ΝΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΛΑΙΕΙ ΜΕ ΜΑΥΡΟ ΔΑΚΡΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΗΜΟ!

Οι μαύρες μερσεντές κατέφθαναν η μία πίσω από την άλλη στο νοσοκομείο στο οποίο μεταφέρθηκε τραυματίας μετά την έκρηξη παγιδευμένης επιστολής ο πρώην δοτός πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, πρώην κεντρικός τραπεζίτης, αλλά και πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ (μεταξύ άλλων). Οι «εξέχουσες» προσωπικότητες (τραπεζίτες και πολιτικοί), που έσπευσαν στο σημείο έμοιαζαν περισσότερο να έρχονται πρώτα απ’ όλα να υποβάλλουν τα σέβη τους σε μια «άγνωστη αδελφότητα» και δευτερευόντως να ενημερωθούν για την υγεία του τραυματία.

Τα επαναλαμβανόμενα και βέβαια πανομοιότυπα πλάνα των τηλεοπτικών σταθμών στάθηκαν και δικαίως κατά την γνώμη μας στην προσέλευση και στις δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού Σημίτη, που εμφανίστηκε ως άλλος Ντον Κορλεόνε. Η σκηνή ήταν κυριολεκτικά δανεισμένη από ταινίες με θέμα την μαφία, όπως ο Νονός ή Τιμή των Πρίτζι. Τις επόμενες ημέρες εφημερίδες, «ενημερωτικές» ιστοσελίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί επιδόθηκαν σε ένα άνευ προηγουμένου λιβάνισμα του Λουκά Παπαδήμου.

ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ Ο «ΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ» και Η ΜΝΗΜΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΧΥΛΟΣ…

«Η επίθεση στον Λουκά Παπαδήμο την περασμένη Πέμπτη, στον βαθμό που συμβόλιζε συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές δήθεν κατά των «ανάλγητων τραπεζιτών», αποτελεί την απόλυτη ειρωνεία. Αν κάτι εκπροσωπεί ο κ. Παπαδήμος με την πορεία στο δημόσιο βίο όλα τα χρόνια, είναι την «καλή Ελλάδα», την Ελλάδα της προόδου, της φιλοευρωπαϊκής κατεύθυνσης, του κοσμοπολιτισμού και των διεθνών διακρίσεων με όπλο την παιδεία και την συνεπή και συνεχή προσπάθεια» (Καθημερινή, Ε. Χρυσολωρά, 28-5-2017).

Ακούραστα τα παπαγαλάκια. Με την αγιαστούρα στο χέρι και όποιος αντέξει. Ο Παπαδήμος ο …καλός ο άνθρωπος, ο κεντρικός τραπεζίτης, που ευλόγησε την «φούσκα» του χρηματιστηρίου, ο τραπεζίτης που νταραβερίστηκε με την Goldman Shacs για να επιτευχθεί η είσοδος στην ΟΝΕ και να ανοίξει ο δρόμος για τον αρμαγεδώνα που ακολούθησε, ο Παπαδήμος πρωθυπουργός με όπλο την καρμανιόλα του δεύτερου μνημονίου, το προβεβλημένο στέλεχος της Τριμερούς, ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ.

Και όμως έχουν περάσει λιγότερα από έξι χρόνια από τότε που κλήθηκε να ολοκληρώσει τις «συνεπείς και συνεχείς προσπάθειές του». Για το καλό όλων; Νομίζεις ότι διαβάζεις κάποια λόγια που αφορούν άλλη χώρα, άλλα πρόσωπα, άλλες συνθήκες, νομίζεις ότι διαβάζεις το παραμύθι με την Χιονάτη και τους επτά νάνους.

Στουρνάρας – Τσίπρας ζήλεψαν τον Ερντογάν

Των Λεωνίδα Βατικιώτη & Θ. Σκαμνάκη

Σε απροκάλυπτη λογοκρισία αστυνομικού κράτους που θυμίζει τα «κατορθώματα» του Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία παραπέμπει η συζητούμενη ποινική δίωξη κατά 10 προσώπων με αφορμή σχολιασμό της απόπειρας κατά του δοτού «πρωθυπουργού» Λ. Παπαδήμου στις 25 Μαΐου.

