Τράπεζες: Μόνη λύση η εθνικοποίηση!

Του Πάνου Κοσμά

«Οι επενδυτές προσπαθούν να γλιτώσουν από την καταιγίδα απίθανων εξελίξεων», Mohamed A. El-Erian.(1)

Το πρό­σφα­το «κραχ» των τρα­πε­ζι­κών με­το­χών σε όλη την Ευ­ρώ­πη οδή­γη­σε τις με­το­χές των ελ­λη­νι­κών τρα­πε­ζών στα Τάρ­τα­ρα. Ο τρα­πε­ζι­κός δεί­κτης στο χρη­μα­τι­στή­ριο Αθη­νών έχασε πάνω από το 60% της αξίας του το τε­λευ­ταίο δί­μη­νο, ενώ οι με­το­χές των 4 συ­στη­μι­κών ελ­λη­νι­κών τρα­πε­ζών(2) «έγρα­ψαν» τε­ρά­στιες απώ­λειες στις 40 πρώ­τες μέρες του 2016: πάνω από 65% η Πει­ραιώς, 63% η Eurobank, 58% η Εθνι­κή (οι τρεις πρώ­τες στην πα­νευ­ρω­παϊ­κή λίστα των με­το­χών με τη με­γα­λύ­τε­ρη πτώση) και 55% η Alpha. Η μα­ζι­κή φυγή κε­φα­λαί­ων από τις με­το­χές των ελ­λη­νι­κών τρα­πε­ζών προ­κά­λε­σε πραγ­μα­τι­κό πα­νι­κό.

Οι φήμες στα πο­λι­τι­κά και δη­μο­σιο­γρα­φι­κά γρα­φεία, τρο­φο­δο­τού­με­νες από φήμες προ­ερ­χό­με­νες από τον τρα­πε­ζι­κό χώρο, έκα­ναν λόγο για κλίμα πα­νι­κού στις διοι­κή­σεις των τρα­πε­ζών, για φό­βους κα­τάρ­ρευ­σης και ανά­γκης έκτα­κτης κε­φα­λαια­κής ενί­σχυ­σης. Δι­καιο­λο­γη­μέ­να. Στις 40 αυτές μέρες του χρη­μα­τι­στη­ρια­κού «κραχ», οι τρά­πε­ζες έχα­σαν κε­φα­λαιο­ποί­η­ση 7-8 δισ. ευρώ! Ωστό­σο, τη Δευ­τέ­ρα 15 Φε­βρουα­ρί­ου, μια ξαφ­νι­κή θε­α­μα­τι­κή άνο­δος των τρα­πε­ζι­κών με­το­χών κατά 24% σε μία μέρα ανα­πτέ­ρω­σε τις ελ­πί­δες για απο­φυ­γή των χει­ρό­τε­ρων σε­να­ρί­ων. Ως εδώ πα­ρα­θέ­σα­με κά­ποια δε­δο­μέ­να και μι­λή­σα­με τη δη­μο­σιο­γρα­φι­κή γλώσ­σα. Για να κα­τα­λά­βου­με τι συμ­βαί­νει, πρέ­πει να δούμε κάτω από την «κο­ρυ­φή του πα­γό­βου­νου».

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την παγκόσμια οικονομία: μια κρίση μεγαλύτερη του 2008

Tου Πάνου Κοσμά

Το 2016 ξεκίνησε με τις ανησυχίες για την παγκόσμια οικονομία να φουντώνουν. Στα χρηματιστήρια των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ασίας χάθηκαν τον Ιανουάριο πάνω από 8 τρισεκατομμύρια ευρώ κεφαλαιοποίησης, καθώς σειρά εξελίξεων αναζωπυρώνουν τους φόβους για μια νέα, σοβαρή υποτροπή της παγκόσμιας κρίσης μέσα στο 2016. Τα σημεία στα οποία εστιάζονται η προσοχή και οι ανησυχίες των αναλυτών του συστήματος και των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών είναι: οι συνέπειες που μπορεί να έχει ο τερματισμός του κύκλου μείωσης και η έναρξη του κύκλου αύξησης των αμερικανικών επιτοκίων απ’ τα τέλη του 2015, η καχεξία των ρυθμών της παγκόσμιας ανάπτυξης, η οικονομική επιβράδυνση στην Κίνα, γενικότερα η είσοδος των λεγόμενων αναπτυσσόμενων οικονομιών (BRICKS) στον κύκλο της κρίσης, η κατρακύλα των τιμών του πετρελαίου. Στο «καλάθι» αυτό προστίθενται τώρα όλο και εντονότερα οι λεγόμενοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι, συνδεόμενοι κατά κύριο λόγο με τον πόλεμο και την αστάθεια στη Μ. Ανατολή, το κύμα των προσφύγων και τις πολιτικές του επιπτώσεις στην Ευρώπη, αλλά και άλλα διεθνή «μέτωπα»: η Ουκρανία, η θάλασσα της Νότιας Κίνας, η Κορέα.

