Μάχη εντυπώσεων για τις θέσεις εργασίας δίνει ο Τραμπ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σημαντικό ρόλο στη νίκη του Φρανσουά Ολάντ στις τελευταίες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, το 2012, έπαιξε το σύνθημά του για επιβολή ενός υπερ-φόρου, όπως είχε χαρακτηριστεί τότε, ύψους 75% για όσους έχουν εισόδημα άνω του 1 εκ. ευρώ. Παρότι το μέτρο απέδωσε μερικές εκατοντάδες εκ. ευρώ στα γαλλικά δημόσια ταμεία, δύο μόλις χρόνια μετά την ψήφισή του αποσύρθηκε ως μη αποδοτικό. Παρόλα αυτά απέδωσε τα μέγιστα τόσο στην προεκλογική περίοδο, όσο και στην πρώτη μετεκλογική όταν οι Σοσιαλιστές ήθελαν να δείξουν πως τιμούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις και την επιλογή των ψηφοφόρων τους.

Στα χνάρια του Ολάντ κινείται κι ο νέος αμερικανός πρόεδρος που αναλαμβάνει επίσημα τα καθήκοντά του στις 20 Ιανουαρίου 2016. Στις αποσκευές του για το Λευκό Οίκο, πέραν των άλλων, φέρει πλέον και μια ανακοίνωση που φαίνεται να δικαιώνει πλήρως τις προεκλογικές του επιθέσεις στις αμερικανικές βιομηχανίες που επενδύουν και δημιουργούν θέσεις στο εξωτερικό ενώ πουλούν τα προϊόντα τους στις ΗΠΑ. Η ακύρωση εκ μέρους της δεύτερης μεγαλύτερης αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, της Φορντ, προγραμματισμένης επένδυσης ύψους 1,6 δισ. δολ. στο Μεξικό δείχνει να βάζει φρένο στη μεταφορά θέσεων εργασίας υψηλής ειδίκευσης στο εξωτερικό. Τίποτε ωστόσο δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Οι επιθέσεις του Τραμπ είναι μια φτηνή μάχη εντυπώσεων για πολλούς λόγους.

Ολάντ, Πούτιν, Κλίντον, Ομπάμα, Τσίπρας

Καρφώματα,  χλιαρές διαψεύσεις και ηχηρές επιβεβαιώσεις

Το διπλωματικό παιχνίδι και η ρευστότητα στις σχέσεις που δημιουργούνται σε ένα χαώδες διεθνές περιβάλλον οδηγούν σε επιπρόσθετες δυσκολίες να διαβαστούν γεγονότα, διαρροές, κινήσεις και πρωτοβουλίες καθώς και αυτονόμηση πηγών και ροών πληροφοριών.

Μέσα σε 24 ώρες μπαράζ αποκαλύψεων φέρνει στην επιφάνεια τηλεφωνήματα και επαφές που έγιναν την περίοδο του 2015 λίγο πριν την τελική συμφωνία του Ιουλίου 2015. Γιατί τώρα, γιατί αυτήν την στιγμή και ποιον εξυπηρετούν; Η στιγμή είναι ιδιαίτερη: ΗΠΑ και δυτικές δυνάμεις εντείνουν την οξύτητα απέναντι στην Ρωσία, στο μέτωπο της Συρίας δημιουργούνται νέα δεδομένα, η Τουρκία φαίνεται να μην τιθασεύεται με την ίδια ευκολία, στις ΗΠΑ αναμένονται οι εκλογές, η Αγγλία προ ολίγου αποφάσισε το Brexit, η Γερμανία συνεχίζει σαν να μην συμβαίνει τίποτα, ενώ οξύνεται ο ανταγωνισμός της με τις ΗΠΑ.

Η Ελλάδα ζήτησε από τον Πούτιν να τυπώσει δραχμές, υποστηρίζει ο Ολάντ

Του Άρη Χατζηστεφάνου

«Η Ελλάδα μας ζήτησε να τυπώσουμε δραχμές καθώς πλέον δεν διαθέτουν τα πιεστήρια για να το κάνουν». Την εξομολόγηση αυτή, την οποία διαψεύδει το Μαξίμου, φέρεται να έκανε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μια ημέρα μετά το δημοψήφισμα στον Γάλλο ομόλογό του Φρανσουά Ολάντ.

