O Παπακωνσταντίνου γνώριζε ότι η λιτότητα δεν μπορούσε να εφαρμοστεί σε δημοκρατία

O πρώην υπουργός οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ένας από τους αρχιτέκτονες της λιτότητας που στοίχισε στην Ελλάδα το 25% του ΑΕΠ της και ώθησε σχεδόν μισό εκατομμύριο νέους στη μετανάστευση, είχε λάβει προειδοποιήσεις ότι τα μέτρα λιτότητας “θα ήταν δύσκολο να εφαρμοστούν σε μια δημοκρατία”.

Την αποκάλυψη αυτή έκανε ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε συνέντευξή του στους Financial Times.

Η υποβάθμιση της καταδίκης του Ι. Διώτη για την «Λίστα Λαγκάρντ» και η δικαστική άφεση αμαρτιών στον Παπακωνσταντίνου

Ο πρώην εισαγγελέας Ι. Διώτης, αλλά και πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ καταδικάστηκε σε 10 έτη ποινή κάθειρξη με αναστολή, καθώς το δικαστήριο έκρινε ότι δεν προχώρησε στην αξιοποίηση των στοιχείων, που περιλαμβάνονταν στη λίστα των ελλήνων καταθετών στην τράπεζα HSBC, ενώ παράλληλα αναγνώρισε πως οι ενέργειες στις οποίες προέβη, έγιναν προκειμένου τα 2.059 πρόσωπα της λίστας να ωφεληθούν, δηλαδή για να μην ελεγχθούν.

Μ’ άλλα λόγια το δικαστήριο αποφάσισε ομόφωνα την καταδίκη του πάλαι ποτέ αμείλικτου διώκτη της «τρομοκρατίας» (και συνυπεύθυνου για τον βασανισμό στον Ευαγγελισμό και την ανάκριση υπό την χορήγηση ψυχοφαρμάκων του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού) για το αδίκημα της απιστίας, που του είχε αποδοθεί, κάνοντας δεκτό ότι από τους χειρισμούς του σε ότι αφορά τη λεγόμενη λίστα Λαγκάρντ προέκυψε ζημιά για το δημόσιο και ότι εκ μέρους του υπήρχε δόλος.

Θα θυμίσουμε ότι ο Διώτης μαζί με τους εισαγγελείς πρωτοδικών Ντογιάκο, Αγγελή, Αγγελόπουλο, Κανελλόπουλο και Χρυσό, Ξένη Δημητρίου (ανηλίκων) υπό την εποπτεία του Σανιδά διεξήγαν την τεράστια προανάκριση των 514 συλληφθέντων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου 1995.

Αν ο Παπακωνσταντίνου πουλούσε κουλούρια, η ποινή του θα ήταν αυστηρότερη…

Δεν ξέρω αν θα γελάνε ή θα κλαίνε οι μελλοντικές γενιές μαζί μας, όπως πχ με την απόφαση του ειδικού δικαστηρίου για τον Παπακωνσταντίνου, ο οποίος όχι μόνο έβγαλε από την λίστα Λαγκάρντ τους συγγενείς του, αλλά και δεν έκανε τίποτα ώστε η χρεοκοπημένη οικονομία μας να εισπράξει κάτι από τους συμμετέχοντες στην λίστα.

Την ίδια στιγμή επεβλήθη πρόστιμο 5000χιλ ευρώ σε άνεργη γιατί πουλούσε κουλούρια χωρίς άδεια στην πλατεία της Νέας Σμύρνης …

Η Επιλεκτική Όραση της Δικαιοσύνης

του Νίκου Αραπάκη

Εδώ και αρκετό καιρό πολλές αποφάσεις της δικαιοσύνης προκαλούν το κοινό αίσθημα. Από την αθώωση των πιστολέρο της Μανωλάδας και του Κασιδιάρη, μέχρι την –κατ’ ουσίαν– αθώωση Παπακωνσταντίνου και την απαλλαγή του Θέμου Αναστασιάδη, όλα βοούν ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Ούτε, βεβαίως, είναι αμιγώς ελληνικό. Δυστυχώς, σχεδόν παντού στον –λεγόμενο– πολιτισμένο κόσμο η δικαιοσύνη είναι άκρως ταξική.

Το νούμερο ένα έγκλημα στις ημέρες μας, το οικονομικό, που συνήθως έχει να κάνει με τις ελίτ και τους παρατρεχάμενούς της, στην πραγματικότητα μένει συστηματικά ατιμώρητο. Θες οι καλοί και ακριβοί δικηγόροι, θες οι «γνωριμίες», θες ο φόβος του δικαστή για τους οικονομικά ισχυρούς, η ουσία είναι ότι οι έχοντες και κατέχοντες εννιά στις δέκα φορές (για να μην πω δέκα στις δέκα) γλιτώνουν τη φυλάκιση.

Λευτεριά στη Λίστα Λαγκάρντ

by To Skouliki Tom

Απαρηγόρητος είναι ο πρώην Υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπανκωνσταντίνου μετά τη βαριά ποινή που του επιβλήθηκε από το Ειδικό Δικαστήριο σχετικά με την υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ.