Ωστόσο, όλα αυτά δεν είναι παρά μια δημοσιογραφικού τύπου παράθεση σημαντικών πλευρών ή «συμπτωμάτων» της παγκόσμιας κρίσης. Πίσω από αυτή την «κορυφή του παγόβουνου» κρύβονται οι πραγματικές, βαθύτερες αιτίες. Ας δούμε με τη σειρά τόσο την «κορυφή του παγόβουνου» όσο και τις βαθύτερες αιτίες.

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Αριστερά, μνημόνιο χωρίς αναισθητικό!

Του Πάνου Κοσμά

Η κυβέρνηση επιχειρεί να ολοκληρώσει το «καθεστώς» του μνημονίου με σκληρά μέτρα για συνταξιούχους, αγρότες και μισθωτούς. Υπό την μπαγκέτα Τσίπρα – ΣΥΡΙΖΑ, αναδομείται το αστικό – μνημονιακό μπλοκ εξουσίας. Και πρώτη φορά αριστερός Ατλαντισμός χωρίς όριο.

Με μνημόνιο χωρίς αναισθητικό, με πρώτη φορά αριστερό Ατλαντισμό χωρίς όριο και με «ηγεμονικές» κινήσεις αναδόμησης του αστικού – μνημονιακού μπλοκ εξουσίας, η «πρώτη φορά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Αριστερά» επιχειρεί να ολοκληρώσει το έγκλημα της εμπέδωσης του μνημονιακού καθεστώτος ακραίας εκμετάλλευσης, με πολιτικό ισοδύναμο την ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ σε ηγεμονικό διαχειριστή αυτού του καθεστώτος. Ποιος μίλησε για ισοδύναμα και παράλληλο πρόγραμμα; Κάθε «σοβαρό» μνημονιακό κόμμα έχει να λέει μετεκλογικά ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις θα υλοποιηθούν σε βάθος τετραετίας – αλλά, τι ατυχία, τα τελευταία πολλά χρόνια ποτέ δεν εξαντλείται η τετραετία…

Το πολιτικό στοίχημα των εκλογών

Του Πάνου Κοσμά

Να μείνει ζωντανή η δυνατότητα για μια νέα αντεπίθεση του κινήματος και της Αριστεράς !

Η προ­κή­ρυ­ξη των εκλο­γών από την ηγε­τι­κή ομάδα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που μ’ αυτή της την πράξη ολο­κλή­ρω­σε την ου­σια­στι­κή του διά­λυ­ση, ορί­ζει ένα νέο πο­λι­τι­κό ορό­ση­μο, μια νέα κε­ντρι­κή μάχη, ένα νέο πο­λι­τι­κό στοί­χη­μα για τη ρι­ζο­σπα­στι­κή και αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά. Η δια­κύ­βευ­ση είναι κε­ντρι­κή και έχει μεί­ζο­να χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: είτε η κα­τα­στρο­φι­κή εξέ­λι­ξη της ψή­φι­σης του τρί­του μνη­μο­νί­ου θα ολο­κλη­ρω­θεί με την επι­βο­λή μέσα από τις κάλ­πες της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής στα­θε­ρό­τη­τας, είτε οι δυ­νά­μεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής και αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς θα «χα­λά­σουν το σε­νά­ριο», θα κρα­τή­σουν ανοι­χτό το πο­λι­τι­κό ρήγμα και θα δη­μιουρ­γή­σουν τους όρους για έναν νέο κύκλο ανά­πτυ­ξης του κι­νή­μα­τος ως προ­ϋ­πό­θε­ση για μια νέα πο­λι­τι­κή αντε­πί­θε­ση της Αρι­στε­ράς.