Την όλη δε διαδικασία κάνει ακόμη πιο προκλητική το γεγονός ότι κινήθηκε κατόπιν έγκλησης του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Στουρνάρα, ο οποίος παρέδωσε στον αρμόδιο υπουργό Νίκο Τόσκα στοιχεία χρηστών που στράφηκαν εναντίον του με αναρτήσεις σε Μέσα δικτύωσης, σύμφωνα με δημοσιεύματα.

Η χρήση από το κράτος πρακτικών Μεγάλου Αδελφού προετοιμάστηκε τις προηγούμενες μέρες εντατικά μέσα από αρθρογραφία, τηλεοπτικές «αναλύσεις» και αναρτήσεις που υποδείκνυαν ως υπαίτιους της βομβιστικής επίθεσης το κίνημα και όσους καταδίκαζαν και αντιπάλευαν την «τραπεζοκρατία».

H εκδίκηση των «Παπαδήμιων»

Συγκλονισμένο και σύσσωμο το ελληνικό κράτος και οι πωλητές ελπίδων,από την πρόσφατη ανεπιτυχή προσπάθεια θανάτωσης του τραπεζίτη Παπαδήμου,ενός εντολοδόχου των αγορών και συνυπεύθυνου στην μακρά λίστα των δήμιων του ελληνικού λαού και ειδικότερα των φτωχών.

Καμία έκπληξη δέν προκαλεί η συσπείρωση πολιτικών-κομμάτων-δημοσιογράφων-αφεντικών ενάντια στον υποτιθέμενο»κίνδυνο της τρομοκρατίας». Αυτοί σε οποιαδήποτε απόχρωση, είναι και οι βασικοί υποστηρικτές του αστικού κράτους και της νόμιμης, δημοκρατικής κρατικής τρομοκρατίας.Η ιδεολογία τους παρά τις επιμέρους διαφορές είναι κοινή.Η εκμετάλλευση των μισθωτών σκλάβων,η υπηρεσία στις «αγορές»  και η διαιώνιση του συστήματος.Όλα τα υπόλοιπα,όπως οι «διαφωνίες» και οι «τσακωμοί» εντός και εκτός  τηλεπαραθύρων στο πλαίσιο της κρατικής διαχείρισης, είναι απλά τσάμπα μαγκιές, καραγκιοζιλίκια στημένα για να μήν μπορεί να καταλάβει ο ψηφοφόρος ποιός είναι ο χειρότερος και ποιός ο καλύτερος για να αναλάβει την πολυπόθητη εξουσία.Να πρέπει αναγκαστικά να επιλέξει κάποιον από τους υποψήφιους δημίους του.

Ναί όλοι αυτοί είναι οι «Παπαδήμιοι».Ένας συρφετός ανθρωποειδών που δουλειά τους είναι πώς θα παραμείνουν αυστηροί επαγγελματίες στην επιβολή της φτώχειας και στον έλεγχο των μαζών για χάρη των τραπεζών και των δισεκατομμυριούχων. Που τα συναισθήματά τους εξαντλούνται στο στενό τους οικογενειακό περιβάλλον και για εμάς τους υπόλοιπους η ζωή μας ρυθμίζεται αυτόματα από τις μετατοπίσεις στα λογιστικά των χρηματιστηρίων και των «Αγορών».

Ο μάνατζερ της κυβερνώσας ελίτ

Ένα άρθρο της Αριστέας Μπουγάτσου από το 2011, έτσι για να μην ξεχνάμε τι εστί Παπαδήμος και πως τα κανάλια τον “αγάπησαν”

Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος δεν είναι «επαρχιώτης στην Ομόνοια», όπως θα βόλευε ένας τέτοιων χαρακτηριστικών πρωθυπουργός «ορισμένου χρόνου». Ανήκει στην κυβερνώσα ελίτ, έχει εκπαιδευτεί απ’ αυτήν, όλη του η καριέρα είναι δρομολογημένη και πειθαρχημένη στα κέντρα που μεριμνούν ώστε μια παγκόσμια οικονομική δύναμη να υπαγορεύει στην πολιτική.

