36 άτομα έχασαν την ζωή τους σε ορυχείο στο Κονγκό

Τουλάχιστον 36 άτομα σκοτώθηκαν την Πέμπτη 27/6 σε ορυχείο που κατέρρευσε στο νοτιοανατολικό Κονγκό. Οι εργάτες του ορυχείου που ανήκει στην εταιρεία Glencore, εξήγαγαν χαλκό και κοβάλτιο. Τα ορυχεία στο νότιο Κονγκό, παράγουν περισσότερο από το ήμισυ του παγκοσμίου κοβαλτίου, βασικού συστατικού, μεταξύ άλλων, στις μπαταρίες ηλεκτρικών αυτοκινήτων, κινητών τηλεφώνων και διαφόρων gadgets που τα παιδιά και οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί αγνοούν.

Η ανάπτυξη της καταστροφής

του Περικλή Κοροβέση

Στη δεκαετία του 1980 ο ανεπτυγμένος κόσμος μάθαινε έκπληκτος για ένα άγνωστο κράτος, το νησί Ναούρου, με προκλητικό πλούτο, συγκρίσιμο μόνο με το σημερινό Ντουμπάι.

Υπερπολυτελή αυτοκίνητα, ο αρχηγός της αστυνομίας είχε μια Λαμποργκίνι, μοτοσικλέτες μεγάλου κυβισμού, ιδιόκτητα ελικόπτερα για ρομαντικές βόλτες και άφθονα ταχύπλοα και γιοτ.

Το νησί αυτό είχε ονομαστεί από τους Ευρωπαίους επισκέπτες του «Νησί της Ευτυχίας», γιατί ήταν ένας πραγματικός παράδεισος, πριν βέβαια από την ανάπτυξή του.

Σκουριασμένη επιχειρηματολογία

Ο Κάκκαβος προ διετίας, λίγο μετά την έναρξη της επέλασης των «επενδυτών». Κάποτε εδώ ήταν δάσος… | Γιώργος Τσιάρας

του Τάσου Κωστόπουλου

«Η Χαλκιδική είναι ιστορικά μια περιοχή όπου υπήρχε εξορυκτική δραστηριότητα ήδη από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δεν είναι μια ασυνήθιστη δραστηριότητα στην περιοχή»

Πολ Ράιτ, διευθύνων σύμβουλος της Eldorado Gold («Καθημερινή» 5.4.2015)

H ιδεολογική χρήση της Ιστορίας δεν περιορίζεται στην κατασκευή των εθνικών ταυτοτήτων ή στη νομιμοποίηση πολιτικών επιλογών και παρατάξεων.

Η φαντασιακή αναδρομή στο παρελθόν, και μάλιστα σ’ ένα παρελθόν όσο το δυνατόν πιο απομακρυσμένο χρονικά και βυθισμένο στην αχλύ του μύθου, προσφέρεται επίσης ως ιδανικό προπαγανδιστικό επιχείρημα για τον εξωραϊσμό αντιδημοφιλών οικονομικών δραστηριοτήτων που αντιμετωπίζουν δημόσια κατακραυγή.

Σουρεαλισμός της εργατιάς με πορεία-υπερπαραγωγή

Των Ντίνα Δασκαλοπούλου, Αφροδίτης Τζιαντζή

Δεν ήταν τα πλαστικά σημαιάκια. Δεν ήταν οι χημικές τουαλέτες και τα ασθενοφόρα. Δεν ήταν οι ιδιωτικές κάμερες. Δεν ήταν ο Αδωνις Γεωργιάδης ως μπροστάρης της εργατιάς. Δεν ήταν καν ο Κακλαμάνης κι ο Μηταράκης ως κομσομόλοι. Ηταν τα όσα έλεγε η «αυθεντική εργατική τάξη» που έκανε τη χθεσινή πορεία-υπερπαραγωγή μια αυθεντικά σουρεαλιστική εμπειρία.

«Δολοφονική επίθεση της ΕΛ.ΑΣ. στις Σκουριές»

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

Περισσότεροι από 1500 διαδηλωτές πραγματοποίησαν σήμερα (Κυριακή) πορεία διαμαρτυρίας στον Κάκκαβο. Δεκαεπτά διμοιρίες είχαν αναπτυχθεί στις Σκουριές και… υποδέχτηκαν με δακρυγόνα και κρότου λάμψης τους διαδηλωτές, πριν καν προλάβουν να διανύσουν λίγα μέτρα στο εργοτάξιο. Η αστυνομία έκανε αλλεπάλληλες επιθέσεις  με χημικά, μην διστάζοντας να κάνει ευθείες βολές με ολποβομβίδες εναντίον ηλικιωμένων και μικρών παιδιών. Ένας διαδηλωτής μεταφέρθηκε στο κέντρο υγείας του Πολύγυρου. 

