Οσμή σκανδάλου στο υπουργείο Εξωτερικών

Του Δημήτρη Μηλάκα

Φεύγοντας από το υπουργείο Εξωτερικών ο Νίκος Κοτζιάς καταχώνιασε σε κάποιο συρτάρι έναν «σκελετό». Πρόκειται για ένα έγγραφο – κομμάτι από το παζλ της υπόθεσης του σκανδαλώδους (ως προς τη μεθόδευσή του) διαγωνισμού για την επιλογή της εταιρείας που είχε (προ)αποφασιστεί να αναλάβει την υποστήριξη των διπλωματικών αρχών της χώρας στο εξωτερικό για τη θεώρηση ταξιδιωτικών εγγράφων (visa).

Αυτός ο «σκελετός» φαίνεται, τελικά, πως βαραίνει τον πρώην υπουργό, καθώς ειδικός συνεργάτης (του;) σε δισέλιδο στην «Εφημερίδα των Συντακτών» της Τετάρτης 31 Οκτωβρίου προσπάθησε να αφαιρέσει κάτι από το βάρος των όσων το «Ποντίκι» έχει δημοσιεύσει για τη «χρυσή μπίζνα». «Ο Νίκος Κοτζιάς κατακύρωσε τον διεθνή διαγωνισμό εφαρμόζοντας κατά γράμμα αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας» έγραψε ο «ειδικός συνεργάτης». Ας δούμε, λοιπόν, αυτήν τη νομιμότητα…

Η «αριστοτεχνική» ζημιά του Νίκου Κοτζιά

Του Δημήτρη Μηλάκα

Αντιμέτωπος με μια σοβαρή ζημιά που άφησε πίσω του (σκόπιμα; από άγνοια;) ο Νίκος Κοτζιάς βρέθηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά την πρώτη του σύσκεψη (και με την ιδιότητα του Υπουργού) στο Υπουργείο Εξωτερικών. Η δημοσιοποίηση των «έτοιμων προεδρικών διαταγμάτων» για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια που ανακοίνωσε φεύγοντας ο  πρώην ΥΠΕΞ και την οποία χειροκρότησε  (προφανώς από άγνοια) κατά την τελετή παράδοσης παραλαβής ο πρωθυπουργός πρόσθεσαν στην ελληνική διπλωματία προβλήματα τα οποία δεν είναι έτοιμη να τα αντιμετωπίσει.

Οι γενικές ανακοινώσεις του Νίκου Κοτζιά για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στη δυτική Ελλάδα μέχρι και τα Αντικύθηρα (το δυτικό τμήμα των χωρικών του υδάτων έχει να κάνει με το Ιόνιο, το ανατολικό του με το Αιγαίο) προκάλεσαν την αναμενόμενη αντίδραση της Τουρκίας. Ο Ελληνας πρεσβευτής στην Αγκυρα κλήθηκε στο τουρκικό ΥΠΕΞ το οποίο υπενθύμισε την  νομοθετημένη εξουσιοδότηση της τουρκικής βουλής προς την κυβέρνηση να κηρύξει πόλεμο στην Ελλάδα (casus belli)  αν προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών της υδάτων. 

Ο κ.Κοτζιάς δεν είναι κότα

του Νίκου Μπογιόπουλου

Λεβεντιές.

Ο κ.Κοτζιάς, ο υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης του κ.Τσίπρα δεν είναι κότα. Μας το κοινοποίησε ο ίδιος: «Η εποχή που θεωρούνταν διπλωματία το να κάνεις την κότα πέρασε», δήλωσε.

Συνεπώς, για το γεγονός ότι ο κ.Κοτζιάς δεν είναι κότα, διαθέτουμε την αψευδή μαρτυρία κάποιου υπεράνω υποψίας και πέραν κάθε ταπεινής ιδιοτέλειας. Ποιού; Μα του ίδιου του κ.Κοτζιά.

Βόρεια Μακεδονία στο ΝΑΤΟ: Διπλωματική ήττα για… Νόμπελ

Του Δημήτρη Μηλάκα

Με την υπογραφή της Συμφωνίας Τσίπρα- Ζάεφ για το ζήτημα των Σκοπίων κλείνει ένας κύκλος (πιθανότατα όχι ο τελευταίος) αυτής της χαμένης– εδώ και εικοσιπέντε χρόνια– για την ελληνική διπλωματία υπόθεσης. Η παρουσίαση της Συμφωνίας ως «μεγάλη εθνική επιτυχία» από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ίσως για λίγο διάστημα θα μπορέσει να καλύψει την πραγματικότητα (και τις συνέπειές της) η οποία, ωστόσο, είναι ολοφάνερη: Η Συμφωνία Τσίπρα- Ζάεφ περιγράφει/ συνοψίζει το αποτέλεσμα μιας μεγάλης διπλωματικής ήττας την οποία υπέστη η Ελλάδα πριν από ένα τέταρτο του αιώνα.

Η ήττα προσδιορίζεται πάντα σε σχέση με τον στόχο που έχει τεθεί. Και ο στόχος (χωρίς να αξιολογούμε αν ήταν δίκαιος ή άδικος, έξυπνος ή ανόητος εφικτός ή όχι) που με κάθε επισημότητα και σαφήνεια είχαν περιγράψει οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις όταν μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας εμφανίστηκε στο διεθνές προσκήνιο η «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ήταν σαφέστατος: «Η πολιτική ηγεσία της χώρας, με εξαίρεση το ΚΚΕ, συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει το ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνο εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι (α. Δεν έχουν εδαφικές διεκδικήσεις, β. Δεν ασκούν εχθρική προπαγάνδα, γ. Δεν χρησιμοποιούν ονομασία που υπονοεί εδαφικές διεκδικήσεις.) που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου του 1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν υπάρχει η λέξη Μακεδονία».

Ο Κοτζιάς

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Όσα παρακολουθήσετε στο βίντεο που ακολουθεί είναι τα όσα έλαβαν χώρα πριν από τρία χρόνια, τον Μάη του 2015, στην Αττάλεια της Τουρκίας.

    Ήταν μετά το τέλος της συνόδου των υπουργών Εξωτερικών των χωρών μελών του ΝΑΤΟ.

    Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τι έγινε τότε: