Η υπόθεση των Σκοπίων: πέντε ερωτήματα (και οι απαντήσεις τους)

του Δημήτρη Μηλάκα

Αντιμέτωποι με το καρότο και το μαστίγιο των ΗΠΑ οι πρωθυπουργοί Α. Τσίπρας και Ζ. Ζάεφ μετά από πολύμηνες διαβουλεύσεις εμφανίζονται έτοιμοι να πράξουν ότι τους αναλογεί προκειμένου να ικανοποιηθεί η απαίτηση/ στρατηγικός στόχος της Ουάσιγκτον: ένταξη της ΠΓΔΜ στις ευρωατλαντικές (ΝΑΤΟ και ΕΕ) δομές. Για να ικανοποιηθεί αυτή η αμερικανική επιθυμία/ διαταγή οι κυβερνήσεις των δύο χωρών κατέληξαν- όπως όλα δείχνουν σε μια συμφωνία διευθέτησης του προβλήματος της ονομασίας και άλλων παρεμφερών ζητημάτων.

Για να υλοποιηθεί το αμερικανικό σχέδιο ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ οι αμερικανικές (διπλωματικές και άλλες) υπηρεσίες εργάστηκαν μεθοδικά τον τελευταίο χρόνο προσφέροντας στις κυβερνήσεις των δύο χωρών «δώρα» που (όπως θα το διατύπωνε ο Κορλεόνε στην ταινία ο Νονός) δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν:

Παζάρια και παιχνίδια με τον όνομα της ΠΓΔΜ

Οι τελευταίες εξελίξεις, τα σενάρια αλλά και τα παρασκηνιακά παζάρια γύρω από την εξεύρεση λύσης για την ονομασία της ΠΓΔΜ, φανερώνουν ότι οι επαφές ανάμεσα σε Αθήνα και Σκόπια, γίνονται με αποκλειστικό γνώμονα την επίσπευση της ένταξης της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ κι όχι την επίλυση των κρίσιμων ζητημάτων. 

Παρά την προσπάθεια από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης κλίματος αισιοδοξίας, το οποίο ενισχύθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου μετά τη συνάντηση Τσίπρα – Ζάεφ και τις δηλώσεις τους στη Σόφια, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. 

Το πρόβλημα έχει «όνομα»: ΗΠΑ

του Νίκου Μπογιόπουλου

Tο παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» τον Νοέμβριο του 2004. Λίγες μέρες μετά την αναγνώριση από τις ΗΠΑ της ΠΓΔΜ σαν «Μακεδονία». Υπενθυμίζουμε τι γράφαμε τότε

α) διότι ισχύoυν μέχρι και την τελευταία τους λέξη και σήμερα

β) για να υπενθυμίσουμε στους παλιότερους και να δούνε οι νεότεροι πώς φτάσαμε στην τρέχουσα φάση του «Μακεδονικού».