Η μονοδιάστατη ελληνική εξωτερική πολιτική των διπλών προτύπων

Γράφει ο Νίκος Γκλεζάκος

Ο επικεφαλής της Ελληνικής διπλωματίας δεν βρίσκει να πει τίποτε για τις παραστρατιωτικές νεοναζιστικές ομάδες και δηλώνει ότι θα συνδράμει το ουκρανικό καθεστώς

Με συνθήματα των δωσίλογων η εθνική Ουκρανίας στο Euro2020

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ουκρανίας πυροδότησε οργή στο Διαδίκτυο μετά την αποκάλυψη του συνθήματος που αναγράφεται στην φανέλα της για το Euro 2020, που δεν είναι άλλο από την κραυγή των δωσίλογων – Ναζί συνεργατών των “SS” κατά τον Β’ΠΠ που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη δολοφονία Εβραίων και Πολωνών κατά τη διάρκεια του Πολέμου.

Το κίτρινο και μπλε μπλουζάκι, που παρουσιάστηκε στο κοινό την Κυριακή, φέρει την ένδειξη «δόξα στην Ουκρανία» και «δόξα στους ήρωες». Παρότι τα συνθήματα έχουν μακρά ιστορία, που χρονολογείται από τα γραπτά του εθνικού ποιητή της χώρας, Τάρα Σεβτσένκο, το 1800, έκτοτε έχουν αποκτήσει διαφορετική σημασία. Και οι δύο φράσεις χρησιμοποιήθηκαν από μέλη της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN) και του Ουκρανικού Στρατού Ανταρτών (UPA), παραστρατιωτικών ομάδων που οι ιστορικοί λένε ότι πολέμησαν μαζί με τους Ναζί και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις γενοκτονίες του πολέμου.

Δεν τους προλαβαίνουμε: Από τη Γάζα στο Μινσκ, απανωτοί διπλωματικοί θρίαμβοι…

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η φρενήρης προσπάθεια “διεθνούς αναβάθμισης” της πατρίδας συνεχίζεται σχεδόν με κάθε αφορμή…

Ρωσία – Ουκρανία: Φτηνοί ολοκληρωτικοί πόλεμοι

Του Θέμη Τζήμα

Δεν είναι μυστικό πως οι μεγάλες δυνάμεις ιστορικά και ειδικότερα οι ΗΠΑ, οι οποίες και μας αφορούν εν προκειμένω, έψαχναν πάντα τρόπους να διεξάγουν τους πολέμους τους, με το μικρότερο ανθρώπινο (άρα πολιτικό) και οικονομικό κόστος.

Στην πρώιμη ψυχροπολεμική περίοδο, οι ΗΠΑ αναφέρονταν στους Τούρκους στρατιώτες αποκαλώντας τους “στρατιώτες των 30 σεντς”. Στο Κογκρέσο το 1953, ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Φόστερ Ντάλες υποστήριξε ότι οι Τούρκοι στρατιώτες “παίρνουν 23 σεντς το μήνα”, ενώ οι Αμερικανοί στρατιώτες θα κόστιζαν 10 φορές περισσότερο.

Στην Ουκρανία οι νεοναζί δηλώνουν ακόμη παρόντες

του Βαγγέλη Μαρινάκη

Εδώ και μια πενταετία, η 14η Οκτώβρη, Ημέρα των Υπερασπιστών, έχει καθιερωθεί για την Ουκρανία ως εθνική γιορτή, αντικαθιστώντας την παλαιά ομώνυμη εθνική επέτειο της 23ης Φεβρουαρίου. Ο τότε νέος πρόεδρος της χώρας, Πέτρο Ποροσένκο, του οποίου η εκλογή ακολούθησε το πραξικόπημα του Μαϊντάν, κατέστησε ξεκάθαρο ότι, εκτός της ημερομηνίας, και το περιεχόμενο των εορτασμών θα ήταν εντελώς διαφορετικό.

Η νέα εθνική γιορτή (που ταυτόχρονα είναι και επίσημη δημόσια αργία) ήταν αφιερωμένη αφενός στα θύματα της «ρωσικής επέμβασης», αφετέρου στην πρόσφατη εκείνη την περίοδο θέσπιση νομοθεσίας αποκομμουνιστοποίησης, που απαγόρευε τη χρήση συμβόλων που παρέπεμπαν στην κομμουνιστική ιδεολογία. Δύο σε ένα, με την νέα ημερομηνία να μην είναι καθόλου αθώα, αφού η 14η Οκτωβρίου είναι η ημέρα δημιουργίας του Ουκρανικού Εξεγερσιακού Στρατού, OUN-UPA, του εθνικιστικού – και φανατικά αντικομμουνιστικού – στρατού που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς Ναζί στη διάρκεια του Β’ ΠΠ, στελεχώνοντας την κατοχική αστυνομία (Ukrainische Hilfspolizei), συμμετέχοντας στο Ολοκαύτωμα και την εθνοκάθαρση κατά των Πολωνών της δυτικής Ουκρανίας.