Τα καρτέλ, οι πολυεθνικές, οι τράπεζες κ.ά., μέσα από τα think tank που διαθέτουν, διαλέγουν και τους ανθρώπους που τους εκπροσωπούν στα παγκόσμια κέντρα λήψης αποφάσεων. Διαλέγουν τους managers από τη μια, ενώ από την άλλη «κατασκευάζουν» πολιτικούς.

Τράπεζα της Ελλάδος – 27. Προαναγγελίες μνημονίων

Το 1996 μπαίνει με φούρια, καθώς στις 18 Ιανουαρίου ο Σημίτης βρίσκεται στην εξουσία (μετά την παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου για λόγους υγείας) ενώ περί τα τέλη του μηνός κορυφώνεται η κρίση των Ιμίων, η οποία είχε αρχίσει από τις 26 Δεκεμβρίου 1995. Τον Απρίλιο, στην έκθεσή του για το 1995, ο διοικητής της ΤτΕ δεν ξεφεύγει από την τακτική των τελευταίων προκατόχων του: επαινεί την κυβέρνηση για το έργο της αλλά της τραβάει και το αφτί σε κάποια ζητήματα: “Κύρια χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας το 1995 ήταν η σημαντική πρόοδος που σημειώθηκε προς τη σταθεροποίηση, σε συνδυασμό με ταχύτερη άνοδο της οικονομικής δραστηριότητας, αλλά και η περιορισμένη διαρθρωτική προσαρμογή, η οποία δεν επέτρεψε την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των βαθύτερων αδυναμιών της οικονομίας”.

Ο Παπαδήμος διαπιστώνει “περαιτέρω υποχώρηση του πληθωρισμού κατά 3 περίπου εκατοστιαίες μονάδες (…),  περιστολή του ελλείμματος του ευρύτερου κυβερνητικού τομέα κατά 3 περίπου εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ (…), περιορισμό στο 3% του ρυθμού διολίσθησης της δραχμής έναντι της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Μονάδας (ECU)” και συμπεραίνει ότι όλα αυτά συνετέλεσαν “στην εισροή επιχειρηματικών κεφαλαίων από το εξωτερικό, με αποτέλεσμα να συμπιεστεί ακόμη περισσότερο το μέσο κόστος χρηματοδότησης της οικονομίας”. Από την άλλη, όμως, “δύο οικονομικά μεγέθη τα οποία δεν εξελίχθηκαν ικανοποιητικά ήταν η ανεργία και το ισοζύγιο πληρωμών”. Ο Παπαδήμος εκτιμά ότι για την αύξηση της ανεργίας φταίνε “η εισροή μεταναστών” και “η συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό” (αν και διαπιστώνει ότι οι επιχειρήσεις δεν αύξησαν τις θέσεις εργασίας όσο θα έπρεπε) ενώ για το ισοζύγιο πληρωμών ευθύνεται το ότι καλύψαμε πολλές από τις ανάγκες μας όχι με αύξηση της παραγωγής αλλά με εισαγωγές.

Ο άνθρωπος που δεν ήθελε να γίνει παπαδήμος (αλλά τα κατάφερε)

Ο πρωθυπουργός αλέξης παπαδήμος, μετά τη συντριπτική πλειοψηφία του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα που πήρε 61%, αναγκάστηκε να έρθει σε μια δύσκολη αλλά αναγκαία συμφωνία με τους δανειστές.

Τα πράγματα ξεκαθάρισαν και μάθαμε την βασική πηγή της διπολικότητας που χαρακτηρίζει σχεδόν τους πάντες αυτές τις τελευταίες βδομάδες. Την κυβέρνηση. Διότι ρητορικά βρισκόταν στον ένα πόλο, όταν πρακτικά είχε στρογγυλοκάτσει στον άλλο. Η χθεσινή ψηφοφορία στη βουλή ήταν οι μάσκες που -και επίσημα πια- έπεσαν.

Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί…

Ο τσίπρας και οι ρεαλιστές στους οποίους ανήκει, επέστρεψαν πολιτικά στην τρίτη 23 Ιούνη, όταν και πάλι προσπαθούσαν να μας πείσουν για το καλό και αναγκαίο μνημόνιο.

Πρακτικά συμπεριφέρθηκαν στο δημοψήφισμα ως να μην έλαβε ποτέ χώρα, κάτι που φάνηκε ήδη από τη δευτέρα μετά το δημοψήφισμα με τη σύγκληση των πολιτικών αρχηγών. Δυστυχώς για τον τσίπρα το αποτέλεσμα δεν ήταν ΝΑΙ, έτσι να τον “αναγκάσει” ο λαός. Κι έτσι αναγκάστηκε να ξεβρακωθεί πολιτικά μόνος του. Τα υπόλοιπα που ακούμε είναι ένας σκέτος θόρυβος από τα αριστερά του γκεσέμια που προσπαθούν να σπινάρουν την απόφαση.

Εγώ δεν θα γίνω παπαδήμος

Ας εξετάσουμε λοιπόν γιατι ο τσίπρας είναι παπαδήμος. Ο παπαδήμος ήταν ένας πρωθυπουργός ειδικού σκοπού, που στόχο είχε να εκτελέσει τις εντολές των δανειστών. Η μόνη απόφαση με την προσωπική του βούλα ήταν η κατάργηση του φόρου στα ακριβά αυτοκίνητα, απόφαση που πήρε μάλιστα λίγο πριν προκηρύξει εκλογές, τον απρίλη του 2012.

Ο τσίπρας από εχθές το βράδυ είναι ακριβώς το ίδιο. Δήλωσε πριν την ψηφοφορία πως αν χάσει τη δεδηλωμένη θα παραιτηθεί (δεύτερη φορά που μας απειλεί σε 2 βδομάδες). Χάνει ξεκάθαρα τη δεδηλωμένη και παρόλαυτα “σοκ και δέος” δεν παραιτείται. Πρώτα θα εκτελέσει τις εντολές των δανειστών, θα φέρει το αποτέλεσμα της “διαπραγμάτευσης” στην ελλάδα και μετά θα κάνει αυτό που τον βολεύει περισσότερο για να κρατηθεί στην εξουσία.

Η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο γκεσεμιών των δανειστών, ήταν πως ο παπαδήμος δεν ήλπιζε πραγματικά να έχει πολιτική καριέρα μετά τις εκλογές. Για την ακρίβεια το ήλπιζαν οι φίλοι του (αυτούς για τους οποίους κατέβασε το φόρο ντε). Αλλά όχι κανείς άλλος πέρα από εκεί.

Οι φίλοι του τσίπρα από την άλλη, αυτή τη στιγμή νομίζουν ότι έχει πιάσει τον πάπα από τα αρχίδια. Θεωρούν το 61% του δημοψηφίσματος δικό τους και ταυτόχρονα έχουν γίνει οι καλύτεροι υπερασπιστές των μνημονιακών δυνάμεων στην ελλάδα. Φυσικά αυτή η χαρά θα είναι σύντομη, αλλά τώρα μπορούν να περιφέρονται σαν παγώνια μέσα στις αίθουσες συνεδριάσεων (διότι υποψιάζομαι ότι θα αρχίσουν να εμφανίζονται όλο και λιγότερο στο δρόμο).

Και το μνημόνιο?

Τη συμφωνία δεν θα τη μάθουμε ακόμα, αλλά η μαγική μου σφαίρα λέει πως αυτά που έχουμε μάθει ως “η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης” είναι η αρχή. Θα υπάρχει κι άλλο κομμάτι που θα μάθουμε λίγο αργότερα, όταν θα προστεθούν και οι “προτάσεις των θεσμών”. Τακτικά τα εμφανίζουν ένα-ένα προκειμένου κάθε φορά να σπινάρουν το πόσο καλή είναι αυτή η συμφωνία. Και να ποντάρουν στην κόπωση του κόσμου, από τις 32 αντικρουόμενες πληροφορίες το λεπτό. Αλλά όλα τα καλά υλικά είναι εκεί. Δανεικά για τις τράπεζες (πάλι καλά που θα μείωναν το χρέος), ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, οι τράπεζες σε ιδιωτικό έλεγχο και δημοπρασίες (για να βγάλουν λεφτά οι ιδιοκτήτες και τα golden boys των τραπεζών). Δεν θα απέκλυα και κούρεμα καταθέσεων τώρα που έχουμε capital controls και γυρίζει. Πιθανότατα, όχι στο επίπεδο που συζητούσαμε με τον μαικλ στο irc, αλλά καθώς μπήκε θέμα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από το πουθενά, το bail-in είναι στο τραπεζι.