Συγκεκριμένα, το Ειδικό Δικαστήριο έκρινε τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου ένοχο για πλημμεληματική πράξη νόθευσης εγγράφου και του επέβαλε ποινή φυλάκισης 1 έτους με 3ετή αναστολή, ενώ ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι κι αναγκασμένος να γράψει 100 φορές έξω από το Υπουργείο Οικονομικών “Δε θα ξαναδιαγράψω ονόματα συγγενών μου από τη Λίστα Λαγκάρντ”.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το δικαστήριο αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, αφού ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν είχε ξανανοθεύσει λίστα, εκτός από μία φορά που έσβησε το σαλάμι αέρος από τη λίστα του σούπερ μάρκετ της γυναίκας του γιατί βαριόταν να περιμένει στον πάγκο με τα αλλαντικά.

ΑΥΤΟΙ ΑΘΩΩΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Τα μέλη του Ειδικού Δικαστηρίου που αποφάσισαν για τον πρώην υπουργό Οικονομικών είναι:
Πρόεδρος ο αρεοπαγίτης Νικόλαος Πάσσος και μέλη από το Συμβούλιο της Επικρατείας οι: Αγγελική Θεοφιλοπούλου, αντιπρόεδρος και πρόεδρος του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ, Δημοσθένης Πετρούλιας, αντιπρόεδρος και πρόεδρος του Δ’ Τμήματος του ΣτΕ και οι σύμβουλοι Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, Μαρίνα Παπαδοπούλου, Κωνσταντίνος Πισπιρίγκος και Ταξιαρχία Κόμβου.

Από τον Άρειο Πάγο εκτός του κ. Πάσσου είναι οι εξής αρεοπαγίτες: Κωνσταντίνος Τσόλας, Δημήτριος Κράνης, Δημήτριος Κόμης, Αντώνης Ζευγώλης, Αργύριος Σταυράκης και Μαρία Γαλάνη-Λεοναρδοπούλου.

πηγή – ολυμπία

Το “δάσος – Λαγκάρντ” και το “δέντρο – Παπακωνσταντίνου”

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Με αφορμή την παραπομπή του πρώην υπουργού Γιώργου Παπακωνσταντίνου στο Ειδικό Δικαστήριο, και πέρα από την υπόθεση αυτή καθ’ αυτή, ορισμένες γενικότερες παρατηρήσεις:

    Πρώτη παρατήρηση: Το Κολοσσαίο δεν παύει να είναι Κολοσσαίο ακόμα κι όταν στην αρένα του ρίχνονται οι μέχρι χτες πραιτοριανοί του. Μάλιστα, όσο λιγότερος είναι ο «άρτος» για το λαό, τόσο περισσότερο έχουν ανάγκη οι άρχοντες του Κολοσσαίου να καταφεύγουν στα θεάματα για τον εξευμενισμό του πλήθους. Και τι πιο «καθαρτήριο» θέαμα, τι πιο «εξαγνιστική» παράσταση για τους δήμιους και τους πραίτορες, από την εικόνα ενός πραιτοριανού – δήμιου που τον ρίχνουν στα θηρία οι ίδιοι οι πραίτορες, οι ίδιοι οι δήμιοι.

    Αιώνες τώρα, αυτός είναι ένας από τους τρόπους για να αναπαράγεται το Κολοσσαίο. Αν χρειαστεί και όποτε χρειαστεί «τρώει» και κάποιους από τους δικούς του. Γιατί το θέμα, τελικά, είναι να βγαίνουν «καθαροί» οι άρχοντες του Κολοσσαίου. Να μπορούν να παριστάνουν τους «άτεγκτους». Κάποιες φορές η θυσία ενός πραιτοριανού καθίσταται αναγκαία προϋπόθεση ώστε να συνεχιστεί ο κανιβαλισμός. Η απανθρωπιά. Η σφαγή και η βαρβαρότητα. Και μάλιστα στο όνομα της δικαιοσύνης και της κάθαρσης…

Απόρρητη έκθεση: H κυβέρνηση Παπανδρέου φούσκωσε το έλλειμμα του 2009 κατά 14,7 δισ. ευρώ

 

Η εποχή των μνημονίων ήρθε στη χώρα μας και με το πρόσχημα του ελλείμματος του 2009. Το «κενό» προήλθε από μεθοδευμένη διόγκωση των στοιχείων, που είχε ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση του προϋπολογισμού κατά περίπου 14,7 δισεκατομμύρια ευρώ.

Οι συνεχείς αλλαγές των δημοσιονομικών στοιχείων το τελευταίο τρίμηνο του 2009 και η αναμόρφωση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος από αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις, που το μείωσαν κατά 23 δισ. ευρώ, εκτόξευσαν τελικά το έλλειμμα του προϋπολογισμού στα 36,2 δισ. ευρώ ή στο 15,8% του ΑΕΠ, από 14,4 δισ. ευρώ, δηλαδή 6,2% του ΑΕΠ, όπως είχε προβλεφθεί από την τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Ω! Μπένυ, Μπένυ… (4)

