Η μαρμελάδα του Στέλιου Ράμφου..

Ή αλλιώς, όταν το «άγιο πνεύμα» συναντά τον πασοκισμό.. Του λεγόμενου «αγίου πνεύματος» λοιπόν -βοήθεια μας και βρήκα και εγώ την αποφράδα μέρα να ανοίξω την τηλεόραση λες και δεν ξέρω ότι αυτή, έχει μεν κάποια σχέση με κάθε τι το «άγιο», και τις «άγιες» αξίες της αγοράς, σελέμπριτις, μεγαλοδημοσιογράφους, πανελίστες, μοντέλα, ποδοσφαιριστές, πολιτικούς και λοιπούς «πετυχημένους», όμως καμία απολύτως σχέση με το πνεύμα..

Θύματα και θύματα

Του Γαλαξιάρχη

Στην ελληνική γλώσσα η λέξη «θύμα» υποδηλώνει δύο έννοιες. Μία κυριολεκτική και μία μεταφορική. Σε αυτήν τη δεύτερη, το θύμα δεν έχει υποστεί βία, αλλά εξαπάτηση ή και εκμετάλλευση. Έχοντας αυτό υπόψη, μέσα στην γενικευμένη πόλωση των τελευταίων χρόνων πληθαίνουν οι περιπτώσεις θυματοποίησης θυτών προς άγρα θυμάτων. Σχεδόν πάντα στο βωμό των εντυπώσεων και του θεάματος. Και χωρίς εξαιρέσεις πολιτικής τοποθέτησης.

Μπορεί μία τέτοια περίπτωση θυματοποίησης να μην είναι ο αναπληρωτής καθηγητής του ΠΑΜΑΚ με ειδικότητα (και κρατήστε το αυτό) τις “πολιτικές επιστήμες“, Νίκος Μαραντζίδης. Μπορεί και να είναι. Για να μη χαθούμε σε υποθέσεις λοιπόν, θεωρώ δεδομένη τη μαρτυρία του για τη βίαιη επίθεση που υπέστη σε καφετέρια της Θεσσαλονίκης, από κάποιους  “μαυροντυμένους με ελβιέλες“. Θεωρώ αληθές ότι χτυπήθηκε με γροθιές, και -όπως μετέφερε ο Πάσχος Μανδραβέλης λίγη ώρα μετά στα social media- ότι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.

Γύρω γύρω όλοι

Σε μια χώρα όπου θεωρείται ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος ποιητής, ο Στέλιος Ράμφος φιλόσοφος, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος διανοούμενος, ο Πάσχος Μανδραβέλης δημοσιογράφος, η Λιάνα Κανέλλη κομμουνίστρια, ο Γιώργος Καμίνης δήμαρχος, ο Άδωνις Γεωργιάδης υπουργός, η Νέα Δημοκρατία φιλελεύθερο κόμμα και τα αλισβερίσια με την τρόικα διαπραγματεύσεις, θα ερχόταν κάποτε η στιγμή που και ο Σταύρος Θεοδωράκης θα θεωρούνταν πολιτικός ρυθμιστής των εκλογών…

Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΛΟΓΩΝ

Ημιμάθεια που όμως περιβάλλεται από έναν αδιευκρίνιστο μανδύα εξειδίκευσης, αδιαφανής χρήση της οπτικής γωνίας και μεταμόρφωσή της σε «κοινή λογική», που είτε τη δέχεσαι ως οπαδός της, είτε ονομάζεσαι αρνητής της, ευχέρεια στο χειρισμό των νέων μέσων, εμπάθεια που μεταμφιέζεται σε πάθος. Αυτές είναι οι βασικές οδηγίες χρήσης του δημοσιολόγου, οι βασικές του λειτουργίες.

Στις αρχές Δεκεμβρίου 2013 η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου κλήθηκε να μιλήσει στο 25ο Πανελλήνιο Συνέδριο για το AIDS. Αν κανέναν τον ξενίζει το γεγονός της πρόσκλησης αυτής –η Τριανταφύλλου δεν είναι και ο πρώτος άνθρωπος που σου έρχεται στο νου ως ιδανική ομιλήτρια σε ένα συνέδριο για το AIDS–, την ίδια δεν φαίνεται να την πτόησε. Γιατί η Τριανταφύλλου είχε μόλις διαβάσει ένα δημοφιλές και εκλαϊκευτικό βιβλίο για τους αρνητές του AIDS, την περίληψη του οποίου ήταν πολύ πρόθυμη να δώσει στο κοινό της. Ήταν, ως εκ τούτου, πλέον, εκτός των άλλων, μια ειδικός και για την ασθένεια του αιώνα.