Η ΕΕ βγάζει λάδι την ουκρανική κυβέρνηση για την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας και της εφημερίδας του

Τη στήριξή της στην ουκρανική κυβέρνηση εξέφρασε η ύπατη εκπρόσωπος για την Εξωτερική Πολιτική της ΕΕ, Φ. Μογκερίνι, αποφεύγοντας να καταδικάσει την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας και της εφημερίδας του στην απάντησή της στην Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, που κατέθεσε ο ευρωβουλευτής του Κόμματος, Λευτέρης Νικολάου – Αλαβάνος.

Συγκεκριμένα, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταγγέλλει:

Σύνθημα με άρωμα Ολοκαυτώματος στην υποδοχή Νετανιάχου στην Ουκρανία

Η επίσκεψη Νετανιάχου στην Ουκρανία, πρώτη Ισραηλινού πρωθυπουργού εδώ και 20 χρόνια, σημαδεύτηκε ήδη από την αρχή της από ένα, τουλάχιστον άβολο, στιγμιότυπο. Στην επίσημη υποδοχή του Ισραηλινού πρωθυπουργού από τον νεοεκλεγέντα Ουκρανό πρόεδρο Βολόντιμιρ Ζελένσκυ, ακούστηκε σύνθημα των φιλοναζιστικών κι αντισημιτικών εθνικιστικών ουκρανικών δυνάμεων του Β’ Παγκοσμίου.

Το σύνθημα, που πλέον από το 2018 αποτελεί επίσημο χαιρετισμό του Ουκρανικού Στρατού και των Αστυνομικών Δυνάμεων, αποτελείται από δύο μέρη. Ενώπιον του Νετανιάχου, ο πρόεδρος Ζελένσκυ φώναξε «Δόξα στην Ουκρανία!» [Слава Україні, Slava Ukrayini], με τους στρατιώτες της προεδρικής φρουράς να του απαντούν εν χορώ «Στους Ήρωες Δόξα!» [Героям слава, Heroyam slava]. Τα λόγια αυτά πρωτοχρησιμοποιήθηκαν τη δεκαετία του 1930 από τον Οργανισμό Ουκρανών Εθνικιστών [OUN] και το στρατιωτικό σκέλος του, τον Ουκρανικό Αντάρτικο Στρατό [UPA], οργανώσεις που αργότερα συνεργάστηκαν με τους Ναζί κατακτητές στην εξόντωση Πολωνών και Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ουκρανία: θύτες και θύματα εγκαταλείπουν τη χώρα, οι μεν για να γλυτώσουν, οι δε για να επιβιώσουν!

Του Δημήτρη Λιάτσου

Η διπλή εκλογική διαδικασία στην Ουκρανία-προεδρική και κοινοβουλευτική-ανέδειξε τη βαθιά κρίση που υπόβοσκε την τελευταία πενταετία. Ο πρώην πρόεδρος και πλειάδα στελεχών που τον πλαισίωναν «πάνε γι’ άλλες πολιτείες» όπου φυλάσσουν τα… κλοπιμαία, ενώ ο μισός πληθυσμός αναζητεί τρόπους επιβίωσης στα ξένα!

Ο Ποροσένκο, το αγαπημένο παιδί σε Ουάσιγκτον,Βερολίνο, Παρίσι, Βρυξέλλες και Λονδίνο επι πενταετία έφερε τόση…ευρωπαϊκή ευημερία στη χώρα του που στελέχη της κυβέρνησης του αναγνωρίζουν ευθαρσώς ότι «στα αμέσως επόμενα χρόνια ο ένας στους δυο Ουκρανούς θα ξενιτευτεί…». Και βέβαια όχι για…τουριστικούς και περιηγητικούς λόγους αλλά από την ανάγκη επιβίωσης!

-«Ο αριθμός των πολιτών μας που θα αναγκαστούν να φύγουν από τη χώρα στα επόμενα χρόνια προς αναζήτηση απασχόλησης θα αυξηθεί εντυπωσιακά. Και ο λόγος έγκειται στην ανικανότητα της κυβέρνησης να πετύχει την αύξηση της εθνικής οικονομίας», εξηγεί η αρμόδια για θέματα κοινωνικής πολιτικής υφυπουργός, Ολγα Κρεντόφσκαγια.

Πληθυσμιακή έκρηξη της πανίδας στο Τσερνόμπιλ

Οι λύκοι στην περιοχή του Τσερνόμπιλ είναι επτά φορές περισσότεροι από τους αντίστοιχους πληθυσμούς σε κοντινά καταφύγια / Sergey Gashchak

Μετά από τρεις δεκαετίες έκθεσης σε ακτινοβολία στο χώρο της πυρηνικής καταστροφής του Τσερνόμπιλ, έχουν αναπτυχθεί απροσδόκητα μεγάλοι πληθυσμοί άγριας ζωής. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην απουσία ανθρώπων από την περιοχή.

Μία διεθνής ομάδα ερευνητών ανακάλυψε ότι πολλά ζώα, συμπεριλαμβανομένων ελαφιών, αγριογούρουνων και λύκων, βρίσκονται σε αναπάντεχη αφθονία στα 4.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα της έκτασης που καταστράφηκε ή αποκλείστηκε μετά από το ατύχημα στο σταθμό πυρηνικής ενέργειας. Η καταστροφή του Τσερνόμπιλ το 1986 εκτόπισε πάνω από 300.000 κατοίκους, προκάλεσε 31 άμεσους θανάτους ανθρώπων και προκάλεσε τουλάχιστον 40.000 θανάτους από καρκίνο.

