Επιτέλους, η Ελλάδα έγινε το «καλό παιδί» της Ευρώπης! Πρωταγωνιστεί σε κάθε αντιδραστικό μέτρο

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Στην υγεία μπορεί να έχει κάνει εγκλήματα, με αποτέλεσμα το δημόσιο σύστημα και τα νοσοκομεία να στενάζουν και εκατοντάδες να πεθαίνουν. Με τα δικαιώματα βγάζει φλύκταινες, είτε πρόκειται για τα δημοκρατικά είτε για τα εργασιακά.

Στις δημόσιες συγκοινωνίες η κατάσταση παραμένει χαοτική, ενώ τα δάση έχουν αρχίσει να καίγονται από τον Μάιο — ποιος ξέρει, λοιπόν, πώς θα μας βρει ο Σεπτέμβριος; Ακόμη και η μεσαία τάξη, στην οποία στήριξε την επάνοδό της στην εξουσία, μοιάζει να έχει εξοργιστεί μαζί της.

Βγήκαν τα «φαντάσματα» κατά των μαθητών

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Ως «νεοφιλελεύθερο φάντασμα» από το παρελθόν, που όμως βρίσκει πολλά στοιχεία αγκίστρωσης (tags αγγλιστί) στην σημερινή κατάσταση στην Παιδεία, φαίνεται πώς έχει επιστρέψει ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος. Ο υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη του 1990-93 που είτε το θέλει, είτε όχι η υπουργική θητεία του θα μνημονεύεται πάντα παράλληλα με την δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα, από τον γραμματέα της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, Γιάννη Καλαμπόκα.

Οι δημόσιες εμφανίσεις του και η φιλοξενία του στα Μέσα Ενημέρωσης, σε περίοδο μαθητικών καταλήψεων, μπορεί σε έναν βαθμό να εξηγηθεί με δημοσιογραφικά κριτήρια. Αυτά όμως που κομίζει στον δημόσιο λόγο, μοιάζουν υπόπτως …σχετικά με τις προθέσεις της σημερινής κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Νεοφιλελεύθερος κομμουνισμός ή πώς ο Κυριάκος θα δαμάσει το θηρίο

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Περιμένω κι εγώ με τεράστια αγωνία το τελικό σχέδιο της επιτροπής Πισσαρίδη για το μοντέλο ανάπτυξης της μετά την πανδημία εποχής. Οπως όλοι, υποθέτω. Οπως κάθε νεοέλλην που θέλει να ξέρει πού θα επενδύσει τα χρήματα που ΔΕΝ του περισσεύουν μετά την πληρωμή εφορίας, δανείου, λογαριασμών, ενοικίου και των ελάχιστων αναγκών διαβίωσης. Να τα αποταμιεύσω για να εξασφαλίσω τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος; Ή να τα επενδύσω στις μετοχές ώστε να συμβάλω στην αναπτυξιακή απογείωση της χώρας; Μήπως είναι καλύτερα να τα καταναλώσω μέχρι τελευταίου σεντ για να τονώσω τη ζήτηση;

Από το παραπάνω βασανιστικό δίλημμα με απαλλάσσει -όπως τους περισσότερους- το γεγονός ότι στο τέλος του μισθού περισσεύει πάντα πολύς μήνας- σωστά το διαβάζετε, δεν μπέρδεψα τις λέξεις, ο χρόνος είναι χρήμα, αλλά από καταβολής καπιταλισμού πάντα ένα αριθμός εργατοωρών πάει υπέρ πίστεως (τραπεζικής) και παρτίδος (εργοδοτικής), είναι αυτά τα σκότη με την υπεραξία που διέλυσε ο Μαρξ, αλλά ας μην ανοίξουμε το θέμα εδώ, θα τσακωθούμε. Λέω, λοιπόν, ότι το γεγονός ότι από τον μισθό δεν μένει σάλιο -όπερ ισχύει για την πλειονότητα των τυχερών που έχουν δουλειά- μας απαλλάσσει από την αγωνία πώς θα επενδύσουμε το περίσσευμα ώστε να συμβάλουμε στο όραμα για τον οικονομικό μετασχηματισμό της χώρας.