Την πληροφορία μεταφέρει ο ίδιος ο Ολάντ στο βιβλίο «UN PRÉSIDENT NE DEVRAIT PAS DIRE CA… – Ένας πρόεδρος δεν θα έπρεπε να το πει αυτό», των δημοσιογράφων Gérard Davet και Fabrice Lhomme.

Σόιμπλε way…

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου (καμία σχέση με τον Βαλασόπουλο). Γι’ άλλη μια φορά η ελληνική κυβέρνηση καταφεύγει στην αναζήτηση της λεγόμενης πολιτικής λύσης.

Ο Τσίπρας πήγε να δει τον Ολάντ, ζητώντας την παρέμβασή του, αλλά…ο Γάλλος πρόεδρος – και λόγω των προβλημάτων της Οικονομίας στην χώρα του – δεν φαίνεται να μπορεί να βοηθήσει.

Μαζικό «όχι» των Γάλλων στις αντεργατικές αλλαγές

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Οι δολοφονικές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου στο Παρίσι, που άφησαν πίσω τους 130 νεκρούς, αποτέλεσαν για τον Ολάντ θείο δώρο! Μάννα εξ ουρανού, καθώς για πρώτη φορά από τον Ιούλιο του 2012 τα ποσοστά δημοτικότητάς του ξεπέρασαν αυτά του προκατόχου του, Νικολά Σαρκοζύ, κι έτσι διεκδίκησε να αφήσει πίσω του τον τίτλο του πιο αντιδημοφιλούς και αδιάφορου προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας στα μεταπολεμικά χρονικά.

Αυτήν ακριβώς την ατυχή για τους Γάλλους κι ευτυχή για τον ίδιο συγκυρία θέλησε να εκμεταλλευτεί ο Ολάντ φέρνοντας προς ψήφιση ένα νόμο που γρήγορα χαρακτηρίστηκε λαιμητόμος για τα εργατικά δικαιώματα. Αν ψηφιστεί θα αποτελεί την μεγαλύτερη οπισθοδρόμηση που έχει συντελεστεί στις εργασιακές σχέσεις επί γαλλικού εδάφους, μιας και είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της εργοδοσίας. Στις διατάξεις του προβλέπεται η μείωση του κόστους των αποζημιώσεων ώστε να διευκολυνθούν οι απολύσεις, η ελαστικοποίηση των ωρών εργασίας μέσω επιχειρησιακών συμβάσεων που θα ρυθμίζουν με συμφωνίες εργοδοτών και εργαζομένων στο πλαίσιο της επιχείρησης τις αμοιβές, τις ώρες εργασίας και την αποζημίωση των υπερωριών, η συρρίκνωση των αδειών, κ.α. Τα σχέδια του Ολάντ δίχασαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα ακόμη και το υπουργικό συμβούλιο, με αποτέλεσμα η συζήτηση του σχετικού νομοσχεδίου που θα ανάψει το πράσινο φως για να μπει στην εθνοσυνέλευση να μετατεθεί από τις 9 για τις 24 Μαρτίου.

Η Μαρία Δεναξά βγάζει στη σέντρα την “κίτρινη δημοσιογραφία”

Μέσω του προσωπικού λογαριασμού της στο Twitter, η Μαρία Δεναξά έβγαλε στη σέντρα την “κίτρινη δημοσιογραφία”, με αφορμή είδηση που κυκλοφόρησε, για “Μακεδονία” ως φράση σε επίσημο ανακοινωθέν των Ευρωπαίων σοσιαλιστών, παρουσία του Αλέξη Τσίπρα.

Ποιος δημιουργεί τους τρομοκράτες και ποιος τους δίνει όπλα;