Συμφωνίες χωρίς τον ξενοδόχο

Του Γιώργου Αναστασίου

Πάνε για μαλλί αλλά βγαίνουν κουρεμένοι οι Γερμανοί στον ΟΗΕ

Την Τρίτη ο Κριστόφ Χόισγκεν, Γερμανός πρέσβης στον ΟΗΕ, κατηγόρησε εκ νέου σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας τη Ρωσία για «εισβολή στην Ουκρανία το 2015». Πιο συγκεκριμένα, ισχυρίστηκε ότι «Ρώσοι στρατιώτες ενεπλάκησαν άμεσα τόσο με την κατάληψη του Μινσκ όσο και με την κατάληψη του Ντοντέτσκ». Φυσικά επρόκειτο για λάθος, αφού το Μινσκ δεν είναι ουκρανική πόλη, αλλά πρωτεύουσα της Λευκορωσίας. Αυτός που φαίνεται να το διασκέδασε περισσότερο απ’ όλους ήταν ο Ρώσος πρέσβης Βασίλι Νεμπένζια που, απαντώντας, είπε ότι «ο φίλος μου ο Κριστόφ, ισχυριζόμενος πως η Ρωσία κατέλαβε το Μινσκ το 2015, υπέπεσε σε φροϋδικό ολίσθημα» (δηλαδή άθελά του αποκάλυψε μύχιες σκέψεις, καταπιεσμένα συναισθήματα, υποσυνείδητους φόβους).

Ουκρανία: Όταν οι γεωπολιτκοί ανταγωνισμοί προκαλούν εκκλησιαστικό σχίσμα

Του Γιώργου Καραγιάννη

Ας πούμε τα πράματα με το όνομά τους αφήνοντας στην άκρη τα παπαδίστικα ταλμουδικά και τις θεολογικές παπαρδέλες. Η απόφαση του Φαναρίου και προσωπικά του Πατριάρχη Βαρθολομαίου να παραδώσει τον Τόμο της Αυτοκεφαλίας στους έως προχθές μη αναγνωριζόμενους από τις άλλες ορθόδοξες Εκκλησίες μητροπολίτες, φίλους της νεοναζιστικής κυβέρνησης του Κιέβου αποτελεί μια ξεκάθαρη πολιτική πράξη, υπαγορευμένη από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ενταγμένη στο γενικότερο σχέδιο της απομόνωσης και περικύκλωσης (και στον εκκλησιαστικό τομέα) της Ρωσίας του Πούτιν, στο νέο ψυχροπολεμικό τοπίο που έχει ήδη διαμορφωθεί στον κόσμο.

Η ουκρανική κρίση εντείνεται

του Σπύρου Παναγιώτου

Άσχημα νέα για την παγκόσμια ειρήνη

Τα τελευταία επεισόδια στην ουκρανική κρίση είναι, λίγο-πολύ, γνωστά. Την περασμένη Κυριακή 25/11, τρία ουκρανικά πολεμικά πλοία έπλευσαν παράνομα εντός των χωρικών υδάτων της Ρωσίας στον πορθμό του Κέρτς, το θαλάσσιο στενό που χωρίζει την Μαύρη Θάλασσα από την Θάλασσα της Αζοφικής, αγνόησαν τις προειδοποιήσεις του ρωσικού πολεμικού ναυτικού και μετά από χρήση πυρών κατελήφθησαν από τους Ρώσους και τα πληρώματα τους συνελήφθησαν.

Εκείνο που, σκοπίμως, έχει αποκρυφτεί είναι ότι υπάρχει έγγραφη συμφωνία ανάμεσα στις δύο χώρες, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσική Ομοσπονδία, που διέπει το καθεστώς ναυσιπλοΐας στο στενό του Κερτς. Σύμφωνα με αυτή η διέλευση πολεμικών σκαφών από τον πορθμό επιτρέπεται με έγγραφο αίτημα της ουκρανικής πλευράς που άλλωστε μέχρι σήμερα εφαρμοζόταν χωρίς πρόβλημα. Τον περασμένο Σεπτέμβρη οι Ουκρανοί απεύθυναν τέτοιο αίτημα στην Ρώσικη πλευρά για διέλευση δύο στρατιωτικών πλοίων που ικανοποιήθηκε.

Μήλον της έριδος

Του Δημήτρη Μηλάκα

Γιατί αυξάνεται η ένταση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας για την Ουκρανία

Αναζητώντας μια εξήγηση για την τελευταία θερμή ρωσο-ουκρανική κρίση στη Μαύρη Θάλασσα θα πρέπει πρώτα να ρίξουμε μια ματιά στον χάρτη της περιοχής. Εκεί θα δούμε την Ουκρανία ως σύνορο μεταξύ Ρωσίας και Δύσης και θα διαπιστώσουμε τη συσσώρευση των δυτικών (αμερικανικών) στρατιωτικών δυνάμεων στις χώρες της περιοχής.