Ειλικρινά δεν θέλω να ασχοληθώ με τις λεπτομέρειές της. Είδα τον αξιοθρήνητο τσακαλώτο εχθές στη βουλή για 7 λεπτά και δεν υπάρχει καλύτερη εικόνα για κάποια που θέλει να καταλάβει το μέγεθος της καραγκιοζιάς. Ελπίζω να δει και ο ίδιος σήμερα τον εαυτό του στον τηλεοπτικό καθρέφτη και να καταλάβει τις μαλακίες που έλεγε.

Τώρα θα δούμε την “πρώτη φορά αριστερά” να ξεφτιλίζεται υπερασπιζόμενη ένα ακόμα μνημόνιο. Ούτε light, ούτε το τελευταίο, ούτε αναπτυξιακό, ούτε δίκαιο, ούτε τίποτα. Ένα μνημόνιο όπως όλα τ ‘ άλλα. Σαν κι αυτό που έσκιζαν τα ιμάτιά τους πριν μια βδομάδα όταν καλούσαν τον κόσμο να ψηφίσει ΟΧΙ. Για την ακρίβεια όχι σαν. Χειρότερο. Γι’ αυτό να είστε σίγουρες. Όσες από το σύριζα έχουν το στομάχι να πουλήσουν success story, πεδίο δόξης λαμπρό εμφανίζεται μπροστά τους.

Και το ίδιο γρήγορα θα δούμε και την πολιτική ηγεμονία του αλέξη παπαδήμου να καταρρέει. Άλλωστε την πορεία των μνημονιακών κυβερνήσεων την ξέρουμε καλά, και ο τσίπρας ήδη από σήμερα θα μετράει συνεχώς απώλειες, καθώς θα είναι εμφανές ότι όλη αυτή η κινητοποίηση του δημοψηφίσματος ήταν ένα τέχνασμα, που στράφηκε εναντίων των ανθρώπων που ψήφισαν όχι. Φυσικά τώρα στο εκλογικό του ακροατήριο θα έχει και μπόλικους μνημονιακούς, αλλά αυτοί οι τελευταίοι είναι ένα είδος που συνεχώς βαίνει μειούμενο.

Και για να το θέσω και λίγο γηπεδικά, που είναι η παραιτησή σου καραγκιοζάκο οεο?

Και τώρα?

Στην ουσία οι λεπτομέρειες δεν έχουν καμία σημασία. Το μνημόνιο θα το ψηφίσει μια οικουμενική κοινοβουλευτική πλειοψηφία για το καλό του τόπου (παπδήμος mode). Ο τσίπρας θα βρει έναν τρόπο να κυβερνήσει με εκλογές ή χωρίς και από εδώ πάνε και οι άλλοι.

Όπως φαίνεται θα υπάρξει μια ικανή ομάδα μέσα στο σύριζα που θα προτιμήσει να αποχωρήσει παρά να ψηφίσει το μνημόνιο. Δυστυχώς η ομάδα αυτή -χοντρικά θα τους ονομάσουμε οι λαφαζανικοί- αποτελείται από τα ίδια παλαιά υλικά. Πολιτικάντηδες που ήταν έτοιμοι να ψηφίσουν το μνημόνιο δύο βδομάδες πιο πριν, αλλά το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος δεν τους άφησε πολλά περιθώρια ελιγμών. Προσωπικά δεν πιστεύω σε καμία προσπάθεια που θα εκπορεύεται από αυτούς.

