Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων: Μια σφαγή ανεξιλέωτη

Του Ανδρέα Δενεζάκη

Συμπληρώνονται 77 χρόνια από την ημέρα εκείνη που μια ολόκληρη πόλη, τα Καλάβρυτα, βίωσαν τη βαναυσότητα και τη κτηνωδία του φασισμού, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα, το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.

Καλάβρυτα σύνθεση Φέρτη

Δευτέρα, 13 Δεκέμβρη του 1943. Η καμπάνα της Μητρόπολης Καλαβρύτων άρχισε να χτυπά από τα ξημερώματα. Σε λίγο ήρθε η διαταγή να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι της πόλης στο Δημοτικό Σχολείο, έχοντας μαζί τους μια κουβέρτα και τρόφιμα για μια μέρα. Νέοι, γέροι, γυναίκες και παιδιά συγκεντρώθηκαν, ανήσυχοι, στο Σχολείο. Οι Γερμανοί και οι γερμανοντυμένοι συνεργάτες τους, «Ελληνες» των Ταγμάτων Ασφαλείας, προσπάθησαν να καθησυχάσουν τον κόσμο. Ό,τι είχαν να κάνουν στα Καλάβρυτα, το είχαν κάνει τις προηγούμενες μέρες. Είχαν πάρει στα χέρια τους κατάλογους με τα ονόματα των ανταρτών και των οικογενειών τους, είχαν κάψει και γκρεμίσει τα σπίτια τους, μια και δεν τους βρήκαν εκεί. Το ξενοδοχείο «Χελμός», που το είχαν χρησιμοποιήσει σαν νοσοκομείο οι αντάρτες, καταστράφηκε ολοσχερώς με πυρκαγιά.

Ανθρωποι χωρίς υπόσταση

Tου Περικλή Κοροβέση

Οταν τα πογκρόμ έγιναν επίσημη πολιτική του Γ’ Ράιχ -μέχρι τότε ήταν πρακτική παρακρατικών οργανώσεων και με τη Νύχτα των Κρυστάλλων ο διωγμός και ο αφανισμός των Εβραίων έγινε η καθημερινότητά τους, αφού προηγουμένως λεηλατήθηκαν οι περιουσίες τους- αυτό δημιούργησε ένα τεράστιο κύμα φυγής.

(Πριν βρεθεί η Τελική Λύση με το Ολοκαύτωμα, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ‘40, οι ναζί «ευνοούσαν», αν δεν εξανάγκαζαν, τους Εβραίους να εγκαταλείψουν τη χώρα, καθώς νομικά, Γερμανός πολίτης -όπως ήταν οι Εβραίοι- δεν μπορεί να απελαθεί από τη χώρα του.) Αλλά πού να πάνε;

Υπόθεση Μαξ Μέρτεν – Όταν το ελληνικό αστικό κράτος απελευθέρωνε το “Χασάπη της Θεσσαλονίκης”

Το όφελος από τα δάνεια και τις εμπορικές σχέσεις, αλλά και η “συναντίληψη” σε ιδεολογικοπολιτικά θέματα, με αιχμή των αντικομμουνισμό, ιεραρχήθηκαν ως σημαντικότερα από το πολιτικό προσωπικό της ελληνικής αστικής τάξης από την απόδοση δικαιοσύνης και την αποζημίωση της χώρας, ιδίως δε των θυμάτων και των συγγενών τους.