Πριν, ωστόσο, απ’ αυτή τη ματιά στον χάρτη καλό θα είναι να θυμηθούμε τις τοποθετήσεις των μεγάλων Αμερικανών γεωπολιτικών θεωρητικών (και διαμορφωτών) της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Ντονιέσκ και Λουγκάνσκ

Τα Πρασσεινάλογα του Στάθη στο Ποντίκι

Στη μέση του πουθενά για εμάς και στο κέντρο της Γης για εκείνους βρίσκονται οι δύο Λαϊκές Δημοκρατίες, του Ντονιέσκ και του Λουγκάνσκ. Αυτές οι δύο δημοκρατίες εκτείνονται στην περιοχή που ο Μιχαήλ Σολόχοφ περιέγραψε στον «Ήρεμο Ντον». Μόνον που, όπως τότε, έτσι και σήμερα ούτε η περιοχή, ούτε οι δύο περιφέρειες που αποσχίσθηκαν από την Ουκρανία είναι ήρεμες.

Μετά το πραξικόπημα της 22ας Φεβρουαρίου του 2014 στο Κίεβο, που έφερε στην εξουσία ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις, οι δύο αυτές επαρχίες στα ανατολικά της Ουκρανίας και βορείως της Κριμαίας αποσκίρτησαν με στόχο την ανεξαρτησία τους.

Ο ρωσικός πληθυσμός που είναι πλειονότητα σε αυτές τις περιοχές, συνοικώντας ταυτοχρόνως με μια πλειάδα άλλων μειονοτήτων (όπως και η ελληνική), αντιμετώπισε αμέσως τον κίνδυνο που με το νέο δόγμα του Κιέβου για «ένα έθνος και μία γλώσσα» προέβαλε απειλητικός.

Αμερικανική βοήθεια στο Βαρθολομαίο στο πολιτικοεκκλησιαστικό ζήτημα της Ουκρανίας

Του Γιώργου Καραγιάννη

Όταν ο αντιπρόσωπος συναντά δυσκολίες να φέρει σε πέρας ένα έργο, τότε αναλαμβάνει απ’ ευθείας να τελειώσει τη δουλειά η μητρική εταιρεία, το μεγάλο αφεντικό. Κανόνας που ισχύει σε όλες τις υποθέσεις. Οικονομικές, πολιτικές ακόμη και στα εκκλησιαστικά ζητήματα. Αυτό γίνεται και στην περίπτωση της πρόθεσης του Οικουμενικού Πατριαρχείου να παραχωρήσει το Αυτοκέφαλο στην «σχισματική» Εκκλησία που έχει συγκροτηθεί στην Ουκρανία μετά το 1991 και στηρίζεται κυρίως στην υποστήριξη της αμερικανοκίνητης φιλοφασιστικής κυβέρνησης Ποροσένκο.
Η διακηρυγμένη απόφαση των φαναριωτών να δώσουν το Αυτοκέφαλο σε μια Εκκλησία, που μέχρι τώρα δεν αναγνωρίζεται από καμία άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία (βλέπε και το σημείωμα στον Ημεροδρόμο με τίτλο «Βαρθολομαίος- Κύριλλος κι από πίσω Τραμπ και Πούτιν»), συναντά μεγάλες αντιδράσεις και γι’ αυτό επιστρατεύθηκαν τα μεγάλα μέσα, αφού η υπόθεση έχει τεράστια γεωπολιτική σημασία: Κι όταν λέμε τα μεγάλα μέσα εννοούμε τα μεγάλα αφεντικά της Ουάσινγκτον, που καίγονται να περικυκλώσουν τη Ρωσία σε όλα τα επίπεδα πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά ακόμη και εκκλησιαστικά.

Η Ουκρανία σπρώχνεται σε θρησκευτικό εμφύλιο

Του Βασίλη Ξυδιά

Φόβοι και ανησυχία για σχίσμα στην Ορθοδοξία

Νέα αναζωπύρωση του εμφυλίου επίκειται στην Ουκρανία, με θρησκευτική τούτη τη φορά αφορμή: κόλαση made in USA, αλλά σερβιριζόμενη διά χειρός Οικουμενικού Πατριάρχου. Φαίνεται πως οι Αμερικάνοι είναι αποφασισμένοι να ξανανοίξουν για τα καλά το κεφάλαιο Ουκρανία, και το Πατριαρχείο –είτε υποκύπτοντας σε αφόρητες πιέσεις, είτε επενδύοντας για δικούς του λόγους στην ισχύ της αμερικανικής υπερδύναμης, είτε και για τα δύο μαζί– έχει δεχθεί να παίξει το παιχνίδι τους.

Μήλον της έριδος είναι η «αυτοκεφαλία» της ορθόδοξης ουκρανικής εκκλησίας. Είναι ένα ζήτημα που διχάζει τους Ουκρανούς –Χριστιανούς Ορθοδόξους στην πλειονότητά τους– από τις αρχές τις δεκαετίας του 90. Τότε που ένα τμήμα της εκκλησίας τους ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Ρωσική Εκκλησία, στην οποία υπάγεται από το 1686.

