«Πνίγουν» το Ιόνιο οι υδρογονάνθρακες

Του Τάσου Σαράντη

Σύμφωνα με το WWF τα νησιά είναι περικυκλωμένα από έξι «οικόπεδα» συνολικής έκτασης σχεδόν 17.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που έχουν παραχωρηθεί για εργασίες έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων. 43 προστατευόμενες περιοχές γειτνιάζουν με αυτά τα «οικόπεδα».

Ενημερωτική εκστρατεία για τις εξορύξεις πετρελαίου και φυσικού αερίου πραγματοποιεί το ιστιοπλοϊκό σκάφος του WWF «Blue Panda», που βρέθηκε στις αρχές της εβδομάδας στη Ζάκυνθο.

Το νησί επιλέχθηκε να συμπεριληφθεί στην ευρύτερη περιοδεία του «Blue Panda» στη Μεσόγειο αφενός γιατί οι αμμώδεις παραλίες του αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους σε όλη τη Μεσόγειο οικότοπους φωλεοποίησης και, ως εκ τούτου, διαιώνισης ενός ιδιαίτερα ευάλωτου είδους, της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta, και αφετέρου, επειδή η Ζάκυνθος είναι ένα από τα δεκάδες ελληνικά νησιά των οποίων το φυσικό περιβάλλον, η οικονομία και η τοπική κοινωνία απειλούνται άμεσα από τις εργασίες έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων που σχεδιάζονται να γίνουν στην περιοχή της Ελληνικής Τάφρου, η οποία διαπερνά το Ιόνιο.

Συνεχόμενοι πνιγμοί – Άθλια η κατάσταση ασφάλειας στις ελληνικές παραλίες

του Χρήστου Μανωλά

Μετά τη διπλή τραγωδία με τους πνιγμούς παιδιών σε πισίνες ξενοδοχείων σε Κρήτη και Ρόδο, έρχονται εκ νέου στο προσκήνιο οι κανονισμοί για την ασφάλεια της κολύμβησης σε πισίνες, αλλά και στις παραλίες. Η Ελλάδα, αν και παραθαλάσσια χώρα, μαστίζεται από τους πνιγμούς και τα δυστυχήματα. Οι Έλληνες ναυαγοσώστες δεν επαρκούν ούτε στα… βαθιά ούτε στα ρηχά. Ας δούμε κατ’ αρχάς τι ορίζει ο νόμος για τους ναυαγοσώστες στις πισίνες:

1. Ο υπεύθυνος λειτουργίας της πισίνας, είτε αυτή είναι εσωτερική είτε εξωτερική, είτε δημόσια είτε ιδιωτική, υποχρεούται να λαμβάνει όλα τα απαιτούμενα μέτρα για την ασφάλεια και την τήρηση των σχετικών υγειονομικών διατάξεων. Συγκεκριμένα θα πρέπει να έχει ορίσει κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό για να εξασφαλίσει τη σωστή λειτουργία και συντήρηση της πισίνας.

Οι πνιγμένοι πρόσφυγες μπορούν να εκτινάξουν τον ελληνικό τουρισμό

Μια και καθημερινά πνίγονται πρόσφυγες στο Αιγαίο -και επειδή αυτό μάλλον θα συνεχιστεί για χρόνια-, σκέφτηκα πως θα μπορούσαμε να εντάξουμε τους πνιγμένους πρόσφυγες στην διαφημιστική καμπάνια για τον ελληνικό τουρισμό, ώστε να αποτελέσουν μια νέα ατραξιόν για τους τουρίστες.

Υπάρχουν πολλές χώρες στον κόσμο με όμορφες παραλίες αλλά δεν είναι πολλές αυτές που μπορεί να σκάσει ξαφνικά δίπλα σου στην αμμουδιά μια οικογένεια πνιγμένων Σύρων.

Αυτό είναι ένα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας και θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε.

Το υπουργείο Τουρισμού θα πρέπει να κάνει σποτάκια που να τονίζουν πως κάποιοι τουρίστες θα κάνουν snorkeling στη Ρόδο και, αν είναι τυχεροί, εκτός από χταπόδια και κουτσομούρες, θα μπορούν να δουν στον βυθό κάνα παιδάκι από τη Συρία.

Οι τουρίστες «τρώνε» τις ακτές των νησιών

Χιλιάδες Έλληνες έχουν παρατηρήσει πως φέτος οι ακτές πολλών νησιών έχουν εξαφανιστεί. Σύμφωνα με έρευνα που έκανε το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης μαζί με το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, δεν είναι μόνο η θάλασσα που «τρώει» τις ακτές των ελληνικών νησιών αλλά και οι τουρίστες.

Όπως αναφέρεται στην έρευνα των δυο μεγάλων πανεπιστημίων, η διάβρωση των ακτών των ελληνικών νησιών και η εισχώρηση της θάλασσας στην ξηρά δεν οφείλονται μόνο στο «φαινόμενο του θερμοκηπίου» αλλά και στους τουρίστες που έχουν πλημμυρίσει τα ελληνικά νησιά.

Μετοχοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος, η μόνη λύση προστασίας του

Πριν μερικά χρόνια είχα παρακολουθήσει σε δημόσια προβολή ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο “The Corporation” όπου αναλυόταν μεταξύ άλλων και η νέα σχολή σκέψης του καπιταλισμού, η σχολή του Σικάγο, με τις θεωρήσεις τους ότι όλα εν δυνάμει είναι εμπορεύσιμα αγαθά και μπορούν να εισαχθούν στα χρηματιστήρια αξιών. Μια ακραία μορφή τέτοιας εμπορικής αποτίμησης είναι και το φυσικό περιβάλλον. Θυμάμαι, έναν διευθύνοντα σύμβουλο (θα με συγχωρέσετε πάει καιρός από τότε και δεν συγκράτησα ποιας εταιρίας) να αναφέρει ότι η προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να ανατεθεί στις εταιρίες που θα έχουν αγοράσει μετοχές από την μετοχοποίηση του.

«Συρματοπλέγματα» στις παραλίες της Μεσσηνίας

Του Αντώνη Πετρογιάννη

Αποτελεί μνημονιακή δέσμευση, απαντά ο αρμόδιος Ευρωπαίος επίτροπος

Ο περίφημος φάκελος του ΤΑΙΠΕΔ άνοιξε και στο πρώτο κύμα ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων παραλιών υπάρχει και μια περιοχή στο Διβάρι της Γιάλοβας του Δήμου Πύλου-Νέστορος, έκτασης 535 περίπου στρεμμάτων.
Ένα από τα ωραιότερα, δηλαδή, κομμάτια της Μεσσηνίας ετοιμάζεται να περάσει σε ιδιωτικά χέρια, με αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης για πενήντα (50) χρόνια! Αν βρεθεί αγοραστής για την παράκτια αυτή έκταση, μπορεί και να διεκδικήσει και να αποκτήσει την αποκλειστική χρήση της παραλίας μπροστά του, χωρίς δικαίωμα χρήσης από κάποιον άλλο.

Φιλελευθερισμός και στις παραλίες

Του CrippleHorse

Μια μέρα στις αρχές του καλοκαιριού του 2012 ξεκινούσα με την παρέα μου για να πάμε για μπάνιο σ’ένα μέρος που δε βρισκόταν μέσα στη Χαλκιδική, όπως συνηθίζεται μ’εμάς τους Θεσσαλονικείς, αλλά πιο κοντά στην πόλη, σε μία περιοχή γεμάτη κακές παραλίες, με ρηχά για πολλά μέτρα και θολά νερά. Γνωρίζαμε όμως από άλλες χρονιές ένα μικρό και αρκετά άγνωστο κομματάκι ακτής, όπου για κάποιον παράξενο λόγο, η παραλία εκεί ήταν μια χαρά και η θάλασσα αρκετά καθαρή.

Η καταστροφή της ισπανικής ακτογραμμής… και το ελληνικό νομοσχέδιο για τον αιγιαλό

Το παρών φωτορεπορτάζ είχε δημοσιευτεί από την εφημερίδα Guardian,  την 1η Ιουνίου του 2009 με το εξής κεντρικό σχόλιο:

Τις δύο τελευταίες δεκαετίες οι πάλαι ποτέ πανέμορφες ισπανικές ακτές έχουν καταστραφεί από την κατασκευή ξενοδοχείων, πολυκατοικιών και δεύτερων (εξοχικών) κατοικιών. Εδώ είναι μερικά από τα χειρότερα παραδείγματα…

Τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα αναδημοσιεύεται συχνά από πολλούς χρήστες στα σόσιαλ μίντια. Γιατί τόσο ξαφνικό ενδιαφέρον στην Ελλάδα και γιατί τώρα, μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος. Μα προφανώς γιατί το καθεστώς που υπήρξε στην Ισπανία (χαλαρότερων νόμων που καταπατούνταν) και το οποίο οδήγησε στις εικόνες που βλέπετε παρακάτω, έχει τρομακτική συνάφεια με την κατάσταση που θέλει να θεσμοθετήσει το λεγόμενο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό που προωθεί προς ψήφιση το Υπουργείο Οικονομικών και ο κ. Στουρνάρας.

«Αντίο, κι ευχαριστώ για τα ψάρια», ο αιγιαλός ανήκει πια στον εντερπρενέρ

fosphotos – Αναστασία Βουτυροπούλου

της Niemands Rose

Η οικονομική ανάπτυξη θέλει να «φάει» και τις παραλίες

Ο τίτλος του μυθιστορήματος του Ντάγκλας Άνταμς, όσο περνάει ο καιρός, δεν μοιάζει να έρχεται από το μακρινό μέλλον της φαντασίας του, ένα εφιαλτικό παρόν χτίζεται ήδη με αλλεπάλληλες νομικές πράξεις. Αυτές τις μέρες προωθείται ένα νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών που προβλέπει ριζικές μεταβολές στη διαχείριση του αιγιαλού και των παραλιών της χώρας με στόχο, τι άλλο, την ενίσχυση της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης της ακτογραμμής -με την ευκαιρία, αιγιαλός είναι η ζώνη της ξηράς, η οποία βρέχεται από τη θάλασσα, ενώ ως παραλία ορίζεται η ζώνη της ξηράς, που έχει προστεθεί στον αιγιαλό προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα. Σε αδρές γραμμές, το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών, προβλέπει την άρση των περιορισμών που ίσχυαν μέχρι σήμερα και την παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας σε δήμους και ιδιώτες, τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων που χρησιμοποιούνται για επιχειρηματικούς σκοπούς, αλλά και τη διευκόλυνση της κατασκευής έργων που εξυπηρετούν παραθαλάσσιες επιχειρήσεις (Καθημερινή, 27/4/2014).