Σαν σήμερα το 1959 αποφυλακιζόταν και απελαύνονταν από την Ελλάδα ο διαβόητος εγκληματίας πολέμου Μαξ Μέρτεν, ενός από τους βασικούς υπεύθυνους για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Η υπόθεση Μέρτεν συντάραξε τη μετεμφυλιακή πολιτική σκηνή για χρόνια, ιδίως αφότου ο τελευταίος ισχυρίστηκε πως ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε συνεργάτης των ναζί επί κατοχής. Μπορεί ο συγκεκριμένος ισχυρισμός να μην έχει αποδειχτεί ως σήμερα, παρότι νέα στοιχεία που ήρθαν στο φως τα τελευταία χρόνια τον καθιστούν λιγότερ απίθανο απ’ό,τι θεωρήθηκε αρχικά, σε κάθε περίπτωση ο όλος χειρισμός της υπόθεσης από τις ελληνικές αρχές επιβεβαίωνε πως ήταν διατεθειμένες στο όνομα των “καλών διμερών σχέσεων” με την ΟΔΓ, να θυσιάσουν τη δίωξη και τιμωρία των Γερμανών εγκληματιών πολέμου για όσα είχαν διαπράξει επί ελληνικού εδάφους. Το όφελος από τα δάνεια και τις εμπορικές σχέσεις, αλλά και η “συναντίληψη” σε ιδεολογικοπολιτικά θέματα, με αιχμή των αντικομμουνισμό, ιεραρχήθηκαν ως σημαντικότερα από το πολιτικό προσωπικό της ελληνικής αστικής τάξης από την απόδοση δικαιοσύνης και την αποζημίωση της χώρας, ιδίως δε των θυμάτων και των συγγενών τους.

O αντισημιτισμός σαν όπλο

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η ανθρωπότητα χρειάζεται τόσο επιτακτικά ένα ισχυρό, διεθνές κίνημα εναντίον του αντισημιτισμού. Ορισμένοι όμως αποφάσισαν να μετατρέψουν αυτή την προσπάθεια σε όπλο για τις μικροπολιτικές τους σκοπιμότητες. Μήπως είναι αυτοί οι πιο επικίνδυνοι αντισημίτες;

Πρώτα ήρθαν για τον αρχηγό των Βρετανών Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν. Αλλά δεν ήμασταν Εργατικοί και δεν μίλησε κανείς. Υστερα ήρθαν για την Ιλχάν Ομάρ, μία από τις ελάχιστες φωνές του αμερικανικού Κογκρέσου που αμφισβητεί τη διακομματική συναίνεση στην εξωτερική πολιτική.

Ολοκαύτωμα: η κληρονομιά της ναζιστικής βιοπολιτικής

Του σπύρου μανουσέλη

Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει ότι στην καρδιά της Ευρώπης του Μεσοπολέμου, παρά τον Διαφωτισμό και τον πολύ αναπτυγμένο ανθρωπιστικό και επιστημονικό πολιτισμό της, θα κυριαρχούσαν οι ρατσιστικές θεωρίες περί «αρίας φυλής», που θα οδηγούσαν στην «τελική λύση» της εξόντωσης εκατομμυρίων Ευρωπαίων; Κι όμως, αυτό ακριβώς συνέβη με το Ολοκαύτωμα: μια πρωτοφανής μαζική θανατοπολιτική που δεν αφορούσε εδαφικές ή πολεμικές διεκδικήσεις, αλλά στόχος της ήταν η επιλεκτική γενοκτονία των «υπανθρώπων» στο όνομα της φυλετικής καθαρότητας.

Με αφορμή την Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Ιανουαρίου, θα εξετάσουμε τις προϋποθέσεις για τη μετατροπή της βιοπολιτικής σε μαζική θανατοπολιτική και της ορθολογικής τεχνοεπιστήμης σε φονικό εργαλείο στα χέρια της ναζιστικής εξουσίας.

Μια εθνοκάθαρση καθ’ οδόν

Του Περικλή Κοροβέση

Η θεωρία του αντισημιτισμού, ζωντανή εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, δεν περιορίζεται μόνο εναντίον των Εβραίων. Σε διάφορες παραλλαγές και επεξεργασίες προσαρμόζεται στην υπηρεσία μιας εξουσίας που θέλει να διαιωνιστεί για να εκμηδενίσει όποιον θεωρεί αντίπαλο. Πραγματικό ή επινοημένο. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί δεν έχουν καμιά λογική βάση. Είναι στηριγμένα στο παράλογο. Κάθε διαλεκτική ή επιχείρημα απουσιάζει.