Βαρθολομαίος– Κύριλλος κι από πίσω Τραμπ και Πούτιν

Του Γιώργου Καραγιάννη

Για την πολιτικοεκκλησιαστική κρίση στην Ουκρανία

Πριν μπούμε στις λεπτομέρειες για την εκκλησιαστική κρίση που ξέσπασε μεταξύ των πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως και Μόσχας, με επίδικο το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στα εκκλησιαστικά πράγματα της Ουκρανίας, μια σύντομη ιστορική αναδρομή θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα την ουσία του ζητήματος, πέρα από τα ταλμουδικά με τα οποία στολίζουν της αλληλοκατηγορίες τους οι αντιμαχόμενες πλευρές. Και, κυρίως, να καταλάβουμε τη γεωπολιτική πλευρά της και τις συνέπειες που θα έχει για τις εξελίξεις στην περιοχή η κρίση αυτή.

Μέσα στο «εργοστάσιο μωρών» της Ουκρανίας

Η Ινδία, το Νεπάλ και η Ταϊλάνδη απαγόρευσαν την παρένθετη μητρότητα. Ο λόγος ήταν οι αναφορές για εκτεταμένη εκμετάλλευση των γυναικών που γίνονταν παρένθετες μητέρες. Μια χώρα σε ευρωπαϊκό έδαφος, η Ουκρανία φαίνεται διατεθειμένη να καλύψει το κενό. Σε ολόκληρη τη χώρα μπορεί κανείς να δει διαφημίσεις για παρένθετη μητρότητα επί πληρωμή ακόμη και σε λεωφορεία ή στο μετρό.

«Είστε από 18 έως 35 ετών; Έχετε υγιή παιδιά; Είστε σωματικά και ψυχολογικά σε καλή κατάσταση; Είστε νομοταγής;», γράφει μία από τις διαφημίσεις που καλεί τις γυναίκες να γίνουν παρένθετες μητέρες. Η Ουκρανία γίνεται όλο και πιο δημοφιλής προορισμός για ξένα ζευγάρια που αναζητούν προσιτές οικονομικά υπηρεσίες παρένθετης μητρότητας από τότε που αυτές νομιμοποιήθηκαν το 2002. Το μέσο πακέτο κοστίζει περίπου 30.000 δολάρια. Ένα αντίστοιχο πακέτο στις ΗΠΑ κοστίζει από 80.000 έως 120.000 δολάρια. 

Βαθαίνει το σχίσμα στον Δυτικό κόσμο

Του Σπύρου Παναγιώτου

Νέα αλυσιδωτά επεισόδια πυροδοτούν τα ήδη ενεργά ρήγματα

Το σχίσμα που διαπερνά το εσωτερικό του κάθε χωριστού κράτους και ταυτόχρονα τις σχέσεις των κρατών της δυτικής συμμαχίας μεταξύ τους δεν είναι, βέβαια, νέο φαινόμενο – ούτε όσο αφορά το μέγεθος ούτε όσο αφορά τις αιτίες του.

Εκείνο που σήμερα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ο εντοπισμός των νέων επεισοδίων της ενδόρρηξης του δυτικού κόσμου , η ανάγνωση, κατά το δυνατό, της φάσης, αλλά και η επισήμανση της αλληλουχίας επικίνδυνων γεγονότων που γεννά αυτή η κρίση, με τη σκόπιμη και συστηματική διέγερση ήδη ενεργών ρηγμάτων της παγκόσμιας αστάθειας.

Ουκρανία, Ισραήλ και Άκρα Δεξιά

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μεγάλος θόρυβος έχει ξεσπάσει στο Ισραήλ, εξαιτίας τωn εξαγωγών όπλων από αυτή τη χώρα προς την Ουκρανία.

Σαράντα ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα ζήτησαν από το Ανώτατο Δικαστήριο να διακόψει τις εξαγωγές αυτές, υποστηρίζοντας ότι αυτά τα όπλα χρησιμοποιούνται από δυνάμεις που υιοθετούν ανοιχτά φιλο-ναζιστική ιδεολογία.

Οι ακτιβιστές προσκόμισαν στο Δικαστήριο στοιχεία σύμφωνα με τα οποία χρησιμοποιεί τα όπλα αυτά η ακροδεξιά πολιτοφυλακή Αζώφ, τα μέλη της οποίας είναι τμήμα των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και υποστηρίζονται από το Υπουργείο Εσωτερικών της Ουκρανίας.

Το Ισραήλ εξοπλίζει Ουκρανούς νεοναζί

Όπλα ισραηλινής κατασκευής στέλνονται σε μία βαριά εξοπλισμένη νεοναζιστική παραστρατιωτική οργάνωση της Ουκρανίας, σύμφωνα με πληροφορίες του Electronic Intifada.

Όπως φαίνεται στις ιστοσελίδες της οργάνωσης Azov Battalion, μέλη της κρατούν όπλα Tavor με ειδική άδεια από το Ισραήλ.

Ισραηλινοί ακτιβιστές είχαν διαδηλώσει ενάντια στο εμπόριο όπλων στην Ουκρανία, τονίζοντας ότι ενδέχεται να φτάσουν στα χέρια αντισημιτικών οργανώσεων. Μάλιστα, ο δικηγόρος Eitary Mack με ειδικό αίτημα ζητούσε να σταματήσει η στρατιωτική βοήθεια του Ισραήλ προς την Ουκρανία, μιλώντας για το φασιστικό χαρακτήρα της οργάνωσης.