Στις 17 Ιουνίου 2011, ο Γιωργάκης απομακρύνει εσπευσμένα από το υπουργείο οικονομικών τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου -που τά ‘χε κάνει ρόιδο- και στέλνει στην θέση του τον Βενιζέλο -για να φτιάξει τα πράγματα, προφανώς. Πριν καλά-καλά συμπληρώσει έναν μήνα στην καινούργια του καρέκλα, ο Βαγγέλας καταλύει κάθε έννοια λογικής και νομιμότητας προκειμένου να βοηθήσει την Proton, την κλυδωνιζόμενη τράπεζα του μεγαλοαπατεώνα Λαυρέντη Λαυρεντιάδη. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Μια ηλεκτρική ιστοριούλα

Μια φορά κι έναν καιρό, σε τούτον εδώ τον τόπο υπήρχε μια πολυεθνική που την έλεγαν ΠΕΣΙΝΕ. Η ΠΕΣΙΝΕ επεξεργαζόταν βωξίτη κι έβγαζε αλουμίνιο και λεφτά. Μόνο που για να βγάλεις αλουμίνιο χρειάζεται μια διαδικασία η οποία απαιτεί πολύ ηλεκτρικό ρεύμα κι έτσι, επειδή το ρεύμα κοστίζει, δεν βγάζεις όσα λεφτά θα ήθελες. Έτσι, λοιπόν, τα αφεντικά τής ΠΕΣΙΝΕ ήσαν πολύ στενοχωρημένα και δεν ήξεραν πώς να τα φέρουν βόλτα.

Όταν έκλαψε ο Παπακωνσταντίνου

Του Κώστα Βαξεβάνη

Η πολιτική γίνεται πιο ενδιαφέρουσα όταν κλαίει ένας πρώην υπουργός. Όχι γιατί κλαίει, αλλά γιατί φτάνει σε ένα σημείο να πει αλήθειες που μέχρι τότε δεν συνήθιζε. Έκλαψε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Και δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που χαίρονται βλέποντας τους άλλους να κλαίνε. Ούτε τον λυπήθηκα. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έχει ευθύνη όχι μόνο για την λίστα Λαγκάρντ, αλλά για όσα περνά η Ελλάδα. Από πρόθεση ή από άγνοια, με σχέδιο ή παρασυρμένος από αυτούς που του έδειχναν το δρόμο της δικής μας καταστροφής παρέχοντας ταυτόχρονα εγγυήσεις για το πολιτικό του μέλλον, είναι από αυτούς που έχουν ευθύνη.

Έσυρε την Ελλάδα στον άγονο δρόμο της λιτότητας, έβαλε πλάτη στους κερδοσκόπους, νομοθέτησε για το σύστημα της διαφθοράς, παρείχε νομιμοποίηση σε επιχειρηματίες που ήταν παράνομοι. Μέσα σε όλα αυτά, (και το ερώτημα είναι αν για όλα αυτά), είχε πρώτο τραπέζι πίστα στο μιντιακό σύστημα που τον εμφάνιζε ως αποφασιστικό τσάρο της Οικονομίας, όταν για τους αντιπάλους του στις Οικονομικές αναλύσεις ,δεν ήταν παρά ένας κολεγιόπαις που δεν ήξερε τι του γίνεται.

Από το Ευρώ στην πτώχευση : Η μεγάλη έρευνα: εσωτερική υποτίμηση και προστασία της τραπεζικής ελίτ – Δ Μέρος

Φωτογραφία: Παναγιώτης Τζάμαρος/ FosPhotos

Του Πάνου Παναγιώτου

O χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής Πάνος Παναγιώτου διενήργησε μία μεγάλη έρευνα για τα γεγονότα και το παρασκήνιο που οδήγησαν την ελληνική οικονομία από την ένταξη στο Ευρώ στην σημερινή κατάσταση.

Συνέχεια από Γ μέρος

11) 2013: Σοκ: Η Ελλάδα έχει πετύχει μόνο το μισό της εσωτερικής υποτίμησης που έχει στόχο το Μνημόνιο – Ακολουθεί άλλο τόσο – Τί δείχνουν δύο ανεξάρτητες εκθέσεις για το τί έρχεται στην Ελλάδα – Η επιβεβαίωση από τις τελευταίες εκθέσεις του ΔΝΤ

Από τα παραπάνω γεννάται το καίριο ερώτηµα πόσο ποσοστό εσωτερικής υποτίµησης από αυτό που επιδιώκεται µε τα Μνηµόνια έχει επιτευχθεί και πόσο αποµένει ακόµη να επιβληθεί στην Ελλάδα.

Σύµφωνα µε δύο ανεξάρτητες εκθέσεις, η πρώτη από το ίδρυµα Open Europe στο Λονδίνο και η δεύτερη από το πανεπιστήµιο London School of Economics και το ίδρυµα CERP, η Ελλάδα µέχρι στιγµής έχει πετύχει µόλις το µισό της εσωτερικής υποτίµησης που επιθυµεί η Τρόικα και προβλέπεται στο Μνηµόνιο.

Σε συνοµιλία που είχα µε τον επικεφαλής της έρευνας για την έκθεση του Open Europe, Ραούλ Ρουπάρελ, µου είπε ρητά και  κατηγορηµατικά ότι η Ελλάδα έχει να υποστεί από δω και πέρα ‘άλλο τόσο’ εσωτερική υποτίµηση όσο υπέστη µέχρι τα τέλη του 2012.