Απαράδεκτη κάθε εκδοχή υπερλιτότητας

 

Του Πάνου Κοσμά

Με μια κίνηση που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας, οι δανειστές, δηλαδή οι κυρίαρχοι πόλοι του δυτικού ιμπεριαλισμού, κατέστρεψαν οριστικά τη βιτρίνα της υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης, αποκαλύπτοντας ότι γι’ αυτούς «το ανώτατο στάδιο της διαπραγμάτευσης είναι ο ωμός εκβιασμός».

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που οι δανειστές χρησιμοποιούν τον ωμό εκβιασμό τους τελευταίους μήνες, αρχίζοντας από το δεκαήμερο που προετοίμασε τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου. Είναι όμως η πρώτη φορά που αυτός συνοδεύεται τόσο εμφανώς από εκδηλώσεις μόλις υποκρυπτόμενου φόβου αν όχι πανικού για τις συνέπειες όχι μόνο μιας «ρήξης» αλλά έστω και ενός «ατυχήματος» στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης με την ελληνική κυβέρνηση.

Για ποια «έντιμη συμφωνία» μιλάμε;

 

του Πάνου Κοσμά

Ακόμη και αν παραμείνουν κάποιες -ξεθωριασμένες- «κόκκινες γραμμές» για το σφαγείο του φθινοπώρου, η νέα συμφωνία θα είναι εξίσου «βαριά» με το μέιλ Χαρδούβελη.

Παρά την επι­με­λη­μέ­νη αι­σιο­δο­ξία που απο­πνέ­ουν οι δη­λώ­σεις στε­λε­χών της δια­πραγ­μα­τευ­τι­κής ομά­δας της κυ­βέρ­νη­σης ότι «εί­μα­στε πολύ κοντά σε συμ­φω­νία» και τις δια­βε­βαιώ­σεις ότι αυτή θα είναι «έντι­μη» και θα σέ­βε­ται τις «κόκ­κι­νες γραμ­μές», η πραγ­μα­τι­κή κα­τά­στα­ση είναι γνω­στή σε όλους: οι δα­νει­στές δεν έχουν καμία διά­θε­ση να σε­βα­στούν κα­νε­νός εί­δους «κόκ­κι­νες γραμ­μές»! Το σύ­νο­λο των απαι­τή­σε­ών τους πα­ρα­πέ­μπει όχι μόνο στο πε­ρι­βό­η­το μέιλ Χαρ­δού­βε­λη, αλλά πάει και πέρα απ’ αυτό. Το μόνο που συ­ζη­τούν, είναι να με­τα­τε­θεί η δια­πραγ­μά­τευ­ση για κά­ποιες εξ αυτών το φθι­νό­πω­ρο, υπό την προ­ϋ­πό­θε­ση ότι θα υπάρ­ξει τώρα μια «με­τα­βα­τι­κή» συμ­φω­νία που θα κα­το­χυ­ρώ­νει όλες τις θε­με­λιώ­δεις απαι­τή­σεις τους.

Οι δανειστές βρυχώνται, αλλά ταυτόχρονα φοβούνται

Του Πάνου Κοσμά

Ένα μεγάλο, λαϊκό, πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα ανατροπής μπορεί τώρα να αποτελειώσει τη μνημονιακή κυβέρνηση, ανοίγοντας το δρόμο για μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις και ανατροπές στην Ελλάδα και την Ευρώπη

Οι αντοχές της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου είναι πια εντελώς οριακές. Ωστόσο, πριν φύγει, προτείνει μόνη της στην τρόικα καινούργια μνημονιακά μέτρα, εμφανώς υπονομεύοντας το έδαφος στο οποίο θα αναλάβει καθήκοντα η νέα κυβέρνηση. Στο διαβόητο κυβερνητικό mail προτείνονται, μεταξύ άλλων, η αύξηση του ΦΠΑ στον τουρισμό από το 6,5% ακόμη και στο 13%, μειώσεις των εισαγωγικών μισθών στο Δημόσιο, καθώς και νέα μείωση οδοιπορικών, εκτός έδρας και υπερωριών. Επίσης προτείνεται αύξηση της φορολογίας στα τσιγάρα προκειμένου να καλυφθούν οι… υπερβάσεις στον προϋπολογισμό του ΕΟΠΥΥ, ενώ η κυβέρνηση απεργάζεται εκ νέου αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης.