Ευρωπαϊκή Ένωση: Ο χρήσιμος ηλίθιος;

Ο Στεπάν Μπαντέρα (μέσον) με γερμανική στρατιωτική στολή

[Με αφορμή τα πρόσφατα εγκαίνια της μεγάλης γέφυρας που συνδέει την προσαρτημένη Κριμαία με την Ρωσσία (ένα γεγονός που πυροδότησε νέο κύκλο ρητορικών αντιπαραθέσεων και όξυνσης των σχέσεων του Κιέβου με την Μόσχα), θυμήθηκα το παρακάτω κείμενο του γερμανού δημοσιογράφου και ιστορικού ερευνητή René Heilig, ηλικίας τεσσάρων περίπου ετών. Προστρέχω σήμερα σ’ αυτό μιας και οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις δεν μου αφήνουν χρόνο για κάτι άλλο εκτός από αντιγραφή.]

Στις δυτικές περιοχές τής Ουκρανίας κυματίζουν μαύρες και κόκκινες σημαίες, εκτός από εκείνες με τα εθνικά χρώματα, το μπλε και το κίτρινο. Είναι οι σημαίες τής Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (Organization of Ukrainian Nationalists – OUN), η οποία ιδρύθηκε στην Βιέννη το 1929. Ανάμεσα σε συνθήματα υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών ελευθεριών, φαίνεται πως υλοποιούνται με τον καλύτερο τρόπο τα όνερα του Στέπαν Μπαντέρα (1909-1959).

Μνημείο του Μπαντέρα στο Ίβανο-Φρανκίβσκ

Ο Μπαντέρα; Οφείλει κάποιος να τον γνωρίζει; Τουλάχιστον εκείνοι οι πολιτικοί, οι οποίοι τώρα αξιώνουν και χορηγούν υποστήριξη για τους νεοφερμένους στο Κίεβο, έπρεπε να μάθουν τον διασημότερο ηγέτη της OUN και να τρομάξουν. Τα εθνικιστικά-φασιστικά ιδεολογήματά του εφαρμόζονται ως ευαγγέλιο, ιδιαιτέρως στο “Κόμμα της Ελευθερίας” (Σβόμποντα) και στον μαχητικό “Δεξιό Τομέα”. Θα έπρεπε επίσης να ψάξουν κάποτε ονόματα όπως Ντμύτρο Ντόντσεβ, Βολοντύμυρ Μάρτινετς, Στέπαν Λενκάβσκι, Γιάροσλαβ Στέτσκο, Αντρέι Μέλνυκ, Γιάροσλαβ Ίρσαν και Μύκολα Λέμπεντ.

Όλοι τους αποτελούν συγκεκριμένες εκδοχές του ουκρανικού εθνικισμού, όπως αυτός αναπτύχθηκε μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και, περισσότερο, στην χιτλερική Γερμανία πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη διάρκειά του ενώ πρωτοστάτησε και στον αντικομμουνιστικό αγώνα των δυτικών δυνάμεων μετά το 1945. Οι πολλαπλές διασπάσεις της Ουκρανίας, η μετατόπιση των ιστορικών και θρησκευτικών θεμελίων της, η εκμετάλλευση από γειτονικές δυνάμεις, όλα τούτα καλλιέργησαν μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο καινούργιο έδαφος για εθνικιστικές αντιλήψεις, οι οποίες αμέσως άντλησαν δάνεια από φασιστικές ιδεολογίες. Υποδαύλιζαν το μίσος εναντίον των πολωνών και των εβραίων. Στόχος ήταν να ιδρυθεί, σύμφωνα με την OUN, ανεξάρτητο κράτος στις “εθνογραφικά ουκρανικές περιοχές”. Η OUN βρήκε ανταπόκριση κυρίως στην δυτική και κεντροδυτική Ουκρανία, σε περιοχές όπως η Γαλικία και η Βολυνία, που “έπεσαν” σε πολωνικά χέρια.

Η OUN προσπάθησε να αποσταθεροποιήσει το πολωνικό κράτος με παραστρατιωτικές μεθόδους. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση των πολωνών, που άρχισαν να καίνε ανυπότακτα χωριά και ορθόδοξες εκκλησίες. Αποτέλεσμα: η OUN στράφηκε προς τη ναζιστική Γερμανία και επένδυσε σ’ αυτή. Ο ηγέτης της Αντρέι Μέλνυκ διαβεβαίωσε τον Μάιο του 1939 τον υπουργό εξωτερικών τής Γερμανίας Ρίμπεντροπ ότι, σύμφωνα με την φιλοσοφία τους, η οργάνωσή του ανήκε στο ίδιο είδος κινημάτων με τον γερμανικό ναζισμό και τον ιταλικό φασισμό.

Μνημείο του Μπαντέρα στο Λβιβ (Λβοφ)

Ο Γιάροσλαβ Ίρσαν, ένας άλλος θεωρητικός τής OUN, είχε ήδη τονίσει έναν χρόνο πριν: “Ο
ουκρανικός εθνικισμός χρησιμοποιεί τον όρο ‘εθνικισμός’ με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιούνται οι όροι ‘ναζισμός’ ή ‘φασισμός’ από τον γερμανικό και τον ιταλικό εθνικισμό”.