Πριν σκεφτεί, όµως, κανείς να αµφισβητήσει το πόρισµα των παραπάνω εκθέσεων, θα πρέπει να διαβάσει προσεκτικά τις εκθέσεις του ΔΝΤ του 2011 και του 2012 όπου γίνεται σταθερά αναφορά στην ανάγκη επίτευξης εσωτερικής υποτίµησης καθώς η πραγµατική σταθµισµένη συναλλαγµατική ισοτιµία παρέµενε επίµονα ανατιµηµένη στα πρώτα χρόνια της λιτότητας αλλά και τις εκθέσεις του ΔΝΤ που  δηµοσιεύτηκαν µέχρι στιγµής στο 2013 όπου αναφέρεται ότι η εσωτερική υποτίµηση ‘τώρα αυξάνει ταχύτητα’ και πως ‘ισχυρότερη εσωτερική υποτίµηση βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη’.

12) Γιατί η πολιτική του Μνημονίου είναι καταστροφική – Γιατί η λογική της εξαντλητικής μείωσης μισθών δεν αποδίδει και είναι παρωχημένη – Πώς η πολιτική της Γερμανίας εξυπηρετεί τη διεθνή τραπεζική ελίτ και τους εμπόρους χρέους 

Είναι, λοιπόν, δεδοµένο ότι για την Τρόικα η εσωτερική υποτίµηση και εποµένως η ύφεση και η αύξηση της ανεργίας πρέπει να συνεχιστούν µέχρι η Ελλάδα να θεωρείται ανταγωνιστική έναντι της Γερµανίας µέσα στην ευρωζώνη και κάτι τέτοιο συνεπάγεται περισσότερα µέτρα και µεγαλύτερη οικονοµική αποδυνάµωση των Ελλήνων, µε άµεσους ή έµµεσους τρόπους.

Έτσι, το γεγονός ότι µετά την πτώχευση του κράτους θα ακολουθήσει η φτώχεια των πολιτών, µπορεί να θεωρείται σίγουρο, τουλάχιστον για µία µεγάλη και συνεχώς αυξανόµενη µερίδα του ελληνικού πληθυσµού.

Το χειρότερο, όλων, όµως είναι πως όσο µεγάλη εσωτερική υποτίµηση και αν γίνει, όσο και αν µειωθούν οι µισθοί και οι συντάξεις και όσο και αν περικοπεί ο κατώτερος µισθός, η Ελλάδα ποτέ δε θα είναι ασφαλής ότι θα γίνει και θα παραµείνει διεθνώς ανταγωνιστική αφού µία αύξηση στην τιµή του ευρώ θα µεταφράζεται αυτόµατα σε µείωση της ελληνικής ανταγωνιστικότητας και θα ακυρώνει τµήµα της εσωτερικής υποτίµησης που θα έχει συντελεστεί.

Για παράδειγµα τους τελευταίους µήνες ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός της Ιαπωνίας ακολουθεί µία πολιτική υποτίµησης του ιαπωνικού νοµίσµατος µε αποτέλεσµα τα ιαπωνικά προϊόντα να έχουν γίνει φθηνότερα κατά περίπου 21% από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά µε την Ιαπωνία να πετυχαίνει σε σε διάστηµα λίγων εβδοµάδων και χωρίς καθόλου ύφεση και ονοµαστική µείωση µισθών. σχεδόν δύο φορές µεγαλύτερη υποτίµηση από αυτήν που πέτυχε η Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια µε την πολιτική λιτότητας.

Οι υποτιµήσεις των εθνικών νοµισµάτων που αλλάζουν τις διεθνείς οικονοµικές ισορροπίες ήταν το κύριο θέµα της τελευταίας συνάντησης των ηγετών των G20 κρατών. Προκειµένου να ξεπεράσουν τις συνέπειες της διεθνούς κρίσης τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Ιαπωνία, η Κίνα, η Ινδία, η Βρετανία, ο Καναδάς κλπ έχουν υιοθετήσει πληθωριστικές πολιτικές νοµισµατικής χαλάρωσης και υποτίµησης των νοµισµάτων τους.

Αυτό συνεπάγεται πως προκειµένου να διατηρηθούν οι διεθνείς ισορροπίες και να συντηρηθεί ο πληθωρισµός σε χαµηλές τιµές θα πρέπει κάποιος να απορροφήσει τις πληθωριστικές πιέσεις επιτρέποντας στο νόµισµα του να ανατιµηθεί και επιβάλλοντας στην οικονοµία του αποπληθωριστική πολιτική λιτότητας. Ειδάλλως οι διεθνείς επενδυτικές τράπεζες δε θα µπορέσουν να διατηρήσουν την αξία των οµολόγων που έχουν πουλήσει στα κράτη καθώς ο διεθνής πληθωρισµός θα αρχίσει να µειώνει την αξία του χρέους και αυτό, όπως είναι προφανές, συµφέρει το δανειολήπτη και όχι το δανειστή.