ΛΑΥΡΙΟ – ΕΝΑΣ «ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΣ» ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ…

Πηγή – vasilinos

Η λαϊκή παροιμία λέει: «Τέλος καλό, όλα καλά»· και ο σοφός Σόλων είπε: «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Ο δε επίτιμος Πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ κ. Δεκλερής, είπε ότι: «όποιος πιστεύει ότι μετά από το τέλος μιας επιφανειακής εξόρυξης χρυσού μπορεί να υπάρξει αποκατάσταση, είναι βλαξ». (βλ. προγενέστερη ανάρτησή μας της 13-5-2013 με τίτλο: «Θα πρέπει να είναι βλαξ κανείς για να πιστεύει ότι θα κάνει εξόρυξη χρυσού και θα αποκαταστήσει το περιβάλλον-Μιχ.Δεκλερή,τ.Προέδρου του Ε΄Τμ. του ΣτΕ»). Εάν θέλεις να δεις τι γίνεται μετά το τέλος μιας εξόρυξης, δεν πρέπει να πας εκδρομή με το λεωφορείο της «Ελληνικός Χρυσός» εκεί όπου τώρα ξεκινούν προεργασίες κι όλα σου τα δείχνουν αθώα. Αντιθέτως, πρέπει να επισκεφθείς περιοχές όπου οι εξορύξεις έχουν τελειώσει, για να δεις με τα μάτια σου και να ακούσεις με τα ίδια σου τα αυτιά τους κατοίκους, ώστε να σχηματίσεις πραγματικά αντικειμενική προσωπική και ολοκληρωμένη άποψη. Εμείς πήγαμε σε πολλά μεταλλεία που έχουν παρόμοια θειούχα μεταλλοφορία με τη δική μας περιοχή, και όπου οι εξορύξεις προ πολλού έχουν ολοκληρωθεί και θα σας τα παρουσιάσουμε διαδοχικά, Θεού θέλοντος.

Λαυρεωτικά – 4. Ο “ευεργέτης” Ανδρέας Συγγρός και η “λαϊκή πτώχευση”

Ο -γεννημένος το 1830 στην Κωνσταντινούπολη- Ανδρέας Συγγρός ήταν γυιος τού χιώτη γιατρού Δομένικου Τσιγγρού. Το επώνυμο Τσιγγρός είναι καθαρό παρατσούκλι, το οποίο στα ποντιακά σημαίνει αδύναμος, αρρωστιάρης (καθαρή κοροϊδία για έναν γιατρό) και γι’ αυτό ο φιλόδοξος Ανδρέας φρόντισε να το αλλάξει ελαφρώς (σ.σ.: όχι σαν κάποιους άλλους που άλλαξαν το Τούρκογλου σε Βενιζέλος). Αν και ο πατέρας του τον προόριζε για γιατρό (άλλωστε, ο Δομένικος είχε “στρωμένη δουλειά” αφού ήταν προσωπικός γιατρός τής αδελφής τού σουλτάνου!), ο νεαρός προτίμησε να ασχοληθεί με το εμπόριο, αρχίζοντας μάλιστα την καρριέρα του στις επιχειρήσεις του -ήδη γνωστού μας- Θεόδωρου Ροδοκανάκη.

Λαυρεωτικά – 3. Επικίνδυνοι κλυδωνισμοί

Ο Σερπιέρι με τον Ρου δεν ήταν δυνατόν να συμβιβαστούν με την μείωση που θα επέφερε στα κέρδη τους ο νέος νόμος. Με έντονο γραπτό τους διάβημα προς το υπουργείο οικονομικών, ισχυρίστηκαν ότι, εφ’ όσον η σύμβαση που είχαν υπογράψει με το δημόσιο δεν ανέφερε σαφώς την απαγόρευση εκμετάλλευσης των εκβολάδων, είχαν δικαίωμα εκμετάλλευσης όλων των γαιών, είτε αυτές ήσαν εξορυσσόμενες είτε επιφανειακές. Βεβαίως, ο καινούργιος Νόμος Υ’ ρύθμιζε το ζήτημα αλλά η εταιρεία υποστήριζε ότι δεν ήταν δυνατόν να έχει οποιοσδήποτε νόμος αναδρομική ισχύ.

Λαυρεωτικά – 1. Ο Σερπιέρι συναντά τον Κορδέλλα

Επενδύσεις. Τα πάντα για τις επενδύσεις. Ένας ολόκληρος λαός εξανδραποδίζεται και μια ολόκληρη χώρα κατεδαφίζεται με προοπτική να έρθουν στον τόπο επενδύσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών για μια Ελλάδα που θα γίνει ο παράδεισος των επενδυτών. Κι εμείς, τα μέχρι χτες “γκαρσόνια των τουριστών”, καλούμαστε να γίνουμε αθύρματα της επενδυτικής διαδικασίας, αναλώσιμα της αυριανής παραγωγής και βορά στα δόντια των απανταχού λεφτάδων που θα έρθουν λυμανθούν τον πλούτο μας για να αβγατίσουν το κουμάρι τους.