τον δικό μας.

H δικτατορία των φελλών

Του Περικλή Κοροβέση

Στη ζοφερή εποχή που ζούμε και με την εκμηδένιση όλων των ανθρώπινων αξιών και δικαιωμάτων -και ειδικά στη χώρα μας, όπου το τούνελ είναι σε «χειροπιαστό σκοτάδι» και αδιέξοδο- μπαίνει συχνά το ερώτημα πού είναι οι διανοούμενοί μας, γιατί αυτή η σιωπή, ακόμα και όταν στα παραθαλάσσια εξοχικά τους ξεβράζονται πτώματα προσφύγων; Για μένα το ερώτημα τίθεται αλλιώς.

Τελικά ποιοι είναι αυτοί που αποκαλούμε διανοούμενους; Είναι ένα αποσαφηνισμένο επάγγελμα, όπως του τσαγκάρη ή της μοδίστρας; Είναι οι πανεπιστημιακοί, οι επιστήμονες, οι λογοτέχνες, οι καλλιτέχνες;

Μπορεί κάποιος να τους κατατάξει σε ένα ενιαίο σύνολο; Μια πρόχειρη απάντηση που δίνουν πολλοί είναι πως διανοούμενοι είναι αυτοί που σκέπτονται. Αυτή η απάντηση είναι λάθος γιατί όλοι οι άνθρωποι σκέπτονται, εκτός από αυτούς που υποφέρουν από την ασθένεια Αλτσχάιμερ.

Ο Χίτλερ ζει στα πυρηνικά όπλα

Του Περικλή Κοροβέση

Ο δικτάτορας της Β. Κορέας, Κιμ Γ’, αποφάσισε να κάνει ένα πρωτότυπο δώρο στον εαυτό του την παραμονή των γενεθλίων του.

Μια πυρηνική έκρηξη, εν είδει τεράστιου βεγγαλικού, βόμβα υδρογόνου ισχυρίζεται ο ίδιος, αλλά αυτό αμφισβητείται από Δύση και Ανατολή, που υποστηρίζουν πως ήταν μία από τις συνηθισμένες δοκιμές που κάνει.

Η σεισμική δόνηση που προκάλεσε ήταν μικρότερη από τις προηγούμενες τρεις δοκιμές. Αρα ο δικτάτορας κομπορρημονεί. Λογικό ακούγεται. Δεν μπορεί ένας κοτζάμ Κιμ να αρκεστεί σε μια συνηθισμένη ατομική βόμβα.

Το καρβέλι της εξουσίας

Του Περικλή Κοροβέση

Ο Γιώργος Μιχαήλ, αρχιτέκτων και βιομηχανικός σχεδιαστής, μας έθεσε ένα απλό ερώτημα*: «Μπορούμε να πούμε ”χρόνια πολλά”;».

Και είναι αλήθεια. Αυτές οι μέρες είναι γιορτινές. Σχεδόν σαν κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, και χωρίς να έχει βγει κανένα διάταγμα, είναι σαν να ήρθε ένα χαρτί, όχι για να παρουσιαστείς στον στρατό, αλλά για να σου πει να γιορτάσεις. Ολοι από συνήθεια αυτό κάνουμε. Αλλά όσοι από μας έχουμε ακόμα ως το πιο σίγουρο μεταφορικό μέσα τα πόδια μας, τότε ο δρόμος μας είναι δύσκολος.

Πρόσφυγες από τη φάτνη

Του Περικλή Κοροβέση

Οι εθελοντές που πολεμούν για το Χαλιφάτο του ISIS υπολογίζεται πως προέρχονται από ογδόντα έως εκατό χώρες.

Τι είναι αυτό που κάνει ένα αγόρι ή ένα κορίτσι δεκαέξι χρόνων να αφήνει το ωραίο Παρίσι ή Λονδίνο, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, για να πάει να σκοτωθεί στη Συρία ή στο Ιράκ, χώρες που δεν ξέρει και των οποίων αγνοεί τη γλώσσα;

Από τις μαρτυρίες που έχουμε, εκπαιδεύονται σκληρά και μαθαίνουν να μη φοβούνται τον θάνατο. Και στην καλύτερη περίπτωση, να τον επιθυμούν, σαν να ήταν αθάνατοι.

Οι Αμαζόνες ξεσαλώνουν τώρα

του Περικλή Κοροβέση

Αυτά που ξέραμε για τις Αμαζόνες τα οφείλουμε στον Ηρόδοτο, που είχε ταξιδέψει στις παρυφές της Σκυθίας, μιας αχανούς στέπας με απροσδιόριστα σύνορα, βορειοανατολικά της Μαύρης Θάλασσας. Εκεί άκουσε για τον θρύλο των αήττητων γυναικών-πολεμιστριών, που αγνοούσαν οποιαδήποτε γυναικεία δουλειά αλλά ήξεραν τα πάντα για τον πόλεμο.