Στηρίζονται στη διαβολή και τη δεισιδαιμονία, στη συκοφαντία και τα ψεύδη. Διαμορφώνουν μια κουλτούρα που βρίσκει ευρύτατη απήχηση σε λαϊκά στρώματα, που είναι φτωχά ή εξαθλιωμένα, αμόρφωτα και με πλήρη έλλειψη κριτικής σκέψης. Ετσι, βρίσκουν αλάθητα το ποιος φταίει. Πάντα ο άλλος. Πάντα ο διαφορετικός. Και η λύση του προβλήματος είναι απλή:

Ο άλλος να δαιμονοποιηθεί, να εξοβελιστεί ή να εξοντωθεί (στην έσχατη περίπτωση). Ιστορικά οι διώξεις Ευρωπαίων πολιτών που είχαν την εβραϊκή θρησκεία, δεν έγιναν για καμιά πράξη από αυτές που τους κατηγορούσαν. Εγιναν κατά βάση για την ταυτότητά τους. Γι’ αυτό που ήταν δηλαδή. Μια εξήγηση που έχει δοθεί ήταν πως οι Εβραίοι υπήρξαν τοκογλύφοι. Και η αλήθεια είναι πως τους απαγορεύονταν σχεδόν όλα τα επαγγέλματα, εκτός από αυτά του εμπόρου και του τραπεζίτη.

Η εθνικιστική χρήση του Ολοκαυτώματος

Του Περικλή Κοροβέση

Ενα από τα πολλά προβλήματα που έχει η Αθήνα είναι τα αδέσποτα σκυλιά. Οχι σπάνια, για αυτοάμυνα, σχηματίζουν αγέλες και μπορούν να γίνουν εξαιρετικά επικίνδυνες. Ενίοτε μας κάνουν και εθνικώς ρεζίλι. Κατά Μαξίμου μεριά. Ενώ όλα είναι καλά προετοιμασμένα για την υποδοχή κάποιου αρχηγού κράτους, με τις λαίμαργες κάμερες να έχουν στηθεί από το πρωί, οι δρόμοι να έχουν αποκλειστεί, έτσι που να μην μπορεί να περάσει κουνούπι, ξαφνικά ένας κοπρίτης πετάγεται στη μέση και γίνεται σταρ που μόλις είχε έρθει από το Φεστιβάλ Κανών.

Αν κάποιος σκοτεινός, κρατικός ή δημοτικός εγκέφαλος πρότεινε μια οριστική και τελική λύση του προβλήματος, αυτή δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη από τη φόλα. Και αν υποθέσουμε πως είχαμε μια επιχείρηση-σκούπα με χιλιάδες φόλες και είχαμε καμιά εξηνταριά σκοτωμένα σκυλιά και τρεις χιλιάδες τραυματισμένα, από το δηλητήριο που έτρεξε στο αίμα τους, θα γινόταν διεθνές σκάνδαλο και πιθανότατα θα υπερκάλυπτε σε δημοσιότητα την επίσκεψη του τιμώμενου αρχηγού.

O μύθος του Ισραήλ

Του Περικλή Κοροβέση

Τα κόμικς είναι το αρχαιότερο είδος τέχνης, αν πάρουμε ως αρχή τις ζωγραφιές των σπηλαίων – αν και κάποιοι το αμφισβητούν, μπορούμε όμως με σιγουριά να τοποθετήσουμε τη γέννησή τους, εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια π.Χ., στους τάφους των βασιλέων στην Αίγυπτο.

Ο σημερινός επισκέπτης μπορεί να διαπιστώσει, πέρα από τις νεκροπομπές, και μια κοινωνική κριτική, δηλαδή αυτό που κάνουν κατά κανόνα και τα κόμικς μέχρι τις μέρες μας, αλλά ακόμα δεν έχουν βρει την υποδοχή που τους αξίζει. Ονομάζεται 9η τέχνη, αλλά πουθενά στον κόσμο δεν έχει βρει την αντιμετώπιση που έχει βρει η 7η τέχνη, ο κινηματογράφος, ο οποίος έχει τις συστηματικές κριτικές του, τις αναλύσεις και τις θεωρίες του, ενώ τα κόμικς κατά κανόνα στηρίζονται στους δημιουργούς και στους αναγνώστες.