Το µόνο νόµισµα αρκετά ισχυρό ώστε να µπορεί να παίξει τον ρόλο του διεθνούς σταθεροποιητή νοµισµατικών και πληθωριστικών ανισορροπιών είναι το ευρώ (δεύτερο αποθεµατικό νόµισµα µετά το δολάριο) και µε την  πολιτική της η Γερµανία κάνει ακριβώς αυτό, εξυπηρετώντας, άθελα της ή µη, τα συµφέροντα όλων των υπολοίπων πλην των Ευρωπαίων.

Όµως ακόµη και αν το ευρώ έπαυε µε κάποιο µαγικό τρόπο να αποτελεί πρόβληµα και πάλι η εσωτερική υποτίµηση δε θα έλυνε τα προβλήµατα της Ελλάδας γιατί στηρίζεται στη λογική της µείωσης της τιµής προϊόντων και υπηρεσιών και όχι στη βελτίωση της ποιότητας τους. Και αυτή η λογική σε λίγα χρόνια θα είναι παρωχηµένη εξαιτίας της εκρηκτικής ανάπτυξης της βιοµηχανίας των ροµπότ.

Δεν είναι καθόλου συµπτωµατικό ότι για πρώτη φορά στο 2012 αµερικανικές εταιρίες που είχαν µεταφερθεί στην Κίνα επέστρεψαν στις ΗΠΑ καθώς ήδη σε κάποιους τοµείς της βιοµηχανίας και του εµπορίου το µηνιαίο κόστος συντήρησης ενός ροµπότ που αντικαθιστά πλήρως έναν εργάτη είναι µικρότερο από το µέσο µισθό ενός Κινέζου εργάτη. Η βιοµηχανία των ροµπότ απειλεί να καταργήσει ακόµη και πανεπιστηµιακά επαγγέλµατα µε τα τελευταία στοιχεία να είναι εντυπωσιακά ως προς την ταχύτητα της εξέλιξης της.

Όσο φθηνή λοιπόν και αν γίνει η εργασία στην Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει ριζικά και ουσιαστικά η οικονοµία της χωρίς προσήλωση στη βελτίωση της ποιότητας των παρεχόµενων υπηρεσιών και προϊόντων.

Επίλογος – Συμπεράσματα

Εν κατακλείδι η πραγµατικότητα για το τί συνέβη στο παρελθόν και το τί διαδραµατίζεται σήµερα στην Ελλάδα είναι αρκετά διαφορετική από αυτήν που προβάλλεται. Όλοι οι πολιτικοί ηγέτες είχαν πλήρη γνώση των προβληµάτων της χώρας και επέλεξαν να ακολουθήσουν τις πολιτικές που τα ενέτειναν αντί να τα αµβλύνουν προκειµένου να εξυπηρετήσουν, πρωτίστως, τα δικά τους συµφέροντα, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στους προηγούµενους και κληροδοτώντας το βάρος στους επόµενους.

Δεν υπάρχει καµία αµφιβολία πως, ασχέτως των κατά περίπτωση προθέσεων, η χώρα καταρρέει βάση σχεδίου και τα συµφέροντα που εξυπηρετούνται δεν είναι τα δικά της. Σίγουρα, ο ανελέητος βοµβαρδισµός της οικονοµίας και της κοινωνίας θα εξαλείψει και κάποια από τα χρόνια αποστήµατα που τη βασανίζουν. Αλλά στην εποχή των ευφυών όπλων µοιάζει παρανοϊκό, τραγικό και βάρβαρο να υποστηρίζει κανείς ότι πρέπει να ισοπεδώσει µία χώρα µε τη ρίψη πυρηνικών βοµβών επειδή είναι ανίκανος να πετύχει µε άλλον τρόπο τους στόχους του.

Αν η πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία µας έχει διδάξει κάτι αυτό είναι ότι προκειµένου να προχωρήσει το σχέδιο πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης η Γερµανία χρειάζεται τη βοήθεια κρίσεων που θα οδηγήσουν το κόστος δανεισµού στα ύψη ώστε να πιεστούν τα κράτη να αποδεχτούν τους όρους της µε αντάλλαγµα τη διάσωση τους και την παραµονή τους στο ευρώ. Και αν ρίξουµε µία µατιά στις σηµερινές τιµές των επιτοκίων των κρατικών οµολόγων των χωρών υπό αµφισβήτηση θα διαπιστώσουµε ότι είναι πολύ χαµηλές για να ευνοήσουν την προώθηση των γερµανικών σχεδίων.

Δεν πρέπει, εποµένως, να αποκλείσουµε ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον άλλο ένα ξέσπασµα της ευρωπαϊκής κρίσης για να προωθηθούν τα γερµανογαλλικά σχέδια και αν αυτό συµβεί δε θα πρέπει να είναι η Ελλάδα αυτή που θα βρεθεί και πάλι στο επίκεντρο της ακριβώς µε τη δικαιολογία ότι απέτυχε η εφαρµογή των όρων του Μνηµονίου.