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Δείχνουν και ξαναδείχνουν τα κανάλια τον πρόεδρο της Γαλλίας Ολάντ στις δηλώσεις του για τη σφαγή στο Παρίσι, να υπόσχεται εκδίκηση χωρίς οίκτο, sans pitie. Και κολλητά τον υπουργό εξωτερικών της Γαλλίας να δηλώνει ότι η Γαλλία θα συνεχίσει να βομβαρδίζει στη Συρία! Η απόλυτη κτηνωδία, η απόλυτη ατιμωρησία. Γιατί και οι δυο θα έπρεπε να είναι στα κάτεργα. Για τα εγκλήματα τα οποία διαπράττονται με δική τους εντολή στη Λιβύη, το Τσαντ, το Μάλι και τη Συρία. Που είναι υπεύθυνοι και για τη σφαγή στο Παρίσι, σαν προέκταση, μία από τις συνέπειες, των σφαγών και των καταστροφών που πραγματοποιούν οι Γάλλοι στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Είναι άγνωστος ο αριθμός των νεκρών και των ακρωτηριασμένων από τους βομβαρδισμούς των γαλλικών Μιράζ, επί χρόνια, χωρίς καμία απειλή σε βάρος των Γάλλων και της Γαλλίας από τους Μεσανατολίτες, τους Ασιάτες και τους Αφρικανούς, που πολλοί απ’ αυτούς μπορεί να μην ήξεραν ούτε πού βρίσκεται η Γαλλία.

Μπουσολάντ; Βρείτε τις διαφορές

Ο ένας είναι ρεπουμπλικάνος, Τεξανός και πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο άλλος σοσιαλιστής, πρόεδρος της Γαλλίας. Όταν όμως οι χώρες τος δέχθηκαν επιθέσεις – από δυνάμεις που οι ίδιες είχαν εξοπλίσει – τα διαγγέλματά τους ήταν σχεδόν πανομοιότυπα.

«Διαπραγμάτευση» υπό διπλή κηδεμονία

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Από την Ελληνογερμανική Συνεργασία του 2010, στην Ελληνογαλλική Διακήρυξη του 2015 – Ο Ολάντ «υιοθετεί» την κυβέρνηση, απαιτεί μεταρρυθμίσεις και υπόσχεται «πολιτικές λύσεις» στα ανοικτά μέτωπα με το κουαρτέτο

Ποιο ήταν το νόημα της διήμερης ελληνογαλλικής φιέστας, που θύμισε τις φαραωνικές συναντήσεις του Καραμανλή-Ντ Εστέν τη δεκαετία του ’70, σε μια Αθήνα χτυπημένη από τη βροχή και ακινητοποιημένη από τα μέτρα ασφαλείας; Όλα έγιναν για να ακούσουμε, σε τρεις σχεδόν ταυτόσημες εκδοχές, την κοινοτοπία ότι, «αφού τηρηθούν οι δεσμεύσεις του Μνημονίου, μετά θα γίνει συζήτηση για το χρέος»; Και τι διαφορετικό λένε ο Γιούνκερ, η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, ο Ντάισελμπλουμ ή ο Ντομπρόφσκις εδώ και τρεις μήνες από τη Συμφωνία;

Θαρρεί κανείς πως η διήμερη επίσκεψη Ολάντ προσφέρθηκε ως αντιπερισπασμός στα ουσιώδη και «γκρίζα» που εξελίσσονταν ταυτόχρονα στο Χίλτον, στις συναντήσεις των κυβερνητικών κλιμακίων με τους επικεφαλής της «τερατόικας», του κουαρτέτου των θεσμών.

«Κολλητός» Τσίπρα ο …«Ολαντρέου»!

του Γιώργου Δελαστικ

Φιλάκια και αγκαλίτσες, λοιπόν, ο Έλληνας αριστερός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο Γάλλος σοσιαλιστής (τρομάρα του!) πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ. Από τότε που ο Τσίπρας πέρασε στο μνημονιακό στρατόπεδο, ξεχάστηκαν όλα τα μίση του παρελθόντος. Νερό κι αλάτι! Πάει κι ο «Ολαντρέου» που προφανώς αποκαλούσε τον Ολάντ ο Έλληνας πρωθυπουργός! «Φρανσουά» σκέτα, χωρίς επώνυμο, αποκαλούσε τον καινούργιο «κολλητό» του σε επίπεδο πολιτικής φιλίας ο Αλέξης Τσίπρας και τα χείλη του έσταζαν μέλι κυριολεκτικά!