Ο ιός του…”κρατισμού”

Του Σπύρου Θύμη

“Ελπίζουμε να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα υποστήριξης από το κράτος” δήλωσε ο Ε. Βασιλάκης της Aegean Airlines . Αντί να βάλει χρήματα από την τσέπη του (λέμε τώρα) , δηλαδή από τα τεράστια κέρδη που τόσα χρόνια αποκόμισε από το ιδιωτικό μονοπώλιο το οποίο έστησε στην θέση της, εσκεμμένα απαξιωμένης, Ολυμπιακής, αποφάσισε να μετατραπεί σε «κρατιστή», και να ζητήσει οικονομική βοήθεια!

Η ξαφνική «αγάπη» των λεγόμενων «αντικρατιστών» για τον «κρατισμό» δεν είναι βέβαια μόνο ελληνικό φαινόμενο. Οι ιδιωτικές αεροπορικές εταιρίες, που κατέκριναν τις κρατικές επιχορηγήσεις, τώρα απλώνουν το χέρι παρακαλώντας το «κακό» κράτος να τις ενισχύσει.

H Virgin Atlantic, του κροίσου Richard Branson, με το ιδιωτικό νησάκι στην Καραϊβική, ζητάει «διάσωση» από την βρετανική κυβέρνηση. Το ίδιο και η Lufthansa στη Γερμανία , το ίδιο και η Norwegian στην Νορβηγία, το ίδιο και TUI και έπονται και άλλες! Ακόμα και η Delta, με μεγαλομέτοχο τον δισεκατομμυριούχο Warren Buffet, μαζί με την American και την United παρακαλάνε την αμερικανική κυβέρνηση για ζεστό παραδάκι.

Το κοινωνικό κράτος πρόνοιας σε μια νεοφιλελεύθερη εποχή

του Νίκου Δαμιανάκη

Η υγεία και η πρόνοια  αποτελούν κοινωνικό αγαθό και δεν χωρά, σε καμία περίπτωση ο αγοραίος χαρακτήρας,  η εμπορευματοποίηση και η κερδοσκοπία

Η αναβάθμιση του δημόσιου τομέα και η αποδυνάμωση του ιδιωτικού, αποτελεί προϋπόθεση της αποτελεσματικής λειτουργίας του Δημόσιου Εθνικού Συστήματος Υγείας-Πρόνοιας.

Πόσο νεοφιλελεύθερος είναι τελικά ο Μακρόν;

Του Διονύση Ελευθεράτου

Εσχάτως ασχολείται συστηματικά – και σχεδόν υστερικά – με τον μέγα «κίνδυνο» που απορρέει από τη μετανάστευση. Πάντα όμως βρίσκει χρόνο και αφορμές ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος (στο εξής Α.Α.) να επιστρέφει σε θεματολογία, που θυμίζει κάπως περισσότερο τον «κλασσικό», παλιότερο εαυτό του.

Στις 10 Δεκεμβρίου ερέθισμα του έδωσαν η Γαλλία, τα «κίτρινα γιλέκα» και ο Μακρόν. Κι έγραψε στο Twitter:

«Ανόητοι ισχυρίζονται πως ο Μακρόν απέτυχε επειδή είναι νεοφιλελεύθερος. Ξεχνούν όμως πως υπήρξε ο darling των εχθρών του νεοφιλελευθερισμού, τον οποίο εξέφραζε ο Φιγιόν. Εξ άλλου αποδομήθηκε επειδή η κυβέρνησή του έβαλε κι άλλους φόρους. Ν/Φ και φόροι;».