Με την υπογραφή τού συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, η δυτική και κεντροδυτική Ουκρανία έγινε σοβιετικό έδαφος. Έτσι, η OUN θεώρησε την Ε.Σ.Σ.Δ ως τον κύριο εχθρό. Η Μόσχα αντέδρασε και εκτόπισε εκατοντάδες χιλιάδες εθνικιστές ουκρανούς από αυτά τα εδάφη. Απέναντι, η Βέρμαχτ στρατολογούσε ουκρανούς για την επίθεση στην Σοβιετική Ένωση.

Από την πλευρά του, ο Μπαντέρα οργάνωνε τα δικά του παραστρατιωτικά σώματα. Πριν ακόμη φτάσει η Βέρμαχτ στο Λβιβ το 1941, οι στρατιώτες του μπήκαν στην πόλη και έσφαξαν τον εβραϊκό πληθυσμό. Επιμένει “στο σημείο της εξόντωσης των εβραίων και θεωρεί λειτουργικό να εισαχθούν στην Ουκρανία οι γερμανικές μέθοδοι εξολόθρευσης του εβραϊκού πληθυσμού”, έγραφε ο Γιάροσλαβ Στέτσκο το καλοκαίρι του 1941.

Η γερμανική ηγεσία δεν είχε κανένα λόγο να αντιταχθεί σε όλα αυτά, όμως διαφώνησε έντονα όταν ο Στέτσκο ανακηρύχθηκε πρόεδρος ενός ανεξάρτητου ουκρανικού κράτους στις 30 Ιουνίου 1941. Ο Χίτλερ και ο επικεφαλής των SS Χίμμλερ, οι οποίοι δέχονταν τους ουκρανούς εθελοντές (όπως τον δεσμοφύλακα των στρατοπέδων θανάτου Ντέμγιανγιουκ), αντέδρασαν με σφοδρότητα. Ο Στέτσκο και ο Μπαντέρα κλείστηκαν μέχρι το 1943 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν.

Ουκρανικό γραμματόσημο αφιερωμένο στα 100 χρόνια από την γέννηση του Μπαντέρα

Στο μεταξύ, ο συγκροτημένος Ουκρανικός Επαναστατικός Στρατός (UPA) δρούσε στα δάση, όπου έσφαζε πολωνούς, μαχητές του Κόκκινου Στρατού, σοβιετικούς παρτιζάνους ή και ουκρανούς χωρικούς, οι οποίοι ήθελαν να αποφύγουν την φορολόγησή τους από τον UPA. Για τον UPA, τα θεμελιώδη δικαιώματα ίσχυαν με ιδιαίτερο τρόπο. Λόγου χάρη, έλεγαν: “Αντιμετώπιζε τους εχθρούς του έθνους σου με μίσος και αδυσώπητα”. Πάνω απ’ όλα βρισκόταν το: “Ή θα φτιάξουμε ένα ουκρανικό κράτος ή θα πεθάνουμε στον αγώνα γι’ αυτό”. Παράλληλα (με καταλυτική βοήθεια από την παράταξη του Μέλνυκ στην OUN), σχηματίστηκε η μεραρχία των SS “Γαλικία” από ουκρανούς εθελοντές. Αυτό το σώμα, εκτός των άλλων, καταδίωκε παρτιζάνους στη Γιουγκοσλαβία. Οι μονάδες του παραδόθηκαν στις 8 Μαΐου 1945 ως “Ουκρανικός Εθνικός Στρατός” και οδηγήθηκαν από τους δυτικούς συμμάχους στην Ιταλία. Η παράδοσή τους στην Σοβιετική Ένωση απορρίφθηκε ως ιδέα.

Ήδη από το 1943, στην OUN ήταν σαφές ότι η Γερμανία θα έχανε τον πόλεμο. Για τον αρχηγό τού UPA Μύκολα Λέμπεντ ήταν η σωστή στιγμή να αρχίσει η τελική μάχη για το δικό τους ουκρανικό κράτος. Διέταξε να εκκαθαριστεί “όλη η περιοχή από τον πολωνικό πληθυσμό”. Και το έκανε με έναν ιδιαίτερα αιμοσταγή τρόπο. Ακόμη και ως τα μέσα τής δεκαετίας τού ’50, τα παράνομα σώματα του Μπαντέρα πολεμούσαν εναντίον της σοσιαλιστικής τάξης τής Μόσχας. Με παρόμοιο τρόπο, έκαναν επιθέσεις από τα Καρπάθια ή από πολωνικά εδάφη σε όμορες σοσιαλιστικές δημοκρατίες. Σ’ αυτό υποστηρίζονταν από την πολιτειακή CIA και από την οργάνωση Gehlen, την κατοπινή BND (υπηρεσία πληροφοριών της Ομοσπονδιακής Γερμανίας). Δυτικές υπηρεσίες έρριξαν εκατοντάδες αλεξιπτωτιστές. Ακόμη και η KGB θεωρούσε σίγουρο πως πολλοί ζουν ανάμεσά τους χωρίς να έχουν αποκαλυφθεί, ως έντιμοι πολίτες. Παρεμπιπτόντως, ο αρχηγός του UPA Μύκολα Λέμπεντ υπηρέτησε μετά τον πόλεμο στην CIA.