Οι όψιμοι φίλοι του λαού της Κούβας

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η σημαντικότερη από τις πολλές «πρωτιές» που κατέγραψε η μονοήμερη επίσκεψη του γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ, στην πρωτεύουσα της Κούβας την Τρίτη 12 Μαΐου, ήταν αναμφισβήτητα η πρώτη επίσκεψη δυτικού προέδρου στην Αβάνα έπειτα από σχεδόν 30 χρόνια! Ο προηγούμενος δυτικός πρόεδρος που ένιωσε τη βαριά ατμόσφαιρα της Αβάνας ήταν ο ισπανός πρωθυπουργός Φελίπε Γκονσάλες, το 1986! Κάτι αλλάζει επομένως στο νησί της επανάστασης…

Το βασανιστικό και ταπεινωτικό τέλος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Καμία χώρα στην Δυτική Ευρώπη δεν μπορεί να περηφανευτεί για την πολιτική της σταθερότητα ή την συνοχή του πολιτικού της συστήματος. Από την Σκανδιναβία μέχρι τις μεσογειακές χώρες κι από την Αγγλία μέχρι τις Βαλτικές δημοκρατίες τα ποσοστά δημοτικότητας κορυφαίων πολιτικών αξιωματούχων είναι σε ελεύθερη πτώση, ιστορικά κόμματα διαλύονται, ενώ ό,τι νέο εμφανίζεται προκαλεί στην καλύτερη περίπτωση αποστροφή. Στη χειρότερη περίπτωση ανησυχία και φόβο, καθώς προέρχεται από το χώρο της ρατσιστικής ξενοφοβικής ακροδεξιάς. Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει στην Γαλλία δεν μπορεί να συγκριθεί με ό,τι παρατηρείται στις υπόλοιπες χώρες. Η πολιτική κρίση στη χώρα που γέννησε τον Διαφωτισμό έχει προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις διαβρώνοντας κάθε πλευρά του πολιτικού της συστήματος. Οι αιτίες της εντοπίζονται σε δύο κατευθύνσεις: στην εφαρμογή μιας πολιτικής σκληρής λιτότητας, που έχει οδηγήσει την Γαλλία στην ύφεση επί δύο συναπτά τρίμηνα (πρώτο και δεύτερο του 2014) και στην πλήρη υποταγή του Παρισιού στο Βερολίνο. Η φτωχοποίηση του πληθυσμού, όπως εκφράζεται με την εκτίναξη της ανεργίας (που πλέον πλήττει 3,5 εκατ. εργαζομένους) σε ποσοστά άνω του 10% για πρώτη φορά, κι η υποτέλεια απέναντι στην Γερμανία έχουν μετατραπεί σε ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας.

«Γερμανοτσολιάς» και ο Ολάντ

του Γιώργου Δελαστίκ

Σοσιαλιστής είναι ο µέχρι τη ∆ευτέρα υπουργός Οικονοµικών της Γαλλίας Αρνό Μοντεµπούρ. «Γερµανοτσολιάς» όµως δεν είναι –µέχρι τώρα τουλάχιστον!– γι’ αυτό και µόλις είδε τον αρχηγό του κόµµατός του και πρόεδρο της Γαλλικής ∆ηµοκρατίας Φρανσουά Ολάντ να γίνεται πολιτικά απεχθής σαν τον παρ’ ηµίν Ευάγγελο Βενιζέλο εξερράγη µε τη γερµανοδουλία του γάλλου προέδρου. Κατάλαβε ότι δεν πάει άλλο. Κάλεσε στο γραφείο του τρεις δηµοσιογράφους της εφηµερίδας Λε Μοντ και τους έδωσε µια συνέντευξη καταπέλτη, η οποία δηµοσιεύθηκε στο φύλλο της περασµένης Κυριακής.

Game of Europe: Winter is coming

H κυβερνητική κρίση στη Γαλλία σημαίνει ίσως το τέλος μιας σιωπηρής αποδοχής της γερμανικής ηγεμονίας κατά τον χειρισμό της κρίσης στην ευρωζώνη. Οι σκληρές επικρίσεις του υπουργού Οικονομίας Αρνό Μοντμπούρ κατά του Βερολίνου και ειδικά κατά της καγκελαρίου Μέρκελ, μπορεί να τον απομακρύνουν από την κυβέρνηση, αλλά δείχνουν ότι η άκριτη υποταγή στις γερμανικές δοξασίες περί θεραπείας της ύφεσης με περιορισμό των ελλειμμάτων οδεύει προς το τέλος της.