Μαζεμένα… μαργαριτάρια, μα ενδιαφέροντα. Διότι πιστοποιούν πως οι «φιλελέδες», όταν αμύνονται, πανεύκολα απαρνούνται τους «δικούς τους», αλλά και τη φορολογική – φορομπηχτική διάσταση των «πρακτικών εφαρμογών» που βρίσκουν οι ιδέες τους.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Αν αφήναμε τους φιλελεύθερους να επιβάλλουν τη «φυσική τάξη» τους

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Οι περισσότεροι φιλελεύθεροι υποστηρίζουν ότι για τα προβλήματα της οικονομίας ευθύνονται αποκλειστικά οι κρατικές παρεμβάσεις, που παραβιάζουν την «φυσική τάξη» της αγοράς. Οι δηλώσεις του προέδρου της ΝΔ ότι δεν υπάρχει κοινωνική ισότητα εντάσσονται, υπό μια έννοια, σε αυτή τη συλλογιστική. Αφήστε, λένε, την αγορά να αυτορυθμιστεί αναγνωρίζοντας το «δίκιο» του ισχυρού και όλα μας τα προβλήματα θα λυθούν.

Η απόλυτη παράνοια της νεοφιλελέ εικονικής πραγματικότητας

Και ξαφνικά βγήκε η Eurostat μιλώντας για “… πρωτογενές πλεόνασμα 0,7% του ΑΕΠ, ή 1,1 δισ. ευρώ, έκλεισε το 2015 σύμφωνα με την έκθεση της Eurostat – μια έκθεση, που διαψεύδει ξανά τις προβλέψεις του ΔΝΤ.”

Η κυβέρνηση το διατυμπανίζει λέγοντας πως το ΔΝΤ έπεσε πάλι έξω, αλλά …έχει καμία σημασία πλέον; Με αυτά που έχει κάνει το ΔΝΤ, με τις καταστροφικές συνταγές, με τα “λάθη” σε πολλαπλασιαστές και με τόσα άλλα, θα έπρεπε κανονικά να έχει φύγει με τις κλοτσιές. Για να μην αναφερθούμε στις τελευταίες αποκαλύψεις με την “λύση” ενός πραξικοπήματος τύπου Ντράγκι που σκέφτονταν ο Τόμσεν με την Βελκουλέσκου στους περίφημους διαλόγους που διέρρευσαν μέσω WikiLeaks.

Αν ήταν στην αντιπολίτευση, η “Αριστερή” κυβέρνηση θα έλεγε το αυτονόητο: δεν έχει καμία σημασία το ΑΕΠ, το χρέος, ή, το πρωτογενές πλεόνασμα, αφού η πραγματικότητα που βιώνουν εκατομμύρια Έλληνες συνεχώς χειροτερεύει.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ: ΑΝΟΗΤΕ ΧΑΙΡΕΚΑΚΕ

Σημείωση blog

Εξαιρετικά αφιερωμένο το παρακάτω κείμενο στο νεοφιλελέ αριστερό της τσέπης παπαδημαρούλη

 

Κι εγώ δεν πήγα ποτέ στην Κάρπαθο αλλά τους δρόμους και από δικά μου χρήματα τους έκαναν

«Ανόητε χαιρέκακε…

Στο δρόμο ακόμη 3.000 άνθρωποι.

Τέλος τα μεροκάματα για ακόμη 3.000 οικογένειες.

Λες πως σε ενοχλούσε που πλήρωνες 4 το μήνα την ΕΡΤ στο λογαριασμό σου επειδή δεν την έβλεπες. Οπότε καλύτερα να την κλείσουν.

TINA (There Is No Alternative, my dear)

Η οικονομία κυριαρχεί επί της πολιτικής

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το 1989, λίγο μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ο Φράνσις Φουκουγιάμα κηρύσσει το «τέλος της ιστορίας».

«Χάρη στην εκτυφλωτική νίκη του οικονομικού και πολιτικού φιλελευθερισμού όλες οι αντιφάσεις επιλύονται και αυτό που μένει είναι, ουσιαστικά, η οικονομική δραστηριότητα».