Η Ελλάδα, λοιπόν, χρειάζεται το συντοµότερο µία νέα συµφωνία, αφενός µε τους πολίτες και αφετέρου µε τους εταίρους της, Ευρωπαίους ή µη, η οποία θα πρέπει να έχει βραχυπρόθεσµους και ρεαλιστικούς στόχους και ουσιαστική και µακροπρόθεσµη προοπτική. Εναλλακτικές πολιτικές για την έξοδο απ’ την κρίση υπάρχουν και σίγουρα δεν βασίζονται σε µία προσπάθεια αέναης εσωτερικής υποτίµησης µε την ψευδαίσθηση ότι µέσω του εκµηδενισµού του κόστους εργασίας, προκειµένου να αποκατασταθεί το έλλειµµα στην ανταγωνιστικότητα και µέσω µίας µορφής επαιτείας, προκειµένου να καλυφθούν τα πάσης φύσεως οικονοµικά ελλείµµατα, θα λυθούν τα προβλήµατα της χώρας. Η Ελλάδα αξίζει ένα πολύ καλύτερο σχέδιο απ’ αυτό.

Πηγή : tvxs

Από το Ευρώ στην πτώχευση : Η ομολογία Παπακωνσταντίνου και το Μνημόνιο – Μέρος Γ

Φωτογραφία: Παναγιώτης Τζάμαρος/ FosPhotos

Του Πάνου Παναγιώτου

O χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής Πάνος Παναγιώτου διενήργησε μία μεγάλη έρευνα για τα γεγονότα και το παρασκήνιο που οδήγησαν την ελληνική οικονομία από την ένταξη στο Ευρώ στην σημερινή κατάσταση.

Συνέχεια από μέρος B

7) Δ’ τρίμηνο 2009: Το ξέσπασμα της ‘ελληνικής κρίσης’ – Η κυβέρνηση Παπανδρέου ξεκινά την αντίστροφη μέτρηση για την
πτώχευση της Ελλάδας – ‘Η Ελλάδα πιο απομονωμένη από οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ στην ιστορία της ΈΈνωσης’ σύμφωνα με εμπιστευτικό έγγραφο

Στην Ελλάδα οι ενέργειες της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης Παπανδρέου στο τέλος του 2009 έδωσαν µία άλλη, τιτάνια διάσταση στα οικονοµικά προβλήµατα της χώρας κάνοντας εν µία νυκτί την πτώχευσή της, και την προσφυγή της σε ένα µηχανισµό στήριξης ουσιαστικά, αναπόφευκτες. Κράτη και αγορές έστρεψαν τα µάτια τους, από τις ΗΠΑ, την Ιρλανδία και το Ντουµπάι στην Ελλάδα , πιστεύοντας τον Έλληνα πρωθυπουργό και τους αξιωµατούχους της ελληνικής κυβέρνησης θεώρησαν το ενδεχόµενο µίας ελληνικής χρεοκοπίας ως δεδοµένο.

Η Επιτροπή

Με αμείωτο ενδιαφέρον συνεχίζει τις εργασίες της η εξεταστική επιτροπή της βουλής που θα διαπιστώσει με ποιον τρόπο θα απαλλαγούν όσοι πολιτικοί και αξιωματούχοι του υπουργείου οικονομικών εμπλέκονται με την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ.

Σήμερα εξετάζεται ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, που μόλις χθες υπέγραψε το συμβόλαιο ανανέωσης του χαρατσιού της ΔΕΗ για έναν ακόμη χρόνο, εκνεύρισε τον Ηλία Κασιδιάρη επειδή τον αποκάλεσε φασίστα.

Κατάθεση βόμβα: Η ΕΥΠ ενημέρωνε Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου

Στη δημοσιότητα η αλληλογραφία Διώτη-Παπακωνσταντίνου για τη λίστα Λαγκάρντ. Είχε εμπλακεί και ο Κ. Μπίκας. Ενήμερος για το θέμα ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου

Ένα e-mail από μία επικοινωνία που είχε με τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου παρέδωσε στην Προανακριτική Επιτροπή που ερευνά την υπόθεση της λίστας «Λαγκάρντ» ο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ, Ιωάννης Διώτης.

Η επικοινωνία έγινε σύμφωνα με το MEGA, στις 7 Ιουλίου 2011, δηλαδή μία μέρα πριν αντιγράψει το usb ο κ. Διώτης και περίπου ένα μήνα αφού έφυγε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου από το Υπουργείο Οικονομικών.

Λυπούμεθα για λογαριασμό σας…

Tου Σταύρου Χριστακόπουλου

Η προανακριτική πήρε τον… δρόμο της. Οι εκκρεμότητες που έμειναν είναι όμως περισσότερες από αυτές που «διευθετήθηκαν» από την ψηφοφορία στη Βουλή, αφού και η Δικαιοσύνη δεν έχει πει τον τελευταίο λόγο της. Όμως όλα αυτά μικρή σημασία έχουν.

Άλλωστε παραπέμπεται ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο άνθρωπος στον οποίο «χρωστάμε», όπως ο ίδιος είπε χθες στη Βουλή σε μια ατυχή αποστροφή του λόγου του, όλα όσα ζούμε σήμερα. Έτσι ο υπουργός που συμβολίζει, μαζί με τον Γιώργο Παπανδρέου, τα μνημόνια θα εξεταστεί – με αμφίβολο αποτέλεσμα – για όλα όσα του καταμαρτυρούν για τη διαχείριση της λίστας Λαγκάρντ. Όλοι οι υπόλοιποι αποδίδονται πάλλευκοι.