Τώρα, απαγορεύονται οι «αυτοσχεδιασμοί» και τα λάθη!

Του Πάνου Κοσμά

Στη «διακεκαυμένη ζώνη» οι πολιτικές εξελίξεις, ύστερα από το «φιάσκο» του Παρισιού. Οι ασφυκτικές πιέσεις των δανειστών στην κυβέρνηση διαμορφώνουν το πλαίσιο είτε αποτροπής είτε «υποδοχής» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Στην τελική ευθεία και τα σχέδια για εγκλωβισμό του ΣΥΡΙΖΑ στην «εθνική συνεννόηση».

«Το πρόβλημα δεν είναι ούτε το δημοσιονομικό κενό ούτε το ασφαλιστικό ούτε οι διαρθρωτικές αλλαγές ούτε κάτι απ’ όλα αυτά. Το πρόβλημα είναι ότι οι δανειστές έχουν αποφασίσει πως η Ελλάδα χρειάζεται ακόμη το μνημόνιο. Και το έχουν αποφασίσει εξαιτίας της πολιτικής αβεβαιότητας των εκλογών. Γι’ αυτό, δεν είναι ώρα για εκλογές, όπως είπε ο κ. Τσίπρας, αλλά είναι ώρα να βγάλουμε από τη μέση τις εκλογές». Αυτή την εκτίμηση, σε ελεύθερη δική μας απόδοση, παρουσίασε την Πέμπτη 27/11 -εκ της θέσεως του αναλυτή- στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA ο Γιάννης Πρετεντέρης. Έχει απόλυτο δίκιο ότι οι δανειστές έχουν αποφασίσει παράταση του μνημονίου, έχει όμως άδικο ότι το πρόβλημά τους είναι απλώς οι εκλογές με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Το πρόβλημα των δανειστών δεν είναι ότι πρέπει να διαχειριστούν ένα «πρόγραμμα προσαρμογής» που έχει πέσει έξω, αλλά ότι πρέπει να διαχειριστούν μια ιδιάζουσα, οξεία πολιτική κρίση με το παγκοσμίως πρωτότυπο στοιχείο ένα κόμμα της Αριστεράς να βρίσκεται στα πρόθυρα της κυβερνητικής εξουσίας. Κρίση της οποίας οι συνέπειες απειλούν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

13 ερωτήματα και απαντήσεις για το «γήπεδο της ΑΕΚ» στη Ν. Φιλαδέλφεια

Του Πάνου Κοσμά

μικρό εισαγωγικό σχόλιο :

Συμφωνούμε σε αρκετά με το  κείμενο που ακολουθεί , οχι σε όλα. Αποτελεί μια αρκετά καλή & λεπτομερειακή κωδικοποίηση του τι πρέπει να συζητείται , που μαζί με την αθλητική διάσταση πρέπει να μπαίνει στο τραπέζι κάθε κουβέντας.

Αυτό ακριβώς προσπαθούν να αποφύγουν οι κάθε λογής τραμπούκοι, οι κάθε λογής ελαφρόμυαλοι και τα κάθε λογής δημοσιογραφικά βόδια που έχει πεζέψει ο Μελισσανίδης στο κάρο του.

Ή, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταψηφίσει το άρθρο 81 του Ρυθμιστικού και να μην πέσει στην παγίδα των «βελτιωτικών τροπολογιών».