Τέσσερα χρόνια μετά, και ενώ η ΕΣΣΔ δεν υπάρχει πλέον, ένας άλλος Αμερικάνος καθηγητής έρχεται να «διορθώσει» τη θεωρία του Φουκουγιάμα.

«Η πηγή των συγκρούσεων του μέλλοντος», γράφει ο Σάμιουελ Χάντιγκτον στη «Σύγκρουση των Πολιτισμών», «δεν θα είναι ούτε ιδεολογική ούτε οικονομική, αλλά πολιτισμική.»

Το φθηνό σόφισμα Σόιμπλε και «νεοφιλελέδων»

Του Διονύση Ελευθεράτου

Το λένε από καιρού εις καιρόν αξιωματούχοι Βερολίνου και Βρυξελλών. Το αναπαράγουν … κατενθουσιασμένοι οι «ημέτεροι» νεοφιλελεύθεροι και «ρεαλιστές», των μνημονίων θαυμαστές… Το έγραψε και ο Σόιμπλε στο Focus – έτσι, διότι τα κείμενα πάντα βοηθούν. Βλέπετε, «scripta manent» και οι «δικοί» μας «νεοφελελέδες» χρειάζονται πηγές και Ευαγγέλια, για να μην … manent άφωνοι, σε πάνελ και συζητήσεις.

«Είδατε; Οι άλλες χώρες τα καταφέρνουν και βγαίνουν από την κρίση…». Διευκρίνιση: Ενίοτε το «βγαίνω από την κρίση» κηρύσσεται ισότιμο και ταυτόσημο του «βγαίνω στις αγορές», κάτι που ίσως σημαίνει ότι ήταν … μια χαρά η προ- μνημονιακή Ελλάδα του Ιανουαρίου 2010, εφ’ όσον τα ομόλογά της «χτυπούσαν» στις αγορές 25 δισ. ευρώ, εκ των οποίων οι φωστήρες του ΓΑΠ καταδέχονταν να εισπράξουν μόνον τα οκτώ…

Τρεις κι ο Τζήμερος

Του Χάρη Ζάβαλου

Αραία αραία να φαινόμαστε καμιά σαρανταρέα…

Αυτήν την στιγμή στην πολύπαθη πλατεία Συντάγματος γίνεται συγκέντρωση φιλοευρωπαιστών και λοιπών ευρολιγούρηδων κ βρυξελλοτσολιάδων προκειμένου να ακουστεί η φωνή τους ώστε να παραμείνουμε πάση θυσία στην λατρεμένη μας ευρωζωνούλα.

ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ

Άνοιξα χτες το πρωί το μέιλ και βρήκα ένα μήνυμα που περιείχε τη φωτογραφία αυτού εδώ του κειμένου μου για την Παναρίτη κι ανάμεσα σε άλλες γελοιότητες που έγραφε ο αποστολέας, με προειδοποιούσε: «Μη βιαστείς να το κατεβάσεις. Πρόλαβα να το κρατήσω». Άνθρωπέ μου, ένα μόνο θέλω να σε ρωτήσω: Είσαι ντιπ ηλίθιος;

Να κατεβάσω το κείμενο για την Παναρίτη επειδή συνεργάστηκε μαζί της ο Βαρουφάκης; Πόσο βλάκας είσαι; Προσωπικά, θεωρώ τις απόψεις και τις θέσεις της Παναρίτη κατηγορία Μένγκελε, είτε αυτή είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, είτε συμβουλεύει τον Βαρουφάκη, είτε φύγει εθελόντρια με τους Γιατρούς του Κόσμου στη Σομαλία. Το πρόβλημα το έχεις εσύ που κρίνεις θετικά ή αρνητικά την κάθε Παναρίτη ανάλογα με το πού παρέχει τις υπηρεσίες της κάθε φορά.