Όπως αντίστοιχα δεν πιστεύω και σε καμία προσπάθεια που δεν θα εκπορεύεται από τα κάτω και δεν θα αναζητά νομιμοποιήση συνεχώς εκεί. Το γνωρίζω ότι αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος, αλλά νομίζω πως είναι εμφανές πια, ότι οι εκπρόσωποι της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας, αλλάζουν μυαλά με το που πατάνε το πόδι τους στο κοινοβούλιο. Κάποια κακιά μοίρα προφανώς τους χτυπά.

Τουλάχιστον από εδώ και πέρα, μπορούμε με σιγουριά να πούμε το εξής. Πως μια κυβέρνηση προσπάθησε να είναι αντιμνημονιακή εντώς του ευρώ και απέτυχε. Αντί όμως να επιλέξει να παραμείνει αντιμνημονιακή, επέλεξε να παραμείνει στο ευρώ. Άρα οποιαδήποτε αντιμνημονιακή πολιτική προσπάθεια από εδώ και πέρα, θα πρέπει να είναι σε σύγκρουση με την ευρωζώνη.

Καλο βράδυ, καλο καλοκαίρι και καλή μας τύχη.

πηγή – techiechan

Ονειρεύονται Παπαδήμους

Την… αναβίωση της κυβέρνησης Παπαδήμου, μέσω της πρότασης για κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ορέγονται στελέχη της συγκυβέρνησης -και όχι μόνο- με το Μαξίμου να αφήνει «παράθυρο» συνεννόησης –δεν το αποκλείει κατηγορηματικά. Όλα, βέβαια, αυτά τα σενάρια δεν αφορούν τον ΣυΡιζΑ, όπως σε όλους τους τόνους επισημάνθηκε –«Δεν μας αφορούν αυτά τα σενάρια. Εμείς θεωρούμε ότι αυτή τη στιγμή ο τόπος έχει ανάγκη από μια ισχυρή κυβέρνηση που θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας και θα μας βγάλει από το μνημόνιο και από την κρίση», δήλωσε ο Π. Σκουρλέτης [Σκάι, 10.10.14].

Ο πολύς κύριος Γκίκας Χαρδούβελης

Επ’ ευκαιρία του Γιούρογκρουπ (για όσους δεν γνωρίζουν, έτσι αποκαλείται η άτυπη σύσκεψη των υπουργών οικονομικών των χωρών τής ευρωζώνης), όπου η χώρα μας εκπροσωπείται για πρώτη φορά από τον κύριο Γκίκα Χαρδούβελη, θέλω να διατυπώσω μερικές απορίες σχετικά με τον διάδοχο του -αλήστου μνήμης- τέως υπουργού οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα. Έτσι, για να βγάλω το άχτι μου, μιας κι από τότε που έγινε ο ανασχηματισμός, μας βομβαρδίζουν με πληροφορίες σχετικές τόσο με τους τίτλους σπουδών τού -εν πολλοίς άγνωστου μέχρι χτες- αξιότιμου κυρίου Χαρδούβελη όσο και με τις υψηλά ευρισκόμενες θέσεις ευθύνης στις οποίες υπηρέτησε το παρελθόν.

Αρχιρεζίληδες

Δεν ξέρω αν υπάρχει λαός που να καθυβρίστηκε, να  λοιδορήθηκε και να περιγελάστηκε περισσότερο από τους κατοίκους αυτής της χώρας. Αν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο κατά το οποίο οι κυβερνώντες μιας χώρας και τα δημοσιογραφικά φερέφωνά τους να καταξεφτιλίζουν καθημερινά τον λαό τον οποίο υποτίθεται και οι δύο μεριές υπηρετούν, την ώρα μάλιστα που τον τσαλαπατάνε και τον εκμηδενίζουν με υλικούς πλέον όρους.