Αντίο, αντίο, αντίο και να μας θυμάστε…

Της Αιμιλίας Καραλή

Μια πρόσφατη «επίσκεψη» με μαθητές στα στρατόπεδα Άουσβιτς-Μπιρκενάου, η οποία συνέπεσε χρονικά με τη σύλληψη νεοναζιστών στην Ελλάδα, επιβεβαίωσε τον Πρίμο Λέβι: «Το Άουσβιτς υπήρξε — και το Άουσβιτς δεν τέλειωσε ποτέ».

Όσο παραιτούμαστε από τη βαθιά γνώση των αιτιών που δημιούργησαν τα Άουσβιτς, τόσο αυτά θα πληθαίνουν

Στην τραγωδία του Σαίξπηρ Άμλετ, το φάντασμα του πατέρα του πρωταγωνιστή, αφού αποκαλύψει τον φονιά του και ζητήσει από τον γιο του να αποδώσει δικαιοσύνη, τον αποχαιρετά με τα λόγια: Αντίο, αντίο, αντίο Άμλετ και να με θυμάσαι. Σε όλο το έργο ο νεαρός γιος προσπαθεί δικαιώσει τον πατέρα του, να τιμήσει τη μνήμη του, να τιμωρήσει τους συνωμότες. Και τα κατάφερε με τίμημα όμως και τη δική του ζωή. Ο Άμλετ ήταν πολύ νέος και ανήκε στο «γένος των ονειροπόλων», ζούσε στο «σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας» και πολέμησε μ’ ένα κακό που τον ξεπερνούσε. Έπρεπε να κάνει την επανάστασή του, μα ήταν μόνος του και ζούσε μόλις το 1600. Στο τέλος χάθηκε κι αυτός.

ΙΒΜ: Ο επιστάτης του Άουσβιτς…

Το ημερολόγιο έγραφε 27 Ιανουαρίου του 1944, όταν ο Κόκκινος Στρατός έφτανε στο Άουσβιτς και απελευθέρωνε τους τελευταίους 7.500 επιζήσαντες. Το στρατόπεδο εξόντωσης του Γ’ Ράιχ έγινε σύμβολο της φρίκης του Ολοκαυτώματος, στη διάρκεια του οποίου εκτελέστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι. Όμως διάφορες πτυχές του όλου “project” της ναζιστική θηριωδίας, έχουν μείνει επιμελώς στο σκοτάδι.

Η IBM έδινε όλες τις λύσεις στους Ναζί. Ως και την Τελική.

Δεν ζητάτε μια συγγνώμη και για τον Γκαίμπελς; Τώρα που γυρίζει

Tου Αρη Χατζηστεφάνου

Τώρα που ο αντιπρόεδρος της ΝΔ αποφάσισε να απολογηθεί για την μακροχρόνια διαφήμιση βιβλίων του αρνητή του ολοκαυτώματος και βασικού εκφραστή του εθνικοσοσιαλισμού Κ.Πλεύρη, μήπως είναι ευκαιρία να του θυμίσουμε ότι παλαιότερα χόρευε με συνθήματα εμπνευσμένα από λόγια του Γκέμπελς;

Όπως εξηγούσε παλαιότερα το jungle-report η ακριβής φράση ήταν «Όμως όταν φύγουμε τότε η γη θα τρέμει» («aber wenn wir abtreten, dann soll der Erdkreis erzittern»).

Αυτό το είχε πει, κλείνοντας πίσω του δυνατά την πόρτα, μετά από ένα τσακωμό που είχε με τον στενό του συνεργάτη Hans Fritzsche όταν ο Κόκκινος Στρατός έμπαινε στο Βερολίνο.

Μεγαλύτερη αξία όταν τα λέει ρασοφόρος Μητροπολίτης

Του Κώστα Καίσαρη

Στ’ άρματα, στ’ άρματα, εμπρός στον αγώνα. Εάν δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή σας, σας ενημερώνω ότι η Ελλάς βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Ο εχθρός δεν είναι προ των πυλών. Ο εχθρός έχει εισέλθει εντός των πυλών. Η Πόλις εάλω. Η Ελλάς βρίσκεται υπό κατοχή. Το επιβεβαιώνει αυτό ο πλέον καθ’ ύλην αρμόδιος για τα εθνικά θέματα.