Ποινικοποίηση στα μέτρα τους

Εντάξει, ο Παπακωνσταντίνου είναι ο εύκολος στόχος. Ποιος δεν θα ’θελε να δει να τιμωρούνται η αλαζονεία των πρώτων μνημονιακών μέτρων και ο παρείσακτος που αναγορεύθηκε σε τσάρο της οικονομίας και έκοβε με ευκολία μισθούς και συντάξεις.

Αυτά ως προς τις εντυπώσεις. Γιατί ως προς τη νομική ουσία, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι καθόλου δεν έχουν αποδείξει, μέχρι στιγμής, πως ο Παπακωνσταντίνου ήταν εκείνος που αλλοίωσε τη λίστα Λαγκάρντ. Είχε, λέει, το κίνητρο και την ευκαιρία… Μα αν ήταν έτσι, σε κάθε φόνο θα ενοχοποιούσαμε αμέσως τους κληρονόμους του θύματος!

O Παπακωνσταντίνου μόνο; -κι ο Ρήτωρ;

Γιατρέ, το ΠΑΣΟΚ –δηλαδή ο Ευάγγελος αποφάσισε 

ότι «Δεν υπάρχουν ποινικές ευθύνες του Ευάγγελου Βενιζέλου»

Νιώθει κανείς άβολα. Σοβαρά τώρα: Μόνο ο ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου παραπέμπεται για τη λίστα Λαγκάρντ; Περισσότερες «απορίες» δημιουργούνται όταν ακούμε για «Κοινή γραμμή άμυνας διαμορφώνουν οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και της πρότασης του για παραπομπή σε προανακριτική και του Ευάγγελου Βενιζέλου…». Δηλαδή στο όνομα της εύθραυστης κυβερνητικής ενότητας, θάβουμε την αλήθεια. Η ΔΗΜΑΡ ως υπεύθυνη… Αριστερά που συμπεριλαμβάνεται στους τρεις εταίρους, τι έχει «υπεύθυνα» να πει γι’ αυτό το κουκούλωμα, ποιο το ηθικό της δίδαγμα –πλην της κατάφωρης Ατιμωρησίας-  προς το πλήθος των εκατομμυρίων μισθωτών, συνταξιούχων, ανέργων που μόνον εκείνοι, έχουν υποστεί, τις συνέπειες της κρίσης; Τι προσβολή!

Η σωστή η λίστα πρέπει να είναι σε τσιγαρόχαρτο…

Υπό Γεωργίου Κυρίτσεως και Άγγελου Τσεκέρεως

Πηγή : Aυγή

…Διότι άντε να καταπιείς το στικάκι μετά…

Σε προανακριτική οδηγείται ο Παπακωνσταντίνου, διότι είχε αφαιρέσει κάτι ξαδέρφες του από τη λίστα που έκρυβε ο Βενιζέλος.

Έχει και ένα φιλότιμο ο Βενιζέλος. Δεν ανέχεται να εξαφανίζει πειραγμένες λίστες.

Ξεράδια

Δεν ξέρει ο Παπακωνσταντίνου πού έδωσε τη λίστα, ποιος έσβησε ονόματα, γιατί δε χρησιμοποιήθηκε όπως έπρεπε. Ξεράδια! Να τον χώσουν στον Κορυδαλλό μέχρι να θυμηθεί. Όχι με τους σταρ κρατούμενους. Με τους βαρυποινίτες. Να μη βγει μέχρι να θυμηθεί. Ε, το πρώτο βράδυ που θα πάει να πάρει το μπάνιο του, θα κουνηθεί το μυαλό του και θα τα θυμηθεί όλα.

Δεν ξέρει ο Βενιζέλος τι παιζόταν με τη λίστα, δεν ξέρει γιατί την έκρυβε τόσο καιρό, δεν ξέρει ποιος έσβησε τα ονόματα. Ξεράδια! Στην πείνα. Στέρηση τροφής μέχρι να θυμηθεί. Δυο μέρες μόνο με άπαχο γιαούρτι και θα μιλήσουν τ’ άντερά του. Τα πάντα θα θυμηθούν. Ποιες πολιτικές ευθύνες και παπαριές; Ποια κάδρα και πιθανές ενοχές; Δε μπορεί να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να εκνευρίζουν τον κόσμο.

ΑΛΑΖΟΝΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ

Του Γ.Δελαστίκ

Πηγή : Εφημερίδα “Πριν”, 30.12.12

Aναδημοσίευση : iskra.gr

Μεγάλο «χουνέρι» έπαθε με τη λίστα Λαγκάρντ ο ….«καρδινάλιος» πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, τον οποίο ανέσυρε από την ουσιαστική πολιτική ανυπαρξία ο Γιώργος Παπανδρέου και τον έκανε παντοδύναμο, σε βαθμό που ο Παπακωνσταντίνου «λάλησε» από αλαζονεία πριν επιστρέψει στον πολιτικό σκουπιδοτενεκέ όπου δικαιωματικά ανήκει, έχοντας αποτύχει τον Ιούνιο να εκλεγεί έστω απλός βουλευτής. Εκεί που είχε «ξεχάσει» και είχε «χάσει» τη λίστα Λαγκάρντ, αποδείχθηκε ότι από το αντίγραφο που παρέδωσε στη Βουλή, κάποιος είχε σβήσει τα ονόματα δύο …εξαδέλφων του Παπακωνσταντίνου και των συζύγων τους!