Μας ξεφτιλίζουν αδέλφια. Συστηματικά, αδίστακτα, με επαγγελματικά δολοφονική ακρίβεια. Όχι τώρα. Από παλιά. Από το πάρτι (Το Βήμα 9/1/2000) και τον χορό που ο Πρετεντέρης μάς πέταγε στα μούτρα ότι μας αξίζει και πρέπει να τον χορέψουμε μέχρι να πέσουμε κάτω, εννοώντας βέβαια τους χορευταράδες φίλους του που ξέρουν καλά και από τα γεννοφάσκια τους  από κερδοσκοπικές φιγούρες και (ρε)σάλτα. Από τον καιρό του αρχιτραπεζίτη και μετέπειτα πρωθυπουργού, Παπαδήμου, που αρθρογραφούσε  (“Τα Νέα”, στις 17/6/2000) υποσχόμενος ότι οι τράπεζες θα δίνουν ακόμα περισσότερα δάνεια στα νοικοκυριά, ακόμα περισσότερες αλυσίδες στους σκλάβους.

Συμφεροντολογική α-συνέχεια

Τα λεγόμενα “έθνη-κράτη” έχουν μια αναμφισβήτητη συνέχεια. Ιστορική, πολιτική, κυβερνητική ακόμα-και-ιδεολογική. Μέχρι τη στιγμή που η συζήτηση αξιολογείται με όρους απόδοσης ευθυνών αλλά και υιοθέτησης αντιλαϊκών μέτρων. Εκεί κυριαρχεί ο παράγοντας του “πρώην”.

Στις αμέτρητες συζητήσεις με νεοδιορισμένους κυβερνήτες, κόμματα, ή υπουργούς, η ουσία της κουβέντας τοποθετείται στο αυτοεξαγνιστικό “αυτά τα έκαναν άλλοι, εγώ μόλις ανέλαβα”. Όταν για παράδειγμα ένας υπουργός υγείας παραδέχεται πως το σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης του τομέα του έπασχε από δεκάδες σκανδαλώδεις αποφάσεις οι οποίες ζημίωναν πολίτες και δημόσιο, η απάντηση του είναι ότι “εγώ είμαι υπουργός για μόλις τέσσερις μήνες”.

Έχουν πάντα δίκιο

Ο ένας μετά τον άλλο, βουλευτές, υπουργοί και δημοσιογράφοι ανακαλύπτουν ότι το λάθος πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από τους “εταίρους” της έχει διαλύσει την οικονομία, γεγονός που η κυβέρνηση έτρεχε συνεχώς να το διορθώσει.

Αυτό διαβεβαίωσαν οι Αντώνης Σαμαράς και Γιώργος Παπανδρέου, οι οποίοι εξακολουθούν να μιλούν μόνο στους δανειστές και τα ξένα ΜΜΕ και όχι στους Έλληνες που τα πάντα γι’ αυτούς βαίνουν καλώς, μιας και κανείς δεν αντιδρά πλέον σε τίποτα αφού όλοι τρώγονται για το πώς θα “κάνουν επανάσταση” χωρίς να τσαλακώσουν μία ακρούλα απ´την φρεσκοσιδερωμένη ιδεολογική τους καθαρότητα.

Τρεις κυβερνήσεις, τρεις «ιστορίες επιτυχίας»

Toυ Σταύρου Χριστακόπουλου

Ποιος δεν έχει βομβαρδιστεί αυτές τις μέρες από το success story (ιστορία επιτυχίας) που συνοδεύει κάθε αναφορά των ΜΜΕ και της κυβέρνησης στον… εαυτό της; Κι όμως, η κυβέρνηση Σαμαρά δεν είναι η μόνη που έχει να επιδείξει ένα success story. Και οι προηγούμενες δύο πρέπει να αισθάνονται υπερήφανες.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου – όπως και η σημερινή – κάθε έξι μήνες έβγαζε (προφορικά, εννοείται) τη χώρα στις αγορές και… φρενάριζε την ύφεση και την καταστροφή. Η ύφεση έχει φτάσει σωρευτικά το 25% και πάει για το 30%, αλλά κανείς από όλους αυτούς που έλεγαν και έγραφαν αυτές τις γελοιότητες δεν θέλει να τις θυμόμαστε.