Ο Γιάροσλαβ Στέτσκο με τον -τότε- αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζωρτζ Μπους (1983)

Ο ουκρανικός εθνικισμός, τα πανιά τού οποίου φούσκωσαν πάλι μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, θα μπορούσε να συνεχίσει αχαλίνωτος, ύστερα από την επιτυχή εξέγερση στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου. Από την πλευρά τού “Σβόμποντα”, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι όχι κάτι περισσότερο από τον χρήσιμο ηλίθιο, ο οποίος μπορεί να του παρέχει το απαραίτητο αντίβαρο οικονομικής και πολιτικής ασφάλειας, απέναντι στην μη αδρανούσα γειτονική Ρωσσία.

René Heilig, “Die EU – der nützliche Idiot?“, 15/3/2014

απόδοση στα ελληνικά cogito ergo sum

Κάμπινγκ ναζιστών εκπαιδεύει παιδιά «στρατιώτες» στην Ουκρανία

Εκπαιδευόμενοι κατασκηνωτές – Φωτο: AP

Αντί να κολυμπούν ή να κάνουν αθλήματα, εκατοντάδες παιδιά περνούν το καλοκαίρι τους μυούμενα στην τέχνη του πολέμου, στην κατασκήνωση του νεοναζιστικού τάγματος του Αζόφ, έξω από το Κίεβο.

Επισήμως μέρος των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, το τάγμα του Αζόφ, που έχει κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου, λειτουργεί και σαν ιδιωτικός στρατός και χρηματοδοτείται από δωρεές ιδιωτών.

Φέτος δημιούργησε ένα καλοκαιρινό παραστρατιωτικό πρόγραμμα δυο εβδομάδων για παιδιά. Μέχρι σήμερα στις επτά κατασκηνώσεις του Αζόφ έχουν συμμετάσχει περισσότερα από 850 παιδιά από όλη την Ουκρανία.

Η Ουκρανία αποθρασύνεται και ρέπει διαρκώς προς τον φασισμό και την τρομοκρατία. Η Δύση κάνει απλώς «τα στραβά μάτια»

Του Βασίλη Μακρίδη

Τρεις ειδήσεις που σχετίζονται με τη Ρωσία, το Ντονμπάς και την Ουκρανία πέρασαν σχεδόν «στα ψιλά» των συστημικών ΜΜΕ σε Ελλάδα και Δύση, ως είθισται βέβαια, αφού η ειδησεογραφία από τις συγκεκριμένες περιοχές δεν εξυπηρετεί το κυρίαρχο «αφήγημα» του συστήματος γύρω από τα γεγονότα στην συγκεκριμένη περιοχή και, το κυριότερο, είναι αδύνατο το «αφήγημα» αυτό να τεκμηριωθεί με στοιχεία.

– Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, επιχειρείται από τα συστημικά ΜΜΕ στη Δύση, αλλά και στην ίδια την Ουκρανία, ένας απόλυτος έλεγχος της ροής των πληροφοριών και το «καναλιζάρισμά» τους, ώστε να μην ξεφεύγουν έξω από τα όρια του «αφηγήματος». Διόλου τυχαία, άλλωστε, στην Ουκρανία από τις 25 Φεβρουαρίου του παρόντος έτους, με «Προεδρικό Διάταγμα» του Ποροσένκο και μετά από απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας (SNBO), δηλαδή των Μυστικών Υπηρεσιών της χώρας, ισχύει και επίσημα σύστημα λογοκρισίας και παρακολούθησης στα ΜΜΕ, τοπικά και ξένα, αλλά και στο Ίντερνετ, ώστε να μη μεταδίδουν προς τον έξω κόσμο «πληροφορίες απαγορευμένες στην Ουκρανία».

– Προσέξτε: όχι ψεύτικες, όχι με σκοπό να βλάψουν την Ουκρανία, αλλά απλώς… απαγορευμένες!!! Που σημαίνει ότι μπορεί κάποιος/-α να γράφει πράγματα απολύτως αληθή για την κατάσταση στην Ουκρανία και στο Ντονμπάς, αλλά επειδή το επίσημο κράτος τα θεωρεί «απαγορευμένα», το άτομο αυτό πρόκειται να υποστεί, βάσει του νέου νόμου, ποινικές και διοικητικές κυρώσεις, κοινώς, φυλάκιση και βαρύ πρόστιμο!!!

Βλέπετε τίποτα περίεργο;

Προχθές ο ολιγάρχης Ουκρανός πρόεδρος Ποροσένκο έκανε μία ακόμη βαρυσήμαντη δήλωση: «Η Ουκρανία είναι ένα αεροπλάνο με δύο φτερά: τη Δημοκρατία και την Τάξη».

Αν και φαίνεται να υπάρχει ένα προβληματάκι με τους κινητήρες (αδιευκρίνιστο αν πρόκειται για τη Δημοκρατία ή την Τάξη…), αυτή η μικρή κακοτεχνία δεν φαίνεται να ενοχλεί θεσμούς όπως το ΔΝΤ και την Ε.Ε., που τουλάχιστον στην ουκρανική περίπτωση αποδεικνύονται γαλαντόμοι.