Μέχρι εντελώς πρόσφατα, για το ζήτημα του «γηπέδου της ΑΕΚ» στη Ν. Φιλαδέλφεια ο κόσμος της Αριστεράς είχε ελάχιστη πληροφόρηση και εντελώς συγκεχυμένες εικόνες. Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν τέθηκε το ζήτημα της προώθησης στη Βουλή προς ψήφιση του νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου, το οποίο μεταξύ άλλων εμπεριέχει και τα άρθρα 81 και 82 που αφορούν το νέο γήπεδο της ΑΕΚ στη Ν. Φιλαδέλφεια και τις αλλαγές που νομοθετούνται για την ευρύτερη γύρω από το χώρο κατασκευής του περιοχή (άλσος Ν. Φιλαδέλφειας και όχι μόνο). Παρόλο όμως που πλέον είναι γνωστά πολύ περισσότερα σε σχέση με δύο βδομάδες πριν, εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλος βαθμός σύγχυσης και αναπάντητα ερωτήματα. Επιλέγουμε λοιπόν να θέσουμε και να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε τα σημαντικότερα από αυτά.

“Απάτη του αιώνα”, το πρωτογενές πλεόνασμα

Του Πάνου Κοσμά

Δέσμευση της κυβέρνησης για αναδρομική αύξηση ορίων ηλικίας, αποκαλύπτει ο Όλι Ρεν… Μια αποκάλυψη που όλοι… γνωρίζαμε, αλλά και μια κρυφή δέσμευση της κυβέρνησης για αναδρομική αύξηση των ορίων ηλικίας μετά τις εκλογές, περιείχε η πρόσφρατη απάντηση του Ευρωπαίου επιτρόπου Όλι Ρεν σε ερώτηση Έλληνα ευρωβουλευτή (του κ. Σκυλακάκη).

Μια απο­κά­λυ­ψη που όλοι… γνω­ρί­ζα­με, αλλά και μια κρυφή δέ­σμευ­ση της κυ­βέρ­νη­σης για ανα­δρο­μι­κή αύ­ξη­ση των ορίων ηλι­κί­ας μετά τις εκλο­γές, πε­ριεί­χε η πρό­σφα­τη απά­ντη­ση του Ευ­ρω­παί­ου επι­τρό­που Όλι Ρεν σε ερώ­τη­ση Έλ­λη­να ευ­ρω­βου­λευ­τή (του κ. Σκυλα­κά­κη).

Το «κούρεμα», η διαγραφή του χρέους και το απεχθές χρέος

Tου Πάνου Κοσμά* 

Με αφορμή τον αντιπερισπασμό του Γ. Σταθάκη στον… ΣΥΡΙΖΑ

Ύστε­ρα από τον εξαι­ρε­τι­κά απο­τε­λε­σμα­τι­κό αντι­πε­ρι­σπα­σμό του Γιώρ­γου Στα­θά­κη απέ­να­ντι στον… ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τις δη­λώ­σεις για το ζή­τη­μα του «επα­χθούς» χρέ­ους (που στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι «απε­χθές»…), την μετ’ αγαλ­λιά­σε­ως αξιο­ποί­η­σή τους από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και τον εξα­να­γκα­σμό του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε έκ­δο­ση διευ­κρι­νι­στι­κής ανα­κοί­νω­σης, το συ­μπέ­ρα­σμα που βγά­ζει κάθε κα­λό­πι­στος πα­ρα­τη­ρη­τής είναι ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν έχει ούτε συ­γκε­κρι­μέ­νη ούτε ενιαία θέση για τα ζη­τή­μα­τα του κρα­τι­κού χρέ­ους. Και δεν μι­λά­με εδώ για τις δια­φο­ρε­τι­κές θέ­σεις για το χρέος που έχουν κα­τα­τε­θεί εσω­κομ­μα­τι­κά από την Αρι­στε­ρά Πλατ­φόρ­μα στο πρό­σφα­το ιδρυ­τι­κό συ­νέ­δριο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ούτε για τις τρι­σκα­τά­ρα­τες συ­νι­στώ­σες που δεν αυ­το­δια­λύ­ο­νται, αλλά για τον «επί­ση­μο» ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, για τις επί­ση­μες θέ­σεις, όπως αυτές δια­κο­νού­νται από στε­λέ­χη κε­ντρι­κούς υπεύ­θυ­νους το­μέ­ων δου­λειάς του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που μά­λι­στα έχουν ντε φάκτο τη δη­μό­σια κα­τα­γρα­φή «εν ανα­μο­νή υπουρ­γών».