Το άδικο του κ. Μανδραβέλη

του Άκη Γαβριηλίδη

Στην Kαθημερινή τής 16 Oκτωβρίου 2013, δημοσιεύεται σύντομο σχόλιο του εν θέματι αναφερόμενου αρθρογράφου με τίτλο «Το δίκιο του κ. Κατρούγκαλου». Σε αυτό, ο αρθρογράφος επιτίθεται κατά του συνταγματολόγου για τις θέσεις που αυτός εξέφρασε στην τηλεοπτική εκπομπή τού κ. Πρετεντέρη. Τις απόψεις αυτές το άρθρο τις ανασυγκροτεί -και ταυτόχρονα ήδη τις υπονομεύει διά του σαρκασμού- στην πρώτη του πρόταση, ως εξής:

Δεν υπήρχαν δημοσκοπήσεις στη Γερμανία του 1938 αλλά, με δεδομένο τον διάχυτο αντισημιτισμό της εποχής, η «Νύχτα των Κρυστάλλων» είναι καθ’ όλα δικαιολογημένη ή έστω δεν χρήζει καταδίκης. Αυτό θα ήταν το επιχείρημα ενός Χρυσαυγίτη ακούγοντας τον κ. Γιώργο Κατρούγκαλο, στην προχθεσινή εκπομπή «Ανατροπή» (Mega 14.10.2013)

ΑΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΙΣΟΔΥΝΑΜΟ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Αν το χρήμα δεν ήταν ισοδύναμο της αξίας ανθρώπων και πραγμάτων τότε θα βλέπαμε πόσο αξίζουν τα νεοφιλελεύθερα καθίκια που σήμερα κυριαρχούν στον κόσμο και επαίρονται να μετατρέπουν τους ανθρώπους σε προϊόντα και αριθμούς.. Αν η αξία του ανθρώπου δεν μετριέται με το πόσα κερδίζει και με το πόσο αναγνωρίσιμος και «πετυχημένος» είναι, τότε θα βλέπαμε πραγματικά πόσο σπουδαίοι και σημαντικοί είναι, τις ικανότητες τους, την εξυπνάδα τους και την περιβόητη «επιχειρηματικότητα» τους.. Τότε θα βλέπαμε πόσο μπορούν να «επιχειρούν» αληθινά και δημιουργικά για τον εαυτό τους και την κοινωνία, χωρίς να εκμεταλλεύονται, να εξαπατούν, να κλέβουν, να φοροδιαφεύγουν και χωρίς να διαπλέκονται με ένα άθλιο κράτος που τόχουν για αποκλειστικό προστάτη και χορηγό τους.. Τότε θα βλέπαμε πώς θα μπορούσαν οι ίδιοι και η «ιδιωτική πρωτοβουλία» τους να επιβιώσουν και να «αναπτυχθούν» και να προκόψουν μέσα σε έναν καλύτερο κόσμο χωρίς να θρέφονται από την δυστυχία των άλλων, τον αμοραλιστικό ατομικισμό και τον βάρβαρο ανταγωνισμό..

Πάσχος Παπακωνσταντίνου

Η λίστα Λαγκάρντ –εκτός όλων των άλλων- ξεβρακώνει και δημοσιογράφους. Η αρχή έγινε με τον λαλίστατο Πάσχο Μανδραβέλη, ο οποίος δεν έχει γράψει ούτε λέξη για τις κατηγορίες κατά του Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Εντελώς συμπτωματικά, η σύζυγος του κ. Μανδραβέλη –η οποία είχε διοριστεί το ΙΚΑ Κοζάνης- ήταν ιδιαιτέρα του Γιώργου Παπακωνσταντίνου.

Θυμάμαι την άνεση με την οποία ο Πάσχος Μανδραβέλης είχε επιτεθεί στο ντοκιμαντέρ συναδέλφου του, ο οποίος είχε μόλις απολυθεί από το συγκρότημα στο οποίο εργάζεται και ο ίδιος.

Θυμάμαι επίσης πως ο Πάσχος Μανδραβέλης αμφισβήτησε δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Βήμα» για λιποθυμίες μαθητών στα σχολεία από ασιτία.