Η Θάτσερ ζει ανάμεσά μας

Tου Κώστα Αργυρού

Η βρετανίδα συγγραφέας Χίλαρυ Μάντελ πέτυχε προφανώς διάνα, όταν αποφάσισε να εκδώσει μια ιστορία 35 σελίδων μικρού σχήματος με τον πιασάρικο τίτλο “Η δολοφονία της Μάργκαρετ Θάτσερ”. Κόλλησε μπροστά άλλες εννιά νουβέλες εξίσου περιορισμένης λογοτεχνικής εμβέλειας, έδωσε στο βιβλίο της τον τίτλο, που “ποντάρει” στο όνομα της άλλοτε Βρετανίδας πρωθυπουργού και ήταν σίγουρο όχι μόνο ότι θα κάνει “σάλο”, αλλά θα πουλήσει και καλά. H κυρία Μάντελ λέει ότι ήταν τυχαίο ότι αποφάσισε να δημοσιεύσει την ιστορία της, την οποία εμπνεύστηκε από ένα πραγματικό συμβάν και η οποία αναφέρεται σε μια ημέρα του Αυγούστου του 1983, τώρα, ενάμιση χρόνο μετά τον θάνατο από φυσικά αίτια της “σιδηράς κυρίας”.

Εισαγόμενη νεολαία Φιλελευθέρων

 

Του Νίκου Σβέρκου

Το γερμανικό Ίδρυμα Φρίντριχ Νάουμαν και το κόμμα των πρώην κυβερνητικών εταίρων της Μέρκελ σχεδιάζουν τη δημιουργία νεολαιίστικου σχήματος στην Ελλάδα μέσω πανεπιστημιακών σεμιναρίων και επιδοτούμενων ταξιδιών.

Πώς φτιάχνεται μια οργάνωση νεολαίας; Οι μέθοδοι που απαντούν στη μετεμφυλιακή ιστορία της Ελλάδας δεν είναι πολλές. Μια νεολαιίστικη οργάνωση είτε δημιουργείται ως «προέκταση» ενός πολιτικού κόμματος είτε προκύπτει με αυθόρμητο τρόπο, όπως η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Στην Ελλάδα του Μνημονίου και της άμεσης οικονομικής και πολιτικής επιρροής από τα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων υπάρχει ακόμα μια οδός: αυτή της «εισαγωγής» μιας πολιτικής οργάνωσης από γερμανικά think tanks.

Μαθήματα νεοφιλελευθερισμού σε φοιτητές από τον Φούχτελ και τον Ανδριανόπουλο

Της Βασιλικής Σιούτη

Μαθήματα νεοφιλελευθερισμού σε έλληνες φοιτητές με «καθηγητές» τον Χανς Φούχτελ και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο! Και μάλιστα σε «Θερινή Ακαδημία» στη Λέσβο, ώστε τα σεμινάρια να συνδυάζονται με διακοπές.

ην ευθύνη της διοργάνωσης είχε ένα από τα γερμανικά πολιτικά ιδρύματα, που έχουν αναλάβει ενεργό ρόλο μετά την κρίση και τη γερμανική κηδεμονία, το νεοφιλελεύθερο Friedrich Naumann, σε συνεργασία με τη ΜΚΟ «Ιωάννης Καποδίστριας».

Ο ματωμένος κρατισμός των νεοφιλελέδων

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Χάρηκαν μέχρι μυελού οστών οι νεοφιλελεύθεροι αντικρατιστές με την επιστράτευση των συνδικαλιστών της ΔΕΗ – στο Δημόσιο δεν υπάρχουν εργαζόμενοι, υπάρχουν μόνο συνδικαλιστές. Τις γουστάρουν πολύ οι νεοφιλελεύθεροι τις επιστρατεύσεις, όλες τις επιστρατεύσεις ανεξαιρέτως. Τις αντιλαμβάνονται ως επιθέσεις με βαρέα όπλα κατά των ζιζανίων που δεν αφήνουν το δέντρο της αγοράς να βγάλει φύλλα και καρπούς, τύφλα να ‘χει το ντιντιτί, που το ‘φερε ο Τρούμαν απ’ την Αμερική. Εκτός από διασκεδαστικές, οι επιστρατεύσεις είναι και ωφέλιμες, να τελειώνουν οι δουλίτσες στο τσάκα- τσάκα, να πουληθεί η ΔΕΗ, να πάρει ο καθείς το μερτικό του. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου.