Φοβερές ιππεύτριες, δεξιοτέχνες στην τοξοβολία -λέγεται πως έκοβαν το ένα στήθος τους, για να παραμένει σταθερό το τόξο τους καθώς κάλπαζαν στις άγριες και επιθετικές στέπες-, είχαν πάρει δίκαια ή άδικα τον τίτλο των ανδροκτόνων.

Εντούτοις, στην καθημερινή ειρηνική ζωή τους, ήταν τόσο ερωτικές που ένδοξοι ήρωες όπως ο Ηρακλής και ο Θησέας ταξίδεψαν στη μακρινή Σκυθία για να βρουν ταίρι. Ο πρώτος βρήκε την Ιππολύτη και ο δεύτερος την αδελφή της, την Αντιόπη. Κατά μία εκδοχή λέγεται ότι τις βίασαν.

Οι τεχνικές της εξουσίας

του Περικλή Κοροβέση

Η πολιτική είναι η τέχνη του να εμποδίζεις τους ανθρώπους να ασχοληθούν με αυτά που τους αφορούν 

Υποστηρίζει ο Πολ Βαλερί. Πράγματι, από τότε που επινοήθηκε η εξουσία, συχνά «ελέω Θεού» και ως εκ τούτου κάτοχος και διαχειριστής της μίας και μοναδικής αλήθειας (η ΤΙΝΑ -Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση- είναι ο γνήσιος κληρονόμος αυτής της αντίληψης), δεν αφήνει σχεδόν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης.

Και όποιος το τολμήσει, κακό του κεφαλιού του. Η μόνη περίπτωση που μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση μια εξουσία είναι μόνο αν ανατραπεί από μια άλλη ανερχόμενη εξουσία.

Οικοεγκλήματα και οικοκτονίες

Στο Φίτζι πέρυσι είχαν καταγραφεί 20.000 άνθρωποι που είχαν μολυνθεί από τον δάγκειο. | dreamstime

Του Περικλή Κοροβέση

Στον μακρινό Ειρηνικό ωκεανό, λίγο πιο πάνω από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, υπάρχει μια συστάδα νησιών που συγκροτούν δεκατέσσερα κράτη.

Τα πιο γνωστά από αυτά είναι τα Φίτζι, Τούβαλου, Βανουάτου κ.ά.

Αυτό που παράγουν είναι μια παραδεισένια ομορφιά, σχεδόν σε ένα παρθένο περιβάλλον και με εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα στο μηδέν.

Οι κάτοικοι είναι πράοι και ευγενικοί. Οσοι έχουν καταφέρει να πάνε εκεί, συχνά εκπληρώνοντας ένα όνειρο ζωής, γυρίζουν ενθουσιασμένοι.

Η ολιγαρχία στη δημοκρατία

Του Περικλή Κοροβέση

Το τρίτο Μνημόνιο που θα εφαρμόσει απαρέγκλιτα η κυβέρνηση Τσίπρα θα μετατρέψει την Ελλάδα σε έναν ερειπιώνα και δύσκολα θα ξαναμπορέσει η χώρα να πάρει τα πάνω της. Αν τώρα η καταστροφή της χώρας συγκρίνεται με την καταστροφή που είχε πάθει η Γαλλία μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι εύκολο να φανταστούμε πώς θα είναι η Ελλάδα μετά το τέλος της θητείας του Τσίπρα. Αν τα καταφέρει βέβαια να ολοκληρώσει την τετραετία.

Γιατί η κυβέρνηση δεν είναι τόσο σταθερή όσο φαίνεται. Θεωρητικά μπορεί να ξυπνήσουν κάποιες αριστερές συνειδήσεις και να καταλάβουν πως δεν έχει κανένα νόημα να ακολουθούν την πολιτική Σαμαρά-Βενιζέλου και να τη λένε «για πρώτη φορά Αριστερά».

Η παντοδυναμία του μύθου

Του Περικλή Κοροβέση

Τα ανθρωποειδή (το γένος Homo) έχουν μια ιστορία χιλιετιών. Από όλα τα είδη, ξεχωρίζει κάποιο που από το 70000, για λόγους που αγνοούμε, αποκτά μια άλλη συμπεριφορά που ευνοεί την ανάπτυξή του. Τα άλλα είδη υπάρχουν παράλληλα, αλλά κανένα δεν είχε την τύχη του Homo Sapiens.

