Οι φλόγες του Ντιτρόιτ δεν έχουν σβήσει

της Μαριάννας Τζιαντζή

Ιστορική ημέρα η σημερινή για το Ντιτρόιτ αλλά και για το παγκόσμιο εργατικό και λαϊκό κίνημα, αφού πριν 50 χρόνια ξέσπασε στην πόλη αυτή μια από τις μεγαλύτερες «αστικές» (με την έννοια του άστεως, της πόλης) εξεγέρσεις του 20ού αιώνα. Μια εξέγερση που πνίγηκε στο αίμα, αφού ο απολογισμός της ήταν 43 νεκροί, εκ των οποίων τα δύο τρίτα μαύροι. Πολλοί δολοφονήθηκαν με αποτρόπαιο τρόπο.

Όλα ξεκίνησαν τα χαράματα της 23ης Ιουλίου, όταν η αστυνομία έκανε έφοδο στο «Τυφλό Γουρούνι», ένα μπαρ στην καρδιά της πόλης το οποίο λειτουργούσε χωρίς άδεια. Εκεί βετεράνοι μαύροι στρατιώτες γιόρταζαν την επιστροφή τους από τον πόλεμο του Βιετνάμ. Οι αστυνομικοί άρχισαν να συλλαμβάνουν και τους 85 θαμώνες που βρίσκονταν εκεί. Σύντομα μαζεύτηκε εκεί πολύς κόσμος, κυκλοφόρησαν τα νέα για την αστυνομική θηριωδία και οι κάτοικοι του Ντιτρόιτ απάντησαν πετώντας μπουκάλια και πέτρες στους αστυνομικούς. Οι ταραχές εξαπλώθηκαν στο υποβαθμισμένο κέντρο με ταχύτητα αστραπής. Στις επόμενες μέρες 2.509 κτίρια καταστράφηκαν, 7.231 άνθρωποι συνελήφθησαν ενώ οι τραυματίες ήταν εκατοντάδες. Τα περισσότερα θύματα έχασαν τη ζωή τους από σφαίρες της αστυνομίας και της τοπικής εθνοφρουράς. Και όταν η εξέγερση δεν έδειχνε να ξεθυμαίνει, κλήθηκε ο στρατός για να επιβάλει το νόμο και την τάξη: 8.000 πεζοναύτες.

Detroit: επιστροφή στην Πόλη – Φάντασμα… Φεβ. 12

Aπό τον Giorgos P., editor στο Basketball Guru (@b_ballguru)

Στο Ντιτρόιτ δεν υπήρχε ποτέ κόσμος, παρόλο που σε ιδανικές συνθήκες θα μπορούσε να είναι ένα πολύ όμορφο μέρος. Βρίσκεται επάνω σε ποτάμι , στην απέναντι όχθη του οποίου είναι ο Καναδάς. Φανταστείτε απέναντι από το Σύνταγμα να υπήρχε μία άλλη χώρα. Οι δύο πλευρές ενώνονται με ένα υπόγειο τούνελ, στο τέλος του οποίου είναι ο έλεγχος διαβατηρίων. Συχνά πυκνά το περνούσαμε, καθώς τα δικαιώματα πολλών αγώνων ελληνικών ομάδων τα εξασφάλιζε μέσω δορυφόρου μία καφετέρια του Ουίνδσορ, της πόλης που βρισκόταν στην άλλη όχθη. Δεν ξέρω αν ήταν νόμιμο, αλλά ο ιδιοκτήτης εκεί έβαζε εισιτήριο για έναν αγώνα ευρωλίγκα ή κάποιον άλλον του τσάμπιονς λιγκ. Η διαδρομή από τα προάστια του Ντιτρόιτ (όπου μέναμε) δεν ήταν μικρή, αλλά τουλάχιστον εκεί μπορούσαμε να περπατήσουμε σαν άνθρωποι. Στο κέντρο της πόλης – φάντασμα κάτι τέτοιο φάνταζε μάλλον αστείο.

Το «άλλο» απαρτχάιντ της Αμερικής

Του Γιώργου Τσιάρα

ΝΤΙΤΡΟΪΤ – Η δημοτική αρχή της πόλης κόβει το νερό σε περίπου 3.000 νεόπτωχους καταναλωτές κάθε εβδομάδα

Στο Ντιτρόιτ, όπου η ανεργία είναι πλέον ενδημική και η φτώχεια πιο διαδεδομένη από ποτέ, η πρόσβαση στο πόσιμο νερό -ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα-εμποδίζεται τεχνητά για σημαντικό τμήμα του πληθυσμού

Με τη χρεοκοπία του Ντιτρόιτ, της μεγάλης αμερικανικής εργατούπολης, και τη συστηματική καταστροφή των δημοσίων υποδομών της από τον διορισμένο «Αναγκαστικό Διαχειριστή» Κέβιν Ορ, η εγχώρια δημοσιογραφία δεν έχει δυστυχώς ασχοληθεί αρκετά – παρά το γεγονός ότι η περίπτωση της «Motor City» έχει πολλές ομοιότητες με τα όσα δραματικά συμβαίνουν στην Ελλάδα των μνημονίων. Ομως η είδηση πως η δημοτική αρχή του Ντιτρόιτ κόβει το νερό σε περίπου 3.000 νεόπτωχους καταναλωτές κάθε εβδομάδα και πως άλλα 30.000 νοικοκυριά θα αντιμετωπίσουν μέσα στους επόμενους μήνες την ίδια τραγική μοίρα, ανάγκασε ακόμη και τα πιο «μνημονιακα» ελληνικά ΜΜΕ να θυμηθούν το αμερικανικό όνειρο που έγινε εφιάλτης.

Από το Ντιτρόιτ στη Μαδρίτη: ίδια προβλήματα, άλλες ιδέες!

Σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία, την Πέμπτη το πρωί, η πόλη του πάλαι ποτέ κραταιού Ντιτρόιτ, έδρα της General Motors και λίκνο της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, μετά από την αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τους ενδιαφερόμενους, ώστε να αποδεχτούν κάποιο ποσοστό κουρέματος, υπέβαλε αίτηση υπαγωγής στο αντίστοιχο με το δικό μας Άρθρο 99, ζητώντας προστασία από τους πιστωτές, ανάμεσά τους και τα ασφαλιστικά ταμεία, τους οποίους φεσώνει ούτε λίγο ούτε πολύ με 18 ολοστρόγγυλα δις δολάρια. Μπορεί και 20. Με την πράξη αυτή, θα καταχωρηθεί ως η πρώτη μεγάλη πόλη (γιατί για τις μικρότερες δεν γίνεται λόγος), στην ιστορία των ΗΠΑ που χρεοκοπεί. Και πάνω στην ώρα, που ο αξιότιμος οίκος Moody’s αναβάθμιζε την προοπτική της χώρας από αρνητική σε σταθερή.

Αν η αίτηση χρεοκοπίας γίνει αποδεκτή, αυτό θα σημάνει μαζικές απολύσεις δημοτικών υπαλλήλων, ξεπούλημα περιουσιακών στοιχείων, μεγαλύτερες περικοπές στις κοινωνικές παροχές και τις δημοτικές υπηρεσίες, αύξηση των δημοτικών τελών, λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων και πολλά άλλα τα οποία γνωρίζουμε ήδη από πρώτο χέρι.