Λάβετε φάγετε, τούτο εστί το Soma μου

(* άλλο ένα θυμωμένο ποστ, έλλειψη συνοχής guarranteed)

Είδες ο φιλελευθερισμός και η “ανάπτυξη”; Δεν καταλαβαίνω εσείς εδώ γιατί λυσσάτε; Το “σπάταλο” τουρικό κράτος όταν είχε την ιδιοκτησία του ορυχείου έβγαζε το μεταλλευμα με κόστος $140/τόνο. Είχε χαραμοφάηδες ανθρακωρύχους, τους πλήρωνε κιόλας, άκουσον άκουσον και μπορεί να έπαιρνε και τίποτα μέτρα ασφαλείας. Ο καλός επιχειρηματίας, ο σωστός, όμως, το έριξε στα $24/τόνο το κόστος. Με καμάρι το έλεγε το 2012, σε συνέντευξή του στη Hürriyet. Δε θα το κάναμε, λέει, αν δεν θέλαμε το κέρδος. Σωστά. Ωραία, αναπτυξιακά και φιλελεύθερα. Δεν είμαστε και σοβιετία.

Πως θα χτίσεις ουρανοξυστάρα, το δεύτερο υψηλότερο κτίριο στην Τουρκία (200μ, 47 όροφοι) αν δε βάλεις γερά θεμέλια; Αν δε “μπαζώσεις” καλά με 600(;) ανθρώπινες ζωές το δημιούργημά σου. Το γιοφύρι στο μύθο το χτίσανε με τη γυναίκα του πρωτομάστορα μέσα. Στους σύγχρονους φιλελεύθερους μύθους χτίζουν μέσα τους εργάτες, για να στεριώσει καλά το έργο.

Λευκή νύχτα, λευκή σαν πρέζα

Τι καλύτερο για να βασανίσεις χαμηλόμισθους εργαζόμενους από το να παρατείνεις το μαρτύριό τους, βάζοντάς τους να δουλέψουν Σάββατο βράδυ; Και μάλιστα μέχρι της 11, ώστε να έχει την δυνατότητα ο κάθε αργόσχολος πριν πάει στα μπουζούκια να τους βασανίσει κάνοντας βόλτα χωρίς να ψωνίσει τίποτα;

Μιλάμε για την “λευκή νύχτα” που οι φωστήρες του Δήμου Αθηναίων σκέφτηκαν να θεσπίσουν φέτος που το χρήμα ρέει άφθονο, με την δικαιολογία ότι έτσι θα κινηθεί περισσότερο το εμπόριο, αφού παράλληλα λάμβαναν χώρα διάφορες εκδηλώσεις στην πλατεία Συντάγματος.

Ο «Γερμανός», Ο Νεοφιλελευθερισμός Και Πως Θα Απαλλαγείτε Απ’ Αυτούς

(Βοτανική Κοινωνιολογία)

Το σολάνο -«γερμανός» – λατ. Solanum elaeagnifolium, είναι ζιζάνιο των ανοιξιάτικων φυτών και ανήκει στο ίδιο γένος με τις πατάτες και τις ντομάτες, όμως αυτό είναι τοξικό και δηλητηριώδες. Στα όμορφα μωβ άνθη του οφείλεται η παρανόηση του ως καλλωπιστικό φυτό.

(Ο νεοφιλελευθερισμός -«παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός» –γαλλ: laissez faire, laissez passer, είναι οικονομικό σύστημα και ανήκει στο ίδιο γένος με το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, όμως είναι τοξικός και δηλητηριώδης. Στα προσωρινά του οφέλη (κυρίως καταναλωτικά και κυρίως για τις υψηλότερες τάξεις) οφείλεται η παρανόηση του ως σύστημα επωφελές για τον άνθρωπο.)

Νεοφιλελεύθερη κότα με γλυκόξινη σως

Η συνταγή

Υλικά: Μία αιμοσταγής νεοφιλελεύθερη που οργανώνει γενοκτονίες μεταλλαγμένων κοτόπουλων. Ένας ηδονοβλεψίας τραπεζίτης, ο οποίος χρηματοδοτεί ταινίες για να μπορεί να παρακολουθεί κρυφά στα γυρίσματα τις ερωτικές σκηνές των νεαρών σταρ. Μία εκκεντρική γριά που διαβάζει πλάι στο τζάκι εξειδικευμένα περιοδικά για πολεμικά αεροσκάφη. Δημοσιογράφοι οι οποίοι λειτουργούν σαν τρολ για να αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη με προκλητικά άρθρα. Ένας πολιτικός-αρπακτικό που λατρεύει τη Θάτσερ στους κόλπους των Εργατικών. Βρετανοί αριστοκράτες που κάνουν μπίζνες με τον Σαντάμ Χουσεΐν, πουλώντας του όπλα και εξοπλισμό για εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας. Εικόνες από το ταπεινωμένο Λονδίνο στα χρόνια του θατσερισμού. Ένας αλκοολικός μπάτλερ σε ένα στοιχειωμένο αρχοντικό, μια ντουζίνα χοιρινά-κανίβαλοι (κυριολεκτικά και μεταφορικά), κι ένας συγγραφέας ο οποίος προσπαθεί να γράψει το χρονικό της πιο διεστραμμένης οικογένειας που έχει ροκανίσει ποτέ το δημόσιο πλούτο της Αγγλίας.

Το τέλος του κράτους πρόνοιας στην Ευρώπη

Για πρώτη φορά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το κοινωνικό συμβόλαιο στην Ευρώπη κινδυνεύει να σπάσει. Πώς η μείωση και η γήρανση του ευρωπαϊκού πληθυσμού επιταχύνουν την… ημέρα της κρίσης σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις. Η στάση των ελίτ και οι ψηφοφόροι.

Σε τηλεοπτική του ομιλία ενώπιον της Ολλανδικής Βουλής την περασμένη Τρίτη, ο βασιλιάς Βίλεμ-Αλεξάντερ δήλωσε πως το κράτος πρόνοιας του 20ού αιώνα έχει τελειώσει και πως θα πρέπει να αντικατασταθεί από μια κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι δημιουργούν τα δικά τους δίχτυα κοινωνικής και οικονομικής προστασίας με λιγότερη βοήθεια από το κράτος.

Το κεντρικό σημείο της ομιλίας, η οποία γράφτηκε για τον βασιλιά από την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μαρκ Ρουτ, ήταν ότι τα τρέχοντα επίπεδα στα οποία το κράτος καταβάλλει επιδόματα ανεργίας και επιδοτεί τον τομέα της υγείας δεν είναι βιώσιμα εν μέσω των συνεχιζόμενων οικονομικών προβλημάτων της Ευρώπης.

Σκότωσε τον νεοφιλελέ που από μόδα κρύβεις μέσα σου…

Του Thanou Trianda

“Γιατί σου άρεσε όπως ήμασταν πριν που ζούσαμε με δανεικά και με σπατάλες;” … με ρωτάνε.