Τσίρκο Εξετάστικο

Ήρθε η γνήσια λίστα από την Γαλλία και έγινε χαμός.
Πρώτα πρώτα να πούμε πως η λίστα ζητήθηκε και παραδόθηκε στους εισαγγελείς, και όχι από τους πολιτικούς που φαίνεται πως ακόμα και την ύστατη στιγμή έλπιζαν πως θα εξαφανιστεί με κάποιον τρόπο.
Όταν όμως πια ήταν αναπόφευκτη η παράδοσή της στους εισαγγελείς έσπευσαν να προλάβουν τις εξελίξεις προσποιούμενοι πως συνέβαλαν στην παράδοση αυτή.
Αναμενόμενο.
Και ω του θαύματος βρέθηκαν να υπάρχουν διαφορές από εκείνη που είχε παραδώσει ο Βενιζέλος.

Ο Παπακωνσταντίνου είναι μονάχα ο πυρετός

Υπάρχει μια υποκρισία στην υπόθεση Παπακωνσταντίνου.

Φυσικά, η υποκρισία αρχίζει από τον ίδιο τον Παπακωνσταντίνου (Δεν γνώριζα, δεν έχω καμία σχέση, η αλήθεια θα λάμψει). Συνεχίζεται με την υποκρισία του ΠΑΣΟΚ να τον διαγράψει, όπως κάποτε διέγραφε τον Άκη ή τον Τσουκάτο). Αλλά είναι επίσης μια υποκρισία ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, του Τύπου αλλά και της κοινής γνώμης.

Υπάρχει ένα σύστημα που γεννάει Παπακωνσταντίνου, Τσοχατζόπουλους, Τσουκάτους, Μαντέληδες, αλλά και Βουλγαράκηδες, Μεϊμαράκηδες, Καραχάλιους, βοηθούς Καραχάλιου, Μαγγίνες, Παυλίδηδες, Ζαχόπουλους και λοιπούς κουμπάρους. Έρχεται λοιπόν το σύστημα, που γεννάει τη διαφθορά, που τη διδάσκει στα στελέχη του με εντατικά σεμινάρια επιδοτούμενα από το ΕΣΠΑ, και σου λέει, δεν φταίω εγώ, φταίει ο Νίκος, ο Τάκης, ο Μάκης, ο Σάκης. Πιάστε τους αυτούς, η αλήθεια πρέπει να λάμψει ώστε να συνεχίσω εγώ το θεάρεστο έργο της εξυγίανσης, της δημοσιονομικής ανάταξης, της σωτηρίας του τόπου.

Παπακωνσταντίνου-Πάχτας-Τσοχατζόπουλος: Τοξικά απόβλητα του ΠΑΣΟΚ και του σκανδάλου της “χρυσής επένδυσης” στη Χαλκιδική

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012, ώρα 17:44, το Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ ανακοινώνει τη διαγραφή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου από τις τάξεις του κινήματος:

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου “ενθρονίστηκε” στο ΥΠΕΚΑ στις 17 Ιουνίου 2011, διαδεχόμενος την Τίνα Μπιρμπίλη που αντικαταστάθηκε κυρίως επειδή, παρά τις έντονες πιέσεις, αρνούνταν να υπογράψει την Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) του καταστροφικού Επενδυτικού Σχεδίου της HELLAS GOLD στη Χαλκιδική.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν είχε τέτοιους “οικολογικούς” ενδοιασμούς. Ο άνθρωπος που μπήκε στη θέση του Υπουργού Περιβάλλοντος για να αποτελειώσει την κατεδάφιση της χώρας που ξεκίνησε ως Υπουργός Οικονομικών, λίγες μόνο μέρες μετά την ενθρόνισή του υπέγραψε την επίμαχη ΑΕΠΟ. Τις 4000 σελίδες και τους 100 χάρτες της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων δεν τις είδε ούτε σαν εξώφυλλο.

Γάγγραινα

Αν δεν ήταν τόσο θλιβερή, θα ήταν απολαυστικά αστεία όλη αυτή η «ταραχή» γύρω από την «αποκάλυψη» ότι ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έσβησε από τη λίστα Λαγκάρντ τα ονόματα δύο … κάτι. Εξαδέλφων του, ανιψιών του, μπατζανάκηδων, κάτι. Έχω μπερδευτεί με τα σόγια των πολιτικών, οπότε πλέον δε δίνω σημασία στις συγγένειες.

Άλλωστε όλοι τους είναι συγγενείς εξ αγχιστείας. Έχουν παντρευτεί μεταξύ τους τα τέκνα του παράνομου πλουτισμού. Παλιότερα, ας πούμε, είχαμε «το σκάνδαλο των κουμπάρων». Όλοι μια οικογένεια είναι. Άλλωστε, η μία ξαδέρφη, ανιψιά ή ό,τι άλλο του Γιώργου Παπακωνσταντίνου του ΠΑΣΟΚ είναι κόρη του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου της ΝΔ. Αυτό μας μάρανε;