Μαθήματα δημοσιονομικής ιστορίας

Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. Δεν υπάρχει χώρα που έχει περάσει το ΔΝΤ τα σύνορα της και δεν καταστρατηγήθηκε κάθε δημοκρατικό της στοιχείο. Η μέθοδος ήταν μονάχα αυτή που άλλαζε, για να προσαρμοστεί κάθε φορά στις ανάγκες της εκάστοτε “επέμβασης”.Έχουν γραφτεί πολλές αράδες για τα πειράματα της Χιλής, της Αργεντινής, του Εκουαδόρ ή της Τουρκίας. Επεμβάσεις κρυμμένες πίσω από τανκς ή θεοκρατούμενα ολοκληρωτικά καθεστώτα, καθόλα “δημοκρατικά”.

Η ελληνική επέμβαση είχε τις δικές της ιδιαιτερότητες. Έγινε σε Ευρωπαϊκό και δη ευρωζωνικό έδαφος κι όχι σε μια αυταρχική στρατοκρατούμενη χώρα της ζώνης του Ισημερινού ή του ισλαμικού κόσμου. Το πείραμα περιείχε ένα τσόφλι διαφορετικών αναγκών. Μετρημένη, σε σχέση με τις εικόνες του βομβαρδισμένου κοινοβουλίου της Χιλής, καταστολή κι ένα δόγμα πεφωτισμένου τεχνοκράτη.

ΜΕΛΕΤΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ: Κινδυνολογίες και ψέματα υπέρ του ευρώ (Πριν, 3.6.12)

Σε διατεταγμένη υπηρεσία η Εθνική Τράπεζα εμφανίζει ως συμφέρον της κοινωνίας το συμφέρον των τραπεζιτών

Μια ακόμη προσπάθεια για να εμφανιστεί η σημερινή οικονομική πολιτική, στο βασικό της περίγραμμα, ως μονόδρομος, αποτελεί η ειδική έκδοση της Εθνικής Τράπεζας που δόθηκε στην δημοσιότητα την Τρίτη 29 Μαΐου 2012, με θέμα «το κρίσιμο δίλημμα» για την ελληνική οικονομία.

Ευτυχώς που ο Παπαδήμος διέψευσε το Reuters…

Από το Μαρικάκι

Χθες, το πρακτορείο Reuters σε τηλεγράφημά του, επικαλούμενο επίσημη πηγή από την Κομισιόν, έδειξε τον Παπαδήμο για τη δήλωση Μπαρόζο στις 11 Μαϊου ότι: «Εάν ένα μέλος μιας λέσχης δεν σέβεται τους κανόντες, τότε είναι καλύτερα να φύγει από τη λέσχη. Και το ίδιο ισχύει και για οποιαδήποτε οργάνωση, θεσμό ή σχέδιο». Σύμφωνα με το δημοσίευμα ο Μπαρόζο δεν είχε καμιά πρόθεση να κάνει μια τέτοια δήλωση αλλά δέχτηκε σχετικό τηλεφωνικό αίτημα από τον Λουκά Παπαδήμο, απερχόμενο πρωθυπουργό της χώρας. Η δήλωση εκείνη εν μέσω διεργασιών για τον σχηματισμό κυβέρνησης, πέρα από το ότι θερωήθηκε ανάμιξη στα εσωτερικά της χώρας σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή, προκάλεσε τη συνήθη αναστάτωση στις αγορές αλλά και στους καταθέτες.

Πώς να μετρηθεί το θράσος;

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Ποιοι πήραν την απόφαση για κατασχέσεις εις βάρος όποιου χρωστάει στο Δημόσιο πάνω από 300 ευρώ; Τα κόμματα της συγκυβέρνησης υπό τον Παπαδήμο – ως συμπλήρωμα της άλλης μεγαλειώδους απόφασης για αυτόφωρο σε όσους χρωστάνε 5.000 ευρώ. Πότε την πήραν; Παραμονές των εκλογών. Τι άλλο συνέβη τις ίδιες μέρες; Τα ίδια αυτά κόμματα της ίδιας αυτής συγκυβέρνησης θέσπισαν το ακατάσχετο των δικών τους επιχορηγήσεων έναντι τεράστιων οφειλών από τραπεζικά θαλασσοδάνεια, τα οποία ουδέποτε ρύθμισαν.