ΓΑΛΛΙΑ, Ο «ΟΛΛΑΝΤΡΕΟΥ» ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ

Του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ*

Στα γαλλικά ΜΜΕ πολλοί συγκρίνουν τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των δημοτικών εκλογών της περασμένης Κυριακής με τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2002, όταν ο απερχόμενος πρωθυπουργός και υποψήφιος των σοσιαλιστών Λιονέλ Ζοσπέν είχε έρθει τρίτος, με λιγότερο από 17%, αφήνοντας τον ακροδεξιό Λεπέν να αναμετρηθεί στον δεύτερο γύρο με τον υποψήφιο της Δεξιάς, και απερχόμενο πρόεδρο, Ζακ Σιράκ. Ο «σεισμός της 21ης Απριλίου του 2002», όπως καταχωρήθηκε στο γαλατικό πολιτικό λεξιλόγιο, άφησε βαθειά ίχνη στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

 

Οι σοσιαλιστές έμειναν στην αντιπολίτευση για μια δεκαετία, η ακροδεξιά κατοχύρωσε τη θέση της και κυρίως απέδειξε την ικανότητά της να επιβάλλει βασικά στοιχεία της θεματολογίας στην πολιτική ατζέντα: την αντιμεταναστατευτική πολιτική, τον ρατσιστική στοχοποίηση κοινωνικών κατηγοριών (νεολαία των προαστίων, μουσουλμάνοι, κλπ.), τις πολιτικές «νόμου και τάξης», όλα αυτά υπό την αιγίδα ενός αντιδραστικού και μυθοποιητικού λόγου περί «εθνικής ταυτότητας», που έρχεται να πλαισιώσει το γνωστό μίγμα νεοφιλελεύθερων μέτρων.

Αλλαξοκ…ολάντ!

Αναμφίβολα για να φτάσει κανείς ψηλά, πρέπει να ‘ναι και μερακλής.
Αλλιώς τι να την κάνει την εξουσία, τη δόξα και τα χρήματα;
Όλα είναι μάταια, αν αρκείται κανείς στα συμβούλια και τις επιτροπές.

Οι Γάλλοι είθισται να είναι ατακτούληδες, με αχαλίνωτη ερωτική διάθεση, σαν τον ασβό Πέπε Λε Πιου των κινουμένων σχεδίων των Looney Tunes.
Διακατέχονται εν γένει από έναν ερωτικό ναρκισσισμό, ο οποίος έχει τις ρίζες του πολύ βαθιές.

Ελληνική χρεωκοπία – Επεισόδιο 522: «Ο Κλούβιος και η Σουβλίτσα»

Του Αλέξανδρου Μερκούριου

Πηγή : Το Ποντίκι

Όσοι είναι άνω των 40 και μικροί έβλεπαν στο κουκλοθέατρο τον Κλούβιο και τη Σουβλίτσα, αντιλαμβάνονται ότι η διαρκής επιθεώρηση που διαδραματίζεται με φόντο τη διάσωση του ελληνικού κράτους, αλλά την πτώχευση των πολιτών του, δεν διαφέρει πολύ από τους ήρωες του παιδικού εκείνου κουκλοθέατρου. Και όσοι δεν τους γνωρίζουν, μπορούν να το αντιληφθούν από τα ονόματα…

Εκεί λοιπόν που όλα βρίσκονταν στην κόψη του ξυραφιού, να σου μια αισιόδοξη Μέρκελ: «Είμαι πολύ αισιόδοξη ότι μπορούμε να λύσουμε το ζήτημα των δόσεων προς την Ελλάδα τη Δευτέρα», δήλωσε στη συνέντευξη Τύπου μετά τη Σύνοδο Κορυφής για τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Οι συνομιλίες έχουν δείξει ότι υπάρχει το δυναμικό για την επίτευξη συμφωνίας, άρα θεωρούμε ότι είναι δυνατόν να έχουμε μια συμφωνία στις αρχές του επόμενου έτους», πρόσθεσε για να συμπληρώσει: «Νομίζω ότι όλοι στο Eurogroup έχουν κατανοήσει τον επείγοντα χαρακτήρα και θα εργαστούν πιεστικά για μια λύση», αν και τόνισε ότι η Γερμανία απορρίπτει ένα κούρεμα στο ελληνικό χρέος.