Υστερα από κάποιο διάστημα συγκατοίκησης, εξαφανίστηκαν, χωρίς ακόμα να έχουμε μάθει το γιατί με ακρίβεια. Γύρω στο 11000 π.Χ. ο άνθρωπος ανακαλύπτει την καλλιέργεια της γης. Και το 3500 π.Χ. έχουμε την πρώτη ανθρώπινη γραφή, που εμφανίζεται στο σημερινό Ιράκ σε πλάκες (πολλές από αυτές καταστράφηκαν από τους αγγλο-αμερικανικούς βομβαρδισμούς).

Ερωτας διά αντιπροσώπου

Του Περικλή Κοροβέση

Αν κάποιος αρχαίος Αθηναίος ξυπνούσε και ερχόταν στη γενέτειρά του ύστερα από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, θα πίστευε πως βρισκόταν σε άλλο πλανήτη. Ευτυχώς θα υπήρχε η Ακρόπολη, που θα τον έπειθε πως κάποτε εδώ ήταν η Αθήνα. Και φυσικά η περιέργειά του θα ήταν μεγάλη για να μάθει τι έχει απογίνει η μεγάλη κληρονομιά που άφησαν και πώς τη χειρίζονται οι Νεοέλληνες.

Και το πρώτο πράγμα που θα τον ενδιέφερε θα ήταν το θέμα της Δημοκρατίας. Περίμενε να δει συνελεύσεις, οι άνθρωποι να αποφασίζουν συλλογικά για τα πάντα και να ψηφίζουν νόμους για το καλό του συνόλου και είδε ανθρώπους να ρίχνουν ένα χαρτί σε ένα διαφανές κουτί – του έκανε εντύπωση, τέτοιο πράγμα δεν υπήρχε στην εποχή του.

Συμπεράσματα προ εκλογών

Του Περικλή Κοροβέση

Κατά κανόνα τα συμπεράσματα βγαίνουν μετά τις εκλογές. Ειδικοί όλων των κατηγοριών μάς αναλύουν τα αποτελέσματα και μας δείχνουν τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων. Ενδιαφέροντα πράγματα, δεν λέω.

Η Μεταπολίτευση ανέδειξε τρία μεγάλα κόμματα εξουσίας: τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Την πλειοψηφία τους τη στήριξαν στην ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων. Πράγμα που σημαίνει πως αυτή η μάζα των ψηφοφόρων είναι χειραγωγήσιμη και αρκεί ο κατάλληλος «πολιτικός λόγος» σε συνδυασμό με την κατάλληλη επικοινωνία, συν τα απαραίτητα χρήματα για τις εκλογικές εκστρατείες και προβολές.

To αόρατο πραξικόπημα

Του Περικλή Κοροβέση

Κάποτε στα παλιά τα χρόνια στη μακρινή Κίνα ήταν ένας σοφός δάσκαλος, ζωγράφος στο επάγγελμα, που ζωγράφισε ένα περιστέρι τόσο τέλειο, που οι μαθητές του κάθε πρωί που πήγαιναν στο σχολειό κοίταζαν να δουν αν το περιστέρι είχε πετάξει. Δουλειά των μαθητών ήταν να αντιγράψουν το περιστέρι όσο πιο πιστά μπορoύσαν.

Με τη σειρά τους οι μαθητές του γινήκαν και αυτοί δάσκαλοι και εκπαίδευσαν νέους δασκάλους και πάντα το θέμα ήταν το τέλειο περιστέρι του ιδρυτή της σχολής. Οπου κάποια ωραία μέρα ένας νεαρός μαθητής κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε ένα πραγματικό περιστέρι. Εμεινε έκθαμβος όταν διαπίστωσε πως ήταν εντελώς διαφορετικό από αυτό που ζωγράφιζαν. Και έκανε το δικό του που στηριζόταν στην πραγματικότητα. Αποτέλεσμα; Του κόψανε το δίπλωμα.

Λαμόγια με ιδανικά

Του Περικλή Κοροβέση

Κυβερνήσεις της Αριστεράς είχαμε πολλές στην Ε.Ε. Ολες εξελέγησαν με εντυπωσιακά προγράμματα και προεκλογικές εξαγγελίες που υπόσχονταν πολλά.

Καταπολέμηση της φτώχειας και της ανεργίας, κοινωνικό κράτος, Παιδεία, Υγεία, εγγυημένα για όλους.

Οσο ακόμα υπήρχε η ΕΣΣΔ, έγιναν γενναίες μεταρρυθμίσεις προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Το βιοτικό επίπεδο ανεβαίνει.