Μία Ντόρα δεν διώχνει την Πολιτική Άνοιξη

του Θάνου Καμήλαλη

Σε μια κυβερνητική πλειοψηφία όπου σειρά προσώπων διολισθαίνει μονίμως σε ακροδεξιά ρητορική, προσπαθώντας να χαϊδέψει ένα ακραίο ακροατήριο που βρίσκεται πλέον στα σπλάχνα της ΝΔ, η Ντόρα Μπακογιάννη μοιάζει να βρίσκεται σε λάθος κόμμα. Το τελευταίο διάστημα, η βουλευτής της ΝΔ και πρώην υπουργός έχει διαφοροποιηθεί σε μια σειρά από ζητήματα, εκφράζοντας μία κανονική «Κεντροδεξιά», απέναντι στους διάφορους Κυρανάκηδες, Μπογδάνους, Βορίδηδες και Αδώνιδες. Προφανώς, αυτό δεν αρκεί.

Το μοτίβο πλέον είναι γνωστό. Πρώτα προκύπτει ένα θέμα που διχάζει ή έστω απασχολεί έντονα την κοινή γνώμη. Στη συνέχεια, υπουργοί και βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ξεσαλώνουν δημόσια, απευθυνόμενα στο ακροδεξιό ακροατήριο της παράταξης, σε ένα κράμα λαϊκισμού, αυτοπροβολής και συχνά μισανθρωπιάς. Στο τέλος, έρχεται η Ντόρα Μπακογιάννη να διαφοροποιηθεί ρητά και ριζικά από τη μέχρι τότε «γραμμή» της ΝΔ, που είναι Σαμαρική ή και ακόμα χειρότερη.

Καλά να πάθετε, κύριε μου!

Με την εκλογή του αδερφούλη της, η Ντόρα επιτέλους ξαναβγήκε από το καβούκι της. Μετά από απουσία μερικών ετών και δύο μνημονίων, ήρθε η ώρα να επιστρέψει στις αγκαλιές μας. Η ατάκα της στον συνταξιούχο εξόργισε πολύ κόσμο. Πολύ κακώς.

Αφού δεχθήκαμε πως ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό, πως τα φάγαμε όλοι μαζί, πως όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει και πως δεν πειράζει και κάποιος να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του.

Αφού όταν έσκαγαν τα Χρηματιστήρια, τα ασφαλιστικά Ταμεία, οι λίστες Λαγκάρντ, οι κουμπάροι, τα παραδικαστικά κυκλώματα, οι Βασικοί Μέτοχοι, οι απαγωγές Πακιστανών, τα Δουβλίνα και τα Ελσίνκι, οι Πυρκάλ, τα σκάνδαλα ΟΣΕ, οι υποκλοπές της Vodafone, τα αναψυκτήρια των Μαγγίνων, τα αυθαίρετα των Σουφλιάδων, οι κομιστές, οι Κοσκωτάδες, τα σκάνδαλα Πάχτα, τα Βατοπέδια, οι Ολυμπιακοί και τα έργα τους, τα Σι Φορ Άι (C4I), τα Λέοπαρντ, τα Τορ Μ1, οι Ες-300 και τα Μιράζ και οι μίζες της Ζίμενς, εμείς καθόμασταν στις θέσεις μας ως ήσυχο και πειθαρχημένο φιλοθεάμον κοινό.

Ζευγάρι προτείνει η κυβέρνηση για Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Σύμφωνα με όλες τις δημοσιογραφικές πληροφορίες -αλλά και με το Μέγαρο Μαξίμου-, ο Αλέξης Τσίπρας επρόκειτο να ανακοινώσει χτες το βράδυ την πρότασή του για τον υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ως υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, φέρεται ο Δημήτρης Αβραμόπουλος.

Τελικά, η ανακοίνωση του υποψηφίου αναβλήθηκε για αύριο Τρίτη, ενώ κυβερνητικές πηγές επιβεβαιώνουν πως ο Πάνος Καμμένος πρότεινε την Ντόρα Μπακογιάννη ως υποψήφια για την προεδρία της Δημοκρατίας.

Για να μην έχουν πρόβλημα ο Τσίπρας με τον Καμμένο -και για να ικανοποιηθούν και οι δυο-, θα μπορούσαν να προτείνουν και τον Αβραμόπουλο και την Μπακογιάννη.

Οι πολυκατοικίες πέφτουν από μέσα

Όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, τόσο ζυγώνει η ώρα που η Νέα Δημοκρατία βαράει διάλυση. Για το ΠΑΣΟΚ ούτε λόγος, αφού η τακτική της αλλαγής επωνυμίας για την αποφυγή της διάλυσης δεν λειτούργησε ποτέ σε καμία επιχείρηση, και δη φαληρισμένη. Η Ελιά, εκτός από τον ήλιο θέλει και τη θάλασσα, και το μόνο που προσφέρεται σήμερα είναι ένα Ποτάμι, κι αυτό μπαζωμένο. Κανονικά. Με μπάζα των εργολάβων. Το μόνο σχήμα που θα μπορούσε να τους χωρέσει είναι τα Κελιά.

Στη Νέα Δημοκρατία ωστόσο, η διάλυση αναμένεται να έχει περισσότερο σασπένς. Σασπένς έχει και στο ΠΑΣΟΚ βέβαια, αφού το βροντερό παρών του Γιωργάκη δίνει άλλον αέρα στον εκνευρισμό του Βενιζέλου. Αλλά όπως και να το κάνουμε, την αγωνία και το κύρος που προσθέτει ο μεγαλοαστισμός της μεγάλης Δεξιάς παράταξης, η Δημοκρατική παράταξη δεν τα βίωσε ούτε όταν ο Αντρέας ήταν στο Ωνάσειο και οι δελφίνοι πάλευαν να τον θάψουν πριν την ώρα του.

Οικογένεια “Made in Greece”

Από την ημέρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης τοποθετήθηκε στο υπουργείο διοικητικής μεταρρύθμισης, κάτι περίεργο συμβαίνει με την οικογένεια που το ελληνικό κράτος συντηρεί τα τελευταία 60 χρόνια.

Σε συνέντευξη του στο Bloomberg ο Κυριάκος εξομολογήθηκε ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί τις νύχτες επειδή είναι υποχρεωμένος να απολύει κόσμο από το δημόσιο, κάτι που διόλου δεν τον πείραζε όταν, ως βουλευτής, το υπερψήφιζε με μεγάλη ευχαρίστηση.

Μόλις τον περασμένο Μάρτη, ο σημερινός άυπνος υπουργός παραδεχόταν ότι πρέπει επιτέλους να σπάσει το ταμπού των απολύσεων στο δημόσιο, παρά το γεγονός ότι μία τέτοια πράξη αποτελεί συνταγματική εκτροπή. Ποιος νοιάζεται, όμως, για την τήρηση του συντάγματος όταν η παραβίαση του έχει γίνει δεύτερη φύση του πολιτικού μας συστήματος;