Ο μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος. Κατά κόσμον Αθανάσιος Λενής. Πρώην χωροφύλαξ επί εθνοσωτηρίου επαναστάσεως 1967-74. Λαβών τον βαθμό του ταγματάρχου, δίδασκε στις σχολές στελεχών της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας. Αποστρατευθείς με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχου το 1976. Ο μεγάλος αυτός Ελληνας, με ανάρτησή του στο fb, είπε αυτά που δεν τολμάει να πει κανείς: «Η Ευρώπη έχει καταργηθεί. Οι δήθεν μετανάστες είναι απεσταλμένοι κατακτητές. Εχουν ήδη αρχίσει την εγκληματική δράση τους. Επιτίθενται, κλέβουν, τραυματίζουν ή και φονεύουν αθώους Ελληνες. Ληστεύουν ή και κατακαίουν-καταστρέφουν ναούς των Ορθοδόξων.

Μας αγαπούσε ο Αδόλφος, σαν φίλος ήρθε

by To Skouliki Tom

Παγκόσμιο σάλο έχει προκαλέσει η δήλωση του Πρωθυπουργού του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου ότι δεν ευθύνεται ο Χίτλερ για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων αλλά ένας Παλαιστίνιος μούφτης που διέφθειρε την καρδιά του καλοκάγαθου δικτάτορα και τον μετέτρεψε από φανατικό δημοκράτη σε σκατοναζί του κερατά.

Συγκεκριμένα, ο Νετανιάχου είπε ότι ο Χίτλερ δεν ήθελε να εξοντώσει τους Εβραίους, μόνο να τους απελάσει σε θαλάμους αερίων αλλά ιπτάμενοι Παλαιστίνιοι σκαρφάλωναν στις ταράτσες και πετούσαν μέσα Zyklon-B.

«Το μόνο που ήθελε ο Αδόλφος ήταν να μας βοηθήσει να βρούμε τη Γη της Επαγγελίας», είπε.

Ολοκαύτωμα για τους ψυχικά ασθενείς

Θα γίνει το ολοκαύτωμα για τους ψυχικά ασθενείς το 2015 προειδοποιούν οι εργαζόμενοι στα ψυχιατρικά νοσοκομεία. Κάτω από γέφυρες και σε πάρκα θα αναζητούν καταφύγιο

Η έλλειψη σχεδίου θα οδηγήσει την ψυχιατρική μεταρρύθμιση σε κατάρρευση, επισήμαναν στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου εκπρόσωποι των Σωματείων Εργαζομένων των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Πέτρας Ολύμπου και Κέρκυρας μετά από σύσκεψη με θέμα «Ψυχιατρική μεταρρύθμιση ή απορρύθμιση;».

Η γενοκτονία της λογικής

by To Skouliki Tom

Σε πονοκέφαλο έχει εξελιχθεί για την Κυβέρνηση το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που απειλεί να διαταράξει τη γαλήνη στις ενδοκυβερνητικές σχέσεις αλλά επηρεάζει και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας που δεν είναι καθόλου γαλήνιες, αφού όλος ο κόσμος είναι εχθρός του ελληνισμού και θέλει να μας αφανίσει.

Για όσους δε θυμούνται, το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ήταν περσινή ιδέα του ΠΑΣΟΚ για να εμφανιστεί ως προοδευτική δύναμη, παρά τα εγκλήματα που έχει κάνει εις βάρος του ελληνικού λαού από τη μέρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου έβαλε μπροστά το Τρένο της Αλλαγής.

Αρνητές και ελευθερία

Του ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΑΡΑΝΙΤΣΗ

Με την αφορμή της συμπλήρωσης 70 χρόνων απ’ τη μεταφορά των Εβραίων της Ρώμης στο Αουσβιτς, η ιταλική Γερουσία ενέκρινε ψήφισμα σύμφωνα με το οποίο επιφυλάσσεται πλέον ποινική μεταχείριση στους αρνητές του Ολοκαυτώματος.

