Η παρακαταθήκη του Ούγκο Τσάβες

Του Φαρίντ Φερνάντες

Πρέσβης της Βενεζουέλας στην Ελλάδα

Χθες, 5 Μαρτίου, η χώρα μου, η Βενεζουέλα, και όλος ο κόσμος τίμησαν την επέτειο του θανάτου του κομαντάντε Ούγκο Τσάβες, ο οποίος αναμφίβολα θα μείνει στην Ιστορία ως ένας από τους πιο σημαντικούς διεθνείς ηγέτες των αρχών αυτού του αιώνα.

Ο Τσάβες, όχι μόνο αναίρεσε με το έργο του την ελευθεροκτόνα θεωρία «τέλος της Ιστορίας», σύμφωνα με την οποία ο αγώνας των ιδεολογιών ολοκληρώθηκε με το τέλος του Ψυχρού Πόλεμου και την οριστική νίκη του νεοφιλελευθερισμού, αλλά ήταν και αυτός που κατάφερε να διασώσει την αξιοπρέπεια του λαού του Μπολιβάρ και να θέσει ένα γερό θεμέλιο για την οικοδόμηση ενός πιο δίκαιου και πολυπολικού κόσμου. Επιπλέον, ο Τσάβες φυτεύοντας τους σπόρους της Μπολιβαριανής Επανάστασης στη Βενεζουέλα, που ο λαός μας συνεχίζει έως και σήμερα υπό την ηγεσία του προέδρου Νικολάς Μαδούρο, μας έδειξε το μονοπάτι, μέσω του οποίου ξεκινήσαμε τη μετάβασή μας στον σοσιαλισμό.

Η “δαιμονοποίηση” του Τσάβες

Του Εντουάρντο Γκαλεάνο

Ο Ούγκο Τσάβες είναι ένας δαίμονας.

Γιατί; Επειδή μείωσε τον αναλφαβητισμό κατά δυο εκατομμύρια πολίτες της Βενεζουέλας που δεν ήξεραν ούτε να διαβάσουν ούτε να γράψουν, παρόλο που ζούσαν σε μια χώρα που έχει το μεγαλύτερο φυσικό πλούτο του κόσμου, που είναι το πετρέλαιο.

Έχω ζήσει σε αυτή τη χώρα πριν λίγα χρόνια και την γνώρισα πολύ καλά. Την αποκαλούν την «Σαουδική Βενεζουέλα» για το πετρέλαιο.

Ούγκο Τσάβες, ο ηγέτης των φτωχών

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Εφ. Πριν, 10.3.13

Λέγεται πως όταν ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες συνάντησε πρώτη φορά τον Τσάβες είχε μείνει με την απορία κατά πόσο ήταν πράγματι ένας οραματιστής ικανός να σώσει την Λατινική Αμερική όπως υποσχόταν ή ήταν ένας ευφάνταστος και λαοπλάνος πολυλογάς ο οποίος πολύ γρήγορα θα μετατρεπόταν σε έναν ακόμη δικτάτορα από τους πολλούς που έχουν «μεγαλουργήσει» στην αμερικάνικη υπο-ήπειρο. Η εξέλιξη του Ούγκο Τσάβες Φρίας διέψευσε τις ανησυχίες όχι μόνο του κολομβιανού νομπελίστα συγγραφέα αλλά και εκατομμυρίων ακόμη ανθρώπων για έναν πολύ απλό λόγο. Ο σπουδαίος βενεζολάνος ηγέτης, που μπήκε στο πάνθεον των λατινοαμερικάνων επαναστατών αποδείχθηκε η εξαίρεση των λαϊκών και αριστερών ηγετών που στην πολιτική τους πορεία αλλάζουν μεν, αναθεωρούν δηλαδή τα αρχικά τους σχέδια και διακηρύξεις, το κάνουν ωστόσο αυτό προς μια αριστερή και επαναστατική κατεύθυνση κι όχι σε μια κατεύθυνση υποταγής στην αστική τάξη στο εσωτερικό και στον ιμπεριαλισμό στο εξωτερικό.

Ο Ούγκο των Λατίνων και των Ελλήνων

Του Κώστα Ησυχου*

Είναι σύνηθες στην κουλτούρα των λαών της Λατινικής Αμερικής και όχι μόνο να αποκαλούν τους αγαπημένους τους πολιτικούς ηγέτες, ποιητές, αθλητές με το μικρό τους όνομα ή το παρατσούκλι τους.

Ο ελληνικός λαός δικαιούται να αποκαλεί τον εκλιπόντα πρόεδρο της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας Ούγκο. Αυτό γιατί το έργο του και η ιστορική του συνεισφορά αποτελούν μια σημαντική συμβολή στους νικηφόρους αγώνες ενάντια στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική αγριότητα.

Η Λατινική Αμερική μετά τον Τσάβες

Tου Άρη Χατζηστεφάνου

Η επόμενη ημέρα για τη Βενεζουέλα και τη Λ. Αμερική μετά το θάνατο του ανθρώπου που τις έβγαλε από την «πίσω αυλή» των ΗΠΑ

Έχουν περάσει περίπου 20 χρόνια από τη στιγμή που ο Ούγκο Τσάβες δέχθηκε μια περίεργη επίσκεψη στο κελί τους, στις φυλακές του Γιαρ στη Βενεζουέλα. Ένας νεαρός οδηγός λεωφορείου ζήτησε να το δει και στη συνέχεια ζήτησε άδεια από τη διοίκηση των φυλακών να τον επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ελάχιστοι άνθρωποι τολμούσαν να μιλούν τότε με ένα κρατούμενο που κατηγορούνταν για προσπάθεια πραξικοπηματικής ανατροπής της κυβέρνησης. Ο Τσάβες είχε ηγηθεί ομάδας νεαρών αξιωματικών που επιχείρησαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Κάρλος Αντρε Πέρεζ, όταν αυτός διέταξε τη σφαγή εκατοντάδων διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν για την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική του.