Λοιπόν ακούστε. Όποτε και να με ρωτάγατε από την εποχή που σκέφτομαι, θα σας έλεγα το ίδιο που λέω και τώρα:

Ποτέ δεν ζούσαμε σε τίποτα άλλο από μια μεταφεουδαρχική μπανανία που λειτουργούσαν οι πολιτικάντηδες της εξουσίας ως μεταπράττες και μεσάζοντες για τα ψίχουλα που μοιράζονταν τα εδώ λιμά.

Όμορφος κόσμος αστικός, ακροδεξιά πλασμένος

“Ο Μελισσανίδης, που ταξίδευε για τη Γαλλία, προσφέρθηκε να με πάρει μαζί του για να με εξυπηρετήσει. Έτσι και αλλιώς θα σταματούσε στην Κεφαλλονιά για ανεφοδιασμό, οπότε θα άφηνε και εμένα”.

Αυτή ήταν η δήλωση του πολύφερνου Σ. Σταυρίδη ως προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ, μετά την ανακοίνωση ‘’παραίτησης’’. Είχε πάει  εκτάκτως στην Αθήνα, έβαλε την υπογραφή του στην πώληση του ΟΠΑΠ ΑΕ (ύψους 652 εκατ. ευρώ) στον Μελισσανίδη και αμέσως μετά επιβιβάστηκε στο αεροσκάφος του (γνωστού λαθρέμπορου) Μελισσανίδη για να μεταβεί στο εξοχικό του στην Κεφαλλονιά. Τι ‘’εισιτήριο’’ πλήρωσε (ή μήπως πληρώθηκε;) δεν μάθαμε…

Μια ανθρώπινη στιγμή επιπολαιότητας από ένα ακάματο πωλητή αγροτεμαχίων  ‘’από τα τσιφλίκια του πατέρα του’’;

Μονόπρακτο: Ο μονόλογος ενός μνημονιακού

Ξεκινάει με τη φωνή του αφηγητή

Ένας νεαρός σκοτώνεται για να αποφύγει έλεγχο εισιτηρίου στην Αθήνα, μια γυναίκα στη Βρετανία, μητέρα δύο παιδιών, συλλαμβάνεται γιατί έκλεψε παιδικές τροφές. Δύο από τα εκατοντάδες χιλιάδες περιστατικά ενός ακήρυχτου πολέμου. Χιλιάδες άνθρωποι αποκλείονται από τα νοσοκομεία, άλλοι λαμβάνουν διαφορετική φαρμακευτική αγωγή από την κατάλληλη, άλλοι ζούνε χωρίς εισόδημα και ηλεκτρικό ρεύμα, άλλοι άστεγοι, άλλοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, παιδιά που πεινάνε, ηλικιωμένοι που επιλέγουν ανάμεσα στο φαγητό και τα φάρμακα. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Ένας κατάλογος βίας που δεν πιάνουν τα «ενημερωτικά» ραντάρ του καθεστώτος, που δεν εμφανίζεται στα λογιστικά βιβλία των τραπεζιτών και των πολιτικών τους.

(ανάβουν τα φώτα σε μια γωνιά του σκηνικού, αμίλητη μια τετραμελής οικογένεια γύρω από ένα τραπέζι, ο αφηγητής συνεχίζει):

Πώς να μετρήσεις και να αποτιμήσεις την ατμόσφαιρα σε ένα σπίτι όπου μεγαλώνουν μικρά παιδία με γονείς στα όρια της ψυχολογικής κατάρρευσης γιατί νιώθουν άχρηστοι και σε απόλυτο αδιέξοδο; Πώς να υπολογίσεις το κόστος της βίας να τρέμεις να ξυπνήσουν τα παιδιά σου το πρωί γιατί κάτι θα θέλουν να φάνε ή να κάνουν και εσύ δεν θα ξέρεις τι να τους πεις; Ποια οικονομική πολιτική μπορεί να έχει οποιαδήποτε ελάχιστη σχέση με το ανθρώπινο είδος και να κάνει τους γονείς να φοβούνται το βλέμμα και τη φωνή των παιδιών τους;