Αλλά οι κρυπτοαρνητές; Αυτός ο νομικός χειρισμός δεν αρκεί. Και, εν πάση περιπτώσει, ελάχιστα κόστισε στον Ντέιβιντ Ιρβινγκ το γεγονός ότι χαρακτηρίστηκε από τις κυβερνήσεις διαφόρων πολιτισμένων χωρών ανεπιθύμητος.

Πώς σκέφτονται οι Γερμανοί;

Η προεκλογική συζήτηση και η μετεκλογική πορεία της Γερμανίας ουδέποτε απασχόλησε την Ελλάδα ή και την Ευρώπη τόσο έντονα όσο τώρα. Ευλόγως. Ουδέποτε η γερμανική πολιτική βούληση επηρέαζε τόσο έντονα τις τύχες των Ευρωπαίων όσο τώρα ― εκτός των δύο μεγάλων πολέμων του 20ού αιώνα. Ουσιαστικά, το φλέγον δεν είναι καν η προεκλογική συζήτηση, αλλά το πώς σκέφτονται πολιτικά οι Γερμανοί, κυρίως πώς βλέπουν την Ευρώπη και τους εαυτούς τους μέσα σ’ αυτήν.

Η σκέψη, η στάση, το φαντασιακό των Γερμανών, αυτών των Γερμανών, δύο γενιές μετά την πτώση του Βερολίνου και μιάμιση δεκαετία μετά την ενοποίηση, μάς είναι λίγο-πολύ άγνωστα, ή τουλάχιστον μας προβληματίζουν. Η Ανγκελα Μέρκελ, πρώην Ανατολική και μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας, δεν φέρει την πολιτική και πνευματική σκευή του Βίλυ Μπραντ, του Χέλμουτ Σμιντ ούτε καν του Χέλμουτ Κολ. Κανείς από τη σημερινή πολιτική ελίτ της Γερμανίας δεν μοιράζεται τα βιώματα των παλαιών ηγετών της Δυτικής Γερμανίας, άρα ούτε και τις πολιτικές σκέψεις τους. Ο διακεκριμένος κοινωνιολόγος Ούλριχ Μπεκ αναλύοντας την πολιτική της συμπατριώτισσάς του καγκελαρίου, τη χαρακτηρίζει «μερκιαβελισμό»: επιδιώκει να τη φοβούνται στο εξωτερικό και την αγαπούν στο εσωτερικό. Αυτό δεν μπορούσε να το διανοηθεί ο Αντενάουερ, ούτε ο Βίλυ Μπραντ που γονατιστός στη Βαρσοβία ζητούσε συγγνώμη για το Ολοκαύτωμα.

Οι νεο-χίτες της Siemens, της Deutsche Bank και της Krupp

Του Νίκου Μπογιόπουλου

“ Τόσο «αντισυστημικά» είναι τα χρυσαυγίτικα φίδια, όσο «αντισυστημική» είναι και η πολυεθνική «Κρουπ». Η «Κρουπ» του 21ου αιώνα, αυτή που εξαγόρασε και διέλυσε τα ελληνικά ναυπηγεία, η ίδια με την «Κρουπ» του 20ού αιώνα, τότε, που σε ειδική «τελετή» στο εξοχικό του «κυρίου Κρουπ», ανακηρύχτηκε καγκελάριος από τα μονοπώλια, από τους βιομήχανους και από τους τραπεζίτες ο Χίτλερ. Αυτός, δηλαδή, τον οποίο υμνούν οι χρυσαυγίτες. ”

Απροσδόκητα

Το 2007 το μουσείο του Oλοκαυτώματος (ushmm.org) δημοσίευσε ένα άλμπουμ φωτογραφιών.
Aνήκε στον  Karl Höcker, υπασπιστή του διοικητή του στρατοπέδου του Άουσβιτς Richard Baer. Το άλμπουμ το δώρισε στο μουσείο ανώνυμα βετεράνος αξιωματικός του αμερικανικού στρατού και περιλαμβάνει φωτογραφίες από τις δραστηριότητες του προσωπικού του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο εξοχικό κατάλυμα που υπήρχε για αυτό, σε μια απόσταση 20χλμ. από το στρατόπεδο. (βλ. Solahutte)